نگاهی به کاربرد پزشکی پرسیاوشان

نام علمی (خانواده):

Adiantum capillus-veneris L. (Poly podiaceae)

نام انگلیسی:

Black Maidenhair Fern, Southern Maidenhair Fern, Venus Hair Fern

نام فارسی:

پرسیاوشان

مشخصات:

پرسیاوشان سرخسی پایا با ساقه‌ی خزنده‌ی کوتاه است. پهنک برگ سر نیزه‌ای، پر مانند، به ابعاد 10-45 سانتی‌متر در 4-15 سانتی‌متر و بدون کرک است. از پودر برگ ساقه به صورت دم کرده استفاده می‌شود. مقدار مصرف تک دوز آن 1/5 گرم از دارو و در یک فنجان مایع است. بندهای انتهایی متفاوت است، اما عموماً گوه‌ای یا بادبزنی تا حالت لوزی نامنظم می‌باشد. این گیاه ظریف، شکننده و دارای ساقه تیره است.

منشأ:

بومی امریکا، مکزیک، جزایر هند غربی و امریکای جنوبی. این گیاه همچنین در مناطق معتدل اروپا، آسیا و آفریقا نیز یافت می‌شود.

ترکیبات شیمیایی:

آدیانتوکسید (adiantoxide)، آدیانتون، ایزوآدیانتون، ایزوآدیانتول، هیدروکسی آدیانتون، کاپسترول و مواد دیگر.

بیشتر بخوانید: خواص دارویی گیاه پرسیاوشان

 

کاربرد در طب سنتی:

گیاه پرسیاوشان قابض، تسکین‌دهنده، تصفیه‌کننده، قاعده‌آور، نرم‌کننده، خلط‌آور، ملین، محرک، و مقوی است. این گیاه همچنین برای طاسی، آسم، ناراحتی‌های مثانه، زکام، ناراحتی‌های سینه، سرماخوردگی، احساس سرما، ورم، درد، اختلال قاعدگی، تب، ناراحتی‌های سر، اختلال کبدی، درد زایمان، ناراحتی ریوی، مشکلات تنفسی، روماتیسم، اسکلروزیر، گزش مار، جراحت پوستی، دردگلو، اختلال طحال و سنگ مجاری ادراری مصرف می‌شود. این گیاه باعث خروج کرم، تحریک استفراغ و برطرف کردن تب می‌شود. به صورت موضعی از ضماد آن برای مار گزیدگی و درمان زرد زخم استفاده می‌شود. در روسیه از این گیاه برای التهاب بینی، در فرانسه با گل‌های نارنج و عسل برای نزله ریوی استفاده می‌شود. یک مشت از برگ‌های آن به صورت دم کرده به عنوان خلط‌آور، قابض، مقوی برای سرفه، درد گلو و برونشیت نوشیده می‌شود. از این گیاه همچنین برای شستشوی موی شوره‌دار و تحریک رشد مو در امریکای لاتین استفاده می‌شود. خاکستر این گیاه با سرکه و روغن زیتون بر روی پوست سر برای درمان طاسی استفاده می‌شود. در طب سنتی چین، برگ‌های این گیاه برای بیماری‌های ریوی و خلط‌آور به کار می‌رود و در آفریقا، برگ‌های آن با دود کردن برای جلوگیری از سرماخوردگی و سینه پهلو مصرف می‌شود.

آثار دارویی:

ضد باکتری

مقدار مصرف:

از پودر برگ ساقه به صورت دم کرده استفاده می‌شود. مقدار مصرف تک دوز آن 1/5 گرم از دارو و در یک فنجان مایع است.

عوارض جانبی:

با مقادیر درمانی عارضه جانبی شناخته شده‌ای ندارد.

مسمومیت‌زایی:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

موارد منع مصرف:

در دوران حاملگی نباید مصرف شود.

تداخلات دارو - گیاه:

اطلاعاتی در دسترس نیست.

پی‌نوشت:

برای مشاهده پی‌نوشت‌های این کتاب به منبع مقاله مراجعه شود.

منبع مقاله :
لینگ، کوهویی - تانگ کیان، چوا - چای هون، تان؛ (1392)، راهنمای گیاهان دارویی: مصور و با رویکرد علمی و دارویی، مترجمان: حسین حسین‌زاده - محسن ایمن شهیدی، رامین رضایی، مشهد: بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، چاپ اول.