شاه عجم رکن دين کز آيت عدلش

شاعر : خاقاني

نام عجم روضة السلام برآمد		شاه عجم رکن دين کز آيت عدلش
بر سر دهر حرون لگام برآمد		ناصر اسلام سيف دين که ز حکمش
دانش زال و دهاي سام بر آمد		رستم ثاني که در طبيعتش اول
شکر نوالش ز سام و حام برآمد		صيت جلالش به شرق و غرب بپيچيد
وز دگران بانگ شاهقام برآمد		پهلو ايران گرفت رقعه‌ي ملکت
خازن انگشتري به دام برآمد		دام به دريا فکنده بود سليمان
کز افق چرخ احتشام برآمد		ذات جهان پهلوانش صبح جلال است
راست چو خورشيد نور تام برآمد		در کنف صبح فر مير محمد
تا ز برش سيدالانام برآمد		تاجوري يافت تخت و ملکت ايران
بر زبر تخت احترام برآمد		گر پدر از تخت ملک شد پسر اينک
رايت خورشيد نارفام برآمد		گر علم صبح آب رنگ فروشد
زال همايون به تخت سام برآمد		تارک گشتاسب يافت افسر لهراسب
بر سر کرسي احتشام برآمد		نوبت کاوس شد چو پاي منوچهر
ماه چو بدر از حجاب شام برآمد		روز به مغرب شده چو مملکت او
از ملک عادل همام برآمد		آرزوي جان ملک عدل و همم بود
زآن همه کارش به انتظام برآمد		دولت شروان کليد دولت او بود
صبح کمالش ز حد شام برآمد		گر چه محمد پيمبري به عرب يافت
چشمه‌ي مهر است کز غمام برآمد		دير زي اي بحر کف که عطسه‌ي جودت
فال تو از مصحف دوام برآمد		مژده ده اي تاجور که ينصرک الله
آه ز اعداي ناقوام برآمد		تا که حسامت قوام ملک عجم شد
جان حسود از تف حسام برآمد		چون نم ژاله ز خايه از تف خورشيد
بس نفس شکر کز هوام برآمد		جرم زمين تا قرار يافت ز عدلت
بر لب دريا در آن مقام برآمد		دوش چنين ديده‌ام به خواب که نخلي
سايه و شايه‌ش فراخ و تام برآمد		نخل موصل شده ترنج و رطب داشت
کز بر آن نخل شادکام برآمد		مرغي ديدم گرفته نامه به منقار
پيري بر منبر رخام برآمد		بود يکي منبر از رخام بر نخل
نعره‌ي تحسين ز خاص و عام برآمد		نامه ز منقار مرغ بستد و برخواند
کز خضر آواز السلام برآمد		من به تعجب به خود فروشده زين خواب
از نفسش اصدق الکلام برآمد		جستم و اين خواب پيش خضر بگفتم
شهپر عنقاش بر سهام برآمد		گفت که نخل است رکن دين که ز نصرت
کار دو ملک از يک اهتمام برآمد		مرغ بقا دان و نامه بخت کز اين دو
کز بر تختش سه چار گام برآمد		منبر تخت است و پير مشتري چرخ
کوکب بهروزي کرام برآمد		اي درت آن آسمان که از افق او
بوي مثلث به هر مشام برآمد		از دم خلق تو در مسدس گيتي
کش ز شب و روز حام و سام برآمد		ملک تو کشتي است چرخ نوح کهن سال
چون تن عازر به يک قيام برآمد		عيسي عهدي که از تو قالب ملکت
فلکه‌ي اين نيل گون خيام برآمد		رو که ز ميخ سراي پرده‌ي قدرت
کو به سراب کف لام برآمد		قدر محيط کفت جهان چه شناسد
مغز جعل را که با زکام برآمد		از نفس مشک هيچ حظ و خبر نيست
برتن شير فلک جذام برآمد		از سر تيغت که ماه ازوست برص دار
زآتش شمشير تو طعام برآمد		خوان ددان را به کاسه‌ي سر اعدا
جان شياطين ز ازدحام برآمد		بر درت از بس که جن و انس و ملک هست
گرد در مسجد الحرام برآمد		گوئي کانبوه حافظان مناسک
نامه‌ي او عنبرين ختام برآمد		از حرمت هر کبوتري که بپريد
گر چه ز من بود قعده رام برآمد		سهم تو در زين کشيد پشت زمين را
کان خوي ازين مرکب جمام برآمد		بحر محيط از زمين بزاد و عجب نيست
سلطنت از موضع السهام برآمد		زايجه‌ي طالعت مطالعه کردم
صبح من از غم به رنگ شام برآمد		آرزوي حضرت تو دارم اگر چه
نام من از نامه‌ي سقام برآمد		در ره خدمت درست عهدم ليکن
از زر و سيم جهان حطام برآمد		هست نيازم ز جان و آن دگر کس
تحفه بزرگ است از آن به وام برآمد		گوهر جان وام کردم از پي تحفه
واحزن از جان بوتمام برآمد		پيش چنين تحفه کو تميمه‌ي عقل است
گوهرش از نطفه‌ي حرام برآمد		گوهر سحر حلال من شکند آنک
بر سمت شاعريش نام برآمد		دزد بيان من است هر که در اين عهد
هر نفسي آميني از عوام برآمد		نيم شبت چون صف خواص دعا گفت
کامه‌ي صد جان مستهام برآمد		باد جهانت به کام کز ظفر تو
مدت عمرت هزار عام برآمد		ملک جهان ران که بر صحيفه‌ي ايام
خنده‌ي صبح از دهان جام برآمد		جام طرب کش که صبح کام برآمد
دم زد و بوي ميش ز کام برآمد		صبح فلک بين که بر موافقت جام
نقش سه شش بر سه زخم کام برآمد		مهره‌ي شادي نشست و ششدره برخاست
عده‌ي خاتون خم تمام برآمد		داو طرب کن تمام خاصه که اکنون
نامزد خرمي به بام برآمد		ما و شکر ريز عيش کز در خمار
نغمه‌ي گلبام وقت بام برآمد		ساغر گلفام خواه کز دهن کوس
کز دهنش ناله‌ي حمام برآمد		بلبله کبکي است خون گرفته به منقار
ارزن زرينش از مسام برآمد		گاو سفالين که آب لاله‌ي تر خورد
بوي گل و مشکبيد خام برآمد		زآن مي گلگون که بيد سوخته پرورد
جام چو کشتي کش خرام بر آمد		در صف دريا کشان بزم صبوحي
کابرش روز آتشين ستام برآمد		خوان صبوحي به شيب مقرعه کن لاش
روز ندانم که از کدام برآمد		بود فلک جام رنگ و جام فلک سان
خنجر آقسنقر از نيام برآمد		دست قراسنقر فلک سپر افکند
از سه زبان راز آن پيام برآمد		گوش رباب از هوا پيام طرب داشت
چون مه نو کز خط ظلام برآمد		حلقه‌ي ابريشم است موي خوش چنگ
ناله‌ي مجنون ز چنگ رام برآمد		گر چه تن چنگ شبه ناقه‌ي ليلي است
ناله نه از ناقه از زمام برآمد		بيست و چهارش زمام ناقه و ليکن
بانگش از آهنگ ده غلام برآمد		ناي چو شه زاده‌ي حبش که ز نه چشم
چون گهر عقد يک نظام برآمد		از پي دستينه‌ي رباب کف مي
سيم و زر از ساغر و مدام برآمد		بهر حلي‌هاي گوش و گردن بر بط
تهنيت شاه را مدام برآمد		از حيوان شکار گاه دف آواز

شاه عجم رکن دين کز آيت عدلش

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته