اخیراً برای یک مرد روسی به دلیل تحریک نفرت مسیحی حکم تعلیقی به مدت سه و نیم سال صادر شد. جرمش چه بود؟ بازی واقعیت افزوده (AR) محبوب Pokémon Go در تلفن هوشمندش در یک کلیسا.
فضاهای مقدس برای عوام الناس و بازی‌ها مدت‌هاست که رابطه ناآرامی داشته‌اند. در سال 2002، محیطی شبیه به معبد طلایی امریتسار در بازی ویدیویی خشن Hitman 2 ظاهر شد. اما بیش از بازآفرینی دیجیتالی مکان‌های مقدس برای عوام، ما اکنون بازی‌هایی داریم که از لحاظ فیزیکی به آن فضاها برخورد می‌کنند و آنها را در سیستم‌های مبتنی بر مکان واقعیت افزوده قرار می دهند. در داخل معابد گجراتی جایی که تخم مرغ ممنوع است، برخی از "تخم مرغ‌های مجازی" بازی Pokémon Go یافت شد. و دو باره پس از مشاجره پدیدار شد.
واقعیت افزوده یک ایده ساده با پیامدهای بی پایان پیچیده است - با استفاده از عینک مخصوص یا دوربین گوشی‌های هوشمند در اطراف می‌گردید، نرم افزاری را با آگاهی از مکان اضافه می‌کنید، و این نرم افزار می‌تواند اطلاعات را روی یک صحنه پوشش دهد یا حتی باعث شود که گویا همه چیز در فضای فیزیکی قرار دارد. واقعیت افزوده سایتهای فیزیکی را برای ایجاد رسانه جدید به مواد اولیه تبدیل می‌کند و هیبریدی تولید می‌کند که در آن همزمان هم مکان‌های روزمره و هم سرزمین‌های عجیب دیجیتالی هستند.
با افزایش محبوبیت آن، واقعیت افزوده در برابر هنجارها و علایق مستقر شده در جامعه خود نمایی می‌کند. سیستم‌های حقوقی باید سعی کنند با این فن آوری جدید دست و پنجه نرم کنند، سر در گمی فرهنگی در مورد موارد "مجازی" که در فضاهای فیزیکی قرار می‌گیرند وجود دارد، و سؤالاتی مطرح می‌شود مبنی بر این که چه کسی باید در هنگام بازدیدهای عمومی یا خصوصی یا مقدس با استفاده از فرهنگ دیجیتالی، بر اوضاع کنترل داشته باشد.
امروزه چیزهای زیادی در مورد "تملک فرهنگی" سبک‌ها و تصاویر شنیده می‌شود، اما در این جا نرم افزاری وجود دارد که با استفاده از مکان‌های فیزیکی به عنوان بخشی از یک بازی، از آن نوع تملک عبور می‌کند. به خاطر سنت‌های تخصیص هنر، واقعیت افزوده از آنچه در مسیر خود می یابد، وام می‌گیرد و در تعریف خود وارد می‌کند.
این امر دنیای فیزیکی را به چیزی نزدیک‌تر از زیبایی شناسی لغزنده بازی‌های ویدئویی می‌رساند: ملاقات با هدف خالقان و آزادی بازی کنان، جایی که محیط‌ها ترکیبی از آثار هنری و زمین بازی هستند. طراحی مکان‌های فیزیکی تاکنون رساننده این قصد بوده‌اند، از مجسمه‌هایی که به ما در مورد افراد برجسته می‌گویند تا دیوارهایی که ما را وادار می‌کنند از آنها پرهیز کنیم - اما واقعیت افزوده یک لایه اضافی، اختیاری، و قابل جا به جایی را اضافه می‌کند و باعث می‌شود که تغییر معنای آن لایه صرفاً با زدن سویچ تغییر بین برنامه‌ها میسر باشد.
فرهنگ هک کردن
فکر کنید که چرا مجسمه‌ها در اماکن عمومی به ندرت از زنان برجسته است؟ واقعیت خود را برای تغییر این وضع اضافه کنید. آیا با دیدن تبلیغات تجاری فراگیر موجود در مترو حالتان بد می‌شود؟ برای دیدن آثار هنری در محل این تبلیغات، از یک برنامه واقعیت افزوده در تلفن خود استفاده کنید.این امر باعث جذب بیش از حد شیوه‌های قدیمی‌تر در فرهنگ بازی، به ویژه بخش‌هایی از آن می‌شود که بازی‌ها با هک‌ها و تعدیل‌ها تغییر می‌کنند. استفاده از واقعیت افزوده برای بر پایی مجسمه‌های زنان برجسته انگیزه‌ای مشابه هک کردن بازی Donkey Kong برای جا به جایی قهرمان بازی با دوشیزه دارد. واقعیت افزوده بی سر و صدا افراد را قادر می‌سازد تا محیط های خود را ویرایش کنند - در یک سطح شخصی، مجازی، و بدون خرابی‌های گرافیکی معمولی. اما در عصر اشتراک گذاری برنامه‌ها و رسانه‌های اجتماعی برای طولانی مدت هیچ چیز شخصی باقی نمی‌ماند. چیزی که در ابتدا ممکن است یک دنیای مجازی شخصی باشد می‌تواند به سرعت ویروسی شود.
مباحثات قبلی در مورد فرهنگ و واقعیت مجازی یا افزوده شامل آنچه موزه‌ها و سایر نهادها با این فناوری می‌توانند انجام دهند نیز می‌شود - و کارهایی که این فناوری برای حفظ و دسترسی عمومی به آثار باستانی می‌تواند انجام دهد. پذیرش گسترده این فناوری، فرهنگ جمعی را با خود به ارمغان می‌آورد و تحولات فرهنگی مردمی پدیدار می‌شود.
فرهنگ جدل
اختلافات حقوقی نشان می‌دهد که این همیشه یک داستان ساده و شاد از فناوری توانمند سازی افراد و خرده فرهنگ‌ها نیست. هیچ مشاجره‌ای محدود به استدلال‌هایی درباره آنچه در فضاهای مقدس برای عوام انجام می‌شود نیست. پس از ممنوعیت واقعیت مجازی غیرمجاز در پارک‌های عمومی در پی خسارت وارده توسط انبوهی از شکارچیان بازی Pokémon در میلواکی، پرونده دیگری برای دعوای قانونی در این زمینه گشوده شده است. سازندگان یک بازی پوکر واقعیت افزوده به نام Texas Rope ’Em به محدودیت در زمینه آزادی بیان اعتراض کرده‌اند.افراد مسئول پارک‌های عمومی میلواکی می‌توانند به اجتماعات محلی واقعی در مراقبت‌هایشان اشاره کنند. برای کلیساهای روسی و معابد گجراتی، به نظر می‌رسد چیزی کم نظیر در معرض خطر قرار گرفته است - آن چیز آسیب جسمی یا آلودگی نیست، بلکه دلهره با پیامدهای وقتی است که زمین مقدس برای مردم در جغرافیای بی نظیر یک بازی واقعیت افزوده گنجانده می‌شود، حتی اگر چیزی برای کسانی که انتخاب نمی‌کنند که بازی کنند قابل مشاهده نباشد. واقعیت افزوده یک ایده ساده با پیامدهای بی پایان پیچیده است - با استفاده از عینک مخصوص یا دوربین گوشی‌های هوشمند در اطراف می‌گردید، نرم افزاری را با آگاهی از مکان اضافه می‌کنید، و این نرم افزار می‌تواند اطلاعات را روی یک صحنه پوشش دهد یا حتی باعث شود که گویا همه چیز در فضای فیزیکی قرار دارد. اعتقادات، بخشی از زندگی است، خصوصاً با این فکر که می‌تواند واقعیت‌های مهمی در آن وجود داشته باشد که به طور عادی نمی‌توانیم درک کنیم چرا وجود دارند.
بحث و گفتگوهای فرهنگی اغلب برای کنترل و احساس مالکیت تلاش می‌کنند - بعضی اوقات در مکان‌های فیزیکی یا آثار باستانی، اما غالباً درگیر احساس مالکیت‌های ظریف هویتی هستند. فناوری غالباً با پایان روش‌های سنتی زندگی آمده است. در واقعیت افزوده استفاده می‌شود از فناوری‌های متصل به هم که آمیخته با دنیای فیزیکی و دیجیتالی هستند به روش‌هایی که هنوز هم به نحوی ضعیف درک شده‌اند.
اگر این دوره از مجسمه‌های چریکی و مسدود کردن آگهی‌های مترو را دوست دارید، تا استفاده از واقعیت افزوده هنوز قانونی است از آن لذت ببرید. واقعیت افزوده ابعاد تجاری خود را دارد، همان طور که شوق شدید به Pokémon Go این مسئله را اثبات کرده است و بعد از مدتی به عنوان قلمرو باکره برای صنعت تبلیغات تبلیغ شده است.
منبع: رابرت سِدون - Durham University
