علت اين موضوع برمي‌گردد به اختلالي که اين داروها در سيستم هورمون‌هاي جنسي ايجاد مي‌کنند. در حقيقت اين داروها موجب افزايش هورمون‌هاي زنانه در مردان و افزايش هورمون‌هاي مردانه در زنان مي‌شود و به همين علت در هر دو جنس يعني مردان و زنان باعث بروز اختلال فعاليت زناشويي مي‌شود که در مردان مبتلا به بيماري‌هاي قلبي تحت
تقريبا مي‌توانم بگويم بيشتر داروهاي قلبي موجب اختلال نعوظ مردان بيمار و کاهش ميل به فعاليت زناشويي در زنان بيمار مي‌شود. البته منظورم بيماران قلبي تحت درمان است.
کدام داروها بيشتر اين گونه اختلالات را ايجاد مي‌کنند؟
سردسته اين داروها، پروپرانولول است اما داروي نيتروگليسرين و داروي لوزارتان و داروهاي ديگر از گروه بلوک‌کننده گيرنده بتا مانند آتنولول هم ممکن است موجب بروز اختلال فعاليت زناشويي شوند.
چرا؟ علت ايجاد چنين اختلالاتي چيست؟
علت اين موضوع برمي‌گردد به اختلالي که اين داروها در سيستم هورمون‌هاي جنسي ايجاد مي‌کنند. در حقيقت اين داروها موجب افزايش هورمون‌هاي زنانه در مردان و افزايش هورمون‌هاي مردانه در زنان مي‌شود و به همين علت در هر دو جنس يعني مردان و زنان باعث بروز اختلال فعاليت زناشويي مي‌شود که در مردان مبتلا به بيماري‌هاي قلبي تحت درمان با اين داروها بارزتر است اما در زنان کمتر تشخيص داده مي‌شود چون زنان، کاهش ميل به فعاليت زناشويي خود را به افزايش سن، يائسگي و بيماري قلبي نسبت مي‌دهند و همچنين کمتر تمايل به بازگو کردن آن با پزشک خود دارند اما مصرف اين داروها در مردان به اختلال در نعوظ منجر مي‌شود و بيمار سريع‌تر متوجه اين موضوع مي‌شود و راحت‌تر مشکل خود را با پزشک خود در ميان مي‌گذارد.
تصور مي‌کنيد چرا برخي از افراد مانند مرد ميانسالي که در ابتداي گفتگو توصيفش کردم، به چنين مشکلاتي دچار مي‌شوند؟
ببينيد، علتش اين است که بيمار را مي‌ترسانيم. نبايد به بيمار اطلاعات اضافه که تنها موجب دردسر او مي‌شود، ارايه کرد چون اتفاقي مشابه آنچه به آن اشاره کرديد، مي‌افتد يعني بيمار از ترس ابتلا به اختلال فعاليت زناشويي يا ناتواني، دست به خود‌درماني مي‌زند و مصرف داروهاي خود را قطع مي‌کند. ما اصولا اين عارضه را براي بيماران قلبي که تحت درمان با داروهايي که پيشتر به آنها اشاره شد قرار دارند، بازگو نمي‌کنيم مگر اينکه بدانيم از نظر آموزشي، ظرفيت آن ايجاد شده يا خودمان آموزش‌هاي لازم را به او بدهيم. معمولا براي بيماران بسيار نگران و بيماراني که احتمال مي‌دهيم داروهاي خود را با دانستن اين عوارض قطع مي‌کنند، کمتر از عوارض داروها مي‌گوييم و سعي مي‌کنيم ارتباط خود را با بيمار بيشتر کنيم تا در صورت بروز عوارض ناخواسته دارويي، کمک موثري به آنان برسانيم. البته با برخي موارد فوريت‌هاي دارويي آشناي‌شان مي‌کنيم اما بعضي عوارض در حد فوريت نيستند و صرفا در کيفيت زندگي تاثير مي‌گذارند که ابتدا بايد آگاه‌سازي و سپس راهنمايي کرد.
و در صورت بروز مشکل اختلال در فعاليت زناشويي، چه بايد کرد؛ به‌ويژه که بيماران قلبي با قطع مصرف در معرض خطر بيشتري قرار دارند؟
سوال خوبي است که بيماران را هم از نگراني در مي‌آورد. در صورت بروز اختلال فعاليت زناشويي با مصرف داروهاي قلبي و فشار خون، به بيمار مي‌گوييم که در زمان نزديکي، يک نوبت از مصرف داروي مثلا پروپرانولول يا نيتروگليسرين خود را قطع کند و براي مردان از داروهايي مانند سيلدنافيل يا همان واياگرا استفاده مي‌کنيم. براي زنان هم البته با توجه به اينکه مشکل حادي به وجود نمي‌آيد داروي خاصي وجود ندارد اما اگر تصور مي‌کنند که کيفيت زندگي و روابط‌شان با همسرشان تحت تاثير قرار گرفته است، مي‌توانند با نظر پزشک از داروهاي ضدهورمون مردانه استفاده کنند؛ گو اينکه تاکيد مي‌کنم در بيشتر موارد به اين کار نيازي نيست. منبع:http://www.salamat.com
/ن
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
