اهميت انتظار ظهور موعود
نويسنده: رقيه نديري
يکي از باورهاي اساسي و بالنده و زيبا، باور داشتن ظهور مصلحي بزرگه. کسي که تلاش هاي شبانه روزي ديگر مصلحان و مشعل داران هدايت رو به ثمر مي رسونه. او انسان ها رو نجات مي ده. اون هم در روزگاري که بشر گرفتار کج روي ها و دل خوشي هاي زودگذر و فريبنده شده و در هاله اي از اضطراب و حيرت به سر مي بره. به راستي، انتظار وجود چنين نجات بخشي دل هاي مرده رو زنده مي کنه و مردم رو از نااميدي نجات مي ده.(1)
انتظار يا چشم به راه بودن، اميد داشتن به باز شدن گره ها و راه هاست. انتظار ظهور، يعني تشکيل حکومت عدل جهاني و رسيدن به آزادي هاي فطري و منابع قدرت مادي و غير مادي. اين چشم به راهي، آرامش بخشه. انسان ها رو در برابر مشکلات و سختي ها مقاوم مي کنه.مي شه انتظار رو به دو صورت تعريف کرد: يکي از اون تعريف هاي سطحي و غير واقعيه. افرادي که فکر مي کنن بايد شرارت و زشتي به تبه کاري همه جا رو فرا بگيره و نقطه مثبتي تو دنيا باقي نمونه.
برخي مردم اعتقاد دارن روزگاري مي آد که محاسن و اعمال نيک به صفر مي رسه و کسي به دنبال خوبي واصلاح و شايستگي نمي ره. اون وقته که حجت خدا قيام مي کنه تا همه چيز رو تغيير بده. به اين دليل، سکوت در برابر جنايات و خيانت ها رو جايز مي دونن. با اين نظريه، حرکت اصلاحي همه آزادانديشان و پيامبران زير سؤال مي ره؛ نه تنها از اون ها تمجيد نمي شه، بلکه حتي سرزنش هم مي شن.
با اين فرض، حدود و مقررات اسلامي و انساني که به نوعي در شايستگي اخلاق بشري نقش دارن، بايد تعطيل بشه. غافل از اينکه اين برداشت ها با هيچ کدوم از موازين الهي و انساني و با هيچ يک از اديان آسماني سازگار نيست.
دومين تعريف، از انتظاري صحبت مي کنه که جامعه و فرد رو به تحرک و سازندگي وا مي داره. با چنين فرهنگي، افراد جامعه اي که در نظر داره براي گسترش عدل قيام کنه و اون رو جانشين محروميت ها و تجاوزها و ستم ها قرار بده، بايد تلاشي خستگي ناپذير و حرکتي مداوم رو پي بگيره. براي همين لازمه در برابر همه ناپاکي ها و کج روي ها بايستد و زشتي ها و منکرات رو دفن کنه تا قيامي خداپسندانه داشته باشه. اين انتظار، زمينه اجراي عدالت قائم آل محمد روفراهم مي کنه. امام جعفر صادق (عليه السلام)، چنين انتظاري رو بهترين اعمالي مي دونن و بر اون پافشاري مي کنن.
رابطه جمعه و امام زمان(عجل الله التعالي فرجه الشريف)
فکر کردن به رابطه بين جمعه و امام زمان(عجل الله التعالي فرجه الشريف)ذهن رو درگير مي کنه. ولادتش روز جمعه بود. امامتش از روز جمعه آغاز شد. يکي از نام هاي ايشان جمعه است. تو روايات مي خونيم که روز جمعه ظهور مي کنه و بر همين اساس بوده که شيعيان از قديم، حتي زماني که حکومت دست دشمنان دين بوده، روز جمعه؛ خودشون رو براي پذيرش امام زمان آماده مي کردن. گاهي سوار بر اسب مي شدن و مسلح به بيرون شهر مي رفتن و معتقد بودن چون امام زمان روز جمعه ظهور مي کنه، بايد آماده باشيم. همين طور مستحبه که امام جمعه، وقت ايراد خطبه به سلاح تکيه کنه. شايد به اين دليل که براي ظهور آماده باشه.(2)
انتظار يا چشم به راه بودن، اميد داشتن به باز شدن گره ها و راه هاست. انتظار ظهور، يعني تشکيل حکومت عدل جهاني و رسيدن به آزادي هاي فطري و منابع قدرت مادي و غير مادي. اين چشم به راهي، آرامش بخشه. انسان ها رو در برابر مشکلات و سختي ها مقاوم مي کنه.مي شه انتظار رو به دو صورت تعريف کرد: يکي از اون تعريف هاي سطحي و غير واقعيه. افرادي که فکر مي کنن بايد شرارت و زشتي به تبه کاري همه جا رو فرا بگيره و نقطه مثبتي تو دنيا باقي نمونه.
برخي مردم اعتقاد دارن روزگاري مي آد که محاسن و اعمال نيک به صفر مي رسه و کسي به دنبال خوبي واصلاح و شايستگي نمي ره. اون وقته که حجت خدا قيام مي کنه تا همه چيز رو تغيير بده. به اين دليل، سکوت در برابر جنايات و خيانت ها رو جايز مي دونن. با اين نظريه، حرکت اصلاحي همه آزادانديشان و پيامبران زير سؤال مي ره؛ نه تنها از اون ها تمجيد نمي شه، بلکه حتي سرزنش هم مي شن.
با اين فرض، حدود و مقررات اسلامي و انساني که به نوعي در شايستگي اخلاق بشري نقش دارن، بايد تعطيل بشه. غافل از اينکه اين برداشت ها با هيچ کدوم از موازين الهي و انساني و با هيچ يک از اديان آسماني سازگار نيست.
دومين تعريف، از انتظاري صحبت مي کنه که جامعه و فرد رو به تحرک و سازندگي وا مي داره. با چنين فرهنگي، افراد جامعه اي که در نظر داره براي گسترش عدل قيام کنه و اون رو جانشين محروميت ها و تجاوزها و ستم ها قرار بده، بايد تلاشي خستگي ناپذير و حرکتي مداوم رو پي بگيره. براي همين لازمه در برابر همه ناپاکي ها و کج روي ها بايستد و زشتي ها و منکرات رو دفن کنه تا قيامي خداپسندانه داشته باشه. اين انتظار، زمينه اجراي عدالت قائم آل محمد روفراهم مي کنه. امام جعفر صادق (عليه السلام)، چنين انتظاري رو بهترين اعمالي مي دونن و بر اون پافشاري مي کنن.
رابطه جمعه و امام زمان(عجل الله التعالي فرجه الشريف)
فکر کردن به رابطه بين جمعه و امام زمان(عجل الله التعالي فرجه الشريف)ذهن رو درگير مي کنه. ولادتش روز جمعه بود. امامتش از روز جمعه آغاز شد. يکي از نام هاي ايشان جمعه است. تو روايات مي خونيم که روز جمعه ظهور مي کنه و بر همين اساس بوده که شيعيان از قديم، حتي زماني که حکومت دست دشمنان دين بوده، روز جمعه؛ خودشون رو براي پذيرش امام زمان آماده مي کردن. گاهي سوار بر اسب مي شدن و مسلح به بيرون شهر مي رفتن و معتقد بودن چون امام زمان روز جمعه ظهور مي کنه، بايد آماده باشيم. همين طور مستحبه که امام جمعه، وقت ايراد خطبه به سلاح تکيه کنه. شايد به اين دليل که براي ظهور آماده باشه.(2)
پي نوشت :
1-احمد زماني، انديشه انتظار؛ شناخت امام عصر و چگونگي حکومت جهاني صالحان، مؤسسه بوستان کتاب، 1387، ص59.
2-مفيد فياضي، ذکر نور در حضور مشتاقان ظهور، انتشارات مسجد مقدس جمکران، چ1، 1385، ص 13.
