بر بالای آن، گنبدی با نمای ایزوگام و از نوع عرقچین استوار شده که روی گنبد، یک «پنچ پنچه» نصب است. در زیر گنبد، صورت قبری گچی به ارتفاع ۷۰ و طول و عرض 170 در 88 سانتی متر قرار دارد که فاقد سنگ نوشته و ضریح بوده و پارچه ای سبز روی آن قرار دارد. اهالی، معتقدند مدفون در این بقعه، امام زاده احمد، معروف به شاهزاده احمد و از نوادگان حضرت امام موسی کاظم علیه السلام است.
بقعه شاهزاده احمد، مدت ها مخفی بود و در سال ۱۳۲۵ خورشیدی بر اساس خواب مرحوم میرشکار کرم فرزند حسن فرزند غلامعلی فرزند رضاقلی، آشکار گردید. آن مرحوم، روی قبر شاهزاده احمد اتاقی نیمه تمام بنا می کند و بعد از فوتش، به وسیله فرزندش حاج ابراهیم ترجمان، تکمیل می شود. این اتاق، تاکنون دو بار طی سال های ۱۳۶۰ و ۱۳۸۱ خورشیدی و توسط حاج ابراهیم ترجمان تعمیر شده است. ایزوگام گنبد و پشت بام بقعه هم در سال ۱۳۸۸ خورشیدی، به همت کربلایی غلامرضا مصدق فرزند سهراب و به وسیله نذورات مردمی، صورت گرفته است. بقعه امامزاده احمد، متأسفانه فاقد هرگونه امکانات رفاهی است. در کنار بقعه، چند قبر دیده می شود و اطراف آن، پوشیده از درختانی چون بادام کوهی و بنک است که می تواند مورد استفاده زوار قرار گیرد. در حدود ۱۰۰ متری غرب بقعه شاهزاده احمد، بقعه دیگری است که بومیان، آن را متعلق به برادر این امامزاده یعنی شاهزاده محمد می دانند.
منابع:
١. دکتر محمدحسین پاپلی یزدی، فرهنگ آبادی ها و مکان های مذهبی کشور، ص ۸۶.
2. دکتر محمد مهدی فقیه بحرالعلوم، دایرة المعارف بقاع متبرکه، ج اول، ص ۵۶۰.
3. گفتگو با غلامحسین انصاری نژاد، مطلع، ساکن برازجان، باغ تاجی اصل، مورخ 1390/3/24
۴. گفتگو با حاج ابراهیم ترجمان، فرزند کرم، متولد ۱۳۲۱ خورشیدی، ساکن باغ تاج (محله چاه ده)، مورخ 1390/3/25
۵. گفتگو با عبدالحمید تاج، فرزند عباس، متولد ۱۳۴۵ خورشیدی، ساکن بنداروز، باغ تاجی اصل، مورخ 1390/3/25
6. مشاهدات نگارنده، مورخ 1390/3/25
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص18-16
