علل رایج در مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری
در هر کودکی مجموعه‌ای از محدودیتها و قابلیتها مشاهده می شود که ممکن است در تعدادی از آنها با متن کتاب، یا نشانگان کلاسیک هماهنگ نباشد. کودکان مبتلا به این معلولیتها شرایطی بدنی، ذهنی، یا پزشکی دارند که به توجه یا پیگیری و صرف نیرو و استفاده از پزشک، به مقدار زیادی نیاز دارند. بنابراین برای والدین طبیعی است که چیزهایی مانند صحبت کردن و گوش دادن کودک را نادیده بگیرند، بخصوص وقتی متوجه شوند عمل جراحی اخیر کودکشان موفقیت آمیز بوده است، اما مهم است به خاطر داشته باشیم کمک کردن به اصلاح زبان نحوه گوش کردن کودک، می تواند تأثیر عمیقی بر آینده او داشته باشد.معمولا پس از ارزیابی، نخستین سؤالی که برای والدین مطرح می شود، این است که آیا فرزند من دارای مشکل گفتاری است؟ و نیز سؤال دیگر آنکه آیا کار اشتباهی انجام داده ام؟ فکر می کنم ترس اکثر والدین در مورد کودکانشان به این مربوط است که آنها را صمیمانه دوست دارند و می خواهند کودک را از هرگونه آسیب و صدمه جدی حفظ کنند، آیا آنها متوجه تحول نابهنجار کودک خود نمی شوند؟ می توان گفت آیا آنها ناخواسته دچار این غفلت می شوند؟ معمولا جواب این است که غفلت آنها آگاهانه نیست.
ما در حوزه آسیب شناسی گفتار - زبان، ترجمان بر تشخیص سطح مهارت زبان و گفتار فعلی از طریق ارزیابی عمیق متمرکز است، این وضعیت، اطلاعات با ارزشی را درباره چگونگی سرمایه گذاری بر روی قدرت و توان بچه ها و رشد آنها در زمینه های ضعیف تر ارائه می دهد. همچنین، به ما کمک می کند تا تکنیکهایی را که احتمالا از سایر تکنیکها تأثیر گذارترند، شناسایی کنیم. هدف از این ارزیابی، یافتن اشتباهات والدین و یا احساس گناه آنها و یا تحلیل مشکلات زوجین یا سبک زندگی آنها نیست.اعتیاد مادر به مواد یا الکل در دوران بارداری . تغذیه بسیار بد مادر. سوء استفاده به وسیله غفلت. اینها موقعیتهایی هستند که کودکان و بزرگترها اساسا برای بخش بهتری از روزشان در مقابل تلویزیون تنها می مانند.آسیب شناس گفتار و زبان شما ممکن است تغییراتی را در چگونگی تعامل شما با فرزندتان به منظور تسهیل رشد در مهارتهای معینی مطرح کند، اما شما نباید آن را به عنوان انتقاد از سبک تربیتی بدانید. هدف از این کار این است که وقت بیشتری را با فرزندتان سپری کنید. بعضی از بچه ها به نگرش پرتکاپوتری نسبت به دیگران نیاز دارند.
این به آن معنا نیست که آنچه شما انجام دادید، اشتباه است؛ بلکه فقط به آن معناست که فرزند شما نیازهای ویژه ای دارد که به توجه بیشتر نیازمند است و از شما توجه متفاوتی را نسبت به کودک معنی که گفتار را یاد گرفته است، می طلبد. در زمانهایی دیگر، عوامل فیزیکی از قبیل مشکلات ارتدودنسی، مشکلات شنیداری و حساسیت ها وجود دارد که ممکن است در بروز مشکل نقش داشته باشد، که باید قبل از برنامه ریزی برای پیشرفت گفتار، مشخص شود. اگرچه بندرت، اما گهگاه شرایطی وجود دارد که والدین آن را ایجاد و یا ناخواسته به مشکلات گفتاری، زبانی، شنیداری کمک می کنند. در این فصل، این عوامل را بررسی می کنیم. امیدوارم در این بخش برای اجتناب از مسائل مشابه در یک ؟؟ کم سن تر، اطلاعات و توصیه های مورد نیاز را ارائه کنم. متأسفانه در رابطه با این موضوع هنوز باید تحقیقات زیادی انجام گیرد و هنوز ما بسیاری از جوابها را نداریم.
شاید غم انگیزترین مواردی را که به عنوان متخصصان بالینی می بینم، به بچه هایی مربوط باشد که با توان بالقوه بالایی به دنیا می آیند یا می توانند پیشرفت کنند، اما به دلیل رفتارهای مراقبان یا مادرانشان، آن طور که از آنها انتظار می رود، پیشرفت ندارند.
مشکلات ارتباطی در کودکان، گاه با رفتارهای زیر شدت می یابد: اعتیاد مادر به مواد یا الکل در دوران بارداری . تغذیه بسیار بد مادر. سوء استفاده به وسیله غفلت. اینها موقعیتهایی هستند که کودکان و بزرگترها اساسا برای بخش بهتری از روزشان در مقابل تلویزیون تنها می مانند. آنها ممکن است دچار سوء تغذیه شوند و اغلب دور از خانه قرار بگیرند و از طریق مراکز ایالتی، به پرورشگاه سپرده شوند. بد رفتاری فیزیکی - متأسفانه مواردی گزارش شده است که کودکان توسط یکی از والدین، والدین رضاعی، یا سایر مراقبت کننده ها مورد سوء استفاده بدنی قرار گرفته و به ضربه مغزی مبتلا شده اند.
چنانکه احتمالا حدس می زنید، به دلایل زیادی، اساسا این والدین در جستجوی کمک برای فرزندان خود نیستند، اما ممکن است کودکی را به فرزندخواندگی بپذیرید یا یک کودک پرورشگاهی را قبول کنید که مشکلاتشان در نتیجه این نوع از بد رفتاریها باشد. یا ممکن است کودکی را بشناسید که به دلیل استفاده از مواد در طی دوران بارداری، در خطر باشند. این کودکان در همان لحظه به کمک نیاز دارند و می توان با قرار دادن آنها در برابر فرصتهایی همراه با درمان تهاجمی زودهنگام، اصلاحات شگرفی را به وجود آورد.
منظور من از «سوء رفتار به وسیله غفلت»، این نیست که مثلا چند ساعت یک کودک تلویزیون مشاهده می کند، بلکه منظورم هنگامی است که تلویزیون به عنوان پرستار کودک در نظر گرفته می شود. برنامه های تلویزیون سؤال نمی کنند و یا با کودک صحبت نمی کنند. بعضی از برنامه های آموزشی در ایستگاه های تلویزیونی، مزایا و منافع بسیار عالی را برای کودکانی دارند که آنها را تماشا می کنند، اما گاه نیاز است تا کسی، علاقه ای را در کودک ایجاد کند تا تحول زبان به معنای کامل تحقق یابد.
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
