آموزش نرم افزار Partition Magic - بخش سوم
برنامه Partition Magic یکی از بهترین برنامه های پارتیشن بندی است که بنا به ادعای سازندگانش برنامه استاندارد پارتیشن بندی محسوب میشه .
2- قابلیت تغیر اندازه پارتیشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها .
3- چسباندن چندین پارتیشن به یکدیگر و یا تبدیل یک پارتیشن به چند پارتیشن .
4- فرمت کردن و پارتیشن بندی در کمتر از 1 سوت و نیم ( تقریبا نصف سه سوت )
5- خیلی کار های دیگه ...
6- و غیره ...
7- ...
ولی این رو هم بدونید که این برنامه می تونه اینقدر خطرناک باشه که کل اطلاعات هارد دیسک شما رو از بین ببره . پس با دقت باهاش کار کنید و کاری رو که مطمئن نیستید چیه انجام ندین .
حتی میشه نوع ذخیره فایل ها در هر پارتیشن مجزا باشه . ( اینو بعدا توضیح میدم )
از مزایای چندین پارتیشن داشتن اینه که اگه اطلاعات یک پارتیشن در اثر ویروس و یا به علت سهل انگار از بین بره ، اطلاعات بقیه پارتیشن ها باقی میمونه .
دیگه اینکه میشه چندین سیستم عامل روی یک کامپیوتر داشت . مثلا خیلی ها ویندوز XP و ویندوز 98 یا ME رو با هم دارند .
طریقه چیدن وسایل داخل کشو رو میشه به سیستم مدیریت فایل در هارد دیسک تشبیه کرد . شما اطلاعاتتون رو بر روی هارد داخل فایل ها و شاخه های مختلف ذخیره می کنید . این فایل ها در جاهای مختلف هارد ذخیره میشن و شما ممکنه چندتایی از فایل ها رو پاک کنید و مجدد فایل جدید جای اونها بریزید . این وظیفه File System هست که به ویندوز بگه کجای هارد خالی هست و اطلاعات رو کجا ذخیره کنه و فایلی که می خواهید پاک کنید از کجای هارد دیسک پیدا کنه .
2- FAT 32 ، که نسخه تکمیل شده FAT 16 است ، با ویندوز 98 به بازار اومد و خیلی از اشکالات FAT 16 رو از بین برد. FAT 32 میتونه پارتیشن هایی به بزرگی 2 ترابایت ( 2000 گیگابایت ) داشته باشه ولی هنوز محدودیت حجم فایل وجود داره . یعنی حداکثر اندازه یک فایل می تونه 4 گیگابایت باشه . این فایل سیستم رو هنوز تمامی سیستم عامل های ماکروسافت ( البته از ویندوز 98 به بالا ) میشناسن .
3- NTFS یا New Technology File System که با ویندوز NT به بازار اومد و میتونست اشکالات FAT یا FAT 32 را برای هارد های بزرگ پوشش بده و به عنوان یک فایل سیستم برای هارد های ظرفیت بالا و هارد های سرور ها شد . از خصوصیات این فایل سیستم میشه به عدم محدودیت اندازه فایل و پارتیشن و جلوگیری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معیوب هارد دیسک ( Bad Sector ) ، قابلیت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود کردن دسترسی بر اساس کاربر اشاره کرد . پارتیشن هایی که از این فایل سیستم استفاده میکنن رو فقط میشه توی ویندوز های NT ، 2000 ، XP و NET . استفاده کرد . یعنی در ویندوز 98 یا ME نمی تونید اطلاعات داخل اونها رو بخونید یا بنویسید . ( البته برنامه های کمکی برای این کار وجود داره )
4- Linux Ex2/ Ex3 دو فایل سیستم معروف لینوکس هستند که به صورت پیش فرض در نسخه های مختلف لینوکس استفاده میشه . اگر تا بحال فقط از ویندوز استفاده کردین احتمالا این فایل سیستم رو تا به حال ندیدین . خصوصیت بارز اون امکان داشتن پارتیشن تا اندازه 4 ترا بایت ( 4000 گیگابایت ) و قابلیت بازیابی بسیار بالای اطلاعات است . هیچکدام از سیستم های عامل ماکروسافت تا به حال امکان استفاده از پارتیشن های لینوکس رو در اختیار نگذاشتن ، یعنی اطلاعات داخل اونها رو نمیشه ( البته نرم افزار های خاصی برای این کار هست ) خواند و نوشت .
5- انواع دیگر : فایل سیستم ها به همین تعداد محدود نمیشن . تقریبا هر سیستم عاملی برای خودش یک فایل سیستم مجزا داره ، مثلا Novel یا Os / 2 هر کدوم فایل سیستم خودشون رو دارن ولی کسی که با ویندوز کار میکنه ، کمتر با اونها سر و کار داره .
1- Primary : که معمولا پارتیشن اصلی و اولیه محسوب میشه برای اینکه سیستم عامل های ماکروسافت ( منظورم انواع Dos و Windows است ) بتونن اجرا ( Boot ) بشن لازمه که حداقل یک پارتیشن از این نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه . ممکنه شما هم ویندوز را توی پارتیشن دیگری نصب کرده باشین ، ولی حتما باید یک پارتیشن Primary داشته باشین که اسمش هم C باشه . ویندوز توی این پارتیشن یک سری فایل سیستمی میریزه که اگه نباشه ویندوز اجرا نمیشه . ( مثلا توی ویندوز XP فایل های Boot . ini , NTDETECT . COM از فایل های سیستمی هستند که توی پارتیشن C ریخته میشن )
2- Extended : در اصل این نوع پارتیشن خودش یک جور پارتیشن Primary محسوب میشه که به عنوان یک ظرف برای پارتیشن های Logical به کار میرن . اگه هارد دیسک شما بیشتر از یک پارتیشن داشته باشه ، حتما یکی از این پارتیشن ها داره . ( توی برنامه پارتیشن مجیک با رنگ آبی آسمانی نشون داده شده . )
3- Logical : وقتی بخواهیم بیش از یک پارتیشن داشته باشیم ، باید بعد از پارتیشن اصلی ( Primary ) یک پارتیشن Extended داشته باشیم و داخل اون رو می تونیم به هر تعداد پارتیشن که بخواهیم تقسیم کنیم . معمولا پارتیشن های D , E و .. که همه دارند از این نوعه . البته نوع File System این پارتیشن ها می تونه متفاوت باشه و مثلا یک پارتیشن Logical از نوع Fat 32 و یکی از نوع NTFS داشت .
1- نقشه دیسک
2- صفحه کنترل
3- دکمه های اجرایی
نقشه دیسک نشانگر نوع پارتیشن ها و حجم اونهاست.
اطلاعات هر پارتیشن با نگاه داشتن ماوس بر روی آن دیده میشه ، کافیه ماوس رو روی هر کدوم از پارتیشن های نشون داده شده ببرین تا تمامی اطلاعاتش رو نشونتون بده .
رنگ ها توی این برنامه خیلی مهم هستند ، اگه به راهنمای رنگ های پایین صفحه یه نگاه بکنید ، خیلی ساده می تونید نوع پارتیشن ها رو تشخیص بدین . همونطور که توی شکل بالا هم دیده میشه ، پارتیشن اول من که اسمش رو گذاشتم OS ، از نوع FAT 32 هست .
پارتیشن بعدی که D هست و اسمش DOCS هست هم از نوع FAT 32 است ولی پارتیشن بعدی که E است از نوع NTFS است . اگه دقت کنید پارتیشن دوم و سوم در یک مستطیل آبی رنگ احاطه شدن ، این یعنی که اونها از نوع Extended هستند . و بالاخره پارتیشن آخری هم مال لینوکسه و از سیستم Ext3 استفاده میکنه .
اون قسمت هایی توی هر پارتیشن که با رنگ کرم رنگ پر شده ، نشون دهنده درصد پر شدن اون پارتیشنه ، یعنی اطلاعات داخل اون پارتیشن اینقدر جا گرفته .
توی این کادر چند قسمت مهم وجود داره :
1- Free Space Before : که میزان فضای خالی قبل از پارتیشن رو نشون میده . اگه بخواهید پارتینش رو جابجا کنید ، این مقدار تغیر میکنه در غیر این صورت مقدار صفر باید باقی بمونه .
2- New Size : اندازه جدیدی است که می خواهید پارتیشن پیدا کند . این مقدار رو نمیتونید از مقدار فضای اشغال شده هارد کوچکتر در نظر بگیرید . ( قسمت مشخص شده با سبز تیره )
3- Free Space After : میزان فضایی که می خواهید بعد از این پارتیشن خالی بماند
4- Cluster Size رو تغییر ندهید .
توی کادر جدیدی که باز میشه ، میتونید مشخصات پارتیشن جدید رو انتخاب کنید . تنظیماتش به قرار زیر است :
1- Create as که مشخص میکنه چه نوع پارتیشنی می خواهید بسازید . ( Primary یا Logical یا Extended )
2- Partition Type که نوع File System رو انتخاب میکنه
3- Label که اگه دوست داشته باشید میتونید یک اسم برای پارتیشن انتخاب کنید . ( این مورد اختیاری است )
4- Size که اندازه پارتیشن جدید رو انتخاب می کنید . ( میشه در قسمت Percent هم درصد اشغال فضای هارد رو توسط این پارتیشن جدید که قراره ساخته بشه مشخص کرد ) .
1- ابتدا با راست کلیک کردن بر روی نوار خاکستری و انتخاب گزینه Create و انتخاب کردن گزینه ها همانند زیر پارتیشن Primary می سازیم که حجمش 25 درصد حجم کل هارد باشد . تنظیمات : Create as : Primary، Partition Type : Fat32، Label : Win ، Percent of allocated Space : 25% ) دقت کنید که در هنگام ساختن پارتیشن ، کافی است یکی از گزینه های حجم درخواستی یا درصد را پر کنیم . در مثال بالا ما با انتخاب 25 درصد ، در اصل یک چهارم حجم هارد را به پارتیشن اولیه اختصاص دادیم .
2- در مرحله دوم باید یک پارتیشن از نوع Extended بسازیم که کل فضای باقیمانده هارد رو اشغال کنه . چون همونطور که قبلا گفتیم ، پارتیشن های Extended در اصل برای نگهداری پارتیشن های Logical ساخته میشن .
پس مجدد در فضای خالی نوار خاکستری ( که الان یک چهارم سمت چپش رو فضای پارتیشن C اشغال کرده ) راست کلیک کنید و Create رو انتخاب کنید . فقط کافیه Partition Type رو روی Extended بگذارید و اندازه اون رو 100 درصد انتخاب کنید . ( چون می خواهیم کل فضای باقی مونده رو به پارتیشن Extended اختصاص بده . )
3- داخل پارتیشن Extended که الان ساخته شده ( کادر آبی آسمانی ) راست کلیک کرده و Create رو انتخاب می کنیم . با انتخاب Logical برای Create as و Fat 32 برای Partition Type و تایپ کردن 10000 در کادر Size یک پارتیشن 10 گیگابایتی از نوع Fat 32 تشکیل می دهیم .
4- مرحله بالا رو مجددا انجام می دهیم .
5- مرحله فوق رو مجدد تکرار می کنیم . با این تفاوت که در جای Size عددی تایپ نکرده و در قسمت Percent مقدار 100 رو تایپ می کنیم . بدین صورت یک پارتیشن با میزان فضای باقی مانده از 2 پارتیشن قبلی تشکیل می شود .
6- بعد از انجام شدن همه این عملیات ، کافی است برای اجرا شدن این تغییرات بر روی دکمه Apply در قسمت سمت چپ و پایین صفحه قرار دارد کلیک کنید . بعد از تایید اینکه آیا می خواهید عملیات انجام شود ، کلیه این کار ها با سرعت انجام می شود . ( گاهی اوقات یک پارتیشن در حال استفاده است و برنامه از شما می پرسد که کامپیوتر را ریست کند و عملیات را انجام دهد ، که در اینجور مواقع اگر مطمئن هستید که پارتیشن بندی به درستی انجام شده است ، قبول کنید تا بقیه کار ها بطور خودکار انجام شود . )
توجه: در هر مرحله از کار که به نظرتان اندازه پارتیشن یا تنظیمات مناسب نیامد ، با کلیک کردن بر روی دکمه Undo از عمل قبلی صرف نظر کرده و عمل جدیدی انجام دهید . دقت کنید که اگر بطور مثال یک پارتیشن جدید ساخته و حجم آن را 10 گیگابایت در نظر گرفته باشید و بعد نظرتان تغیر کند و بخواهید سایز آن را به 12 گیگابایت تغیر دهید ، نباید آن پارتیشن را Resize کنید ، زیرا در این صورت پارتیشن مجیک یکبار پارتیشنی 10 گیگی ساخته و سپس آن را به اندازه 12 گیگابایت تغییر اندازه می دهد .
منبع:وفاق
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sajad2007
اصلا پارتیشن مجیک به چه درد میخوره ؟
2- قابلیت تغیر اندازه پارتیشن ها بدون از دست دادن اطلاعات داخل اونها .
3- چسباندن چندین پارتیشن به یکدیگر و یا تبدیل یک پارتیشن به چند پارتیشن .
4- فرمت کردن و پارتیشن بندی در کمتر از 1 سوت و نیم ( تقریبا نصف سه سوت )
5- خیلی کار های دیگه ...
6- و غیره ...
7- ...
چه کسایی میتونن با Partition Magic کار کنن ؟
ولی این رو هم بدونید که این برنامه می تونه اینقدر خطرناک باشه که کل اطلاعات هارد دیسک شما رو از بین ببره . پس با دقت باهاش کار کنید و کاری رو که مطمئن نیستید چیه انجام ندین .
اصلا پارتیشن چی هست ؟
حتی میشه نوع ذخیره فایل ها در هر پارتیشن مجزا باشه . ( اینو بعدا توضیح میدم )
از مزایای چندین پارتیشن داشتن اینه که اگه اطلاعات یک پارتیشن در اثر ویروس و یا به علت سهل انگار از بین بره ، اطلاعات بقیه پارتیشن ها باقی میمونه .
دیگه اینکه میشه چندین سیستم عامل روی یک کامپیوتر داشت . مثلا خیلی ها ویندوز XP و ویندوز 98 یا ME رو با هم دارند .
File System های مختلف :
طریقه چیدن وسایل داخل کشو رو میشه به سیستم مدیریت فایل در هارد دیسک تشبیه کرد . شما اطلاعاتتون رو بر روی هارد داخل فایل ها و شاخه های مختلف ذخیره می کنید . این فایل ها در جاهای مختلف هارد ذخیره میشن و شما ممکنه چندتایی از فایل ها رو پاک کنید و مجدد فایل جدید جای اونها بریزید . این وظیفه File System هست که به ویندوز بگه کجای هارد خالی هست و اطلاعات رو کجا ذخیره کنه و فایلی که می خواهید پاک کنید از کجای هارد دیسک پیدا کنه .
اقسام File System ها :
2- FAT 32 ، که نسخه تکمیل شده FAT 16 است ، با ویندوز 98 به بازار اومد و خیلی از اشکالات FAT 16 رو از بین برد. FAT 32 میتونه پارتیشن هایی به بزرگی 2 ترابایت ( 2000 گیگابایت ) داشته باشه ولی هنوز محدودیت حجم فایل وجود داره . یعنی حداکثر اندازه یک فایل می تونه 4 گیگابایت باشه . این فایل سیستم رو هنوز تمامی سیستم عامل های ماکروسافت ( البته از ویندوز 98 به بالا ) میشناسن .
3- NTFS یا New Technology File System که با ویندوز NT به بازار اومد و میتونست اشکالات FAT یا FAT 32 را برای هارد های بزرگ پوشش بده و به عنوان یک فایل سیستم برای هارد های ظرفیت بالا و هارد های سرور ها شد . از خصوصیات این فایل سیستم میشه به عدم محدودیت اندازه فایل و پارتیشن و جلوگیری از نوشتن اطلاعات بر روی نقاط معیوب هارد دیسک ( Bad Sector ) ، قابلیت رمزگذاری بر روی اطلاعات و محدود کردن دسترسی بر اساس کاربر اشاره کرد . پارتیشن هایی که از این فایل سیستم استفاده میکنن رو فقط میشه توی ویندوز های NT ، 2000 ، XP و NET . استفاده کرد . یعنی در ویندوز 98 یا ME نمی تونید اطلاعات داخل اونها رو بخونید یا بنویسید . ( البته برنامه های کمکی برای این کار وجود داره )
4- Linux Ex2/ Ex3 دو فایل سیستم معروف لینوکس هستند که به صورت پیش فرض در نسخه های مختلف لینوکس استفاده میشه . اگر تا بحال فقط از ویندوز استفاده کردین احتمالا این فایل سیستم رو تا به حال ندیدین . خصوصیت بارز اون امکان داشتن پارتیشن تا اندازه 4 ترا بایت ( 4000 گیگابایت ) و قابلیت بازیابی بسیار بالای اطلاعات است . هیچکدام از سیستم های عامل ماکروسافت تا به حال امکان استفاده از پارتیشن های لینوکس رو در اختیار نگذاشتن ، یعنی اطلاعات داخل اونها رو نمیشه ( البته نرم افزار های خاصی برای این کار هست ) خواند و نوشت .
5- انواع دیگر : فایل سیستم ها به همین تعداد محدود نمیشن . تقریبا هر سیستم عاملی برای خودش یک فایل سیستم مجزا داره ، مثلا Novel یا Os / 2 هر کدوم فایل سیستم خودشون رو دارن ولی کسی که با ویندوز کار میکنه ، کمتر با اونها سر و کار داره .
انواع پارتیشنها :
1- Primary : که معمولا پارتیشن اصلی و اولیه محسوب میشه برای اینکه سیستم عامل های ماکروسافت ( منظورم انواع Dos و Windows است ) بتونن اجرا ( Boot ) بشن لازمه که حداقل یک پارتیشن از این نوع وجود داشته باشه و اسم اون هم C باشه . ممکنه شما هم ویندوز را توی پارتیشن دیگری نصب کرده باشین ، ولی حتما باید یک پارتیشن Primary داشته باشین که اسمش هم C باشه . ویندوز توی این پارتیشن یک سری فایل سیستمی میریزه که اگه نباشه ویندوز اجرا نمیشه . ( مثلا توی ویندوز XP فایل های Boot . ini , NTDETECT . COM از فایل های سیستمی هستند که توی پارتیشن C ریخته میشن )
2- Extended : در اصل این نوع پارتیشن خودش یک جور پارتیشن Primary محسوب میشه که به عنوان یک ظرف برای پارتیشن های Logical به کار میرن . اگه هارد دیسک شما بیشتر از یک پارتیشن داشته باشه ، حتما یکی از این پارتیشن ها داره . ( توی برنامه پارتیشن مجیک با رنگ آبی آسمانی نشون داده شده . )
3- Logical : وقتی بخواهیم بیش از یک پارتیشن داشته باشیم ، باید بعد از پارتیشن اصلی ( Primary ) یک پارتیشن Extended داشته باشیم و داخل اون رو می تونیم به هر تعداد پارتیشن که بخواهیم تقسیم کنیم . معمولا پارتیشن های D , E و .. که همه دارند از این نوعه . البته نوع File System این پارتیشن ها می تونه متفاوت باشه و مثلا یک پارتیشن Logical از نوع Fat 32 و یکی از نوع NTFS داشت .
آتیش کردن برنامه :
1- نقشه دیسک
2- صفحه کنترل
3- دکمه های اجرایی
نمای کلی نرم افزار و قسمت های مختلف آن
نقشه دیسک نشانگر نوع پارتیشن ها و حجم اونهاست.
اطلاعات هر پارتیشن با نگاه داشتن ماوس بر روی آن دیده میشه ، کافیه ماوس رو روی هر کدوم از پارتیشن های نشون داده شده ببرین تا تمامی اطلاعاتش رو نشونتون بده .
رنگ ها توی این برنامه خیلی مهم هستند ، اگه به راهنمای رنگ های پایین صفحه یه نگاه بکنید ، خیلی ساده می تونید نوع پارتیشن ها رو تشخیص بدین . همونطور که توی شکل بالا هم دیده میشه ، پارتیشن اول من که اسمش رو گذاشتم OS ، از نوع FAT 32 هست .
پارتیشن بعدی که D هست و اسمش DOCS هست هم از نوع FAT 32 است ولی پارتیشن بعدی که E است از نوع NTFS است . اگه دقت کنید پارتیشن دوم و سوم در یک مستطیل آبی رنگ احاطه شدن ، این یعنی که اونها از نوع Extended هستند . و بالاخره پارتیشن آخری هم مال لینوکسه و از سیستم Ext3 استفاده میکنه .
اون قسمت هایی توی هر پارتیشن که با رنگ کرم رنگ پر شده ، نشون دهنده درصد پر شدن اون پارتیشنه ، یعنی اطلاعات داخل اون پارتیشن اینقدر جا گرفته .
تغییر اندازه دادن یک پارتیشن
توی این کادر چند قسمت مهم وجود داره :
1- Free Space Before : که میزان فضای خالی قبل از پارتیشن رو نشون میده . اگه بخواهید پارتینش رو جابجا کنید ، این مقدار تغیر میکنه در غیر این صورت مقدار صفر باید باقی بمونه .
2- New Size : اندازه جدیدی است که می خواهید پارتیشن پیدا کند . این مقدار رو نمیتونید از مقدار فضای اشغال شده هارد کوچکتر در نظر بگیرید . ( قسمت مشخص شده با سبز تیره )
3- Free Space After : میزان فضایی که می خواهید بعد از این پارتیشن خالی بماند
4- Cluster Size رو تغییر ندهید .
تشکیل یک پارتیشن جدید
توی کادر جدیدی که باز میشه ، میتونید مشخصات پارتیشن جدید رو انتخاب کنید . تنظیماتش به قرار زیر است :
1- Create as که مشخص میکنه چه نوع پارتیشنی می خواهید بسازید . ( Primary یا Logical یا Extended )
2- Partition Type که نوع File System رو انتخاب میکنه
3- Label که اگه دوست داشته باشید میتونید یک اسم برای پارتیشن انتخاب کنید . ( این مورد اختیاری است )
4- Size که اندازه پارتیشن جدید رو انتخاب می کنید . ( میشه در قسمت Percent هم درصد اشغال فضای هارد رو توسط این پارتیشن جدید که قراره ساخته بشه مشخص کرد ) .
پارتیشن بندی یک هارد کاملا خالی از اول :
1- ابتدا با راست کلیک کردن بر روی نوار خاکستری و انتخاب گزینه Create و انتخاب کردن گزینه ها همانند زیر پارتیشن Primary می سازیم که حجمش 25 درصد حجم کل هارد باشد . تنظیمات : Create as : Primary، Partition Type : Fat32، Label : Win ، Percent of allocated Space : 25% ) دقت کنید که در هنگام ساختن پارتیشن ، کافی است یکی از گزینه های حجم درخواستی یا درصد را پر کنیم . در مثال بالا ما با انتخاب 25 درصد ، در اصل یک چهارم حجم هارد را به پارتیشن اولیه اختصاص دادیم .
2- در مرحله دوم باید یک پارتیشن از نوع Extended بسازیم که کل فضای باقیمانده هارد رو اشغال کنه . چون همونطور که قبلا گفتیم ، پارتیشن های Extended در اصل برای نگهداری پارتیشن های Logical ساخته میشن .
پس مجدد در فضای خالی نوار خاکستری ( که الان یک چهارم سمت چپش رو فضای پارتیشن C اشغال کرده ) راست کلیک کنید و Create رو انتخاب کنید . فقط کافیه Partition Type رو روی Extended بگذارید و اندازه اون رو 100 درصد انتخاب کنید . ( چون می خواهیم کل فضای باقی مونده رو به پارتیشن Extended اختصاص بده . )
3- داخل پارتیشن Extended که الان ساخته شده ( کادر آبی آسمانی ) راست کلیک کرده و Create رو انتخاب می کنیم . با انتخاب Logical برای Create as و Fat 32 برای Partition Type و تایپ کردن 10000 در کادر Size یک پارتیشن 10 گیگابایتی از نوع Fat 32 تشکیل می دهیم .
4- مرحله بالا رو مجددا انجام می دهیم .
5- مرحله فوق رو مجدد تکرار می کنیم . با این تفاوت که در جای Size عددی تایپ نکرده و در قسمت Percent مقدار 100 رو تایپ می کنیم . بدین صورت یک پارتیشن با میزان فضای باقی مانده از 2 پارتیشن قبلی تشکیل می شود .
6- بعد از انجام شدن همه این عملیات ، کافی است برای اجرا شدن این تغییرات بر روی دکمه Apply در قسمت سمت چپ و پایین صفحه قرار دارد کلیک کنید . بعد از تایید اینکه آیا می خواهید عملیات انجام شود ، کلیه این کار ها با سرعت انجام می شود . ( گاهی اوقات یک پارتیشن در حال استفاده است و برنامه از شما می پرسد که کامپیوتر را ریست کند و عملیات را انجام دهد ، که در اینجور مواقع اگر مطمئن هستید که پارتیشن بندی به درستی انجام شده است ، قبول کنید تا بقیه کار ها بطور خودکار انجام شود . )
توجه: در هر مرحله از کار که به نظرتان اندازه پارتیشن یا تنظیمات مناسب نیامد ، با کلیک کردن بر روی دکمه Undo از عمل قبلی صرف نظر کرده و عمل جدیدی انجام دهید . دقت کنید که اگر بطور مثال یک پارتیشن جدید ساخته و حجم آن را 10 گیگابایت در نظر گرفته باشید و بعد نظرتان تغیر کند و بخواهید سایز آن را به 12 گیگابایت تغیر دهید ، نباید آن پارتیشن را Resize کنید ، زیرا در این صورت پارتیشن مجیک یکبار پارتیشنی 10 گیگی ساخته و سپس آن را به اندازه 12 گیگابایت تغییر اندازه می دهد .
منبع:وفاق
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sajad2007
/ج