صبحست ساقيا مي چون آفتاب کو

صبحست ساقيا مي چون آفتاب کو شاعر : خواجوي کرماني خاتون آب جامه‌ي آتش نقاب کو صبحست ساقيا مي چون آفتاب کو از جام لعل فام عقيق مذاب کو چون لعل آبدار ز چشمم نمي‌رود در آتشيم با جگر تشنه آب کو در مانده‌ايم با دل غمخواره مي کجاست اي ماه پرده ساز خروش رباب کو اکنون که مرغ پرده‌ي نوروز مي‌زند بيرون ز گوشه‌ي جگر آخر کباب کو درديکشان کوي خرابات عشق را ليکن ز چشم مست تو پرواي خواب کو گفتم چو بخت خويش مگر بينمت بخواب مخمور تا بچند نشيند شراب...