تمساح‌ها تنها به آب شیرین تعلق ندارند

این خزندگان در حال خوردن کوسه در آب شور دیده شده‌اند.
در آگوست 2003 تمساحی در حال خوردن کوسه پرستار در منطقه حفاظت شده حیات وحش در جزیره سانیبال واقع در فلوریدا دیده شد. این تصویر به تأیید این نکته کمک می‌کند که کوسه بخشی از رژیم غذایی تمساح را تشکیل می‌دهد.
تمساح‌های گرسنه تنها به آب شیرین متکی نمی‌باشند. این خزندگان فریبکار می‌توانند به راحتی در آبهای شور که مقدار زیادی غذا برای خوردن است (حداقل برای مدتی کوتاه) زندگی کنند. خوراک آنها خرچنگ و لاک پشت دریایی را شامل می‌شود. طی مطالعه‌ای که اخیراً صورت گرفته کوسه نیز به منوی غذایی آنها افزوده شده است.
به عقیده جیمز نیفونگ کتابهای درسی بایستی تغییر کنند. او که بوم شناس دانشگاه ایالت کانزاس در منهتن است در واحد تحقیقاتی جانوران آبزی و حیات وحش مشغول به کار بوده و سالها وقت خود را صرف مطالعه مستنداتی در خصوص رژیم غذایی تمساح‌های مصب رودخانه‌ها نموده است (مصب رودخانه جایی است که رودخانه به اقیانوس می‌رسد).
کشف اخیر نیفونگ نشان می‌دهد که تمساح آمریکایی (تمساح می‌سی‌سی‌پی) از حداقل سه گونه کوسه و دو نوع پرتو ماهی تغذیه می‌کند.
راسل لووِرز زیست شناس حیات وحش که در مرکز فضایی کندی در کیپ کاناورال ایالت فلوریدا مشغول به کار است، در مقاله‌ای مشترک با نیفونگ، آنچه را در مورد اشتیاق تمساح به خوردن کوسه آموخته بود را توصیف نمود. همینطور تصویری گرفته شده که در آن یک تمساح ماده را نشان می‌دهد که نوعی پرتو ماهی جوان را در آرواره خود گرفتار ساخته است. این واقعه نزدیک به کِیپ کاناورال رخ داده است. راسل و نیفونگ روایاتی از چندین شاهد عینی دیگر را جمع آوری کردند. به عنوان مثال ماهیگیری آمریکایی و کارمند حیات وحش تمساحی را در حال خوردن یک کوسه پرستار در باتلاق فلوریدا مشاهده نمود. این واقعه به سال 2003 برمی‌گردد. سه سال بعد، فردی شکارچی پرنده از تمساحی عکس انداخت که در حال خوردن کوسه‌ی سر چکشی در باتلاق آب شور فلوریدا بود. یکی از متخصصین لاکپشت دریایی که گاهی اوقات با نیفونگ همکاری داشت، در دهه 1990تمساح‌هایی را مشاهده نمود که در حال خوردن کوسه لیمویی و کوسه سر چکشی بودند.
تمامی این میان وعده‌های غذایی، حاکی از آن هستند که تمساح بایستی در آب شور بوده باشد. سردرآوردن از منوی غذایی تمساح
به عقیده نیفونگ به این دلیل که تمساح‌ها دارای هیچگونه غده نمک نمی‌باشند، هنگامی که در آب شور قرار گیرند، در معرض فشارهایی مشابه با آنچه من و شما متحمل آن می‌شویم، قرار می‌گیرند. او عنوان می‌کند که «در چنین وضعیتی آب بدن‌ خود را از دست داده و نمک در سیستم خون‌تان افزایش می‌یابد». که این امر می‌تواند به فشار یا استرس و حتی مرگ منجر شود.
نیفونگ توضیح می‌دهد که تمساح به منظور مقابله با نمک، میان آب شور و آب شیرین در رفت و آمد خواهد بود. به منظور خارج ساختن آب شور، آنها می‌توانند سوراخ‌های بینی خود را بسته و گلوی خود را با غلافی غضروفی مسدود ‌سازند. به هنگام خوردن، تمساح‌ها سر خود را بالا آورده و اجازه می‌دهند آب شور پیش از بلعیده شدن، خشک شود. و هنگامی که به نوشیدنی نیاز داشته باشند، می‌توانند سر خود را بالا آورده و از آب باران استفاده کرده یا حتی پس از بارش باران، آب شیرین را از لایه‌ی شناور روی آب شور جمع کنند.
نیفونگ به منظور اطلاع از آنچه تمساح‌ها می‌خورند، سالها وقت خود را صرف به دام انداختن آنها و بدست آوردن محتویات معده این حیوانات کرده است. او عنوان می‌کند که برای انجام این کار نیاز به «چسب برق، چسب برزنتی، و بست کمربندی» دارد. و نشان می‌دهد که فهرست منوی غذایی تمساح بسیار مفصل است.
به منظور به دام انداختن تمساح، او از یک چنگک بزرگ کند استفاده کرده و یا در صورتی که حیوان به اندازه کافی کوچک باشد، آن را گرفته و به درون قایق می‌کشد. سپس حلقه‌ای را اطراف گردن حیوان انداخته و دهانش را با نوار چسب می‌بندد. در این مرحله، اندازه گیری بدن حیوان (همه چیز، از وزن گفته تا طول انگشت پا) و گرفتن نمونه خون یا ادرار تا اندازه‌ای بی خطر خواهد بود.
به منظور بدست آوردن محتویات معده تمساح، محقق مجبور است دست خود را در دهان تمساح فرو برد.
هنگامی که کنترل آن مشکل باشد، افراد گروه تمساح را با یک طناب یا بست به تخته خواهند بست. اکنون وقت آن است که چست دهان تمساح باز شود. شخصی به سرعت یک قطعه لوله را در دهان تمساح قرار داده تا آن را باز نگاه دارد و اطراف دهان را چسب می‌زنند. به گفته نیفونگ این لوله در دهان او قرار داده می‌شود تا آنها را گاز نگیرد. این کار بسیار اهمیت دارد، به این دلیل که فرد دیگری باید یک شلنگ را به درون گلوی تمساح فرو برده تا تمساح گلوی خود را باز نگاه دارد.
او می‌گوید: «معده تمساح را بسیار آهسته با آب پر کرده به طوری که حیوان صدمه نبیند.» «آنگاه مانور هایملیک را بر روی او انجام می‌دهیم. بدین گونه که شکم او را فشار داده تمساح را مجبور می‌سازیم محتویات معده را بالا آورد.»
او عنوان می‌کند: «گاهی اوقات این کار بیش از زمانهای دیگر طول می‌کشد.» «گاهی حیوان تلاش می‌کند محتویات معده خود را بالا نیاورد» در نهایت محققین با دقت تمام بست‌ها را باز کرده و اجازه می‌دهند تمساح رها شود.
رژیم غذایی متنوع و جامع
در آزمایشگاه، نیفونگ و همکارانش محتویات معده تمساح را مورد آزمایش قرار می‌دهند. آنها همچنین از روی نمونه‌های خون به دنبال سرنخ‌های بیشتری در خصوص آنچه این حیوان می‌خورد، می‌گردند. اطلاعات بدست آمده نشان می‌دهند که رژیم غذایی تمساح‌ها غنی از غذاهای دریایی است. وعده‌های غذایی آنها ممکن است شامل ماهی‌های کوچک، پستانداران، پرندگان، حشرات و سخت پوستان باشد. آنها حتی میوه و دانه مصرف می‌کنند.
در نتایج حاصل از این مطالعات خبری از کوسه‌ها و پرتو ماهی نبود. و نیز آنطور که تصاویر آنها را در حال خوردن لاکپشتهای دریایی نشان می‌دهند، در این مطالعات، اثری از این لاکپشتها وجود نداشت. اما نیفونگ و همکاران اینطور حدس می‌زنند که این بدان علت است که تمساح‌ها بافتهای این حیوانات را به سرعت هضم می‌کنند. بنابراین چنانچه یک تمساح قبل از به دام افتادن، بیش از چند روز باشد که کوسه خورده باشد، احتمالاً راهی برای پی بردن به آن وجود نخواهد داشت.
به عقیده نیفونگ آنچه تمساح‌ها می‌خورند آنقدرها اهمیت ندارد که پی بردن به رفت و آمد مرتب این حیوان به محیطهای آب شیرین و شور دارای اهمیت است. او خاطر نشان می‌سازد که این مناطق غذایی دوگانه منطقه وسیعی از زیستگاه‌های جنوب شرقی ایالات متحده را شامل می‌شود. این امر به این دلیل اهمیت دارد که این تمساح‌ها مواد مغذی را از آبهای دریایی غنی به آب های شیرین و دارای فقر غذایی انتقال می‌دهند. به همین ترتیب، آنها ممکن است تأثیر بیشتر از تصور را بر شبکه غذایی مصب رودخانه‌ها داشته باشند.
به عنوان مثال، یکی از شکارهای موجود در منوی غذایی تمساح، خرچنگ آبی است. نیفونگ عنوان می‌کند که تمساح‌ها آنها را بسیار می‌ترسانند. و هنگامی که تمساح در آن حوالی باشد، خرچنگهای آبی کمتر حلزون شکار می‌کنند. آنگاه حلزون ممکن است علف ریسمانی بیشتری که پایه اکوسیستم محلی را شکل می‌دهد را مصرف کند.
دیفونگ اشاره می‌کند که «نقش تمساح در این نوع تعامل هنگامی که در حال برنامه ریزی برنامه‌های حفاظت منابع هستیم، اهمیت می‌یابد».
منبع مقاله : برگرفته از سایت سایِنس نیوز فور استیودنتس