| با جگر حرف ميزند سازت |
|
اي جگر گوشه کيست دمسازت |
| سيم ساز ترانه پردازت |
|
تارو پودم در اهتزاز آرد |
| تا کنم ساز دل هم آوازت |
|
حيف ناي فرشتگانم نيست |
| که بنالد به زخمهي سازت |
|
واي ازين مرغ عاشق زخمي |
| کي شکسته است بال پروازت |
|
چون من اي مرغ عالم ملکوت |
| زنده کردي به شور و شهنازت |
|
شور فرهاد و عشوهي شيرين |
| عمر اگر بود ميکشم نازت |
|
نازنينا نيازمند توام |
| که کشد پرده از رخ رازت |
|
سوز و سازت به اشک من ماند |
| شکر سرو قد سرافرازت |
|
گاهي از لطف سرفرازم کن |
| که به سرزد هواي شيرازت |
|
شهريار اين نه شعر حافظ بود |
|