معماری مولکولی میان رویاها

در اوایل قرن هجدهم، روشنایی تالار های تماشاخانه ها و دیگر اماکن عمومی لندن را با گازی که از روغن نهنگ تهیه می شد تأمین می کردند. وقتی این گاز را برای توزیع در مخازن متراکم می کردند، مایع معطر و فراری جدا می شد. مایکل فارادی دانشمند مشهور انگلیسی، این مایع را مورد مطالعه قرار داد و حدود سال 1825ثابت کرد که تنها از کربن و هیدروژن با نسبتهای مساوی تشکیل شده است. بعد ها معلوم شد این مایع که بنزن نام گرفت از اجزای قطرانی است که به هنگام تولید کک از زغال تقطیر می شود. ترکیبات معطر( آروماتیک) مشابهی در بسیاری از منابع طبیعی دیگر نیز یافت شدند.
بنزن به سبب ویژگی های عجیبی که داشت، معمای نظری عمده ای در برابر شیمی دانان قرار داده بود. اکثر ترکیباتی که فقط حاوی کربن و هیدروژن بودند و در آن نسبت ات های هیدروژن به اتم های کربن کم بود، رفتاری متفاوت با بنزن داشتند. (در این مورد نسبت آن ها 1 به 1 بود، چون مشخص شده بود که فرمول مولکولی بنزن C6 H6 است.) مولکول های مزبور را نسبت به هیدروژن غیراشباع می نامیدند، به عبارتی دیگر می شد چندین مولکول هیدروژن به آن ها اضافه کرد، اما در مورد بنزن چنین نبود. بنزن جنبه های غریب دیگری هم داشت، تا 1865 هیچ کس نتوانسته بود فرمول ساختاری مناسبی برای آن پیشنهاد کند. اما فریدریش آوگوست ککوله مردی بود که در آن سال موفق به این کار شد. ککوله در 1829 در دارمشتات المان به دنیا آمد. او به قصد تحصیل در رشتة معماری وارد دانشگاه گیسن شد. اما در گیسن تحت تأثیر یوستوس فون لیبیگ قرار گرفت، و سخنرانی های جذاب او باعث شد عمرش را وقف شیمی کند. از گیسن به پاریس رفت تا زیر نظر ژان باتیست، آندره دوما و شارل آدولف وورتر به تحصیلات خود ادامه دهد، و سپس به انگلستان رفت و با بهترین شیمی دانان انگلیس مشغول همکاری شد. پس از بازگشت به آلمان، ابتدا در هایدلبرگ به تدریس پرداخت و سپس در 1858 به عنوان استاد شیمی به گنت بلژیک رفت. تا 1865 در گنت باقی ماند، تا سرانجام به بن دعوت شد تا کرسی خالی آ. و . هوفمان را به عهده گیرد. ککوله در بن در همین مقام باقی ماند تا در سال 1986، سال فوت آلفرد نوبل، درگذشت. سه جایزه از پنج جایزة نخست شیمی نوبل نصیب شاگردان او شد: یاکوب وانت هوف (1901)، امیل فیشر (1902)، و آدولف فون بایر (1905) . ککوله به عنوان یکی از بزرگترین استادان شیمی در قرن نوزدهم شناخته شد.
شیمی دانان، با وجود شهرتی که در ککوله در مقام استادی داشت، او را بیشتر به سبب نظریاتی که دربارة ساختار مولکولی ترکیبات آلی ارائه داد می شناسند. تا قبل از 1858 متخصصان شیمی آلی از یک جهت کورمال کورمال قدم برمی داشتند. اگر چه به موفقیت های چشمگیری دست یافته بودند، اما در سطح مولکولی از ساختار موادی که با آن ها کار می کردند هیچ تصور ذهنی نداشتند.