معرفی نعناع و خواص درمانی آن

نعناع گونه‌های مختلفی دارد که گل‌های هر گونه با یکدیگر فرق می‌کنند و از نظر خواص و درصد اسانس تا حدودی شبیه به یکدیگر می‌باشند. بعضی از گونه‌ها نیز مصرف خوراکی ندارند. در اینجا به نام علمی
سه‌شنبه، 4 ارديبهشت 1397
تخمین زمان مطالعه:
پدیدآورنده: علی اکبر مظاهری
موارد بیشتر برای شما
معرفی نعناع و خواص درمانی آن
نعناع

نویسنده: صمصام صانعی
نعناع گونه‌های مختلفی دارد که گل‌های هر گونه با یکدیگر فرق می‌کنند و از نظر خواص و درصد اسانس تا حدودی شبیه به یکدیگر می‌باشند. بعضی از گونه‌ها نیز مصرف خوراکی ندارند. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک نوع نعناع خوراکی اشاره شده است.

نام علمی:

Mentha viridis L.، نام فرانسه Menthe verte و نام انگلیسی آن Spearmint می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، نعناع سبز، نعناع اخضر و نعنع نامیده شده است.

تیره گیاه:

نعناع Labiatae

نوع گیاه:

بوته

مشخصات ظاهری:

گیاهی است علفی، معطر، چند ساله و دارای دو نوع ساقه می‌باشد ساقه هوایی و ساقه زیرزمینی. علاوه بر ریشه‌هایی که از ساقه زیرزمینی خارج شده و در زمین فرو رفته و گیاه را مستقر می‌سازد از محل گره‌های ساقه‌های خزنده هوایی آن نیز که در تماس با زمین است ریشک‌هایی ایجاد می‌شود و در زمین مستقر می‌گردد و خود منشأ پایه‌ی جدیدی از گیاه می‌باشد. ارتفاع گیاه حدود 30 سانتی‌متر و برگ‌های آن سبز تیره، بدون دمبرگ، متقابل و دندانه‌دار هستند. گل‌هایش با توجه به گونه، قرمز، ارغوانی یا سفید می‌باشند.

بیشتر بخوانید: خواص نعناع

 

طبیعت:

طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن نسبتاً گرم و خشک است.

رویش جغرافیایی:

در اغلب نواحی معتدل و معتدله سرد کشورها و ایران روییده و کاشته نیز می‌شود.

ترکیبات شیمیایی و مواد موجود در نعناع:

ترکیبات اسانس (مانتول، منتون، منتیل استات، منتوفوران و غیره)، تانن‌ها، فلاونوییدها و تری‌ترپنها در آن تشخیص داده شده است.

بخش مورد استفاده:

برگ و سرشاخه‌ها

نحوه مصرف:

معمولاً نعناع را به صورت خام یا خشک شده مصرف می‌کنند و در صنایع غذایی و دارویی نیز کاربرد دارد.

خواص درمانی:

تصفیه کننده خون و ضد تب، تقویت کننده معده و ضد انگل، مسکن دردهای دستگاه گوارشی (دل درد) و ضد اسپاسم، دفع کننده سنگ مثانه و ضد تهوع، رفع کننده احتقان بینی و ضد سرفه، بادشکن و ضد اسهال، مسکن سردرد و ضد سرماخوردگی، رفع کننده سکسکه و ضد یرقان، آرام‌بخش و تقویت کننده دستگاه عصبی، افزاینده اسپرم و مقوی قوه باه، صفرابر و تحریک کننده شیر معده، آزاد کننده شیر از پستان و اشتهاآور، کاهنده فشار و کلسترول و رقیق کننده خون غلیظ می‌باشد. در ضمن برای ناراحتی‌های کلیه و کبد، به سختی ادرار کردن، کولیت عصبی، آنفولانزا و طپش قلب نیز مفید است.
منبع مقاله :
صانعی، صمصام؛ (1395)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از 400 نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.
 


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط