بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشاني داد
شاعر : حافظ
که تاب من به جهان طره فلاني داد |
|
بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشاني داد |
درش ببست و کليدش به دلستاني داد |
|
دلم خزانه اسرار بود و دست قضا |
به موميايي لطف توام نشاني داد |
|
شکسته وار به درگاهت آمدم که طبيب |
که دست دادش و ياري ناتواني داد |
|
تنش درست و دلش شاد باد و خاطر خوش |
شراب و شاهد شيرين که را زياني داد |
|
برو معالجه خود کن اي نصيحتگو |
دريغ حافظ مسکين من چه جاني داد |
|
گذشت بر من مسکين و با رقيبان گفت |
|