مترجم: حبیب الله علیخانی
طراحی دیگر، مواد کاهنده (ablative materials) نامیده می شوند. این روش موجب کاهش تقاضا برای وزن و موتور راکت های قدرتمند شده است و بنابراین، موجب شده است تا RV های بزرگتری حمل شوند. در این روش، لایه های متوالی از مواد حرارت می بینند و ذوب می شود و می سوزند. مواد کاهنده ی حرارت داده شده، تبخیر می شوند و از RV جدا می شوند. این کار موجب خنک سازی RV می شود. سیستم RV مؤثرترین روش برای حل این مشکل می باشد. مهندسین موشک می توانند از چندین نوع ماده مانند پلاستیک های خالص، یک ترکیب از پلاستیک ها و الیاف آلی و غیر آلی، سیلیس، کربن یا گرافیت و تفلون، برای این منظور استفاده کنند. تفلون که به عنوان یک ماده ی مصرفی در بسیاری از جاها مخصوصا در آشپزخانه، یافت می شود، در یکی از برنامه های موشکی ایالات متحده، استفاده شده است. این ماده به خوبی حرارت را جذب و پراکنده می کند. این ویژگی برای RV ها مناسب می باشد. روش کاهنده، یکی از متداول تریم روش های مورد استفاده در تولید موشک های امروزی می باشد.
RV باید همچنین شرایطی را ایجاد کند که از صلاح در برابر نیروهای حاصله از کاهش سرعت به میزان 50 برابر، و همچنین نیروی گرانشی، محافظت کند. یکی از اثرات نهایی لرزش شدیدی است که بواسطه ی ورود RV به جو، ایجاد می شود. اجزا باید بالشتک هایی داشته باشند که بتواند این اثرات را دفع کند. ورود RV به جو، همچنین موجب ایجاد بارهای گرانشی بالا بر روی اجزا می شود.
یکی دیگر از مشکلات پیش روی موشک در ورود به جو، ایجاد اثرات لیفت ایرودینامیکی است. وقتی RV وارد جو می شود، اصطکاک ممکن است موجب انحراف قطعه از مسیر پیش تعیین شده شود. RV باید طراحی داشته باشد که بتواند پایداری خود در مسیر پرتاب را حفظ کند. این کار با خنثی کردن این اثرات منحرف کننده، ایجاد می شود. اگر این اثرات تصحیح نشود، بازوها و بخش فعال کننده ی بازوی انتقالی سری جنگی، ممکن است به خوبی عمل نکند. این شرایط می تواند منجر به انفجار ناگهانی و یا جلوگیری از عملکرد درست RV شود. برای جبران این اثر، RV ممکن است یک وسیله ی حسگر برای تعیین فاصله ی مناسب و زمان باز شدن بازوها، داشته باشد. یک میزان از میزان از دقت یک موشک بالستیک، فاکتور احتمال خطای مدور (CEP) می باشد. CEP یک محاسبه ی فرضی است که هدف را به عنوان مرکز در نظر می گیرد. در اینجا، شعاع تعریف شده می باشد. برای مثال، موشک های بالستیک آمریکایی مانند اطلس، دارای CEP در حدود 3.24 کیلومتر می باشند. دقت به نحوی بهبود یافته است که یک CEP برای موشکی اصلاح شده، تنها کسری از این فاکتور برای موشک اطلس است. امروزه تکنولوژی CEP برخی موشک ها در حد چند فوت می باشد. این وسایل که موجب می شوند تا RV در نزدیکی هدف فرود آید، نیازمند فضاهای اضافی می باشند و وزن آنها می تواند موجب کاهش وزن سری جنگی موشک های بالستیک شود.
طراحان RV همچنین نیازمند در نظر گرفتن قطعاتی باشند که به منظور اقدام متقابل در برابر سیستم دفاعی دشمن مورد استفاده قرار می گیرند. کشورها در صورت آگاهی از حمله، می توانند اثرات حملات موشک های بالستیکی را کاهش دهند. این کار با هدف قراردادن این موشک ها با موشک های مشابه می باشد. تکنولوژی تعیین می کند که در چه جایی پرتاب یک موشک اتفاق می افتد و نقاط مورد هدف محتمل، کدام نقاط هستند. سیستم های سطحی، هوایی، بر پایه ی کشتی و سیستم های بر پایه ی فضایی می توانند پرتاب یک موشک بالستیک را رسد کنند. ماهواره های مادون قرمز می توانند پرتاب های این موشک ها را از طریق دود ایجاد شده از این موشک ها، تشخیص دهند. ایستگاه های زمینی می توانند از رادار استفاده کنند. به طور مشابه، یک موشک که از آسمان عبور می کند، همواره قابل رویت می باشند. ملت هایی که می توانند نیروهای نظامی خود را در مورد انجام این کار مطلع کنند، می توانند در جنگ، پیروز شوند.
ملت هایی که از موشک های بالستیکی استفاده می کنند، ممکن است حملات برق آسا و شگفت آوری انجام دهند. این کشورها، می توانند با یک اقدام قاطعانه ی نظامی و یا اقتصادی، این خطرها را پاسخ دهند. اگر یگی از طرفین در حال جنگ، بتوانند به سرعت پاسخ دشمن خود را بدهد، سپس می توانند از نیروی نظامی برای انجام اقدامات لازمه، استفاده کند. آگاهی کافی و پرتاب موشک های مشابه، برای غلبه بر یک دشمن حمله کننده، کافی است.
کشورها می توانند با استفاده از یک سیستم دفاع موشکی فعال، از این حملات در امان باشند. این سیستم ها، قبل از برخورد موشک به زمین، آن را در هوا منفجر می کنند. سیستم های دفاعی فعال طراحی شده، می توانند یک حمله را در بسیاری از نقاط رصد کنند. این سیستم های دفاعی باید به سرعت و با تعیین محل پرتاب ها، واکنش نشان می دهند و می توانند تعداد موشک ها را تعیین و موشک های منهدم کننده به سمت آنها پرتاب کنند. سیستم های دفاع موشکی در طی جنگ سرد از وسایل هسته ای برای تخریب سری های موشکی فرودی، استفاده می کردند. امروزه، وسایل با کینتیک و انفجار بالا می توانند RV ها و موشک های بالستیک را در طی مسیر پرتابشان، منهدم کنند. سلاح های با انرژی مستقیم همچنین می توانند برای اهداف دفاعی و به منظور تخریب اجزای موشکی تخریب کننده در پرواز، استفاده شوند.
اگر یک کشور بخواهد اطمینان حاصل کند که RV موشک های بالستیکی می توانند به این سیستم های دفاعی وارد شوند، باید بتوانند سیستم های ضد دفاع موشکی بر روی موشک های خود نصب کنند. چندین روش وجود دارد که می توان موشک را از دسترس سیستم های دفاعی، خارج کرد. این اقدامات متقابل می توانند از تغییر تاکتیک حمله تا مخفی کردن محل RV ها متغیر باشد. این اقدامات متقابل به سادگی قابلیت اصلاح دارند و با پیشرفت تکنولوژی، قابلیت تغییر دارد. این اقدامات متقابل شامل استفاده از یک وسیله ی گمراه کننده ی رادار می باشد که سعی می کند سیستم جستجوی دشمن را از کار بیندازد. از دیگر اقدامات می توان به ایجاد سری های جنگی ساختگی، ایجاد سری های بیشتر از قابلیت تشخیص سیستم دفاعی دشمن و ... می باشد. موشک ها می توانند یک RV را در زاویه ی بسیار تند و یا با سرعت بسیار بالا پرتاب کنند تا بدین صورت، سیستم دفاعی، گمراه شود. مهندسین می توانند همچنین RVهای با قابلیت مانور دهی تولید کنند تا سیستم دفاعی نتواند آن را از بین ببرد.
وقتی RV از میان سیستم دفاع موشکی عبور می کند، دقت سری های جنگی در برخورد با هدف، برتری محسوب می شود. بسته به اندازه و نوع هدف، الزامات دقت می تواند تغییر کند. فرض کنید که هدف یک یگاه اصلی و بونکتر کنترلی است که در داخل یک دامنه ی کوه، قرار دارد. اگر هدف با دقت مورد حمله قرار نگیرد، سری های جنگی تلف می شوند. به طور عکس، مسئله در زمانی که هدف برخورد یک شهر و یا یک ناحیه ی صنعتی باشد، متفاوت می شود. یک موشک که در داخل یک مرکز شلوغ ارسال شده است، می تواند هدف رعب و وحشت را بوجود آورد و مهم نیست که به کجا برخورد کرده است. وسایل مورد استفاده برای افزایش دقت موشک، در واقع کاهش CEP است. این مسئله جزء چالش هایم مهم برای مهندسین، متخصصین و تکنسین های این رشته می باشد.
بهبود موشک و توان تحویل RV، می تواند به چند روش انجام شود. طراح می تواند سعی کند تا RV های بهتری بسازد که دارای ویژگی های پرواز بهتری می باشد. علاوه بر این، مهندس موشک می تواند سیستم کنترل بهتری برای بهبود RV بسازد. پیشرانه ها و یا وسایل موجود در باس که کمک می کنند تا RV حفظ شود، می توانند مسیر حرکت بهتری از زمین داشته باشند. RV می تواند همچنین از وسایل بهتری ساخته شود و بدین صورت، کارایی آن بهبود یابد. دقت بیشتر RV برای تحویل محموله می تواند اجازه دهد تا حملات یک ملت به ملت دیگر، با تلفات غیر نظامی کمتری انجام شود. این مسئله در صورتی است که هدف حمله کننده، تخریب سریع نیروهای نظامی یک کشور باشد. یک سلاح با دقت پایین ممکن است نیازمند سلاح بزرگتری برای رسیدن به هدف می باشد. یک سلاح دقیق تر می تواند موجب کاهش نیاز به حمل سلاح شود و بنابراین، در این حالت، موشک بالستک، سری های جنگی بیشتر و اهداف بیشتری را هدف قرار می دهد. استفاده از سری های جنگی بیشتر منجر به افزایش توان موشک بالستیک می شود.
مهندسین و محققین تکنولوژی های توسعه داده اند که موجب می شود موشک های بالستیک به قدرتی برسند و سلاح های موجود بر روی آنها بتواند کل یک شهر را ویران کند. یک سیستم به نام Pershing II هم دارای مزیت های تاکتیکی و هم استراتژیک مهم برای ایالت متحده ی آمریکا می باشد. این سیستم در دهه ی 1980 توسعه یافته است. Pershing II همچنین گزینه های جدیدی برای ارتش مهیا کرده است. سری جنگی این موشک می تواند پیش از انفجار، تا 30 متر در زیر خاک نفوذ کند. این قابلیت به Pershing II اجازه می دهد تا اهداف مختلفی از جمله یگان ها، بونکرها و اهداف زیر زمینی را نیز نابود کند. Pershing II از سیستم هدایت خودکار استفاده می کند. بعد از جدا شدن RV، یک سیستم هدایت ناحیه ی راداری (RAG) شروع به تصویر برداری از سری جنگی می کند. RAG در هر دقیقه 120 چرخش انجام می دهد و تصاویر دیجیتال خود را تا لحظه ی برخورد ثبت می کند. Pershing II از هدایت گر ترمینال ناحیه ی راداری برای کمک به تصحیح مسیر پرواز سری جنگی، استفاده می کند. این سیستم تصاویر راداری از ناحیه می گیرد و آنها را با تصاویر دیجیتال ذخیره شده در سیستم خود، مقایسه می کند. تصاویر پیش برنامه ریزی شده، بر روی دیسک های مغناطیسی ذخیره سازی شده است و شامل اطلاعاتی در مورد نوع زمین، عوارض فیزیکی و سایر عوارض شاخص، می باشند. یک کامپیوتر تصاویر را آنالیز کرد و تصحیح های لازمه را به سیستم هدایت اینرسی می دهد. این سیستم کامپیوتری به سادگی، تفاوت ها را از تصاویر واقعی رصد و مقایسه می کند.
این سیستم مانور ورود مجدد به جو (MARV) به ارتش آمریکا اجازه می دهد تا دقت موشک هایش را به طور قابل توجهی، بهبود دهد. ظرفیت MARV برای عملیات های متحرک نیز بالاست. اگر چه Pershing I دارای سیستمی بود که به سرعت موقعیت پرتاب را تعیین می کرد، MARV می تواند تعداد تغییرات ایجاد شده در مسیر پرواز Pershing II را تصحیح کند. برخی از منتقدین بر این باورند که این ویژگی ها، همچنین رقبت استفاده از موشک را افزایش می دهد. این تکنولوژی در دهه ی 1980 توسعه یافته است اما سیستم به دلیل محدودیت های کنترل نظامی با شوروی سابق، غیر فعال شد. امروزه، این تکنولوژی موجود می باشد و سایر کشورها نیز می توانند از ان در برابر همسایگان خود استفاده کنند. در شکل های 1 تا 7 توالی پرتاب برای موشک های Minuteman آورده شده است.
ادامه دارد...
منبع مقاله :
Thunder over the horizon/ Clayton K.S. Chun
استفاده از مطالب این مقاله، با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
RV باید همچنین شرایطی را ایجاد کند که از صلاح در برابر نیروهای حاصله از کاهش سرعت به میزان 50 برابر، و همچنین نیروی گرانشی، محافظت کند. یکی از اثرات نهایی لرزش شدیدی است که بواسطه ی ورود RV به جو، ایجاد می شود. اجزا باید بالشتک هایی داشته باشند که بتواند این اثرات را دفع کند. ورود RV به جو، همچنین موجب ایجاد بارهای گرانشی بالا بر روی اجزا می شود.
یکی دیگر از مشکلات پیش روی موشک در ورود به جو، ایجاد اثرات لیفت ایرودینامیکی است. وقتی RV وارد جو می شود، اصطکاک ممکن است موجب انحراف قطعه از مسیر پیش تعیین شده شود. RV باید طراحی داشته باشد که بتواند پایداری خود در مسیر پرتاب را حفظ کند. این کار با خنثی کردن این اثرات منحرف کننده، ایجاد می شود. اگر این اثرات تصحیح نشود، بازوها و بخش فعال کننده ی بازوی انتقالی سری جنگی، ممکن است به خوبی عمل نکند. این شرایط می تواند منجر به انفجار ناگهانی و یا جلوگیری از عملکرد درست RV شود. برای جبران این اثر، RV ممکن است یک وسیله ی حسگر برای تعیین فاصله ی مناسب و زمان باز شدن بازوها، داشته باشد. یک میزان از میزان از دقت یک موشک بالستیک، فاکتور احتمال خطای مدور (CEP) می باشد. CEP یک محاسبه ی فرضی است که هدف را به عنوان مرکز در نظر می گیرد. در اینجا، شعاع تعریف شده می باشد. برای مثال، موشک های بالستیک آمریکایی مانند اطلس، دارای CEP در حدود 3.24 کیلومتر می باشند. دقت به نحوی بهبود یافته است که یک CEP برای موشکی اصلاح شده، تنها کسری از این فاکتور برای موشک اطلس است. امروزه تکنولوژی CEP برخی موشک ها در حد چند فوت می باشد. این وسایل که موجب می شوند تا RV در نزدیکی هدف فرود آید، نیازمند فضاهای اضافی می باشند و وزن آنها می تواند موجب کاهش وزن سری جنگی موشک های بالستیک شود.
طراحان RV همچنین نیازمند در نظر گرفتن قطعاتی باشند که به منظور اقدام متقابل در برابر سیستم دفاعی دشمن مورد استفاده قرار می گیرند. کشورها در صورت آگاهی از حمله، می توانند اثرات حملات موشک های بالستیکی را کاهش دهند. این کار با هدف قراردادن این موشک ها با موشک های مشابه می باشد. تکنولوژی تعیین می کند که در چه جایی پرتاب یک موشک اتفاق می افتد و نقاط مورد هدف محتمل، کدام نقاط هستند. سیستم های سطحی، هوایی، بر پایه ی کشتی و سیستم های بر پایه ی فضایی می توانند پرتاب یک موشک بالستیک را رسد کنند. ماهواره های مادون قرمز می توانند پرتاب های این موشک ها را از طریق دود ایجاد شده از این موشک ها، تشخیص دهند. ایستگاه های زمینی می توانند از رادار استفاده کنند. به طور مشابه، یک موشک که از آسمان عبور می کند، همواره قابل رویت می باشند. ملت هایی که می توانند نیروهای نظامی خود را در مورد انجام این کار مطلع کنند، می توانند در جنگ، پیروز شوند.
ملت هایی که از موشک های بالستیکی استفاده می کنند، ممکن است حملات برق آسا و شگفت آوری انجام دهند. این کشورها، می توانند با یک اقدام قاطعانه ی نظامی و یا اقتصادی، این خطرها را پاسخ دهند. اگر یگی از طرفین در حال جنگ، بتوانند به سرعت پاسخ دشمن خود را بدهد، سپس می توانند از نیروی نظامی برای انجام اقدامات لازمه، استفاده کند. آگاهی کافی و پرتاب موشک های مشابه، برای غلبه بر یک دشمن حمله کننده، کافی است.
کشورها می توانند با استفاده از یک سیستم دفاع موشکی فعال، از این حملات در امان باشند. این سیستم ها، قبل از برخورد موشک به زمین، آن را در هوا منفجر می کنند. سیستم های دفاعی فعال طراحی شده، می توانند یک حمله را در بسیاری از نقاط رصد کنند. این سیستم های دفاعی باید به سرعت و با تعیین محل پرتاب ها، واکنش نشان می دهند و می توانند تعداد موشک ها را تعیین و موشک های منهدم کننده به سمت آنها پرتاب کنند. سیستم های دفاع موشکی در طی جنگ سرد از وسایل هسته ای برای تخریب سری های موشکی فرودی، استفاده می کردند. امروزه، وسایل با کینتیک و انفجار بالا می توانند RV ها و موشک های بالستیک را در طی مسیر پرتابشان، منهدم کنند. سلاح های با انرژی مستقیم همچنین می توانند برای اهداف دفاعی و به منظور تخریب اجزای موشکی تخریب کننده در پرواز، استفاده شوند.
اگر یک کشور بخواهد اطمینان حاصل کند که RV موشک های بالستیکی می توانند به این سیستم های دفاعی وارد شوند، باید بتوانند سیستم های ضد دفاع موشکی بر روی موشک های خود نصب کنند. چندین روش وجود دارد که می توان موشک را از دسترس سیستم های دفاعی، خارج کرد. این اقدامات متقابل می توانند از تغییر تاکتیک حمله تا مخفی کردن محل RV ها متغیر باشد. این اقدامات متقابل به سادگی قابلیت اصلاح دارند و با پیشرفت تکنولوژی، قابلیت تغییر دارد. این اقدامات متقابل شامل استفاده از یک وسیله ی گمراه کننده ی رادار می باشد که سعی می کند سیستم جستجوی دشمن را از کار بیندازد. از دیگر اقدامات می توان به ایجاد سری های جنگی ساختگی، ایجاد سری های بیشتر از قابلیت تشخیص سیستم دفاعی دشمن و ... می باشد. موشک ها می توانند یک RV را در زاویه ی بسیار تند و یا با سرعت بسیار بالا پرتاب کنند تا بدین صورت، سیستم دفاعی، گمراه شود. مهندسین می توانند همچنین RVهای با قابلیت مانور دهی تولید کنند تا سیستم دفاعی نتواند آن را از بین ببرد.
وقتی RV از میان سیستم دفاع موشکی عبور می کند، دقت سری های جنگی در برخورد با هدف، برتری محسوب می شود. بسته به اندازه و نوع هدف، الزامات دقت می تواند تغییر کند. فرض کنید که هدف یک یگاه اصلی و بونکتر کنترلی است که در داخل یک دامنه ی کوه، قرار دارد. اگر هدف با دقت مورد حمله قرار نگیرد، سری های جنگی تلف می شوند. به طور عکس، مسئله در زمانی که هدف برخورد یک شهر و یا یک ناحیه ی صنعتی باشد، متفاوت می شود. یک موشک که در داخل یک مرکز شلوغ ارسال شده است، می تواند هدف رعب و وحشت را بوجود آورد و مهم نیست که به کجا برخورد کرده است. وسایل مورد استفاده برای افزایش دقت موشک، در واقع کاهش CEP است. این مسئله جزء چالش هایم مهم برای مهندسین، متخصصین و تکنسین های این رشته می باشد.
بهبود موشک و توان تحویل RV، می تواند به چند روش انجام شود. طراح می تواند سعی کند تا RV های بهتری بسازد که دارای ویژگی های پرواز بهتری می باشد. علاوه بر این، مهندس موشک می تواند سیستم کنترل بهتری برای بهبود RV بسازد. پیشرانه ها و یا وسایل موجود در باس که کمک می کنند تا RV حفظ شود، می توانند مسیر حرکت بهتری از زمین داشته باشند. RV می تواند همچنین از وسایل بهتری ساخته شود و بدین صورت، کارایی آن بهبود یابد. دقت بیشتر RV برای تحویل محموله می تواند اجازه دهد تا حملات یک ملت به ملت دیگر، با تلفات غیر نظامی کمتری انجام شود. این مسئله در صورتی است که هدف حمله کننده، تخریب سریع نیروهای نظامی یک کشور باشد. یک سلاح با دقت پایین ممکن است نیازمند سلاح بزرگتری برای رسیدن به هدف می باشد. یک سلاح دقیق تر می تواند موجب کاهش نیاز به حمل سلاح شود و بنابراین، در این حالت، موشک بالستک، سری های جنگی بیشتر و اهداف بیشتری را هدف قرار می دهد. استفاده از سری های جنگی بیشتر منجر به افزایش توان موشک بالستیک می شود.
مهندسین و محققین تکنولوژی های توسعه داده اند که موجب می شود موشک های بالستیک به قدرتی برسند و سلاح های موجود بر روی آنها بتواند کل یک شهر را ویران کند. یک سیستم به نام Pershing II هم دارای مزیت های تاکتیکی و هم استراتژیک مهم برای ایالت متحده ی آمریکا می باشد. این سیستم در دهه ی 1980 توسعه یافته است. Pershing II همچنین گزینه های جدیدی برای ارتش مهیا کرده است. سری جنگی این موشک می تواند پیش از انفجار، تا 30 متر در زیر خاک نفوذ کند. این قابلیت به Pershing II اجازه می دهد تا اهداف مختلفی از جمله یگان ها، بونکرها و اهداف زیر زمینی را نیز نابود کند. Pershing II از سیستم هدایت خودکار استفاده می کند. بعد از جدا شدن RV، یک سیستم هدایت ناحیه ی راداری (RAG) شروع به تصویر برداری از سری جنگی می کند. RAG در هر دقیقه 120 چرخش انجام می دهد و تصاویر دیجیتال خود را تا لحظه ی برخورد ثبت می کند. Pershing II از هدایت گر ترمینال ناحیه ی راداری برای کمک به تصحیح مسیر پرواز سری جنگی، استفاده می کند. این سیستم تصاویر راداری از ناحیه می گیرد و آنها را با تصاویر دیجیتال ذخیره شده در سیستم خود، مقایسه می کند. تصاویر پیش برنامه ریزی شده، بر روی دیسک های مغناطیسی ذخیره سازی شده است و شامل اطلاعاتی در مورد نوع زمین، عوارض فیزیکی و سایر عوارض شاخص، می باشند. یک کامپیوتر تصاویر را آنالیز کرد و تصحیح های لازمه را به سیستم هدایت اینرسی می دهد. این سیستم کامپیوتری به سادگی، تفاوت ها را از تصاویر واقعی رصد و مقایسه می کند.
این سیستم مانور ورود مجدد به جو (MARV) به ارتش آمریکا اجازه می دهد تا دقت موشک هایش را به طور قابل توجهی، بهبود دهد. ظرفیت MARV برای عملیات های متحرک نیز بالاست. اگر چه Pershing I دارای سیستمی بود که به سرعت موقعیت پرتاب را تعیین می کرد، MARV می تواند تعداد تغییرات ایجاد شده در مسیر پرواز Pershing II را تصحیح کند. برخی از منتقدین بر این باورند که این ویژگی ها، همچنین رقبت استفاده از موشک را افزایش می دهد. این تکنولوژی در دهه ی 1980 توسعه یافته است اما سیستم به دلیل محدودیت های کنترل نظامی با شوروی سابق، غیر فعال شد. امروزه، این تکنولوژی موجود می باشد و سایر کشورها نیز می توانند از ان در برابر همسایگان خود استفاده کنند. در شکل های 1 تا 7 توالی پرتاب برای موشک های Minuteman آورده شده است.
ادامه دارد...
منبع مقاله :
Thunder over the horizon/ Clayton K.S. Chun
استفاده از مطالب این مقاله، با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
