ویژگیهای کودکان مبتلا به مشکل پردازشگری زبان
همانند تمامی مشکلات زبانی گفتاری و شنیداری، یک کودک ممکن است تنها یکی و یا بسیاری از رفتارهای بیرونی مشکل پردازش زبانی را دارا باشد. کودکان مبتلا به اختلال پردازشگری زبانی، ممکن است موارد زیر را انجام دهند:• بر آنچه گفته می شود تمرکز ندارند یا خوب نمی فهمند و نیاز دارند دستورالعملها چندین بار توضیح داده شود و گاهی اوقات نیاز دارند توجیه شوند.
• قبل از ارائه پاسخ به یک سؤال، به زمانی غیر عادی برای فکر کردن نیاز دارند. برای درک اینکه چه بکنند، ممکن است به رفتارهای بقیه نگاه کنند. برای درک چیزی که خوانده اند، به زمان بیشتری نیاز دارند یا نیاز دارند چندبار متن را بخوانند قبل از اینکه آن را درک کنند.
• نظری بدهند که با موضوع بحث متناسب نباشد و چون کلمات یک آزمون برای درک کردن سخت است، در پاسخ دادن به سؤالهایی که روی یک آزمون می بینند، دچار مشکلاتی می شوند.
• در دنبال کردن یک داستان با موضوع برنامه تلویزیونی یا سینمایی مشکلاتی دارند و سؤالهایی می کنند که نشان دهنده نفهمیدن نکات مهم داستان است.
• از شرکت کردن در گفتگوهای گروهی و خانوادگی یا بحثها اجتناب می کنند. اگرچه ممکن است اغلب در کلاس دلقک باشند، ولی در لذت بردن و یا شرکت کردن در داستانهای خنده دار، زندگینامه ها و جکها مشکل دارند.
• سایر ناتواناییهای گفتاری، زبانی، شنوایی و یا ناتواناییهای یادگیری را دارند. و تجربه عفونتهای مکرر گوش میانی را دارند. همچنین مشکلات رفتاری غیر قابل توضیح یا تنفر از مدرسه را دارند.
• احساساتی را ابراز می دارند که بیانگر گیجی آنهاست ودر طی تکلیف گوش کردن، خارج از تن صدا قرار دارند یا به مطلب توجه ندارند.
مشکل پردازشگری زبان چگونه بر یک کودک تأثیر می گذارد؟
کودک مبتلا به مشکل پردازشگری زبان احتمالا ممکن است یک ذره حس کند خارج از مباحثه قرار دارد و از طریق اجتناب کردن یا خارج از تن صدای مباحثه قرار گرفتن، واکنش نشان دهد.بچه های شبیه مانی هنگامی که در گروه، هر نفر می خندد، آنها ابدا نمی دانند چرا آنها می خندند، و بسیار احساس منزوی شدن می کنند. «آیا احتمالا آنها به من می خندند؟»کودکان مبتلا به مشکلات خفیف پردازشگری زبان نیاز دارند در مدرسه به شدت کار کنند تا در کلاس به سطح دیگران برسند، ولی این کار می تواند انجام شود. شما ملاحظه می کنید هنگامی که مانی ابدأ نمی فهمد مردم چه می گویند، حالت تدافعی یا دشمنی به خود می گیرد. هنگامی که هر شخص دیگری در مباحثه میز شام به میزان زیاد مشارکت می کند، مانی احتمالا منفعل است یا با غذایش یا چنگال بازی می کند. به وسیله آغاز کردن فعالیتهای بدنی با دوستان از قبیل دوچرخه سواری، گرگم به هوا، یا اسکیت کردن روی سطح صیقلی، به طور ناهوشیارانه از موقعیتهای مباحثهای اجتناب می کنند. همچنان که وی به دوره رشدی نوجوانی می رسد، تیمهای ورزشی یا فعالیتهای خلاق از قبیل نقاشی کردن را تعقیب می کند و ممکن است وی را متمرکز بسازد.کودکانی که مشکل عزت نفس دارند، از لحاظ اینکه مردم به آنها چه می گویند یا درباره آنها چه می گویند، در تهدید خطای تفسیری قرار دارند. کودکی که دارای مجموعه افکار مبتلا به اختلال پردازشگری زبان است، از مشارکت در گفتمانها گریزان است یا حالت دفاعی به خود می گیرد، بویژه هنگامی که با بحث داغی که در گرفته است، مواجه می شود. هنگامی که دوست شما - که کودکی است با سطح حرمت خود پایین - تمایل دارد چیزی را بفهمد، احساس می شود گیج شده است، و به این دلیل، کودکان مبتلا به این مشکل احساس می شود کند ذهن هستند.
گاهی اوقات کودکان مبتلا به مشکل پردازشگری زبان، درباره آنچه شما دارید صحبت می کنید، نظر مرتبطی می دهند، اما احتمالا آنقدر کوتاه است که زود خاموش می شوند. به این خاطر است که آنها مطمئن نیستند در آن لحظه، گفتمان درباره چیست. چنانکه قبلا بحث شد، شناختن شوخی بعضی اوقات برای دانش آموزان مبتلا به مشکل پردازشگری زبان سخت است. چنین است که چیزی را برای خنداندن نمی گویند. به طرق متعددی می توانند شما را بخندانند، با نمایش خنده دار (حرکات درشت یا تغییرات چهره یا بیان جک های ساده.
در حالی که دیگران از زبان برای ساختن جک کلامی استفاده می کنند و ترجیح میدهند جک بگویند، و به هر چیز شیرین کم اهمیتی که برای آنها پیش می آید، متمسک می شوند؛ هنگامی که هر شخص دیگری می خندد، شما آنها را هم ممکن است در حال خندیدن ببینید، اما واقعا آنها نمی دانند به چه می خندند.
از آنجا که پردازشگری زبان مشتمل بر خواندن هم می باشد، کودک مبتلا به این مشکل ممکن است خواندنی بسیار آهسته داشته باشد یا قبل از اینکه بتواند مطلبی را بفهمد، نیاز داشته باشد چندین بار بخواند. در کارهای عادی روزانه این می تواند موجب از بین رفتن وقت شود، و این کودکان هنگامی که می بینند افراد دیگر در صفحه ۱۲ هستند در حالی که آنها هنوز در صفحه ۸ می باشند، بسیار مضطرب می شوند.
اجرای آزمونها بر روی یک کودک مبتلا به مشکل پردازشگری زبان می تواند ما را ناکام سازد. اگر سؤالها توسط معلم به صورت شفاهی خوانده شود، کودک در پاسخ دادن توفیق نخواهد داشت، زیرا در حالت شفاهی ممکن است قبل از نوشتن پاسخ، وقت کافی مورد نیاز برای پردازش سؤال را نداشته باشد. اگر سؤالها نوشتاری است، آنها باید به طور شفاف و ساده مطرح شود، یا اینکه کودک به آسانی ممکن است در اینکه چه از او پرسیده شده است، دچار اشتباه تفسیری شود. کودکان مبتلا به مشکلات خفیف پردازشگری زبان نیاز دارند در مدرسه به شدت کار کنند تا در کلاس به سطح دیگران برسند، ولی این کار می تواند انجام شود. انتخاب روشی که بتواند به پیشرفت کودک منجر بشود، چنانکه شبیه سایر کودکان قوی شود، مهم است.
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
