در اين دامگاه ارچه همدم ندارم

در اين دامگاه ارچه همدم ندارم شاعر : خاقاني بحمدالله از هيچ غم غم ندارم در اين دامگاه ارچه همدم ندارم که کس را در اين باب محرم ندارم مرا با غم از نيستي هست سري سر صحبت خويشتن هم ندارم ندارم دل خلق و گر راست خواهي سر خويشي هر دو عالم ندارم چو از عالم خويش بيگانه گشتم که از هيچ مخلوق همدم ندارم به سيمرغ مانم ز روي حقيقت که اين هر دو معني ازو کم ندارم به نام و به وحدت چنو سر فرازم که حاجت به حوا و آدم ندارم مرا کشت زاري است در طينت...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

در اين دامگاه ارچه همدم ندارم

شاعر : خاقاني

بحمدالله از هيچ غم غم ندارم		در اين دامگاه ارچه همدم ندارم
که کس را در اين باب محرم ندارم		مرا با غم از نيستي هست سري
سر صحبت خويشتن هم ندارم		ندارم دل خلق و گر راست خواهي
سر خويشي هر دو عالم ندارم		چو از عالم خويش بيگانه گشتم
که از هيچ مخلوق همدم ندارم		به سيمرغ مانم ز روي حقيقت
که اين هر دو معني ازو کم ندارم		به نام و به وحدت چنو سر فرازم
که حاجت به حوا و آدم ندارم		مرا کشت زاري است در طينت دل
که پرواي موسي و بلعم ندارم		مرا عز و ذلي است در راه همت
قد خويش چون ماه نو خم ندارم		به پيش کس از بهر يک خنده‌ي خوش
دگر جامه‌ي حرص معلم ندارم		چو در سبز پوشان بالا رسيدم
سزد گر ز مشک عمل شم ندارم		به کافور عزلت خنک شد دل من
تمناي جلاب و مرهم ندارم		دهان خشک و دل خسته‌ام ليکن از کس
يکي لقمه بي‌شربت سم ندارم		به پا ز هر کس نگرم گرچه بر خوان
به باد طمع طبع خرم ندارم		به ديو امل عقل غره نسازم
سليمان نيم حکم و خاتم ندارم		مرا باد و ديو است خارم اگرچه
گر اسباب دنيا فراهم ندارم		پياده نباشم ز اسباب دانش
اگر ساخت درخورد ادهم ندارم		هنر درخور معرکه دارم آخر
چو مرد از پسش هيچ ماتم ندارم		از آنم به ماتم که زنده است نفسم
از آن ديده را هيچ بي‌نم ندارم		گلستان جان آرزومند آب است
طربگاه جز هفت طارم ندارم		چو از حبس اين چار ارکان گذشتم
که بند قفس سخت محکم ندارم		اگرچه بريده پرم، جاي شکر است
به از قبه‌ي چرخ اعظم ندارم		برآرم پر و برپرم کشيانه
مصمم از اين کلبه‌ي غم ندارم		نه خاقانيم گر همي عزم تحويل
چرا عزم رفتن مصمم ندارم		مرا پاي بسته است خاقاني ايدر
ز درگاه صدر معظم ندارم		همانا که اين رخصت از بهر خدمت
امامت جز او را مسلم ندارم		امام امم ناصر الدين که در دين
صفات براهيم ادهم ندارم		براهيم خوش‌نام کز مدحش الا
که در کون جز تو مقدم ندارم		فلک خورد سوگند بر همت او
کمال تو را هيچ مبهم ندارم		ز خصمي که ناقص فتاده است نفسش
تو را کم ز عيسي مريم ندارم		گر او هست دجال خلقت برغمش
زمرد جز از بهر ارقم ندارم		وگر فعل ارقم کند من که چرخم
در آفاق يک حرف معجم ندارم		زهي دين طرازي که بي‌نقش نامت
به چشم سعادت درون نم ندارم		از آنگه که خاک درت سرمه کردم
دم مدح رانم سر ذم ندارم		اگرچه ز انصاف با دشمن و دوست
که طبع هنر کم ز ضيغم ندارم		به دنبال تو چون سگي برنيايم
که رخشي سزاوار رستم ندارم		اگر تن به حضرت نيارم عجب ني
که آلوده‌ام روي زمزم ندارم		رخ از آب زمزم نشويم ازيرا
زبان بر ثناي دمادم ندارم		ز صدر تو گر غائبم جز به شکرت
اگرچه دعاي مقسم ندارم		دعاهات گفتم به خيرات بپذير