بيماري منيير يک نوع اختلال در گوش داخلي است که در نتيجه آن بيمار به تدريج شنوايي و تعادل خود را از دست مي‌دهد. گيجي، وزوزگوش و دوره‌هاي تکرار شونده سرگيجه که به تدريج شدت مي‌يابند از علايم اوليه بيماري هستند. بعد از هر بار حمله بيماري منيير، گوش به تدريج دچار کاهش شنوايي مي‌شود و اغلب اين کاهش شنوايي از فرکانس‌هاي پايين
بيماري منيير يک نوع اختلال در گوش داخلي است که در نتيجه آن بيمار به تدريج شنوايي و تعادل خود را از دست مي‌دهد. گيجي، وزوزگوش و دوره‌هاي تکرار شونده سرگيجه که به تدريج شدت مي‌يابند از علايم اوليه بيماري هستند. بعد از هر بار حمله بيماري منيير، گوش به تدريج دچار کاهش شنوايي مي‌شود و اغلب اين کاهش شنوايي از فرکانس‌هاي پايين شروع مي‌شود. وزوزگوش در بيماري منيير مي‌تواند يک‌طرفه يا دو طرفه باشد و بيمار آن را به صورت احساس زنگ‌زدن در گوش يا شنيدن خش‌خش احساس مي‌کند. احساس پري در گوش و يا احساس فشار هم از علامت‌هاي ديگر اين بيماري است.
بيماري منيير به‌‌طور‌معمول با يک علامت شروع مي‌شود و بعد به تدريج پيشرفت مي‌کند و فرد در پايان حتي ممکن است علاوه بر مشکلات تعادلي، شنوايي خود را هم به طور کامل از دست بدهد. حمله‌هاي سرگيجه در اين بيماران گاهي شديد هستند و اغلب غيرقابل پيش‌بيني‌اند و ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشند و فرد را دچار تهوع و استفراغ هم بکند. اين سرگيجه‌ها در بعضي اوقات به حالتي منجر مي‌شود که سقوط حمله‌اي نام دارد؛ يک حمله ناگهاني و شديد سرگيجه که موجب مي‌شود بيمار به زمين بيفتد. احساس کشيده شدن و يا هل داده شدن هم در نتيجه همين اختلال به وجود مي‌آيد. تعريق، اسهال، حساسيت شديد به سر و صدا و گاهي کات و پرش‌هاي غيرقابل کنترل چشم هم از علايم ديگر اين بيماري هستند. علت بيماري منيير هنوز براي پزشکان مشخص نشده است اما آنها حدس مي‌زنند اين مشکلات در اثر پديده‌اي به نام هيدروپس‌اندولنف به وجود بيايد. در جريان اين مشکل فشار مايع داخل مجراي گوش داخلي که در سيستم شنوايي و تعادل دخالت دارد، افزايش مي‌يابد و اين مايع وارد فضاهاي ديگر گوش مي‌شود و به آنها آسيب مي‌رساند. علت اصلي اينکه چرا فشار اين مايع افزايش مي‌يابد هم هنوز مشخص نشده است اما عفونت گوش مياني، ضربه به سر، عفونت‌هاي دستگاه تنفسي فوقاني، کشيدن سيگار و مصرف بيش از اندازه نمک و کافئين جزو عوامل زمينه‌اي اين اتفاق شناخته شده‌اند.
تشخيص و درمان
تشخيص اين بيماري به‌‌طور‌معمول به‌وسيله يک متخصص گوش و حلق و بيني صورت مي‌گيرد، آزمايش‌هاي شنوايي‌سنجي، تست‌هاي اعصاب، انجام ام.آر.آي براي رد کردن تومور‌هاي اعصاب و آزمايش خون جزو بررسي‌هاي رايج اين بيماري هستند. بيماري منيير هيچ آزمايش دقيق تشخيصي ندارد و به‌‌طور‌معمول فقط بر اساس شرح حال و معاينات باليني و وجود علايم تيپيک اين بيماري انجام مي‌شود. بيماري منيير به‌‌طور‌معمول بين سن 30 تا 60 سالگي و در آقايان شيوع بيشتري دارد. درمان اين بيماري هم با توجه به کمبود دانسته‌ها راجع به علت آن بيشتر علامتي است. درمان سرگيجه و وزوز گوش، آموزش روش‌هايي براي مقابله با اين مشکلات، کمک براي کاهش مشکلات شنوايي، که همه اينها به وسيله داروهاي بدون نياز به نسخه انجام مي‌شود. رژيم غذايي صحيح در درمان اين بيماري نقش موثري دارد. رژيم کم‌نمک و محدوديت مصرف کافئين، الکل و دخانيات همچنين کاهش مصرف محصولات داراي آسپارتام به کنترل اين بيماري کمک مي‌کنند. تست آلرژي هم براي بيماران انجام مي‌شود چون ديده شده است که آلرژي موجب شدت گرفتن بيماري مي‌شود. در مراحل پيشرفته بيماري داروهاي آنتي‌هيستاميني، استروئيدي و داروهاي افزايش دهنده ادرار براي بيمار، تجويز مي‌شود و در صورت کمتر شدن بيماري با جراحي و تزريق کورتون شبکه اندولنف را تخريب مي‌کنند. هيچ روشي براي جلوگيري از بيماري منيير وجود ندارد اما گاهي بيماري منيير خودش خودبه‌خود درمان مي‌شود اگر چه در بعضي موارد هم به کري مطلق مي‌انجامد. بهترين توصيه پزشکان براي اين بيماران، دوري از استرس و مصرف بسيار محدود نمک است. منبع: http://www.salamat.com ae
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
