بیماری کلامیدیا چیست؟

«کلامیدیا (Chlamydia)» یک نوع بیماری مقاربتی است که به وسیله باکتری به نام «کلامیدیا تراکوماتیس» به وجود می‌آید. شاید بسیاری متوجه ابتلای خود به عفونت کلامیدیا نشوند، زیرا ممکن است علائم و نشانه‌های آن مانند ترشحات از واژن یا آلت تناسلی مردانه و درد را نداشته باشند.

عفونت کلامیدیا بیشتر در زنان جوان رخ می‌دهد. اما این بیماری در هر دو جنس و در تمامی گروه‌های سنی بروز پیدا می‌کند. درمان این بیماری دشوار نیست، ولی در صورتی که بدون درمان رها شود،‌ ممکن است بعدا موجب بروز مشکلات جدی‌تری در فرد شود.1

علائم کلامیدیا چیست؟

بسیاری از افراد مبتلا به کلامیدیا هیچ علامت و نشانه‌ی خاصی ندارند. اما اگر فرد علائمی داشته باشد، ممکن است که تا چند هفته پس از عفونت متوجه آن‌ها نشود. سایر افراد نیز ممکن است به مدت چند ماه هیچ علائمی نداشته باشند.

علائم کلامیدیا در زنان

علائم کلامیدیا در زنان عبارتند از:

افزایش سطح ترشحات واژن

درد یا سوزش در هنگام ادرار

درد در حین نزدیکی یا خونریزی بعد از آن

درد زیر شکم به خصوص در حین نزدیکی

خونریزی بین قاعدگی یا قاعدگی‌های شدیدتر

علائم کلامیدیا در مردان

علائم کلامیدیا در مردان نیز عبارتند از:

ترشحات سفید، کدر یا آبکی از آلت تناسلی

درد یا سوزش هنگام ادرار

درد یا ورم بیضه‌ها.1

علت کلامیدیا چیست؟

از همه چیزهایی که باید در رابطه با این عارضه بدانید ؛ رابطه جنسی بدون کاندوم و رابطه جنسی دهانی بدون محافظ، از راه های اصلی انتقال عفونت کلامیدیا است. انتقال این بیماری نیاز به برقراری رابطه کامل ندارد، بلکه تنها تماس با ناحیه تناسلی می تواند موجب انتقال باکتری شود.

به علاوه یکی از راه انتقال این عفونت باکتریایی از زایمان است، یعنی نوزاد می تواند با عبور از مجرای زایمان مادر بیمار این عارضه را دریافت کند. به همین دلیل لازم است مادران قبل از زایمان آزمایش های مربوط به بیماری باکتریایی کلامیدیا را انجام دهند. همچنین عفونت کلامیدیا در چشم می تواند از طریق تماس دهانی یا تناسلی با چشم رخ دهد، البته این عفونت شایع نیست.2

شیوع کلامیدیا

این بیماری میزان شیوع نسبتاً بالایی دارد زیرا که بر طبق آمار منتشر شده از مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) تنها در سال 2017، بیش از 1.7 میلیون مورد کلامیدیا گزارش شده است. با این حال، بسیاری از این موارد همچنان پنهان بوده و تعداد واقعی عفونت های کلامیدیا هر سال ممکن است نزدیک به 3 میلیون نفر باشد. مردان و زنان هر دو می توانند این عفونت را دریافت کنند، اما بر طبق آمار زنان به خصوص زنان جوان تر بیشتر از سایرین در معرض این عفونت هستند.

از همین روی CDC توصیه می کند که همه زنان فعال جنسی حداقل یکبار در سال برای انجام آزمایش های مربوط به بیماری های STI مراجعه نمایند.

از لحاظ آماری، برقراری رابطه جنسی با بیش از یک نفر احتمال دریافت STI را افزایش می دهد. از سایر عوامل خطر می توانیم به ابتلا به STI در گذشته یا در حال حاضر اشاره کنیم ، زیرا این عامل می تواند مقاومت بدن را کاهش دهد. همچنین قرار گرفتن در معرض تجاوز نیز ریسک ابتلا به این نوع بیماری را افزایش میدهد.2

تشخیص کلامیدیا چگونه است؟

برای تشخیص کلامیدیا چند آزمون مختلف وجود دارد که پزشکتان می تواند انجام دهد. احتمالا پزشک با استفاده از سواب یک نمونه از مجرای ادراری در مردان و دهانه رحم در زنان می گیرد و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می کند. آزمایش های دیگری نیز وجود دارند که به کمک آنها می توان ادرار را از نظر وجود باکتری و یا عدم آن بررسی کرد.3

درمان کلامیدیا چگونه است؟

اگر شما به بیماری مقاربتی کلامیدیا دچار شده باشید، پزشک برای شما آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می کند (به یاد داشته باشید که قبل از مصرف خودسرانه هر دارویی، به ویژه آنتی بیوتیک ها، به پزشک مراجعه کرده و زیر نظر پزشک دارو مصرف کنید.) معمولا پزشک به شما توصیه می کند که شریک جنسیتان نیز برای تشخیص و درمان کلامیدیا به وی مراجعه کند تا از بروز مجدد عفونت و یا شیوع بیشتر آن جلوگیری شود.

با کمک روش های درمانی، عفونت باید در عرض یک تا دو هفته از بین برود. بسیار مهم است که شما تا آخر آنتی بیوتیک های تجویز شده ی پزشکتان را (حتی اگر احساس می کنید که کاملا درمان شده اید) مصرف کنید.

ممکن است زنان مبتلا به عفونت کلامیدیای شدید، مجبور به بستری و استفاده از آنتی بیوتیک های تزریقی و همچنین مسکن ها شوند.

بعد از سپری کردن دوره های درمانی، انجام مجدد آزمایش ها برای اطمینان از برطرف شدن کامل عفونت الزامیست. این حالت در صورتی که هنوز مطمئن نیستید که شریک جنسی شما به طور کامل درمان شده است اهمیت بیشتری پیدا می کند. تا زمانی که به طور کامل از درمان هر دو (شما و شریک جنسیتان) مطمئن نشده اید، رابطه جنسی نداشته باشید.3

عوارض بیماری کلامیدیا

بیماری کلامیدیا ممکن است به سایر مشکلات سلامتی نیز ارتباط پیدا کند که عبارتند از:

بیماری التهابی لگن

این بیماری رحم و لوله‌های رحمی را درگیر کرده و موجب درد لگن و تب می‌شود. در موارد عفونت‌های شدید ممکن است نیاز باشد بیمار بستری شده و با داروهای آنتی‌بوتیک تزریقی درمان شود. بیماری التهابی لگن می‌تواند به لوله‌های رحمی، تخمدان و رحم از جمله دهانه‌ی رحم آسیب برساند.

عفونت بیضه (اپیدیدیمیت)

عفونت کلامیدیا می‌تواند لوله بالای بیضه (اپیدیدیم) را ملتهب کند. این عفونت می‌تواند باعث تب، درد و ورم در بیضه‌ها شود.

عفونت غده پروستات

باکتری کلامیدیا به ندرت می‌تواند به غده پروستات مردان سرایت پیدا کند. با این حال، در صورت بروز چنین مشکلی، این عفونت می‌تواند باعث درد در حین یا بعد از نزدیکی، تب و لرز، درد هنگام ادرار و کمردرد شود.

عفونت در نوزادان

عفونت کلامیدیا ممکن است در حین زایمان و از طریق کانال واژن به نوزاد نیز منتقل شده و موجب بروز ذات‌ الریه یا عفونت جدی چشم شود.

حاملگی خارج رحمی

این مشکل زمانی به وجود می‌آید که تخمک در جایی خارج از حفره‌ی رحم لانه‌گزینی و رشد کند. در بیشتر مواقع حاملگی خارج از رحمی در لوله فالوپ اتفاق می‌افتد. در صورت به وجود آمدن این مشکل، بافت حاصل از بارداری خارج رحمی برداشته می‌شود تا از بروز مشکلات جدی (حذف و تهدیدکننده زندگی) مانند آسیب به لوله رحمی جلوگیری شود.

ناباروری

موارد عفونت‌ کلامیدیا حتی در مواردی که هیچ علائم و نشانه‌ای ندارند نیز می‌توانند موجب زخمی شدن یا انسداد لوله‌های رحمی شوند که ممکن است باعث ناباروری در زنان شود.

آرتریت واکنشی

مبتلایان به کلامیدیا بیشتر در معرض خطر ابتلا به «آرتریت واکنشی» قرار دارند که به آن «سندرم رایتر» نیز گفته می‌شود. این بیماری عموما مفاصل، چشم و مجرای ادرار را درگیری می‌کند.1

پیشگیری از کلامیدیا

مطمئن‌ترین طریقه پیشگیری از بیماری کلامیدیا پرهیز از فعالیت‌های جنسی (پرخطر) است. به طور خلاصه می‌توان این اقدامات را برای پیشگیری از این عفونت انجام داد:

استفاده از کاندوم

در هر رابطه‌ی جنسی از کاندوک لاتکس مردانه یا کاندوم پلی‌یورتان زنانه استفاده کنید. استفاده صحیح از کاندوم در حین نزدیکی می‌تواند خطر بروز عفونت را کاهش دهد، ولی خطر آن را کاملا از بین نمی‌برد.

به طور منظم آزمایش دهید

اگر از نظر جنسی فعال هستید، خصوصا اگر چندین شریک دارید، از پزشک معالج خود سوال کنید که باید چند بار در سال برای کلامیدیا و سایر عفونت‌های مقاربتی تحت آزمایش‌های غربالگری قرار بگیرید.