علت بروز حساسیت به پنی سیلین

Penicillin allergy هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما نسبت به دارو حساس شده و آن را با یک دارو مضر به اشتباه بگیرد، گویی که پنی سیلین یک نوع عفونت ویروسی یا باکتریایی است که وارد بدن شده است.

البته قبل از اینکه سیستم ایمنی بدن به پنی سیلین حساس شود، باید حداقل یک بار در معرض دارو قرار گرفته باشید.

تنها زمانی که بدن پنی سیلین را به عنوان یک ماده مضر تشخیص دهد، برای این دارو در داخل بدن آنتی بادی ترشح خواهد شد.

بعد از ترشح آنتی بادی در بدن، دفعه بعدی که از این دارو استفاده شود. بدن بلافاصله به آن حمله کرده و علائم و نشانه های حساسیت به آن ظاهر خواهد شد.

البته ظاهراً همیشه نیاز نیست برای ترشح آنتی بادی در معرض مستقیم پنی سیلین قرار گرفته باشید. برخی از شواهد حاکی از آن است که مقادیر بسیار کم پنی سیلین در مواد غذایی هم می تواند باعث ترشح آنتی بادی در داخل بدن فرد شود.

عوامل خطر در حساسیت به پنی سیلین

در حالی که هر کسی می تواند نسبت به پنی سیلین آلرزی داشته باشد، با این حال چندین عامل وجود دارد که می تواند خطر بروز حساسیت به این دارو را افزایش دهد.

این عوامل شامل موارد زیر می شود:

سابقه حساسیت های دیگر مانند حساسیت غذایی یا تب یونجه

واکنش حساسیتی نسبت به یک داروی دیگر

سابقه خانوادگی حساسیت به داروها

مصرف دوزهای زیاد، استفاده مکرر یا مصرف طولانی مدت که باعث شده باشد تا بیش از حد در معرض پنی سیلین قرار گرفته باشید.

برخی از بیماری ها معمولاً با واکنش های دارویی حساسیتی، مانند عفونت با HIV یا ویروس اپشتین بار همراه خواهد بود.

علائم حساسیت به پنی سیلین

علائم و نشانه های Penicillin allergy اغلب طی یک ساعت پس از مصرف دارو بروز پیدا خواهد کرد.

در بعضی موارد نیز ممکن است اثر استفاده از دارو ساعت ها، روزها یا هفته ها بعد نمایان شود.

علائم و نشانه های آلرژی به پنی سیلین ممکن است شامل موارد زیر شود:

ضایعات پوستی

کهیر

خارش

تب

ورم

تنگی نفس

خس خس سینه

آبریزش بینی

خارش چشم، آبریزش چشم

آنافیلاکسی

آنافیلاکسی

آنافیلاکسی یک واکنش حساسیتی نادر است که باعث اختلال عملکرد گسترده سیستم های بدن شده و می تواند زندگی فرد را به خطر بیاندازد.

علائم و نشانه های آنافیلاکسی عبارتند از:

بسته شدن راه های تنفسی که باعث تنگی نفس می شود

حالت تهوع و درد شکم

استفراغ یا اسهال

سرگیجه و غش

ضعف و نبض سریع

افت فشار خون

تشنج

از دست دادن هوشیاری

واکنش های تأخیری ناشی از حساسیت به پنی سیلین

همانطور که پیش از این نیز گفتیم برخی از واکنش های ناشی از آلرژی به پنی سیلین ممکن است روزها یا هفته ها پس از قرار گرفتن در معرض دارو رخ داده و حتی بعد از قطع مصرف آن نیز برای مدتی ادامه یابد.

این بیماری ها شامل موارد زیر می شود:

بیماری سرم که ممکن است باعث تب، درد مفاصل، ضایعات پوستی، تورم و حالت تهوع در فرد شود.

کم خونی ناشی از دارو. کاهش گلبول های قرمز می تواند باعث خستگی، ضربان قلب نامنظم، تنگی نفس و سایر علائم و نشانه ها شود.

واکنش دارو با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک (DRESS) که منجر به بروز ضایعات پوستی، افزایش تعداد گلبول های سفید خون، تورم بدن، تورم گره های لنفاوی و عود عفونت خفته هپاتیت می شود.

سندرم استیونز-جانسون یا نکرولیز اپیدرمی سمی که شامل تاول شدید و لایه برداری پوستی می شود.

التهاب در کلیه ها (نفریت) که می تواند باعث بروز علائم تب، خون در ادرار، تورم بدن، گیجی و سایر علائم و نشانه ها شود. 1

پنی سیلین و دارو های مرتبط

پنی سیلین متعلق به یک گروه از داروهای آنتی باکتریایی بنام بتا-لاکتام می باشد. اگرچه، مکانیسم‌ های داروها متغیر می‌باشد ولی به‌طور کلی با حمله به دیواره‌های سلولی باکتریایی، با عفونت‌ها مبارزه می‌کنند.

علاوه بر پنی سیلین، سایر بتا-لاکتام ها به طور شایعتر با واکنش‌های آلرژیکی همراه هستند که سفالوسپرین نام دارند.

اگر سابقه حساسیت به یکی از انواع پنی سیلین را داشته اید، احتمال دارد به نوع دیگری از پنی سیلین یا برخی از انواع سفالوسپرین نیز حساسیت نشان دهید.

سایر داروهای خانواده پنی سیلین عبارتند از:

آموکسی سیلین

آمپی سیلین

دیکلوکساسیلین

پنی سیلین G

پنی سیلینV

پیپراسیلین

تیساراسیلین

انواع سفالوسپرین شامل:

سفاکلور

سفادروکسیل

سفازولین

سفدینیر

سفوتتان

سفپروزیل

سفوروکسیم

سفالکسین

تست و تشخیص حساسیت به پنی سیلین

یک معاینه دقیق و تست‌های تشخیصی مناسب برای تشخیص دقیق ضروری می باشد.

تحقیقات نشان داده که حساسیت به پنی سیلین می‌تواند بیش از حد تشیخص داده شود و بیمارانی که حساسیت به پنی سیلین را گزارش می‌کنند ممکن است هرگز تایید نشوند.

یک حساسیت به پنی سیلین که اشتباه تشخیص داده می‌شود می‌تواند باعث کاربرد آنتی بیوتیک‌های پرهزینه‌تر یا نامناسب‌تر شود.

پزشک معاینه‌ای انجام می‌دهد و سوالاتی می‌پرسد. جزئیات در مورد شروع علائم، زمان مصرف دارو و بهبودی یا بدتر شدن علائم سرنخ های مهمی هستند که به پزشک در تشخیص درست کمک می‌کند.

پزشک ممکن است تست‌های بیشتری نیاز داشته باشد و برای این تست‌ها شما را به متخصص آلرژی ارجاع دهد.

تست پوست

با معاینه پوست، پزشک متخصص آلرژی یا پرستار، مقدار کوچکی از پنی سیلین مورد نظر راروی پوست یا با یک سوزن کوچک که تزریق می‌شود بررسی می‌کنند.

یک واکنش مثبت در این آزمایش باعث قرمزی، خارش و برآمدگی می‌شود.

نتیجه مثبت این آزمایش نشان دهنده احتمال زیاد حساسیت به پنی سیلین می‌باشد و نتیجه منفی معمولا به این معناست که حساسیتی به پنی سیلین ندارید.

ولی تفسیر نتیجه منفی دشوارتر است زیرا برخی از انواع واکنش‌های دارویی نمی‌توانند با تست‌های پوستی تشخیص داده شوند.

چالش درجه بندی شده

اگر تشخیص حساسیت به پنی سیلین قطعی نیست یا دکتر احتمال وجود حساسیت را با توجه به علائم و نتایج تست نمی‌دهد، ممکن است چالش درجه بندی دارو را توصیه کند.

با این روش، چهار تا پنج دوز از پنی سیلین مورد نظر را دریافت می‌کنید که ابتدا از دوزهای کم شروع کرده تا به مقدار مورد نظر افزایش دهید.

اگر به دوز درمانی هیچ واکنشی نشان ندادید، سپس پزشک نتیجه میگیرد شما به این نوع پنی سیلین حساسیتی ندارید.

در نتیجه میتواندی همانگونه که تجویز شده مصرف کنید.

بطورمشابه، اگر به یکی از انوع پنی سیلین حساسیت داشته باشید، پزشک ممکن است چالش درجه بندی را با یک نوع پنی سیلین یا سفالوسپرینی توصیه کند که احتمال کمتری دارد زیرا خواص شیمیایی شناخته شده‌اش دارای واکنش آلرژیکی است.

این امر پزشک را در تشخیص آنتی بیوتیکی توانمد می‌سازد که بطور ایمن برای عفونت باکتری کنونی مورد استفاده قرار گرفته است.

در طی چالش دارو، پزشک نظارت دقیق داشته و خدمات مراقبی حمایتی برای درمان واکنش معکوس وجود خواهد داشت. 2

درمان

مداخلات زیر می توانند برای درمان علائم واکنش آلرژیک به پنی سیلین استفاده شوند:

• قطع مصرف دارو

اگر پزشک احتمال دهد که شما به پنی سیلین حساسیت دارید، اولین گام در درمان قطع مصرف دارو است.

• آنتی هیستامین ها

ممکن است پزشک برای شما آنتی هیستامین تجویز کند یا توصیه کند از آنتی هیستامین های بدون نسخه مانند دیفن هیدرامین استفاده کنید.

این داروها می توانند مانع فعالیت مواد شیمیایی سیستم ایمنی بدن در طول یک واکنش آلرژیک شوند.

• کورتیکواستروئیدها

کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی می توانند برای درمان التهاب مرتبط با واکنش های شدید استفاده شوند.

• درمان آنافیلاکسی

آنافیلاکسی نیازمند تزریق فوری اپی نفرین و مراقبت های بیمارستانی جهت حفظ فشارخون و بهبود تنفس است.

حساسیت زدایی از دارو

اگر نوع دیگری از سایر آنتی بیوتیک ها وجود نداشته باشد، پزشک ممکن است درمانی به نام حساسیت زدایی از دارو را توصیه نماید تا شما قادر به دریافت پنی سیلین برای درمان عفونت باشید. با این درمان، شما یک دوز بسیار اندک دریافت کرده و سپس به تدریج دوزهای بیشتر را هر 30-15 دقیقه و در طی چندین ساعت یا چندین روز دریافت خواهید کرد. اگر بدون ایجاد واکنش قادر به دریافت دوز مورد نظر باشید سپس می توانید درمان را ادامه دهید.

در طول درمان به دقت وضعیت شما پیگیری می شود و تیم مراقبت های پزشکی به منظور درمان واکنش حضور دارند.

اگر پنی سیلین سبب بروز یک واکنش شدید و تهدید کننده حیات در گذشته شده باشد، حساسیت زدایی به ندرت استفاده می شود.

پیشگیری

اگر شما به پنی سیلین حساسیت دارید، بهترین پیشگیری اجتناب از مصرف دارو است. اقداماتی که شما می توانید برای محافظت از خود به کار برید عبارتند از:

• مراقبین بهداشتی را مطلع سازید

مطمئن شوید که حساسیت به پنی سیلین یا سایر حساسیت های آنتی بیوتیکی به درستی در پرونده پزشکی شما ثبت شده است.

سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مانند دندانپزشک یا هر نوع متخصص پزشکی را در این مورد آگاه سازید.

• دستبند هشدارهای پزشکی

از دستبند هشدارهای پزشکی که نشان دهنده حساسیت شما به پنی سیلین است، استفاده کنید.

• اپی نفرین اضطراری به همراه داشته باشید

اگر حساسیت شما سبب بروز آنافیلاکسی یا سایر واکنش های شدید شده باشد، ممکن است پزشک برای شما یک سرنگ حاوی اپی نفرین تجویز کند.

پزشک یا یکی از مراقبین بهداشتی استفاده از این سرنگ را به شما آموزش خواهند داد. 3

پی نوشت:
1.www.pezeshket.com
2.www.darmankade.com
3.www.epezeshk.com