راه هاى مقابله با كاركردهاى منفى تلويزيون

گرچه به صفر رساندن كاركردهاى منفى تلويزيون امكان پذير نيست، ولى نبايد نسبت به آنها بى تفاوت بود. از اين رو، بايد تمام همّ خود را به كار بست تا اين كاركردهاى منفى به حداقل ممكن برسند.
به دليل آنكه تلويزيون در كشور ما يك رسانه ملّى و دولتى است، كاهش كاركردهاى منفى آن، همكارى همه جانبه اى مى طلبد كه در يك سو، مسئولان و متولّيان امر قرار دارند و در سوى ديگر، خانواده ها و مددكاران اجتماعى. از اين رو، بايد از همه آنها ـ هرچند توان كمى داشته باشند ـ به نحو شايسته استفاده كرد; زيرا مسئله بسيار حايز اهميت است. در پايان، به برخى از اين راه كارها اشاره مى گردد:
1. استفاده از تراشه رايانه اى V-ship: مى توان اين وسيله را در دستگاه تلويزيون كار گذاشت تا والدين به كمك آن بتوانند در برنامه هايى كه تصور مى كنند براى فرزندانشان مناسب نيست، اختلال ايجاد كنند. 2. متولّيان امر سعى كنند برنامه هاى مخصوص بزرگ سالان را زمانى پخش كنند كه تا حدّ امكان، كودكان موفق به ديدن آنها نشوند.
3. والدين و مربّيان درباره اهداف آگهى هاى تجارى و اينكه چگونه بايد آنها را ارزيابى كنند، با كودكان حرف بزنند.
4. برنامه ريزى خانواده ها به گونه اى باشد كه كودكان كمترين فرصت را براى تماشاى برنامه هاى تلويزيونى، آن هم برنامه هاى مخصوص خود، داشته باشند.
5. والدين همراه كودكان تلويزيون تماشا كنند و درباره داستان ها و اطلاعات نمايش داده شده آن صحبت كنند; درباره اينكه موقعيت هايى كه در تلويزيون ارائه شده، چگونه ممكن است با زندگى واقعى همخوان باشد يا نباشد، حرف بزنند.
6. انديشه ها و پيشنهادهايى را كه در برنامه هاى آموزشى ارائه مى شود با فعاليت هايى كه در خانه يا كلاس صورت مى گيرد پى گيرى كنند. چنين فعاليت هايى به كودكان كمك خواهند كرد تا از اطلاعاتى كه از تلويزيون ارائه مى شوند فعّالانه تر استفاده كنند.
7. كودكان را تشويق كنند كه از ميان انواع برنامه هاى تلويزيونى، دست به انتخاب بزنند; آنها را علاوه بر برنامه هاى كودكان، با اخبار، ويژه برنامه هاى علمى، فيلم هاى كلاسيك و برخى اخبار و رويدادها آشنا كنند.
8. والدين از نوارهاى ويدئويى كه از نظر سنّى براى كودكان مناسب است براى اوقاتى كه آنها در خانه هستند و يا زمانى كه تشخيص مى دهند يك برنامه تلويزيونى مناسب طبع يا سن كودك نيست استفاده كنند.
9. محدود كردن تماشاى تلويزيون كودكان بايد در دستور كار برنامه هاى بهداشتى قرار گيرد.
10. توسط متولّيان امر، قفل هاى الكترونيكى در اختيار والدين قرار گيرد تا در برنامه ريزى تلويزيون به والدين كمك نمايند.

نتيجه گيرى

با توجه به آنچه ذكر شد، به اين نتيجه مى رسيم كه تلويزيون در زندگى كودك، نه يك هيولاى يك چشم است كه با ورود در زندگى كودك، او را از بين ببرد و نه يك وسيله اى است كه مطلقاً در بالا بردن و سرعت بخشيدن به توانمندى كودك در خدمت او قرار گيرد، بلكه تلويزيون يكى از فراورده هاى صنعت و فناورى است كه با مديريت صحيح متولّيان امر و خانواده ها، مى تواند وسيله اى براى ارتقاى توانمندى كودك به شمار آيد، وگرنه در صورت مديريت سوء متولّيان امر و غفلت خانواده ها، مى تواند همچون بمبى باشد كه همه ابعاد زندگى كودك را ويران مى كند.
* دانش آموخته حوزه علميه و كارشناس جامعه شناسى
منبع: http://www.ikvu.ir
/خ