آیا ما واقعاً به زمان صرفه جویی در نور روز نیاز داریم؟

هر ساله در ساعتهای بهار در بسیاری از کشورها در سراسر جهان برای بهره گیری بیشتر از نور روز در هنگامی که مرم در عصر به خانه میایند، ساعتها را جلو می کشند. از طرف دیگر معمولا صبح کاری تاریک تر است. استفاده از زمان صرفه جویی نور روز، یا همان طور که در بسیاری از کشورهای اروپایی نامیده می شود ساعت تابستانه، به آغاز قرن بیست بر می گردد. در دوران جدید، کشورهای بیشتری در دهه 1970 شروع به استفاده از آن کردند، زمانی که دولت ها می خواستند در طول بحران انرژی صرفه جویی ارزی داشته باشند.
از آن به بعد زمان صرفه جویی در نور روز، کم و بیش، تقریبا در تمام کشورهای اروپایی و در آمریکای شمالی استفاده می شود. از آن به بعد بحث هایی در جریان است. کسانی که طرفدار تنظیم زمان هستند می گویند که بعد از کار، در عصر، می توانند کارهای بیشتری انجام دهند. آنها می توانند بیشتر وقت آزاد خود را در فضای باز صرف کنند - ورزش، لذت بردن از سرگرمی و یا صرفا نشستن در خارج از خانه در یک عصر گرم تابستان. از سوی دیگر، کسانی که با ساعت تابستانه مخالفند می گویند که این کار اصلاً انرژی را صرفه جویی نمی کند. این امر همچنین می تواند منجر به تغییر الگوهای زندگی شود، مثلا در کشاورزی، که کشاورزان نمیتوانند به طور معمول حیوانات خود را تغذیه کنند. بعضی از پزشکان می گویند که مردم در عادت دادن خود به تغییر در زمان دچار زحمت می شوند. این کار الگوهای خواب آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و گاهی حتی بر سلامتی آنها تأثیر می گذارد.
در نیمکره شمالی، که در آن ساعت تابستانه بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد، زمان صرفه جویی در نور روز در ماه مارس یا آوریل آغاز می شود. در سپتامبر یا اکتبر ساعت ها به زمان عادی برگشته می شوند. در آفریقا و اغلب مناطق آسیا تغییرات زمان در طول سال وجود ندارد.