امكانات و تنظيم دوربين ديجيتال
كيفيت فايل عكس تعيين كننده ی مقدار فشردگى آن يا Compression است. جدول زير كيفيت هاى متداول عكس را كه در بيشتر دوربين هاى عكاسى ديجيتال وجود دارد نشان مى دهد.
Fine و Standard و Economy به ترتيب از فشردگى بيشترى برخوردارند. مثلاً در فايل استاندارد هر چهارده پيكسل در هم فشرده شده تبديل به یک پيكسل مى شوند. هر چه ميزان فشردگى فايل بيشتر باشد، كيفيت آن پائين تر و حجم آن كمتر است.
همچنان كه اين جدول نشان مى دهد، هر چه كيفيت عكس بالاتر و فشردگى آن كمتر باشد، حجم فايل عكس بيشتر و جائى كه روى كارت حافظه مى گيرد بيشتر است.
در ستون دست راست تعداد عكسى كه روى یک كارت حافظه با گنجايش ٢٥٦ مگابايت جا مى گيرد نشان داده شده است. امروز كارت هاى حافظه با ظرفيت بالا و قيمت ارزان تر نسبت به قبل به بازار آمده اند. براى پائين نگاه داشتن قيمت، كارت حافظه در بيشتر دوربين هاى ديجيتال با گنجايش كمى به بازار مى آيد. شما مى توانيد، در صورت امكان، كارت سريع ترو پر گنجايشى (در حدود ٨ گيگابايت) تهيه كنيد تا بتوانيد تعداد بيشترى عكس هاى پركيفيت روى آن جا دهيد.
اينكه كدام از انواع كيفيت هاى بالا را بايد انتخاب كرد بستگى به كاربرد عكس شما دارد. در زير تعريف خلاصه اى از هر یک از انواع فايل عكس مى آيد.
RAW: بسيارى دوربين هاى ساده تر اين كيفيت را عرضه نمى كنند اما مدل هاى بالاتر دوربين هاى تازه اكثراً اين كيفيت عكس را توليد مى كنند.
فايل RAW كيفيت بالائى دارد و فشرده نمى شود. تفاوت اصلى آن با ساير انواع فايل اين است كه عكسى كه به صورت RAW ثبت شود هيچگونه تصحيحى از حيث رنگ يا نور نشده است. اين در مقايسه با بقيه ی انواع كيفيت هاست كه پيش از ثبت به وسيله برنامه اى كه در داخل دوربين ديجيتال وجود دارد، تصحيح مى شوند.
بعضى عكاس ها ترجيح مى دهند كه دوربين همه ی جزئيات را بدون اصلاح ثبت كند و آنها، بعد از انتقال فايل عكس به كامپيوتر، اين تغييرات را با استفاده از برنامه هائى مثل فتوشاپ ايجاد كنند.
به دليل اطلاعات حرفه اى كه براى اين كار لازم است، فايل RAW كمتر استفاده می شود.
سوپرفاين (Superfine) بهترين كيفيت را در اختيار شما مى گذارد و پيكسل ها در آن فشرده نمى شود. در اين نوع فايل، اصلاحات اوليه ی نور و رنگ را دوربين انجام مى دهد.
كيفيت فاين (Fine) هم نسبت به كيفيت هاى استاندارد (Standard) و اكونومى (Economy) كيفيت بهتری است اما هر سه اين انواع فايل فشرده مى شوند.
به طور كلى، همه ی فايل هاى JPEG فشرده شده هستند و كيفيت پائين ترى دارند. در مقابل، فايل TIFF همه ی كيفيت اصلى خود را حفظ مى كند و فشرده نمى شود. بنابراين براى كيفيت بهتر بايد از نوع TIFF استفاده كرد.
بنابر اطلاعات بالا، براى بهترين كيفيت، لازم است دوربين خود را براى ثبت فايل ها به صورت سوپرفاين و نوع TIFF تنظيم كنيد. عكسى كه با فايل هاى كم كيفيت تر مثل JPEG مى گيريد براى ارائه در اندازه ی کوچک و روى صفحه ی كامپيوتر از كيفيت كافى برخوردار است اما براى چاپ يا نمايش در اندازه بزرگ مناسب نيستند.
اندازه‌ی عكس يا Picture Dimension
اندازه ی عكس تعيين كننده ی تعداد پيكسل حاضر در عكس يا Resolution آن است.
بيشتر كسانى كه از دوربين ديجيتال استفاده مى كنند، دوربين خود را براى عكس بردارى در بزرگ ترين ابعاد ممكن تنظيم مى كنند.
هر چند عكسى كه به اين صورت ثبت شود حجم زيادى دارد و اگر كارت حافظه دوربين كم حجم باشد زود پر مى شود اما از سوى ديگر اين امكان هم وجود دارد كه عكس پر ارزشى بگيريد و بخواهيد بخشى از آن را بزرگ كنيد يا آن را در ابعاد بزرگ چاپ كرده و به نمايش بگذاريد. در اين صورت به حداكثر اندازه و كيفيتى كه دوربين در اختيار شما مى گذارد احتياج داريد.
جدول زير انواع اندازه هاى رايج در دوربين هاى ديجيتال را همراه با ابعاد عكسى كه مى گيرند، حجم فايل و تعدادى كه از هر كدام روى یک كارت حافظه با حجم ٢٥٦ مگابايت مى گنجد نشان مى دهد.
توجه داشته باشيد كه ستون دوم از دست چپ، تعداد پيكسل حاضر در عرض و ارتفاع هر عكس را عرضه مى كند. به عنوان مثال اگر عكس خود را در اندازه ی Full بگيريد، در عرض آن دو هزار و پانصد و شصت پيكسل و در ارتفاعش هزار و نهصد و بيست پيكسل وجود خواهد داشت. اين اعداد نمايانگر ابعاد عكس هستند.
در برنامه هاى كامپيوترى مانند ادوبى فتوشاپ مى توان نسبت ابعاد عكس و تعداد پيكسل‌هاى حاضر در هر اينچ را تغيير داد. هر چه ابعاد عكس بزرگتر باشد، تعداد پى پى آى (PPI) كمتر و در نتيجه اندازه ی پيكسل ها بزرگتر خواهد بود. هر چه ابعاد عكس را كوچک تر كنيم، مى توانيم از تعداد بيشترى پيكسل هاى و پر جزئيات در هر اينچ عكس بهره ببريم.
بيشتر دوربين هاى عكاسى ديجيتال انواع تنظيم هاى زير را براى گرفتن عكس در اختيار شما مى گذارند:
در اين تنظيم اكثر اوقات از نور شديد فلاش استفاده مى شود كه كيفيت خوبى در عكس ايجاد نمى كند. به همين دليل اين تنظيم دلخواه عكاسان حرفه اى نيست.
حرف P در ابتداى كلمه Program مى آيد كه در انگليسى يعنى برنامه. در اين تنظيم كه مورد استفاده ی اكثر عكاسان حرفه اى و نيمه حرفه ای است چند تركيب صحيح از اندازه ی دريچه ی عدسى و سرعت گرفتن عكس در دوربين ديجيتال از پيش برنامه ريزى شده است. موقع گرفتن عكس اگر عقربه تنظيم دوربين شما روى حرف پى باشد، بنا به تخمين دوربين از آنچه مقابلش واقع شده، يكى از برنامه هاى موجود را استفاده مى كند.
حرف S در ابتداى Shutter Priority مى آيد. در اين نوع تنظيم آنچه مهم است سرعت عكس گرفتن است و اندازه ی باز بودن دريچه ی عدسى يا Aperture مطابق آن تنظيم مى شود. به عنوان مثال اگر سوژه شما در حركت است و براى وضوح بيشتر در عكس لازم است با سرعت بالا از آن عكس بگيريد، سرعت مورد نظر خود را انتخاب مى‌كنيد و دوربين اندازه باز بودن دريچه عدسى را با آن مطابق مى كند.
حرف A در ابتداى Aperture Priority مى آيد. در اين نوع تنظيم آنچه مهم است اندازه ی دريچه ی عدسى است و سرعت گرفتن عكس مطابق آن تنظيم مى شود. به عنوان مثال اگر سوژه ی شما در جاى شلوغى واقع شده و مى‌خواهيد با باز كردن دريچه عدسى وضوح را بر سوژه متمركز كرده آنچه مهم نيست را از وضوح خارج كنيد، اندازه‌ی دريچه‌ی عدسى يا Aperture را انتخاب كرده، تنظيم سرعت مناسب يا Shutter Speed را به دوربين واگذار مى كنيد.
حرف M در ابتداى كلمه Manual مى آيد به معنى دستى. در اين تنظيم همه‌ی انتخاب‌ها دست عكاس است. اين تنظيم به شما امكان مى دهد هم سرعت عكس بردارى و هم اندازه ی دريچه ی عدسى را هر طور مى خواهيد تنظيم كنيد. براى اين برنامه ريزى عكاس احتياج به يك دستگاه نورسنج دارد.
همانطور كه در درس هاى پيش تاكيد شد، دوربين شما براى تخمين درستى از آنچه در مقابلش قرار دارد و ايجاد عكس دلخواه احتياج به زمان دارد. اين زمان هر چند بيشتر از چند ثانيه نيست اما بسيار مهم است. پيش از فشار دادن كامل دكمه ی عكس بردارى، دوربين را مقابل سوژه قرار دهيد و دكمه را یک تا دو ثانيه تا نيمه فشار داده نگه داريد. اين عمل به دوربين شما فرصت كافى براى تنظيم مى دهد و مى توانيد بعد از اين فرصت با فشار دكمه تا انتها، عكس مورد نظر خود را ثبت كنيد.
منبع:دوره عکاسی درسنامه
ارسال توسط کاربر محترم سایت : king007
Fine و Standard و Economy به ترتيب از فشردگى بيشترى برخوردارند. مثلاً در فايل استاندارد هر چهارده پيكسل در هم فشرده شده تبديل به یک پيكسل مى شوند. هر چه ميزان فشردگى فايل بيشتر باشد، كيفيت آن پائين تر و حجم آن كمتر است.
همچنان كه اين جدول نشان مى دهد، هر چه كيفيت عكس بالاتر و فشردگى آن كمتر باشد، حجم فايل عكس بيشتر و جائى كه روى كارت حافظه مى گيرد بيشتر است.
در ستون دست راست تعداد عكسى كه روى یک كارت حافظه با گنجايش ٢٥٦ مگابايت جا مى گيرد نشان داده شده است. امروز كارت هاى حافظه با ظرفيت بالا و قيمت ارزان تر نسبت به قبل به بازار آمده اند. براى پائين نگاه داشتن قيمت، كارت حافظه در بيشتر دوربين هاى ديجيتال با گنجايش كمى به بازار مى آيد. شما مى توانيد، در صورت امكان، كارت سريع ترو پر گنجايشى (در حدود ٨ گيگابايت) تهيه كنيد تا بتوانيد تعداد بيشترى عكس هاى پركيفيت روى آن جا دهيد.
اينكه كدام از انواع كيفيت هاى بالا را بايد انتخاب كرد بستگى به كاربرد عكس شما دارد. در زير تعريف خلاصه اى از هر یک از انواع فايل عكس مى آيد.
RAW: بسيارى دوربين هاى ساده تر اين كيفيت را عرضه نمى كنند اما مدل هاى بالاتر دوربين هاى تازه اكثراً اين كيفيت عكس را توليد مى كنند.
فايل RAW كيفيت بالائى دارد و فشرده نمى شود. تفاوت اصلى آن با ساير انواع فايل اين است كه عكسى كه به صورت RAW ثبت شود هيچگونه تصحيحى از حيث رنگ يا نور نشده است. اين در مقايسه با بقيه ی انواع كيفيت هاست كه پيش از ثبت به وسيله برنامه اى كه در داخل دوربين ديجيتال وجود دارد، تصحيح مى شوند.
بعضى عكاس ها ترجيح مى دهند كه دوربين همه ی جزئيات را بدون اصلاح ثبت كند و آنها، بعد از انتقال فايل عكس به كامپيوتر، اين تغييرات را با استفاده از برنامه هائى مثل فتوشاپ ايجاد كنند.
به دليل اطلاعات حرفه اى كه براى اين كار لازم است، فايل RAW كمتر استفاده می شود.
سوپرفاين (Superfine) بهترين كيفيت را در اختيار شما مى گذارد و پيكسل ها در آن فشرده نمى شود. در اين نوع فايل، اصلاحات اوليه ی نور و رنگ را دوربين انجام مى دهد.
كيفيت فاين (Fine) هم نسبت به كيفيت هاى استاندارد (Standard) و اكونومى (Economy) كيفيت بهتری است اما هر سه اين انواع فايل فشرده مى شوند.
به طور كلى، همه ی فايل هاى JPEG فشرده شده هستند و كيفيت پائين ترى دارند. در مقابل، فايل TIFF همه ی كيفيت اصلى خود را حفظ مى كند و فشرده نمى شود. بنابراين براى كيفيت بهتر بايد از نوع TIFF استفاده كرد.
بنابر اطلاعات بالا، براى بهترين كيفيت، لازم است دوربين خود را براى ثبت فايل ها به صورت سوپرفاين و نوع TIFF تنظيم كنيد. عكسى كه با فايل هاى كم كيفيت تر مثل JPEG مى گيريد براى ارائه در اندازه ی کوچک و روى صفحه ی كامپيوتر از كيفيت كافى برخوردار است اما براى چاپ يا نمايش در اندازه بزرگ مناسب نيستند.
اندازه‌ی عكس يا Picture Dimension
اندازه ی عكس تعيين كننده ی تعداد پيكسل حاضر در عكس يا Resolution آن است.
بيشتر كسانى كه از دوربين ديجيتال استفاده مى كنند، دوربين خود را براى عكس بردارى در بزرگ ترين ابعاد ممكن تنظيم مى كنند.
هر چند عكسى كه به اين صورت ثبت شود حجم زيادى دارد و اگر كارت حافظه دوربين كم حجم باشد زود پر مى شود اما از سوى ديگر اين امكان هم وجود دارد كه عكس پر ارزشى بگيريد و بخواهيد بخشى از آن را بزرگ كنيد يا آن را در ابعاد بزرگ چاپ كرده و به نمايش بگذاريد. در اين صورت به حداكثر اندازه و كيفيتى كه دوربين در اختيار شما مى گذارد احتياج داريد.
جدول زير انواع اندازه هاى رايج در دوربين هاى ديجيتال را همراه با ابعاد عكسى كه مى گيرند، حجم فايل و تعدادى كه از هر كدام روى یک كارت حافظه با حجم ٢٥٦ مگابايت مى گنجد نشان مى دهد.
توجه داشته باشيد كه ستون دوم از دست چپ، تعداد پيكسل حاضر در عرض و ارتفاع هر عكس را عرضه مى كند. به عنوان مثال اگر عكس خود را در اندازه ی Full بگيريد، در عرض آن دو هزار و پانصد و شصت پيكسل و در ارتفاعش هزار و نهصد و بيست پيكسل وجود خواهد داشت. اين اعداد نمايانگر ابعاد عكس هستند.
در برنامه هاى كامپيوترى مانند ادوبى فتوشاپ مى توان نسبت ابعاد عكس و تعداد پيكسل‌هاى حاضر در هر اينچ را تغيير داد. هر چه ابعاد عكس بزرگتر باشد، تعداد پى پى آى (PPI) كمتر و در نتيجه اندازه ی پيكسل ها بزرگتر خواهد بود. هر چه ابعاد عكس را كوچک تر كنيم، مى توانيم از تعداد بيشترى پيكسل هاى و پر جزئيات در هر اينچ عكس بهره ببريم.
بيشتر دوربين هاى عكاسى ديجيتال انواع تنظيم هاى زير را براى گرفتن عكس در اختيار شما مى گذارند:
در اين تنظيم اكثر اوقات از نور شديد فلاش استفاده مى شود كه كيفيت خوبى در عكس ايجاد نمى كند. به همين دليل اين تنظيم دلخواه عكاسان حرفه اى نيست.
حرف P در ابتداى كلمه Program مى آيد كه در انگليسى يعنى برنامه. در اين تنظيم كه مورد استفاده ی اكثر عكاسان حرفه اى و نيمه حرفه ای است چند تركيب صحيح از اندازه ی دريچه ی عدسى و سرعت گرفتن عكس در دوربين ديجيتال از پيش برنامه ريزى شده است. موقع گرفتن عكس اگر عقربه تنظيم دوربين شما روى حرف پى باشد، بنا به تخمين دوربين از آنچه مقابلش واقع شده، يكى از برنامه هاى موجود را استفاده مى كند.
حرف S در ابتداى Shutter Priority مى آيد. در اين نوع تنظيم آنچه مهم است سرعت عكس گرفتن است و اندازه ی باز بودن دريچه ی عدسى يا Aperture مطابق آن تنظيم مى شود. به عنوان مثال اگر سوژه شما در حركت است و براى وضوح بيشتر در عكس لازم است با سرعت بالا از آن عكس بگيريد، سرعت مورد نظر خود را انتخاب مى‌كنيد و دوربين اندازه باز بودن دريچه عدسى را با آن مطابق مى كند.
حرف A در ابتداى Aperture Priority مى آيد. در اين نوع تنظيم آنچه مهم است اندازه ی دريچه ی عدسى است و سرعت گرفتن عكس مطابق آن تنظيم مى شود. به عنوان مثال اگر سوژه ی شما در جاى شلوغى واقع شده و مى‌خواهيد با باز كردن دريچه عدسى وضوح را بر سوژه متمركز كرده آنچه مهم نيست را از وضوح خارج كنيد، اندازه‌ی دريچه‌ی عدسى يا Aperture را انتخاب كرده، تنظيم سرعت مناسب يا Shutter Speed را به دوربين واگذار مى كنيد.
حرف M در ابتداى كلمه Manual مى آيد به معنى دستى. در اين تنظيم همه‌ی انتخاب‌ها دست عكاس است. اين تنظيم به شما امكان مى دهد هم سرعت عكس بردارى و هم اندازه ی دريچه ی عدسى را هر طور مى خواهيد تنظيم كنيد. براى اين برنامه ريزى عكاس احتياج به يك دستگاه نورسنج دارد.
همانطور كه در درس هاى پيش تاكيد شد، دوربين شما براى تخمين درستى از آنچه در مقابلش قرار دارد و ايجاد عكس دلخواه احتياج به زمان دارد. اين زمان هر چند بيشتر از چند ثانيه نيست اما بسيار مهم است. پيش از فشار دادن كامل دكمه ی عكس بردارى، دوربين را مقابل سوژه قرار دهيد و دكمه را یک تا دو ثانيه تا نيمه فشار داده نگه داريد. اين عمل به دوربين شما فرصت كافى براى تنظيم مى دهد و مى توانيد بعد از اين فرصت با فشار دكمه تا انتها، عكس مورد نظر خود را ثبت كنيد.
منبع:دوره عکاسی درسنامه
ارسال توسط کاربر محترم سایت : king007
/ج
