.png "حقوق بشر در اسناد بین المللی")
بیانیه ها: که توسط اعضای سازمان ملل متحد به تصویب رسیده‌اند و به لحاظ قانونی لزومی برای آنها وجود ندارد و معمولا دارای یک بسیار خاص هستند که با یک روندی طولانی همراه است و اغلب به تصویب قانون گذاری هر ایالت نیاز دارد.
توصیه‌ها: که شامل برخی از توصیه‌هایی هستند که مشابه رسوم قراردادی می باشند که پذیرفته شده‌اند، با این حال نمی توان آنها را تصویب کرد و برای تعیین استانداردهای معمول بکار می روند.
همچنین ممکن است دستورالعمل‌های اجرایی وجود داشته باشد که توسط دولت‌ها و همچنین در اساسنامه دادگاه‌ها و یا دیگر موسسات مورد توافق قرار گرفته است. یک نسخه خاص یا اصل از هر یک از ابزارهای بین‌المللی مختلف می‌تواند در طول زمان به جایگاه قانونی بین المللی دست یابد که به طور خاص توسط دولت پذیرفته شده است. ابزارهای بین‌المللی حقوق بشر را می‌توان به ابزارهای جهانی تقسیم کرد که در آن هر کشوری در جهان می‌تواند یک حزب و یا سازه‌ای منطقه‌ای که محدود به ایالات در یک منطقه خاص از جهان است، باشد.
بسیاری از قراردادها، توصیه‌ها و بیانیه های موجود در اسناد بین‌المللی حقوق بشر، در مکانیزم‌های نظارتی و نهادهایی برای نظارت بر اجرای آنها ایجاد می‌کنند. در برخی از موارد این افراد دارای قدرت سیاسی نسبتا کمی به ابزارهای قانونی دارند و ممکن است توسط کشورهای عضو نادیده گرفته شوند و در موارد دیگر این مکانیزم‌ها با قدرت سیاسی بزرگ و تصمیمات بزرگ تقریبا همیشه اجرا می‌شوند که از جمله آنها می توان به دیوان عالی حقوق بشر اروپا اشاره کرد.
مکانیزم‌های نظارت نیز در مورد درجه دسترسی فردی به افشای موارد سو استفاده و درخواست برای درمان متفاوت است. طبق برخی قراردادها یا توصیه‌ها افراد یا دولت‌ها مجاز هستند که در صورت قرار گرفتن در معرض شرایط خاص می توانند موارد فردی خود را به یک دیوان عالی در سطح بین‌المللی گزارش دهند. گاهی اوقات این امر می‌تواند در دادگاه‌های ملی بر اساس صلاحیت جهانی انجام شود. در این مورد می توان کنوانسیون اروپایی در مورد حقوق بشر را مثال زد.
برخی از اسناد بین المللی حقوق بشر از قبیل اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و دیگر اسناد بین‌المللی حقوق بشر گاهی به عنوان لایحه بین‌المللی حقوق یاد می‌شود.
.png "حقوق بشر در اسناد بین المللی")
بیانیه های جهانی حقوق بشر
بیانیه حقوق کودکبیانیه حقوق کودک که گاهی به عنوان بیانیه حقوق کودک ژنو شناخته می‌شود سندی بین‌المللی درباره ترویج حقوق کودکان است که توسط Eglantyne Jebb تدوین و توسط سازمان ملل در سال ۱۹۲۴ به تصویب رسید و در نهایت در سال ۱۹۵۹ توسط سازمان ملل متحد تصویب شد.
بیانیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد
بیانیه جهانی حقوق بشر سندی تاریخی است که در تاریخ ۱۸ دسامبر ۱۹۴۸ توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد و از آن زمان ۵۸ تن از اعضای سازمان ملل متحد، ۴۸ رای موافق و هشت رای ممتنع دادند و دو نفر رای ندادند.این بیانیه شامل ۳۰ مقاله است که حقوق فردی را تایید می‌کند، اگرچه رعایت آن به لحاظ قانونی لازم نیست اما در معاهدات بین المللی، نقل و انتقالات اقتصادی، اسناد حقوق بشر منطقه‌ای، قانون اساسی ملی و قوانین دیگر به تفصیل شرح داده شده‌است. این بیانیه اولین قدم در فرآیند فرموله کردن لایحه بین‌المللی حقوق بشر بود که در سال ۱۹۶۶ به پایان رسید و در سال ۱۹۷۶ پس از آن که تعدادی از کشورها آنها را تصویب کردند، لازم الاجرا شد.
برخی از محققان قانونی اینگونه استدلال می کنند که به دلیل اینکه کشورها مرتبا بیانیه را به مدت بیش از ۵۰ سال درخواست می کنند، این بیانیه به عنوان بخشی از قانون مرسوم بین المللی لازم الاجرا شناخته می شود. با این حال در ایالات‌متحده و در دیوان عالی در سوسا و آلوارز ماخین، به این نتیجه رسیده اند که بیانات تعهدات خود را به عنوان ماده قانونی بین‌المللی تحمیل نمی‌کند. همچنین دادگاه های دیگر کشورها به این نتیجه رسیده اند که بیانیه به خودی خود بخشی از قانون داخلی نیست.
بیانیه حقوق افراد معلول سازمان ملل متحد
در واقع بیانیه حقوق افراد معلول بیانیه‌ای از مجمع عمومی سازمان ملل بود که در ۹ دسامبر ۱۹۷۵ تصویب شد. شماره این بیانیه ۳۴۴۷ است که توسط مجلس ارائه شده‌است. به عنوان قطعنامه مجمع، این بیانیه برای کشورهای عضو الزامی نیست و چارچوبی را تشکیل می‌دهد که ممکن است برای اهداف قانون داخلی و بین‌المللی تنظیم شود. این بیانیه شامل مقدمه ای طولانی و سیزده اعلامیه است که به طور گسترده حقوق افراد دارای معلولیت را ترویج می‌کنند. در نهایت کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت در سال ۲۰۰۷ تصویب شد..png "حقوق بشر در اسناد بین المللی")
بیانیه و برنامه وین در کنفرانس جهانی
بیانیه وین و برنامه اقدام وین که به نام VDPA نیز شناخته می‌شود، بیانیه حقوق بشر است که در کنفرانس جهانی حقوق بشر در تاریخ ۲۵ ژوئن ۱۹۹۳ در وین اتریش به تصویب رسید. بیانیه حقوق بشر سازمان ملل متحد توسط این اعلامیه توصیه می شود و متعاقبا توسط قطعنامه ۴۸ / ۱۲۱ مجمع عمومی ایجاد شد.بیانیه حقوق و مسئولیت های انسانی
اعلامیه حقوق بشر و مسئولیت‌ها (DHDR)برای تقویت اجرای حقوق بشر تحت نظارت یونسکو و علاقه کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل نوشته شده‌است و در سال ۱۹۹۸ "برای بزرگداشت ۵۰ امین سالگرد اعلامیه جهانی حقوق بشر" (اعلامیه جهانی حقوق بشر)در شهر والنسیا اعلام شد. بنابراین به عنوان اعلامیه والنسیا نیز شناخته می‌شود..png "حقوق بشر در اسناد بین المللی")
بیانیه جهانی تنوع فرهنگی
بیانیه جهانی تنوع فرهنگی بیانیه ای است که توسط کنفرانس عمومی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل یونسکو در سی و یکم نوامبر ۲۰۰۱ به تصویب رسید.موارد این بیانیه به ترتیب زیر می باشند:
ماده ۱ با عنوان تنوع فرهنگی و میراث مشترک بشریت بیان می‌کند که به عنوان یک منبع، نوآوری و خلاقیت و تنوع فرهنگی به اندازه تنوع زیستن برای انسان‌ها ضروری است.
ماده ۴ توضیح می‌دهد که تنوع فرهنگی ممکن است ناقض حقوق بشر باشد که طبق قانون بین‌المللی تضمین شده‌است.
ماده ۵ حقوق زبانی را به عنوان حقوق فرهنگی مطابق با لایحه بین‌المللی حقوق بشر تایید می‌کند.
ماده ۶ آزادی بیان، کثرت‌گرایی رسانه‌ای و چند زبانه بودن را تایید می‌کند.
ماده ۱۲ نقش یونسکو را تعریف می‌کند.
بیانیه حقوق بومیانUN
بیانیه سازمان ملل متحد درباره حقوق مردم بومی، افراد بومی و جمع مردم بومی، از جمله حقوق مالکیت آنها به بیان، هویت، زبان، اشتغال، بهداشت، آموزش و مسائل دیگر را تعیین و تعریف می‌کند. این بیانیه بر حقوق مردم بومی برای حفظ و تقویت نهادینه فرهنگ‌ها و سنت‌های خود و دنبال کردن رشد آنها در حفظ نیازها و آرمان‌هایشان تاکید دارد. همچنین این بیانیه تبعیض علیه مردم بومی را ممنوع می‌کند و مشارکت کامل و موثر آنها در همه مسائلی که آنها را نگران می‌کند و حق آنها برای متمایز ماندن و دنبال کردن رویاهای خود از توسعه اقتصادی و اجتماعی را ترویج می‌کند.بیانیه سازمان ملل متحد درباره گرایش جنسی و هویت جنسیتی UN
مباحث مربوط به حقوق اقلیت‌های جنسیتی در سازمان ملل متحد شامل قطعنامه ها و بیانیه‌های مشترک در مجمع عمومی سازمان ملل متحد و شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد می باشد که توجه به مکانیزم‌های حقوق بشر به رهبری متخصص هایی مانند هیات‌های سازمان ملل متحد و روندهای ویژه و همچنین سازمان ملل متحد است.منبع: en.wikipedia.org
