دیستروفی فوکس چیست؟

در بیماری دیستروفی فوکس مایعات در لایه شفاف جلوی چشم جمع شده و باعث تورم و ضخیم شدن قرنیه می‌شوند. این امر می‌تواند منجر به خیرگی، تاری یا کدر شدن بینایی و ناراحتی چشم شود. دیستروفی فوکس معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث بدتر شدن بینایی به‌مرورزمان می‌شود.

به طور معمول این بیماری از دهه ۳۰ و ۴۰ زندگی آغاز می‌شود. اما در بسیاری از افراد، علائم این بیماری تا سن ۵۰ یا ۶۰ سالگی بروز نمی‌یابد. برخی از داروها و مراحل مراقبت از خود ممکن است به کاهش علائم و نشانه‌های دیستروفی فوکس کمک کنند. اما در صورت پیشرفت این اختلال، بینایی تحت تأثیر قرار می‌گیرد.1

علت دیستروفی فوکس

معمولا، سلول‌هایی که جداره داخلی قرنیه را تشکیل می‌دهند (سلول‌های بافت درون‌پوش) به حفظ تعادل مناسبی از مایع در درون قرنیه و جلوگیری از تورم قرنیه کمک می‌کنند. اما در دیستروفی فوکس، سلول‌های بافت درون‌پوش به تدریج می‌میرند و یا به خوبی عمل نمی‌کنند، که نهایتا منجر به تجمع مایع (ادم) در درون قرنیه می‌شوند. این امر سبب ضخیم شدن قرنیه و تاری دید می‌گردد.

دیستروفی فوکس معمولا وراثتی است. پایه و اساس ژنتیکی این بیماری پیچیده است (اعضای خانواده می‌توانند با درجات مختلفی از این بیماری تحت تاثیر قرار بگیرند، و با اینکه اصلا دچار این بیماری نشوند).2

عوامل خطرزا

فاکتورهایی که ریسک ابتلا به دیستروفی فوکس در شما افزایش می‌دهد، عبارتند از:

جنسیت

دیستروفی فوکس بیشتر در زنان شایع است.

ژنتیک

داشتن سابقه خانوادگی دیستروفی فوکس، شانس ابتلا را افزایش می‌دهد.

سن

اگرچه بروز بیماری دیستروفی فوکس در سنین پایین نادر است، این بیماری در دهه ۳۰ و ۴۰ از زندگی فرد آغاز می‌گردد، و علائم آن بعدها بروز می‌کند.2

علائم و نشانه های بیماری دیستروفی فوکس

دیستروفی فوکس به دو مرحله اصلی تقسیم می‌شود:

در مرحله اول ممکن است تاری دید به دلیل تجمع مایعات در قرنیه هنگام خواب یا بیدار شدن وجود داشته باشد. علاوه بر این، مشکل دید در نور کم نیز ممکن است در مرحله اول وجود داشته باشد.

در مرحله دوم علائم قابل توجه تری ایجاد می‌شود. زیرا تجمع مایعات یا تورم در طول روز بهبود نمی‌یابد.

با پیشرفت دیستروفی فوکس علائم زیر ممکن است تجربه شوند:

حساسیت به نور

دید ابری

مشکلات دید در شب

ناتوانی در رانندگی هنگام شب

درد در چشم‌ها

تورم

کاهش بینایی در هوای مرطوب

بروز حلقه‌های هاله مانند در اطراف چراغ خواب به ویژه در شب

علاوه بر این، دیستروفی فوکس ممکن است باعث ایجاد برخی از علائم جسمی در قرنیه شود. این موارد شامل تاول و کدر شدن قرنیه است. گاهی اوقات تاول‌های قرنیه باعث درد و ناراحتی بیشتر می‌شوند.1

برای مراجعه به پزشک چه زمانی بهتر است

برای بیماری دیستروفی فوکس قرنیه و راه های درمان آن خوب است بدانید که به دو حالت در بدن شما ظاهر می شود. به صورتی که ابتدا ممکن است به مرور باعث اذیت و اختلال در دید شما شود که باید به پزشک متخصص مراجعه کنید تا در صورت صلاحدید، شما را به متخصص قرنیه معرفی کند و حالت دوم به یکباره ظهور می کند و دو چشم را در برمی گیرد که سریع ترین راه ارجاع به اورژانس است و سپس معرفی شما به پزشک مربوطه، چون بیماری های بسیار مشابهی مانند علائم این بیماری وجود دارند که باید به طور دقیق بررسی شوند.3

تشخیص این بیماری و عوامل خطرناک آن

علاوه بر آزمایش‌های بینایی، پزشک ممکن است برای تشخیص بیماری دیستروفی فوکس از آزمایش‌های زیر استفاده کند:

معاینه و درجه بندی چشم

متخصص چشم از طریق معاینه چشم با استفاده از میکروسکوپ نوری برای یافتن برجستگی‌های نامنظم در سطح داخلی قرنیه، می‌تواند بیماری دیستروفی قرنیه را تشخیص دهد. همچنین پس از آن پزشک قرنیه را از نظر تورم ارزیابی کرده و شرایط را مرحله بندی می‌کند.

ضخامت قرنیه

متخصص چشم ممکن است از آزمایش پاکیمتری قرنیه برای اندازه گیری ضخامت قرنیه استفاده کند.

توموگرافی قرنیه

چشم پزشک ممکن است از توموگرافی قرنیه برای ارزیابی علائم اولیه تورم در قرنیه استفاده کند.

بررسی تعداد سلول های قرنیه

گاهی اوقات متخصص چشم از ابزار دستی برای ثبت تعداد شکل و اندازه سلول‌های پشت قرنیه استفاده می‌کند.3

راه‌های درمان دیستروفی فوکس

برخی روش‌های درمانی غیرجراحی و استراتژی‌های خوددرمانی ممکن است به از بین بردن علائم دیستروفی فوکس کمک کند. اگر مبتلا به بیماری شدیدی باشید، پزشک شما ممکن است جراحی را پیشنهاد کند.

داروهای چشمی

قطره‌های محلول نمک (سدیم کلراید ۵ درصد) می‌تواند به کاهش مقدار مایع در درون قرنیه کمک کند.

لنزهای تماسی نرم

این لنزها نوعی پوشش ایجاد کرده و درد را از بین می‌برند.

جراحی

افرادی که بدلیل دیستروفی فوکس پیشرفته تحت جراحی قرار می‌گیرند، می‌توانند بینایی بهتری داشته باشند و برای سال‌ها بدون علامت باقی بمانند. گزینه‌های جراحی عبارتند از:

پیوند لایه درونی قرنیه

این جراحی به کراتوپلاستی اندوتلیال غشایی دسمت (DMEK) معروف است، و این جراحی شامل تعویض لایه پشتی قرنیه با سلول‌های سالم اهداء کننده می‌باشد. این جراحی معمولا با بی‌حسی موضعی و بصورت سرپایی انجام می‌شود.

پیوند قرنیه

اگر دچار بیماری چشمی دیگری باشید و یا قبلا جراحی چشم داشته باشید، کراتوپلاستی اندوتلیال غشایی دسمت ممکن است مورد استفاده قرار نگیرد. پزشک شما ممکن است پیوند قرنیه با ضخامت جزئی را پیشنهاد دهد، جراحی که به کراتوپلاستی اندوتلیال برش دهنده دسمت (DSEK) معروف است. پیوند قرنیه با ضخامت کامل، که به کراتوپلاستی نافذ معروف است، به ندرت توصیه می‌گردد.

چشم یکی از حساس‌ترین اعضای بدن است که در مراقبت از آن باید هشیار باشیم. در صورتی که هرگونه علائمی از بیماری‌های قرنیه‌ای را مشاهده کردید، توصیه می‌کنیم حتما با چشم پزشک یا متخصص قرنیه مشورت کنید.2

درمان های خانگی

علاوه بر پیروی از دستورالعمل‌های پزشک می‌توان از روش‌های خانگی برای کاهش خیرگی یا تسکین چشم استفاده کرد. این روش‌ها عبارتند از:

قطره های چشمی بدون نسخه

استفاده از قطره‌ها یا پمادهای چشمی می‌توانند مناسب باشند.

خشک کردن چشم ها با سشوار

برای این امر سشوار را در فاصله مناسب نگه داشته تا هوای گرم مستقیماً به سمت چشم ها برسد. این امر به ویژه در هنگام صبح که تورم شدیدتر است، گزینه مناسبی است. خشک کردن چشم با سشوار به حذف مایعات اضافی در قرنیه و در نتیجه کاهش تورم کمک می‌کند.3

پینوشتها
1.www.doctor-naderi.ir
2.www.darmankade.com
3.www.binaii.com