گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامي

گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامي شاعر : خواجوي کرماني که آفتاب بلندي چو بر کناره‌ي بامي گر آفتاب نباشد تو ماه چهره تمامي هزار بار سبق برده‌ئي بکبک خرامي کنون تو سرو خرامان بگاه جلوه‌ي طاوس بديده گر بنشيني بايستم بغلامي گرم قبول کني همچو بندگان بارادت مثال آب حياتي که در ميان ظلامي اگر چه غيرتم آيد که با وجود حريفان ور آفتاب نباشد مرا تو ماه تمامي اگر چراغ نباشد مرا تو چشم و چراغي بسوختيم وليکن دلت نسوخت ز خامي ز شام تا بسحر شمع‌وار پيش...