اي برادر گر مزاج از فضله خالي آمدي

اي برادر گر مزاج از فضله خالي آمدي شاعر : انوري آدمي پس يا ملک يا ديو بودي يا پري اي برادر گر مزاج از فضله خالي آمدي طفل را از پايه‌ي اول نبودي برتري ور قواي ماسک و دافع نبودي در بدن شخص را بر دم زدن هرگز نبودي قادري طبع اگردست تصرف برکشيدي وقت خواب آنچه بولي مي‌کني تازانج آبي مي‌خوري نزد عاقل هيچ فرقي نيست گاه مصلحت خنده‌ي بي‌وقت را خنديده کردي داوري گر طبيعت را به دست آدمي بودي زمام از چنين گردابهاي ژرف جان بيرون بري ديده بر آواز واجب...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي برادر گر مزاج از فضله خالي آمدي

شاعر : انوري

آدمي پس يا ملک يا ديو بودي يا پري		اي برادر گر مزاج از فضله خالي آمدي
طفل را از پايه‌ي اول نبودي برتري		ور قواي ماسک و دافع نبودي در بدن
شخص را بر دم زدن هرگز نبودي قادري		طبع اگردست تصرف برکشيدي وقت خواب
آنچه بولي مي‌کني تازانج آبي مي‌خوري		نزد عاقل هيچ فرقي نيست گاه مصلحت
خنده‌ي بي‌وقت را خنديده کردي داوري		گر طبيعت را به دست آدمي بودي زمام
از چنين گردابهاي ژرف جان بيرون بري		ديده بر آواز واجب دار تا بي‌شبهتي
چيز ديگر را چرا در خواب و مستي منکري		باد را منکر نه‌اي بي‌اختيار اندر نماز
در جماد و در نبات آنگاه در ما بر سري		فعل طبع از راه تسخيرست بي‌هيچ اختيار
ره به دشواري توان برد از طريق شاعري		راه حکمت رو که در معني اين جنس از علوم
گاه مستي با حريفان چون همان ره نسپري		چون به وقت هوشياري برنيايي با فواق
زانکه اينجا از طريق جبر چون در نگذري		گوش و دل جنبان و ساکن دار اگر فاعل تويي
گرچه بسياري بکوشد چون رکاب مشتري		در گراني کي شود هرگز عنان آفتاب
تا ورق چون راست بينان زين کژيها بستري		خود بيا تا کژ نشينم راست گويم يک سخن
اين يکي را در عداد آن دو چون مي‌نشمري		اشک فضله است و عرق فضله است و دافع هم مزاج
فضله‌ي زنبور را هم چون به مخرج ننگري		گر تو خواهي گفت مخرج ديگرست آن فضله را
هست بازوبند را در گاو بحري عنبري		دفع افزوني به نسبت مختلف گردد از آنک
کي نهادي کرم قزاز جسم اساس ششتري		معده گر در قي همي امساک واجب داشتي
رفتن بازار نارد رخنه در پيغمبري		علم را زينها علم هرگز کجا گردد نگون
گر حکيمي زين معاني رنگ هان تا ناوري		خواجه فخري اي مشامت بوي حکمت يافته
کاندرين محضر به خط خويش بنوشت انوري		آنچه حالي در ضمير آمد همين ابيات بود