در وفاي عشق تو مشهور خوبانم چو شمع
شاعر : حافظ
شب نشين کوي سربازان و رندانم چو شمع |
|
در وفاي عشق تو مشهور خوبانم چو شمع |
بس که در بيماري هجر تو گريانم چو شمع |
|
روز و شب خوابم نميآيد به چشم غم پرست |
همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع |
|
رشته صبرم به مقراض غمت ببريده شد |
کي شدي روشن به گيتي راز پنهانم چو شمع |
|
گر کميت اشک گلگونم نبودي گرم رو |
اين دل زار نزار اشک بارانم چو شمع |
|
در ميان آب و آتش همچنان سرگرم توست |
ور نه از دردت جهاني را بسوزانم چو شمع |
|
در شب هجران مرا پروانه وصلي فرست |
با کمال عشق تو در عين نقصانم چو شمع |
|
بي جمال عالم آراي تو روزم چون شب است |
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع |
|
کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت |
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع |
|
همچو صبحم يک نفس باقيست با ديدار تو |
تا منور گردد از ديدارت ايوانم چو شمع |
|
سرفرازم کن شبي از وصل خود اي نازنين |
آتش دل کي به آب ديده بنشانم چو شمع |
|
آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت |
|