اما این فقط گیمرها نیستند که عاشق واقعیت مجازی هستند و پتانسیل آن را می بینند. از واقعیت مجازی در تحقیقات روان شناسی برای بررسی زمینه هایی مانند اضطراب اجتماعی، تصمیم گیری اخلاقی و پاسخ های عاطفی بسیار استفاده می شود. و در تحقیقات جدیدی، ما از واقعیت مجازی برای بررسی چگونگی واکنش احساسی مردم به تهدیدهای بالقوه استفاده کردیم.
ما از کارهای قبلی می دانستیم که درک ارتفاع در واقعیت مجازی احساس شدید ترس و اضطراب را تحریک می کند. از این رو ما از شرکت کنندگان خواستیم تا از شبکه ای از بلوک های یخی معلق در 200 متری بالاتر از یک دره آلپی برفی عبور کنند.
ما دریافتیم که با افزایش میزان خطرناک بودن مسیر بلوک یخی، رفتار شرکت کنندگان محتاط تر شده و بیشتر مورد توجه قرار می گیرد – همان طور که انتظار آن را داشتیم. اما همچنین دریافتیم که رفتار افراد در واقعیت مجازی می تواند شواهد روشنی از شخصیت آنها ارائه دهد.کاربران باید بدانند که آیا داده های آنها رد یابی می شود، آیا سوابق تاریخی نگهداری می شوند، آیا داده ها می توانند در حساب های فردی ردیابی شوند یا نه به این ترتیب ما توانستیم بر اساس نحوه رفتار آنها در سناریوی واقعیت مجازی، شرکت کنندگان با ویژگی شخصیتی مشخص را مجزا کنیم.
گر چه این یافته جالب است، اما بدیهی است که از نظر داده های افراد نگرانی ایجاد می کند چون که شرکت های فناوری می توانند از طریق تعاملات واقعیت مجازی شخصیت افراد را نمایه کنند و سپس از این اطلاعات برای مثال برای تبلیغات استفاده کنند. و این به وضوح نگرانی در مورد چگونگی استفاده از داده های جمع آوری شده از طریق سیستم عامل های واقعیت مجازی را ایجاد می کند.
سقوط مجازی
به عنوان بخشی از مطالعه‌مان، از نمایشگرهای واقعیت مجازی و کنترل کننده های دستی نصب شده در سر استفاده کردیم، اما همچنین سنسورهایی را به پای افراد متصل کردیم. این سنسورها به شرکت کنندگان این امکان را می داد تا قبل از قدم گذاشتن روی یک بلوک با هر دو پا، آن را آزمایش کنند.هنگامی که شرکت کنندگان از یخ عبور می کردند، وقتی شرکت کنندگان با یک پا یا هر دو پا بر روی بلوک ها قدم می گذاردند، برخی بلوک ها ترک می خورند و تغییر رنگ می دادند. با پیشرفت آزمایش، تعداد بلوک های ترک خورده افزایش یافت.
ما همچنین چند بلوک سقوط دهنده را شامل کردیم. این بلوک های خیانتکار تا زمانی که با هر دو پا فعال نشده بودند شبیه بقیه بودند، و وقتی که آنها خرد می شدند شرکت کنندگان سقوط مجازی کوتاه اما ناخوشایندی را تجربه می کردند.
ما دریافتیم که هر چه تعداد ترک ها و بلوک های سقوط را افزایش می دهیم، رفتار شرکت کنندگان با احتیاط تر شده و بیشتر مورد توجه قرار می گیرد. روان رنجوری یکی از پنج ویژگی اصلی شخصیتی است که معمولاً برای مشخصات افراد استفاده می شود. ما آزمایش های بیشتری را با یک پا برای شناسایی و جلو گیری از ترک و زمان بیشتر صرف شده ای را برای حرکت بعدی مشاهده کردیم.
اما این تمایل به رفتار ریسک گریز بیشتر برای شرکت کنندگانی با سطحی بالاتر از ویژگی های شخصیتی به نام روان رنجوری بارز بود. افراد مبتلا به روان رنجوری بالا حساسیت بیشتری نسبت به محرک های منفی و تهدید بالقوه دارند.
شخصیت و حریم خصوصی
شرکت کنندگان قبل از انجام مطالعه، مقیاس شخصیتی را تکمیل کردند. ما به طور خاص روان رنجوری را مورد بررسی قرار دادیم، زیرا این پارامتر، میزان تأثیر پذیری هر فرد در احساسات منفی مانند اضطراب و ترس را اندازه گیری می کند. و ما دریافتیم که شرکت کنندگانی با سطحی بالاتر از روان رنجوری می توانند بر اساس رفتار خود در نمونه ما شناسایی شوند. رفتار افراد در واقعیت مجازی می تواند شواهد روشنی از شخصیت آنها ارائه دهد. این افراد آزمایش بیشتری را با یک پا انجام دادند و زمانی که تهدید زیاد بود روی بلوک های جامد "ایمن" ایستاده بودند.روان رنجوری یکی از پنج ویژگی اصلی شخصیتی است که معمولاً برای مشخصات افراد استفاده می شود. این صفات به طور معمول توسط یک پرسشنامه خود گزارشی ارزیابی می شوند، اما همچنین می توانند براساس رفتار ارزیابی شوند – همان طور که در آزمایش ما نشان داده شده است.
تصویر: دختر هیپستر نوجوان هیجان زده که در حال بازی ویدیویی واقعیت مجازی است و از هدست عینک واقعیت مجازی استفاده می کند. با ادامه پیشرفت در فناوری، قدرت نظارت نیز افزایش می یابد. insta_photos / Shutterstock
یافته های ما نشان می دهد که چگونه کاربران واقعیت مجازی می توانند شخصیت خود را در یک دنیای مجازی نمایان کنند. از واقعیت مجازی در تحقیقات روان شناسی برای بررسی زمینه هایی مانند اضطراب اجتماعی، تصمیم گیری اخلاقی و پاسخ های عاطفی بسیار استفاده می شود. این رویکرد، جایی که ویژگی های خصوصی براساس نظارت ضمنی بر رفتار دیجیتال پیش بینی می شود، با مجموعه داده ای مشتق شده از علاقه های فیس بوکی در سال 2013 نشان داده شد. این امر زمینه را برای برنامه های تجاری بحث برانگیز و رسوایی کمبریج آنالیتیکا - زمانی که ادعا می شد مشخصات روان شناختی کاربران بود- هموار کرد و به کمپین های سیاسی فروخته شد. و کار ما نشان می دهد که چگونه می توان همین رویکرد را برای کاربران هدست واقعیت مجازی تجاری نیز به کار برد که این امر نگرانی های زیادی را در مورد حریم خصوصی افراد ایجاد می کند.
کاربران باید بدانند که آیا داده های آنها رد یابی می شود، آیا سوابق تاریخی نگهداری می شوند، آیا داده ها می توانند در حساب های فردی ردیابی شوند یا نه، همراه با این که آیا داده ها برای چه مواردی استفاده می شوند و چه کسی می تواند با آنها به اشتراک گذاشته شود. واقعیت مجازی (VR) این قدرت را دارد که ما را از محیط پیرامون خود خارج کرده و به سرزمین های دوردست منتقل کند. اما در هر حال، اگر چنین سطح جامعی از نظارت در دنیای واقعی حاصل شود، ما به چیزی کمتر در واقعیت مجازی رضایت نمی دهیم!
منبع: استفن فرکلو، Liverpool John Moores University
.jpg "لجاجت و لج بازی چیست؟ علل و آثار و درمان آن چیست؟")
