خنک آن روز که در پاي تو جان اندازم

خنک آن روز که در پاي تو جان اندازم شاعر : سعدي عقل در دمدمه خلق جهان اندازم خنک آن روز که در پاي تو جان اندازم نامت اندر دهن پير و جوان اندازم نامه حسن تو بر عالم و جاهل خوانم تا کي اين ناوک دلدوز نهان اندازم تا کي اين پرده جان سوز پس پرده زنم خويشتن را به طفيلي به ميان اندازم دردنوشان غمت را چو شود مجلس گرم سنگ تعظيم تو در راه بيان اندازم تا نه هر بي‌خبري وصف جمالت گويد گوي دل در خم چوگان زبان اندازم گر به ميدان محاکاي تو جولان يابم...