آن‌ها برای فرار از فقر و محصول کم به قاهره آمد تا کار پیدا کنند و سکونتگاه هایی را در سراسر شهر برپا کردند. ابتدا آن‌ها سنت‌های پرورش خوک، بز، مرغ و دیگر حیوانات خود را از سر گرفتند، اما در نهایت متوجه شدند جمع آوری و دسته بندی زباله‌های تولید شده توسط ساکنین شهر سودآورتر است.
زابالین‌ها زباله‌های خانگی را دسته بندی می‌کردند و چیزهایی که ارزش داشت را می‌فروختند و زباله‌های ارگانیک را به عنوان غذای حیواناتشان استفاده می‌کردند.
درواقع این کار آن قدر جواب داد که موج جدیدی از مهاجران نیز به این شهر آمدند تا در روستاهای زباله‌ای تازه تاسیس قاهره کار و زندگی کنند. سکونتگاه‌های موقت زابالین‌ها سال‌ها برای دوری از مسئولین شهرداری در شهر جابجا می‌شد. سرانجام گروه بزرگی از زابالین‌ها پایین کوه مکاتام در لبه شرقی شهر ساکن شدند که جمعیتشان به ۸۰۰۰ نفر در اوایل دهه ۱۹۸۰ رسید که بزرگترین شهر زباله جمع کن‌ها در قاهره ای شد که حدود ۳۰۰۰۰ سکونتگاه زابالین داشت.
مصر یک کشور مسلمان است، اما حداقل ۹۰ درصد از زابالین‌ها مسیحی هستند. جوامع مسیحی به ندرت در مصر پیدا می‌شود بنابراین زابالین‌ها ترجیح می‌دهند در مکاتام بمانند. کلیسای محلی روستای مکاتام در سال ۱۹۷۵ تاسیس شد. پس از تاسیس کلیسا، احساس امنیت بیشتری کردند و شروع به استفاده از مصالح دائمی مثل سنگ و آجر در خانه هایشان کردند. در سال ۱۹۷۶ یک ساخت اولین کلیسا زیر کوه مکاتام در فضایی به مساحت هزار مترمربع آغاز شد. چندین کلیسا در غار ساخته شد که از بزرگترین آن‌ها سنت سیمون است که ۲۰ هزار نفر ظرفیت دارد. در واقع غارکلیسای سنت سیمون بزرگترین کلیسای خاور میانه است.
منبع: سایت برترینها
