در پنج سال گذشته، فناوری واقعیت افزوده بسیار فراتر از گسترده ترین پذیرش تا کنون تکامل یافته است – و مثلاً باعث از بین رفتن ویژگی های دیجیتالی در پوکمون گو شد. امروزه، ما می توانیم با خیال راحت ادعا کنیم که پیامدهای آن جدی تر و رایج تر است و در صنایعی مانند مراقبت های بهداشتی، تولید و آموزش گسترده است.
دلیل این امر این است که شرکت ها برنامه های جدیدی را برای AR مانند آموزش مشتری، استفاده از کارکنان و آموزش کارکنان، امنیت، طراحی و تعمیر محصول، سفر و ناوبری و حتی کشاورزی و جراحی پیدا کرده اند. جای تعجب نیست که تحقیقات پیش بینی کرده است که واقعیت افزوده در سه سال آینده بازار 72.7 میلیارد دلاری خواهد داشت.
در جهان پس از همه گیری، پیشرفت در AR مهمتر و کاربردی تر می شود. ابزارهای واقعیت افزوده که به شما امکان می دهد بر روی داده ها کار کنید، اطلاعات را مجسم کنید و از مکان های مختلف همکاری کنید در حال حاضر این جا هستند.
درس تاریخ این است که انقلاب دیجیتالی امروز موج های جدیدی از نوآوری و انواع جدیدی از کار را ایجاد می کند که ما هنوز نمی توانیم تصور کنیم.یک مرد عاقل گفت: "ممکن است شرکت شما در زمینه نرم افزار فعالیت نکند، اما در نهایت، یک شرکت نرم افزاری در تجارت شما فعالیت خواهد کرد." اگر می خواهید از افرادی مانند گوگل، آمازون و فیس بوک الگوبرداری کنید، یا دقیق تر بگوییم، حداقل از اخراج خود از کسب و کار توسط آنها پرهیز کنید، ضروری است حداقل موارد استفاده از AR را که در مدل تجاری شما مناسب است و می تواند آن را بهبود بخشد، در نظر بگیرید.
بدانید واقعیت افزوده چه کاری می تواند انجام دهد - و شما چه کاری می توانید با آن انجام دهید.
AR با قرار دادن تصاویر و داده ها در صحنه فیزیکی در مقابل کاربر از طریق صفحه نمایش کار می کند. در اصل، به ما کمک می کند تا وضعیت موجود را درک کنیم (انسان اطلاعات بصری را سریع تر پردازش می کند) و تصمیمات بهتری بگیریم. بنابراین، جای تعجب نیست که واقعیت افزوده کاربردهای قابل توجهی در بازارهای مصرف و همچنین محیط های صنعتی دارد.
در زیر یکی دو نمونه از دنیای واقعی ارائه شده است که چگونه AR ویژگی های محصول را در صنایع مختلف افزایش می دهد.
در موضوع مراقبت های بهداشتی، با استفاده از واقعیت افزوده، شرکت تجهیزات پزشکی AccuVein یک برنامه بینایی اشعه ایکس ایجاد کرد که علامت حرارتی رگ های زیر پوست را به تصویری در بالای آن قسمت بدن تبدیل می کند. به این ترتیب پزشکان می توانند رگ های بیمار را به سرعت و به آسانی برای خونگیری و سایر اهداف تعیین کنند.
بنیاد هوش مصنوعی، فناوری واقعیت افزوده را با هدست هایVR ، نمایشگرهای هولوگرافی و الگوریتم های یادگیری ماشین در "Digital Deepak" ترکیب کرده است - شبیه سازی آموزش دیده با هوش مصنوعی که مدیتیشن شخصی و برنامه های بهبود خود را در محیط فعلی کاربر ارائه می دهد.
مزایای واقعیت افزوده شامل چندین عملکرد تجاری مانند توسعه محصول، تدارکات، بازاریابی، منابع انسانی و خدمات پس از فروش می شود. به منظور ترکیب AR در استراتژی کلی کسب و کار ، سؤالاتی که باید از خود بپرسیم از جمله عبارتند از:
*فناوری AR در صنعت ما چه فرصت هایی ایجاد کرده است؟ این ها چگونه بر مشتریان، محصولات و رقابت ما تأثیر می گذارد؟
* چگونه می توانیم از ویژگی های مجهز به AR برای تمایز محصول خود استفاده کنیم؟
* آیا فناوری واقعیت افزوده می تواند به ما در کاهش هزینه ها کمک کند؟ در کدام کارها؟
* آیا ما قابلیت توسعه ای داریم که AR را به یک نقطه قوت تبدیل کند؟ یا باید الزامات خود را برون سپاری کنیم یا با مارک دیگری همکاری کنیم؟
آیا در دنیای هوش مصنوعی و روبات ها، انسان ها منسوخ می شوند؟ به راحتی می توان نتیجه گرفت که فناوری جدید فرصت های انسانی را کاهش می دهد. با این وجود، اختراعات جدید قرن هاست که جایگزین نیروی انسانی شده اند و منجر به افزایش اشتغال شده اند نه کاهش آن. برنامه های واقعیت افزوده یا AR (Augmented Reality) در حال آزمایش و استفاده در محصولات و در سراسر زنجیره ارزش هستند و تعداد و وسعت آنها فقط افزایش می یابد.
هر شرکتی به یک نقشه راه پیاده سازی نیاز دارد که نشان دهد چگونه سازمان در جهت کسب مزایای AR در کسب و کار خود و ایجاد قابلیت های مورد نیاز برای گسترش استفاده از آن، شروع به کار می کند. هنگام تعیین توالی و سرعت اتخاذ، شرکت ها باید هم چالش های فنی و هم مهارت های سازمانی مربوط را در نظر بگیرند که از زمینه ای به زمینه دیگر متفاوت است. به طور خاص، سازمان ها باید به پنج سؤال اصلی پاسخ دهند:
1- کدام قابلیت های توسعه مورد نیاز است؟
برخی از تجربیات AR پیچیدگی بیشتری نسبت به بقیه دارند. تجربیاتی که به افراد اجازه می دهد محصولات را در پیکربندی ها یا تنظیمات مختلف تجسم کنند - مانند موارد ایجاد شده توسطIKEA ، Wayfair و AZEK - برای شروع، مکان نسبتاً آسانی برای شرکت ها است. مصرف کنندگان فقط باید برای بارگیری و راه اندازی برنامه های AR تشویق شوند و فقط یک دستگاه تلفن همراه برای استفاده از آنها مورد نیاز است.
ساختن و استفاده از برنامه های آموزشی، مانند برنامه های بوئینگ و GE در تولید، دشوارتر است. آنها به ظرفیت توسعه و حفظ محتوای دیجیتالی سه بعدی پویا نیاز دارند و اغلب از استفاده از نمایشگرهای روی سر یا عینک های هوشمند، که هنوز در مراحل اولیه توسعه هستند، بهره زیادی می برند.
برنامه هایی که تجربیات تعاملی تولید می کنند و ارزش قابل توجهی را برای مصرف کنندگان و مشاغل ایجاد می کنند، چالش برانگیزترین برنامه ها هستند. آنها همچنین شامل فناوری های کمتر بالغ، مانند تشخیص صدا یا اشاره، و نیازمند به ادغام با نرم افزاری هستند که محصولات متصل هوشمند را کنترل می کند. اکثر شرکت ها با تجسم ایستا از مدل های سه بعدی کار خود را آغاز می کنند، اما آنها باید توانایی حرکت سریع به سمت تجربیات آموزشی پویا را که تأثیر استراتژیک بیشتری دارند، به وجود آورند.
برای برخی از برنامه های کاربردی با ارزش بالا - به ویژه آن هایی که در هواپیما و خودرو هستند - تولید کنندگان در حال ساخت نمایشگرهای AR-up اختصاصی برای محصولات خود هستند – که روشی پرهزینه است (نمایشگرهای AR-up تصاویر ناوبری را مستقیماً بر روی آن چه راننده از میان شیشه جلو می بیند قرار می دهند).
2- سازمان ها چگونه باید محتوای دیجیتالی ایجاد کنند؟
هر تجربهAR ، از ساده ترین تا پیچیده ترین، به محتوا نیاز دارد. در برخی موارد امکان استفاده مجدد از محتوای دیجیتالی موجود، مانند طراحی های محصول، وجود دارد. با این حال، با گذشت زمان، تجارب زمینه ای پیچیده تر و پویا باید از ابتدا ساخته شوند، که نیاز به خبرگی تخصصی دارد.
برنامه های کاربردی ساده، مانند کاتالوگ مبلمان تقویت شده باAR ، ممکن است فقط به نمایندگی اصلی محصولات نیاز داشته باشند. با این حال، برنامه های آموزشی پیچیده تر، مانند مواردی که برای تعمیر ماشین استفاده می شود، به نمایش دقیق محصولات دیجیتالی نیاز دارد. شرکت ها می توانند این مدل ها را با اقتباس از مدلهای CAD مورد استفاده در توسعه محصول یا با استفاده از تکنیک های دیجیتالی شدن مانند اسکن سه بعدی ایجاد کنند. پیچیده ترین تجربیات AR همچنین باید از جریان داده های بلادرنگ سیستم های تجاری سازمانی، SCP ها یا منابع داده خارجی استفاده کرده و آنها را در محتوا ادغام کند. برای آماده سازی برای گسترش سبد سرمایه گذاریAR ، شرکت ها باید موجودی های دیجیتالی سه بعدی موجود در CAD و جاهای دیگر را فراهم آورده و روی قابلیت های مدل سازی دیجیتال سرمایه گذاری کنند.
3- برنامه های AR چگونه محیط فیزیکی را تشخیص می دهند؟
برای قرار دادن دقیق اطلاعات دیجیتالی در دنیای فیزیکی، فناوری های AR باید آن چه را که به دنبال آن هستند، تشخیص دهند. ساده ترین رویکرد این است که با استفاده ازGPS ، مکان دستگاه AR را تعیین کرده و اطلاعات مربوط به آن مکان را بدون اتصال به یک شیء خاص نشان دهید. این به عنوان یک تجربه AR"ثبت نشده" شناخته می شود. نمایشگرهای ناوبری head-up وسایل نقلیه معمولاً به این روش کار می کنند.
تجارب با ارزش بالاتر "ثبت شده"، اطلاعات را به اجسام خاص متصل می کند. آنها می توانند این کار را از طریق نشانگرها، مانند بارکدها، لوگوها یا برچسب ها، که روی اشیاء قرار می گیرند و توسط کاربر با یک دستگاه AR اسکن می شوند، انجام دهند. با این حال، یک رویکرد قوی تر، از فناوری ای استفاده می کند که اشیاء را با مقایسه شکل آنها با کاتالوگ مدل های سه بعدی تشخیص می دهد. به عنوان مثال، این به یک تکنسین تعمیر و نگهداری اجازه می دهد تا فوراً هر نوع تجهیزاتی را که وظیفه نگهداری و تعمیر آنها را بر عهده دارد تشخیص دهد و از هر زاویه ای این کار را انجام دهد. در حالی که نشانگرها یک نقطه شروع خوب هستند، فناوری های تشخیص شکل به سرعت در حال پیشرفت هستند و سازمان ها به قابلیت استفاده از آنها برای استفاده از بسیاری از با ارزش ترین برنامه های AR نیاز خواهند داشت.
اکثر شرکت ها با تجسم ایستا از مدل های سه بعدی کار خود را آغاز می کنند، اما آنها باید توانایی حرکت سریع به سمت تجربیات آموزشی پویا را که تأثیر استراتژیک بیشتری دارند، به وجود آورند.
4- چه سخت افزارAR ی مورد نیاز است؟
تجربیات ARبا هدف مخاطبان گسترده مصرف کننده، معمولاً برای تلفن های هوشمند طراحی شده است و از سادگی و همه جا بودن آنها استفاده می کند. برای تجربه های پیچیده تر، شرکت ها از تبلت هایی استفاده می کنند که صفحه نمایش بزرگ تر، گرافیک بهتر و قدرت پردازش بیشتری را ارائه می دهند. از آن جا که نفوذ تبلت کمتر است، شرکت ها اغلب آنها را در اختیار کاربران قرار می دهند. برای برخی از برنامه های کاربردی با ارزش بالا - به ویژه آن هایی که در هواپیما و خودرو هستند - تولید کنندگان در حال ساخت نمایشگرهای AR-up اختصاصی برای محصولات خود هستند – که روشی پرهزینه است (نمایشگرهای AR-up تصاویر ناوبری را مستقیماً بر روی آن چه راننده از میان شیشه جلو می بیند قرار می دهند).
با این حال، در نهایت، اکثر برنامه های AR برای سرویس، تولید و حتی رابط محصول نیاز به نمایشگرهای روی سر دارند که این، دست کاربران را آزاد می کند. این فناوری در حال حاضر هم نابالغ است و هم گران است، اما ما انتظار داریم که عینک های هوشمند مقرون به صرفه در چند سال آینده به طور گسترده ای در دسترس قرار گیرند و نقش مهمی در انتشار کامل قدرت AR ایفا کنند. مایکروسافت، گوگل و اپل در حال حاضر فناوری های AR را برای دستگاه های خود بهینه کرده اند. با این حال، اکثر سازمان ها باید رویکردی چند پلتفرمی داشته باشند که اجازه دهد تجربیات AR در چندین مارک تلفن و رایانه لوحی به کار گرفته شود و مطمئن شوند که هنگام ورود عینک های هوشمند آماده اجرای این تجربه در آنها هستند. (نبرد عینک های هوشمند!)
5- آیا باید از توسعه نرم افزار یا مدل انتشار محتوا استفاده کنید؟
بسیاری از تجربیات اولیه AR از طریق برنامه های نرم افزاری مستقل که بارگیری می شوند، همراه با محتوای دیجیتالی، به تلفن یا رایانه لوحی ارائه می شوند. این رویکرد تجربیات قابل اعتماد و با وضوح بالا ایجاد می کند و به سازمان ها اجازه می دهد برنامه هایی را تولید کنند که نیازی به اتصال به اینترنت ندارند. مشکل این مدل این است که هرگونه تغییر در تجربه AR مستلزم این است که توسعه دهندگان نرم افزار برای بازنویسی برنامه آماده باشند که این می تواند تنگناهای گران قیمتی را ایجاد کند.
تصویر: راهنمای مدیران برای واقعیت افزوده. واقعیت افزوده چگونه کار می کند؟ کلید، دوقلوهای دیجیتال است.
یک جایگزین در حال ظهور از نرم افزار تجاری منتشر کننده AR برای ایجاد محتوای AR و میزبانی آن در ابر استفاده می کند. تجربه AR را می توان در صورت نیاز با استفاده از یک برنامه عمومی برای دستگاه AR اجرا کرد. مانند محتوای وب سایت، محتوای AR را می توان بدون تغییر خود نرم افزار به روز یا تکمیل کرد - این مزیت مهمی است وقتی که حجم زیادی از اطلاعات و تغییرات مکرر محتوا در آن دخیل هستند. مدل انتشار محتوا رایج می شود زیرا ماشین ها و محصولات بیشتری شامل تعامل و کنترل AR به صورت بلادرنگ می شوند. قابلیت انتشار محتوا برای ارتقاء AR در سازمان ضروری است.
ممکن است شرکت شما در زمینه نرم افزار فعالیت نکند، اما در نهایت، یک شرکت نرم افزاری در تجارت شما فعالیت خواهد کرد.
تأثیر گسترده تر
انقلاب دیجیتال، با SCP ها و انفجار داده ها، بهره وری را آزاد می کند و ارزش را در سراسر اقتصاد باز می کند. به طور فزاینده ای، محدودیت، کمبود داده ها و دانش نیست بلکه محدودیت، نحوه جذب آنها و عمل روی آنهاست – و به عبارت دیگر، ارتباط و اتصال آنها با انسان هاست. AR به عنوان یک راه حل اصلی برای این چالش در حال ظهور است.
در عین حال، تکامل سریع یادگیری ماشین و اتوماسیون نگرانی های جدی در مورد فرصت های انسانی را افزایش می دهد. آیا شغل کافی برای همه، به ویژه برای افرادی که تحصیلات و دانش پیشرفته ندارند، وجود خواهد داشت؟ آیا در دنیای هوش مصنوعی و روبات ها، انسان ها منسوخ می شوند؟
به راحتی می توان نتیجه گرفت که فناوری جدید فرصت های انسانی را کاهش می دهد. با این وجود، اختراعات جدید قرن هاست که جایگزین نیروی انسانی شده اند و منجر به افزایش اشتغال شده اند نه کاهش آن. فناوری، بهره وری و سطح زندگی ما را به طرز چشمگیری افزایش داده است. این باعث ایجاد انواع جدیدی از پیشنهادات شده است که نیازهای جدید را برآورده می کند و به نوع جدیدی از کارگران نیاز دارد. بسیاری از مشاغل امروزی شامل محصولات و خدماتی است که صد سال پیش وجود نداشت. درس تاریخ این است که انقلاب دیجیتالی امروز موج های جدیدی از نوآوری و انواع جدیدی از کار را ایجاد می کند که ما هنوز نمی توانیم تصور کنیم.
نقش انسان ها در این آینده اشتباه درک شده است. مردم دارای نقاط قوت منحصر به فردی هستند که ماشین ها و الگوریتم ها نمی توانند به زودی آن را تکرار کنند. ما مهارت های حرکتی پیچیده ای داریم - بسیار فراتر از آنچه روبات ها امروزه قادر به انجام آن هستند - که به ما امکان می دهد دستکاری های ظریفی را که مثلاً در تعویض قطعه ماشین یا سیم کشی توربین مورد نیاز است انجام دهیم. حتی کارهای نسبتاً کم مهارت، مانند خونگیری، هرس باغ یا تعمیر لاستیک پاره، نیاز به مهارت انسان دارد و از خودکارسازی سرپیچی می کند. شناخت انسان فوراً با موقعیت های جدید سازگار می شود. مردم به راحتی نحوه تفسیر اطلاعات، حل مشکلات، قضاوت و اقدام متناسب با شرایط خود را تنظیم می کنند. انسان ها دارای انعطاف پذیری، تخیل، شهود و توانایی خلاق هستند که در آینده قابل پیش بینی از دسترس هر دستگاهی خارج است.
در حالی که پیشرفت ها در زمینه هوش مصنوعی و روباتیک چشمگیر است، ما معتقدیم که ترکیب قابلیت های ماشین آلات با نقاط قوت متمایز انسان، منجر به بهره وری بسیار بیشتر و ایجاد ارزشی بیشتر از هر کدام به تنهایی می شود. آن چه برای تحقق این فرصت لازم است یک رابط انسانی قدرتمند است که شکاف بین دنیای دیجیتال و فیزیکی را پر می کند. ما AR را یک نوآوری تاریخی می دانیم که این امر را فراهم می کند. این امر به انسان ها کمک می کند تا با بهره گیری کامل از دانش دیجیتالی جدید و قابلیت های ماشین، قابلیت های خود را افزایش دهند. این امر آموزش و توسعه مهارت ها را به شدت تغییر می دهد و به افراد اجازه می دهد بدون آموزش طولانی مدت و گران قیمت کارهای پیچیده را انجام دهند - مدلی که امروزه برای بسیاری از افراد غیر قابل دسترسی است. بنابراین، AR به مردم این امکان را می دهد تا بهتر از انقلاب دیجیتال و تمام آن چه که این انقلاب ارائه می دهد، استفاده کنند.
منبع: مایکل ای پورتر، جیمز ای هوپلمن، Harvard Business Review
