رشد کودک پيش دبستاني(8)
خطرات چاقي در كودكي
متلك‌ها از كلاس پنجم شروع شدند وقتي كه احمد قد 170 سانتي متر و 100كيلو وزن داشت. بچه‌ها صدايش مي‌كردند «هي چاقالو!». مادر احمد يادش مي‌آيد كه پسرش هرروز با چشم گريان به خانه مي‌آمد.
مادرش فكر مي‌كرد كه مشكل يك مرتبه به وجود آمده واحمد يك شبه باد كرده است. اما حالا كه به گذشته برمي‌گردد درمي‌يابد كه همه اينها نتيجه‌ي افزايش تدريجي و آرام كيلو به كيلو و عادتهاي مداوم ناسالم و رايجي بوده است كه همه با هم اثر كرده اند: شكلات و نوشابه‌ي هرشب بعد از شام، عدم تمايل به ورزش به جز بوكس كامپيوتري؛ و هر روز دكه‌‌ي ساندويچي بعد از مدرسه در راه خانه.
مادري مي‌گويد «هروقت اتاق فرزندم را تميز مي‌كردم كاغذ شكلات و چي‌توز پيدا مي‌كردم. به او هشدار مي‌دادم چاق مي‌شي ها. اما نمي‌توانستم كنترلش كنم. تمام وقت كار مي‌كردم و او هم به حرفم گوش نمي‌داد.»
تحقيقات نشان مي‌دهد كه به رغم بزرگسالان، افزايش درآمد خانواده عامل موثري در كاهش خطر چاقي كودكان نيست. واقعيت آن است كه تقريبا همه آسيب پذيرند – حتي پسري مثل احمد كه مادرش پزشك است و به والدين درباره خطرات چاقي كودكان مشاوره مي‌دهد!
مشكل آن قدر جدي است كه متخصصان پيش بيني كرده‌اند اگر جريان فعلي ادامه پيدا كند، حدود نيمي از كودكان متولد سال 2000 (میلادی) هم مثل بزرگسالان به ديابت دچار خواهند شد – بيماري كه اغلب مستقيما با اضافه وزن رابطه دارد. آنها هم تمايل بيشتري به ابتلا به فشار خون بالا و بيماري‌هاي قلبي و كليوي نشان خواهند داد.
چه طور اين اتفاق افتاد؟
عامل محيط بزرگترين نقش را در اين اپيدمي بازي مي‌كند. جوامع برون‌شهري پياده‌رو و پاركي كه مشوق پياده روي باشد ندارند. بدتر از همه اين كه بسياري از مدارس سراسر كشور با حذف وقت و هزينه اضافي، كلاسهاي تربيت بدني و ساعات تفريح را كم كرده يا حذف كرده‌اند. و بعد از مدرسه هم، به گواه پدر و مادرها، كودكان با بازي‌هاي ويديويي و تلويزيون و كامپيوتر اغوا مي‌شوند.
و بعد مسئله غذا هم هست. در حالي كه در بعضي مدیران مدارس مي‌كوشند مصرف فست فود، غذاهاي بي ارزش، و نوشيدني هاي شيرين را در مدارس عمومي محدود كنند، غذاهايي هم كه در ساعات ناهار در اين مكان‌ها ارايه مي‌شود داراي گزينه سلامت نيستند.
پس به راستي چه چيزي خطرساز است؟ كودكان چاق استعداد بيشتري براي ابتلا به آسم، كلسترول بالا، بيماري فشار خون، آپنه خواب، مشكلات ارتوپدي، افسردگي و ديابت دارند.
يك نوع بيماري قابل تامل ديابت نوع دوم است كه شيوع آن در تمام كودكان افزايش يافته است. ديابت نوع دوم كه ده سال پيش در كودكان بروز پيدا نمي‌كرد و زماني تنها بيماري بزرگسالي به حساب مي‌آمد، حالا كودكان را در معرض خطر هيپوگليسميا (كم شدن قند خون)، كوري، آسيبهاي عصبي و ديگر مشكلات سلامت قرار مي‌دهد، صرف نظر از اين كه عمر كودكان را به ميزان قابل توجهي كوتاه تر مي‌كند.
منبع:www.ninisite.com
/ن
