جان عطارد از تپش خاطر وحيد

جان عطارد از تپش خاطر وحيد شاعر : خاقاني چونان بسوخت کز فلک آبي نماندش جان عطارد از تپش خاطر وحيد تا هم فلک به جاي عطارد نشاندش جان وحيد را به فلک برد ذو الجلال کامل‌تر اهل دين شمارش هر کو در نقص ديد در خود فرزانه‌ي راستين شمارش وان کايت جهل بست بر خود با جان هنر قرين شمارش هرکو هنري است و عيب خود گفت از جمله‌ي صادقين شمارش عالم که به جهل خود مقر شد عيسي فلک نشين شمارش خود را چو ستوده‌اي نکوهد خائن شمرد امين شمارش منصف که...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

جان عطارد از تپش خاطر وحيد

شاعر : خاقاني

چونان بسوخت کز فلک آبي نماندش		جان عطارد از تپش خاطر وحيد
تا هم فلک به جاي عطارد نشاندش		جان وحيد را به فلک برد ذو الجلال
کامل‌تر اهل دين شمارش		هر کو در نقص ديد در خود
فرزانه‌ي راستين شمارش		وان کايت جهل بست بر خود
با جان هنر قرين شمارش		هرکو هنري است و عيب خود گفت
از جمله‌ي صادقين شمارش		عالم که به جهل خود مقر شد
عيسي فلک نشين شمارش		خود را چو ستوده‌اي نکوهد
خائن شمرد امين شمارش		منصف که به صدق نفس خود را
پوينده‌ي حق گزين شمارش		وآنکس که به خود فرو نيايد
معصوم خداي‌بين شمارش		عارف که نگشت خويشتن بين
سرمايه‌ي آفرين شمارش		دشنام که خود به خود دهد مرد
عذر خواه است عذر او بنيوش		اي خداوند بنده خاقاني
و آنچه او مي‌کند ز جرم بپوش		آنچه خود مي‌کني ز فضل مگوي
هم عطا هم خطا کند فرموش		هر دو فرموش کن که مرد کريم
که غيوران بر اهل پرده‌ي خويش		چشم بر کار دوست دار چنان
بر زن اختيار کرده‌ي خويش		رشک بر دوست برفزونتر از آنک
جنس ياران درد خورده‌ي خويش		جنس زن يابي و نيابي کس
از برون سرخ و از درون زرديش		سفره‌اي و بر او چو سفره‌ي گل
تا وفا دارد از جوان مرديش		خواجه شد هندوي غلامي ترک
ديدني نيست، ببين انکارش		ريت حق ببر معتزلي
نفي لاتدرکه الابصارش		معتقد گردد از اثبات دليل
مشتي آب و گل روزي خوارش		گويد از ديدن حق محرومند
از پي رد شدن گفتارش		خوش جوابي است که خاقاني داد
که نبينم پس از آن ديدارش		گفت من طاعت آن کس نکنم
ببين فلک به چه ماند در آن نهاد که هستش		منه غرامت خاقانيا نهاد فلک را
ز زخم سيلي مردان کبود گردن پستش		فلک به مسخره‌ي مست پشت خم ز فتادن
به روز مشعله‌ي تاب‌ناک داده به دستش		به شب هزار پسر جرعه ريخته به سرش بر
مختصر ديده‌ام ز طالع خويش		من که خاقانيم نموداري
برگذر ديده‌ام ز طالع خويش		گرچه هر کوکب سعادت بخش
بسته در ديده‌ام ز طالع خويش		بيت اولاد و بيت اخوان را
کم ضرر ديده‌ام ز طالع خويش		ليکن از هشتم و ششم خود را
شير نر ديده‌ام ز طالع خويش		بس که بيت الحيات را ز نخست
سگ‌تر ديده‌ام ز طالع خويش		باز وقت ظفر به بيت‌المال
دورتر ديده‌ام ز طالع خويش		سر خر کو به خواب در بخت است
دم خر ديده‌ام ز طالع خويش		پس به بيداري آزمايش را
يک هنر ديده‌ام ز طالع خويش		هست صد عيب طالعم را ليک
من اثر ديده‌ام ز طالع خويش		که نماند دراز دشمن من
اينقدر ديده‌ام ز طالع خويش		بر کس آزار من مبارک نيست
کلبه‌ي قدرت الهي خويش		به خدائي که کرد گردون را
هيچ سودي مگر تباهي خويش		که نديدم ز کارداري عشق