میزان امنیت خودروهای خودران و کارشناسی نحوه رانندگی در آینده ‏

آیا اگر در آینده برای رفتن از مبداء A به مقصد B  مجبور باشیم از خودروهای خودران و پروازی استفاده نماییم، می توانیم با خیال راحت به آنها اعتماد کنیم؟ در این مقاله یکی از متخصصان ما به پنج سؤال کلیدی در این خصوص پاسخ داده است.

نکته: منظور از خودرو یا وسیله نقلیه کاملاً مستقل، کنترل کامل خودرو توسط خود اتومبیل است به این صورت که از صفر تا صد رانندگی را خودرو انجام داده و در مواقع اضطراری خود اتومبیل است که تصمیم گیری می نماید.
 

در حال حاضر، عموم مردم به راهکار وسیله نقلیه مستقل اعتماد ندارند. طی یک بررسی انجام شده، 15% از مردم ایالات متحده عقیده دارند که هرگز وسیله نقلیه مستقلی در آینده به روی کار نخواهد آمد و 42% عنوان می کنند که به هیچ وجه سوار بر یک وسیله نقلیه کاملاً مستقل نخواهند شد. علاوه بر آن، 56% از افراد مورد بررسی خواستار 100% ایمنی وسیله پیش از سوار شدن بر آن بوده و 60% عنوان می کنند که آنها نیز پیش از آنکه اجازه دهند یکی از اعضاء خانواده سوار بر یک وسیله نقلیه کاملاً مستقل شود خواستار امنیت صد در صدی آن هستند.

اما مرکز حمل و نقل انو (Eno)، سازمان پژوهشی غیر انتفاعی در واشنگتن دی سی عنوان می کند که «خطای راننده دلیل اصلی بیش از 90% تصادفات رانندگی است». جایگزینی اتومبیل های تحت کنترل راننده با انواع مستقل می تواند به مسافرت جاده ای بسیار ایمن تری منجر شود.

در هر صورت برای رسیدن به این نقطه، تمام وسایل نقلیه موجود در جاده و خیابان بایستی مستقل شوند و ممکن است این امر به سالها زمان نیاز داشته باشد.

بنابراین می دانیم که این کار مدت زمانی طول خواهد کشید و در این اثناء ترکیبی از وسایل نقلیه کاملاً مستقل، نیمه مستقل و غیر مستقل در جاده ها وجود خواهد داشت. این امر پتانسیل بروز مشکل را در خود دارد. به عنوان مثال دوچرخه سواران، موتور سواران و یا عابران پیاده که از خیابان عبور می کنند ممکن است در خصوص توانایی وسیله نقلیه برای تشخیص آنها دچار اشتباه شوند.

لازم است که از قابل اعتماد و ایمن بودن وسایل نقلیه مستقل اطمینان حاصل کنیم و برای این کار راه درازی در پیش است. در این خصوص موارد انگشت شماری وجود داشته که وسایل نقلیه مستقل موجب مرگ یا صدمه دیدگی جدی افراد دیگر شده اند.
وسایل نقلیه مستقل همچنین تنها قادر خواهند بود در جاده های خاص دارای زیرساختهای مناسب تردد داشته باشندوسایل نقلیه مستقل همچنین تنها قادر خواهند بود در جاده های خاص دارای زیرساختهای مناسب تردد داشته باشند. از جمله این زیرساختها می توان به علائم راهنمایی و رانندگی خاصی اشاره کرد که در آن وسیله نقلیه بتواند آنها را «خوانده» و در موقعیتهای مختلف بداند چه اقدامی انجام دهد.

بدون وجود این زیرساختها، وسیه نقلیه یا دچار سردرگمی می شود و یا به طور کامل از کار افتاده و سرنشینان مجبور به در دست گرفتن کنترل خودرو می شوند که این امر خلاف استقلال وسیله نقلیه خواهد بود. همچنین ممکن است کاری غیر قابل پیش بینی و احتمالاً فاجعه بار از آن سرزند.
 

وسایل نقلیه ممکن است در سالهای آینده چند منظوره شده و سرنشینان خود را قادر سازند در حین جابجایی از یک مکان به مکان دیگر، چندین کار مختلف دیگر را نیز انجام دهند.

می توان مواقعی را تصور کرد که خودروها به «دفاتر کار متحرک» تبدیل شوند به طوری که سرنشینان آنها بتوانند کارهای اداری خود را انجام داده، جلسات خود را حین حرکت برگزار کنند یا حتی به هنگام وقت استراحت، دراز کشیده و به استراحت بپردازند. این بدان معنا خواهد بود که لازم است کل فضای داخلی اتومبیل طراحی مجدد شده تا بتوان این نوع فعالیتها را در آن گنجاند. این امر می تواند به معنای وسایل نقلیه بزرگتر، بلندتر یا وسیع تر باشد که مستلزم تغییر طراحی جاده و خیابانها نیز خواهد بود.
 

فضای زیادی در بالای سر ما وجود دارد که در حال حاضر چندان توسط هواپیماها مورد استفاده قرار نمی گیرد، بنابراین این نوع خودرو از مزایایی برخوردار خواهد بود. هرچه باشد این کار از بسیاری مشکلات متعارف مرتبط با ترافیک جاده ای به ویژه تراکم ترافیکی جلوگیری خواهد کرد.
همچنین می تواند سرعت حمل و نقل را افزایش دهد. وسایل نقلیه پرنده در محدودیت کنترل ترافیک، تقاطع و فلکه ها قرار نخواهند داشت. یکی دیگر از ملاحظات مهمی که وجود دارد مسئله مالی خواهد بود. در صورتی که تمام وسایل نقلیه بتوانند پرواز کنند، از نظر تئوری به جاده های کمتری نیاز خواهیم داشت و در هزینه ساخت و ساز و تعمیر و نگهداری صرفه جویی خواهد شد.
برخورد هوایی پیامد مهلکی به دنبال خواهد داشت.اما این مفهوم بایستی تحت کنترل درآید در غیر این صورت تصادفات هوایی پایانی نخواهند داشت. عواقب این کار بسیار بدتر از تصادفات زمینی خواهد بود چرا که خودروهایی که از آسمان سقوط می کنند باعث آسیب دیدگی و کشته شدن بسیاری می شوند. در واقع هر برخورد هوایی پیامد مهلکی به دنبال خواهد داشت.

در آخر مسائل زیست محیطی وجود دارد چرا که برخی از وسایل نقلیه برای دستیابی به نیروی رانشی لازم احتمالاً به سوختهای مبتنی بر فسیل نیاز خواهند داشت، گرچه پتانسیل وسایل نقلیه برقی نیز تحت بررسی قرار دارد.
 

از آنجا که وظیفه راننده از رانندگی کردن به نظارت بر کار خودرو تغییر خواهد کرد، می توان پیش بینی کرد که کل وظیفه باید به نوعی اعطای گواهینامه کنترل و نظارت بر وسیله نقلیه باشد. «کنترل کننده ها» (برخلاف «رانندگان») لازم است در خصوص توانایی ها و محدودیت های وسایل نقلیه و آنچه باید در مواقع اضطراری انجام دهند اطلاعات بیشتری کسب کنند. بنابراین ممکن است کنترل کننده به دو برابر دانش راننده معمولی نیاز داشته باشد و آزمون های رانندگی بایستی به این سمت تغییر رویکرد دهند.
 

در حال حاضر نیز تمام اتومبیل های جدید تا حدی تحت کنترل کامپیوتر قرار دارند. زمانی که یک اتومبیل مدرن دچار نقص شود، روش عادی برای پیدا کردن مشکل، آزمایش تشخیصی خواهد بود. این آزمایش به سیستم کامپیوتری متکی است که با پردازنده کامپیوتری وسیله نقلیه، حسگرها و میکروچیپ ها اتصال برقرار شده و هرگونه مشکل یا مشکلاتی ثبت می شود. این امر می تواند نقایصی از جمله مشکلات مربوط به اگزوز، گیربکس، باک خودرو و سایر سیستم ها را نشان دهد.

در حال حاضر از تشخیص وسیله نقلیه گرفته تا کنترل آن و قابلیت محاسبات در بسیاری از وسایل نقلیه برای عملکردهایی نظیر کنترل اتوماتیک کروز، پاکینگ خودکار  و سیستم های ترمز اضطراری پیشرفته تا مستقل وجود دارد.

با این وجود وسایل نقلیه مستقل در مقایسه با وسایل نقلیه غیر مستقل برای چند سال اول پس از عرضه به بازار بسیار گران خواهند بود.  این امر ممکن است مانع از جذب گسترده آنها شود، همانطور که در حال حاضر در مورد وسایل نقلیه الکتریکی نیز این وضعیت وجود دارد.

 
منبع: theconversation