آشنايي با سخت افزار شبکه هاي WLAN

زير ساختار سخت افزاري LAN بي سيم، يک بخش مهم و حياتي يک پروژه ي موفق WLAN محسوب مي گردد. در اين مقاله ما نگاهي مختصر و مفيد به سخت افزارهاي بي سيم شامل Access pointها، پل ها، repeaterها، سوئيچ/روترهاي LAN بي سيم، آداپتورهاي بي سيم و آنتن ها خواهيم داشت.

Access Pointها (AP)
 

Access Point، يک بازيگر اصلي در زير ساختار شبکه ي LAN بي سيم محسوب مي گردد. Access Pointها در سه نوع خودمختار (autonomous)، سبک (lightweight) و mesh عرضه مي شوند. Access Pointهاي خودمختار، دستگاه هاي مستقلي هستند که به تنهايي و به عنوان يک عنصر مستقل در شبکه، نقش ايفا مي کنند.
Lightweight access pointها، به عنوان بخشي از يک سوئيچ LAN بي سيم عمل مي کنند. Access Pointهاي نوع mesh، به يکديگر متصل گشته و يک شبکه ي هوشمند و موثر را بوجود مي آورند. AP از سيگنال RF براي اتصال کامپيوترها در يک شبکه ي LAN استفاده مي کند. هنگامي که يک دستگاه بي سيم به يک AP متصل مي شود، اصطلاحاً گفته مي شود که در مود infrastructure قرار دارد. در اين مود عمل، همه ي ترافيک داده از طريق Access Point عبور داده مي شود.
يک AP، مي تواند به عنوان يک دستگاه مستقل شبکه ي بي سيم عمل کند. همچنين به عنوان بخشي از يک شبکه ي بي سيم بزرگتر (با اشتراک گذاري برخي از پيکربندي هاي همسان، مثل (SSID) مي تواند وارد ميدان شود. SSID، نام يا شناساگر همه ي دستگاه هاي متصل به Access Point مي باشد. Access Pointها، دستگاه هاي half-duplex محسوب مي شوند. در اصطلاح کامپيوتر، half-duplex به ارتباط دو طرفه اي اطلاق مي شود که در آن واحد، فقط در يک جهت امکان برقراري ارتباط وجود دارد. در مقابل، full duplex، امکان ارتباط دو طرفه ي همزمان را بوجود مي آورد.
AP به سيستم توزيع (DS) که نوعاً يک کابل اترنت است، متصل گشته و امکان مي دهد تا کاربران بي سيم شبکه، به منابع آن دسترسي داشته باشند. در استاندارد 802.11، از APها به عنوان ايستگاه (station يا مختصراً STA) ياد مي شود.

روش ارتباطي ديگر در شبکه، full-duplex است که در يک شبکه ي اترنت کامل مبتني بر سوئيچ، دستگاه ها مستقيماً با سوئيچ اترنت ارتباط برقرار مي کنند. شکل (2)، ارتباط half-duplex را در يک شبکه ي بي سيم نشان مي دهد.

روترهاي WLAN
 

روترهاي LAN بي سيم، وابسته به کاربرد، مي توانند به طور متفاوتي تعريف گردند. در حوزه ي کاربرد خانگي يا SOHO، يک روتر بي سيم LAN را مي توان همچنين به عنوان يک روتر باند پهن بي سيم در نظر گرفت. در محيط Enterprise، يک روتر LAN بي سيم، علاوه بر وظايف متعارف خود، مي تواند نقش يک گسترش دهنده ي برد شبکه (Extender) و يا يک روتر VPN بي سيم را بازي کند.

روترهاي خانگي بي سيم
 

روترهاي باند پهن خانگي و يا SOHO، معمولاً مجهز به يک پورت اينترنت، چندين پورت براي سوئيچ اترنت، و يک AP بي سيم هستند. اين روترها از طريق يک مرورگر وب (با استفاده از پروتکل HTTP يا HTTPS) پيکربندي مي شوند. پيکربندي اين دستگاه ها براي افراد غيرحرفه اي با استفاده از يک مرورگر وب و از طريق يک سرور وب داخلي بسيار آسان مي باشد. در اغلب موارد، يک روتر بي سيم به يک مودم ADSL متصل و درنهايت به يک ISP متصل مي گردد. برخي از ويژگي هاي روتر باند پهن بي سيم عبارتند از:
• تبديل و مخفي سازي آدرس واقعي شبکه (NAT)
• نقش سرور DHCP
• مسيريابي IP
• سرويس هاي DNS
• فايروال

روتر VPN بي سيم
 

يک روتر VPN بي سيم نوعاً سه پورت ذيل را در بر دارد:
• پورت اترنت، براي اتصال به يک LAN
• پورت اينترنت، براي اتصال به يک شبکه ي WAN
• پورت بي سيم، براي امکان دادن به کامپيوترها و دستگاه هاي IEEE 802.11 که به يک شبکه متصل شوند.

روترهاي VPN بي سيم داراي يک مجموعه ويژگي هاي قوي تر از روترهاي باند پهن بي سيم هستند. تونل هاي VPN لايه 3، بين دو دستگاه و روتر (روي هر طرف ارتباط)، به عنوان يک VPN endpoint عمل مي کنند. ويژگي هاي ديگر عبارتند از:
• پروتکل PPTP
• پروتکل L2TP/IPSec
• SSH2
• سرويس هاي پيشرفته ي شبکه سازي IP
شکل 4 يک روتر VPN بي سيم را نشان مي دهد.

پل هاي بي سيم
 

پل هاي بي سيم، دو يا چند LAN کابلي را به يکديگر متصل مي کنند. اصولاً دو پيکربندي براي پل هاي بي سيم وجود دارد: "نقطه به نقطه" و "نقطه به چند نقطه". يک پل بي سيم يک دستگاه اختصاصي است که خيلي شبيه به يک AP در مود bridge عمل مي کند. پل هاي بي سيم داراي ويژگي هايي همسان با APهاي enterprise (مثل آنتن هاي قابل جدا شدن و سطوح توان قابل انتخاب) هستند. اتصال مکان ها به يکديگر با استفاده از پل هاي بي سيم، داراي مزاياي زيادي شامل نصب سريع، صرفه جويي در هزينه و نرخ انتقال داده ي بالاست. تفاوت هزينه در نصب پل هاي بي سيم، براي اتصال ساختمان ها به يکديگر (نسبت به روش کابلي کشي اترنت)، گاهي اوقات بسيار زياد است. پل هاي بي سيم در يکي از دو باند ISM 2.4 GHz يا UNII 5 GHz کار مي کنند. از آنجايي که اين پل ها، فواصل طولاني را مي توانند پوشش دهند، در نظر گرفتن جنبه هاي امنيتي در طرح از اهميت بالايي برخوردار است.

تکرار کننده هاي بي سيم (repeaters)
 

تکرار کننده هاي بي سيم، براي گسترش فيزيکي سلول راديويي مورد استفاده قرار مي گيرند. در يک شبکه ي اترنت کابلي، تکرار کننده ها در لايه ي 1 مدل OSI، براي گسترش سگمنت اترنت مورد استفاده قرار مي گيرند. يک تکرار کننده ي اترنت، فاقد هوش مي باشد؛ بدان معنا که نمي تواند نوع ترافيک داده را تشخيص دهد، بلکه به سادگي همه ي ترافيک داده را از داخل دستگاه عبور مي دهد. اما چرا از تکرار کننده ها استفاده مي کنيم؟ درست همانطور که يک سگمنت اترنت براي ارسال موفق داده ها، داراي يک برد يا حداکثر فاصله دارد، LANهاي بي سيم نيز از اين قاعده مستثني نيستند. از تکرار کننده ها، براي افزايش برد شبکه ي بي سيم استفاده مي شود. شکل 6 نشان مي دهد که چگونه از تکرار کننده ها براي افزايش برد شبکه ي بي سيم استفاده مي شود.

دستگاه سرويس گيرنده ي WLAN
 

عليرغم اينگه هنگام بکار بردن عبارت "دستگاه هاي سرويس گيرنده"، فوراً کامپيوترها و لپ تاپ ها به ذهن خطور مي کنند، اما دستگاه هاي سرويس گيرنده طيف وسيعي از محصولات ديجيتالي مثل کامپيوتر، لپ تاپ، اسکنر، سرورهاي پرينت، انواع دوربين ها، و بسياري موارد ديگر را دربر مي گيرند.
در بسياري از مکان هاي عمومي مثل رستوران ها، فرودگاه ها و هتل ها، مدت ها است که امکان دسترسي رايگان به اينترنت به صورت بي سيم وجود دارد.
اين امکان از طريق نصب فرستنده/گيرنده هايي معروف به Wi-Fi Hotspot ميسر مي گردد. اين Hot-Spot ها معمولاً از طريق سيم و يا کابل شبکه، به شبکه هاي بزرگتر، متصل و سيگنال اينترنت را به صورت بي سيم به کامپيوترهاي جداگانه اي که از فرکانس راديويي استفاده مي کنند، Broadcast مي نمايند.
بسياري از کامپيوترهاي شخصي، اين سيگنال را با استفاده از يک کارت آداپتور بي سيم دريافت مي کنند. يک آداپتور شبکه ي بي سيم، امکان مي دهد تا يک سيستم محاسباتي، به يک LAN بي سيم متصل شود. آداپتورهاي شبکه ي بي سيم، داراي يک فرستنده و گيرنده ي راديويي داخلي هستند. هر آداپتور از يک يا چند استاندارد 802.11a/b/g/n پشتيباني مي کند.
امروزه اکثر کامپيوترهاي نوت بوک، داراي قابليت اتصال به شبکه هاي بي سيم بطور داخلي هستند. تراشه هاي کوچکي در داخل کامپيوتر، وظايف يک آداپتور بي سيم را به خوبي انجام مي دهند و نياز به يک آداپتور جداگانه نيست. کارت هاي اينترنت بي سيم که تحت عنوان کارت هاي (WLAN (Wireless Local Area Nework نيز شناخته مي شوند، يکي از انواع مختلف کارت هاي آداپتوري هستند که قابليت هايي را به کامپيوتر شما اضافه مي کنند.

در ميان ساير کارت ها مي توان به مدل هايي که براي کنفرانس از راه دور (Teleconferencing)، بهبود سيستم هاي صوتي و يا بارگذاري عکس ها از يک دوربين ديجيتال مورد استفاده قرار مي گيرند، اشاره کرد. کارت هاي اينترنت بي سيم در قالب هاي مختلفي ارايه مي شوند. کارت هاي متفاوتي براي لپ تاپ ها، دسک تاپ ها و PDAها ارايه مي شوند. بسياري از کامپيوترها به همراه يک نمونه از اين کارت ها (که از قبل در داخل آنها نصب شده است)، ارائه مي شوند؛ اما شما مي توانيد چنين کارت هايي را با قيمت هاي نسبتاً پاييني خريداري کرده و در يک شکاف مناسب در داخل کامپيوترتان نصب نماييد.
تعداد بسيار زياد Hot-spotهاي Wi-Fi باعث شده است که کارت هاي اينترنت بي سيم بيش از پيش مورد توجه قرار گيرند. اين کارت ها که در ابتدا در منازل يا بنگاه هاي تجاري مورد استفاده قرار مي گرفتند تا افراد متعددي بتوانند يک اتصال اينترنت را به اشتراک بگذارند، اکنون به يک کالاي داغ براي هر فردي که از يک کاميپوتر استفاده مي کند تبديل شده اند، خصوصاً با گسترش شبکه هاي بي سيم در سراسر شهرهاي بزرگ. ما در اين مقاله شما را با نحوه ي برقراري ارتباط کارت هاي اينترنت بي سيم با Hot-Spotها براي اتصال به اينترنت آشنا خواهيم کرد. شما همچنين با کارت هاي بي سيم مختلفي که قابل دسترسي هستند و چيزي که در هنگام خريد بايد به دنبال آن باشيد، نيز آشنا خواهيد شد.

بازگشت به مباني
 

براي درک مکانيزم حاکم بر آداپتورهاي اينترنت بي سيم، شما ابتدا بايد نحوه ي کار خود اينترنت بي سيم را بشناسيد. يک شبکه ي اينترنت بي سيم بجاي انتقال داده ها از طريق يک خط تلفن، (digital subscriber line) DSL يا کابل پرسرعت، داده ها را همانند راديوها و تلفن هاي سلولي مخابره مي نمايد؛ يعني با استفاده از امواج راديويي.
يک Wi-Fi Hot-Spot که معمولاً يک Access Point يا روتر بي سيم است، ابتدا اطلاعات را از اينترنت به همان سبک قديمي يعني از طريق کابل ها دريافت مي کند. سپس، Hot Spot اين داده ها را از قالب باينري (کد کامپيوتري متشکل از صفر و يک) به امواج راديويي تبديل مي نمايد. در مرحله ي بعد، امواج راديويي توليد شده در ناحيه ي اطراف Hot spot پخش (Broadcast) مي شوند. سيگنال هاي بي سيم معمولاً مسافتي در حدود 23 تا 46 متر را طي مي کنند. با اين حال در يک ناحيه ي باز و بدون مانع، اين سيگنال ها مي توانند تا برد 305 متر و در شرايط بهينه حتي به 1/6 کيلومتر نيز برسد. ما بعداً بيشتر درباره ي "شرايط بهينه" صحبت خواهيم کرد.
کارت هاي اينترنت بي سيمي که در داخل برد سيگنال راديويي قرار دارند، آن را با استفاده از يک آنتن کوچک دريافت نموده و مجدداً به کد باينري ترجمه مي کنند تا کامپيوتر شما قادر به خواندن آن باشد. اين فرآيند در جهت عکس نيز عمل مي کند يعني کارت اطلاعات ارسالي کامپيوتر شما را به امواج راديويي تبديل نموده و به روتر مي فرستد که از آنجا مجدداً به قالب باينري تبديل شده و بر روي کابل ها به اينترنت ارسال مي گردد. ارتباطات راديويي مورد استفاده ي شبکه هاي بي سيم تا حدودي با ارتباطات راديويي تلفن هاي سلولي و راديوها تفاوت دارد. براي نمونه، کارت هاي اينترنت بي سيم به گونه اي طراحي شده اند تا از فرکانس هاي بالاتري براي اداره ي داده هاي بيشتر استفاده کنند (معمولاً 2/4 يا 5 گيگاهرتز). بعلاوه، کارت ها و روترها مي توانند بر روي يکي از سه کانال فرکانس متفاوت با يکديگر ارتباط برقرار نمايند. مواقعي که افراد زيادي مشغول استفاده از سيگنال بي سيم هستند (مثلاً تکنسين ها و تاجراني که در يک فرودگاه حضور دارند)، کارت ها و روترها همچنين مي توانند مابين کانال ها سوئيچ کرده و به اين ترتيب تداخل را کاهش دهند.
کارت هاي بي سيم، تحت استانداردهاي شبکه سازي کار مي کنند که تنوعي از استاندارد ابتدايي 802.11 به حساب مي آيند. اين استاندارد توسط (Institute of Electrical and Elecronics Engineers) IEEE توسعه يافته بودند تا فناوري هاي مختلف را از يکديگر متمايز نمايند. استانداردهاي 802.11g، 802.11b و 802.11n متداول ترين نمونه ها هستند.
با وجود آنکه سيگنال هاي راديويي Wi-Fi داراي مزايايي نسبت به سيگنال هاي راديويي معمولي هستند، اما هنوز در معرض تداخل موانع فيزيکي قرار دارند. تداخل (Interference) هنگامي روي مي دهد که يک سيگنال توسط سيگنالي مشابه و هم فرکانس، مختل گردد.

براي نمونه، اجاق هاي مايکروويو و بسياري از تلفن هاي بي سيم با همان فرکانسي کار مي کنند که توسط شبکه هاي Wi-Fi مورد استفاده قرار مي گيرد، بنابراين اگر در هنگام کار با اينترنت تلاش کنيد که شام خود را گرم نماييد، ممکن است متوجه کاهش سرعت سرويس شويد. به همين ترتيب، اگر به اتاق ديگري رفته و يا اگر يک "فيل" بين شما و hot spot مورد استفاده تان قرار گيرد، ممکن است سيگنال را از دست بدهيد.
اگر شبکه بي سيم خودتان را در خانه يا محل کار در اختيار نداريد، ناراحت نباشيد. شما مي توانيد کارت هاي اينترنت بي سيم با اعتبار از پيش پرداخت شده را در بسياري از کشورها خريداري کنيد که امکان دسترسي به تمام hot-spotهاي شرکت مربوطه را در اختيارتان قرار مي دهند.
با اين حال، چنين کارت هايي مي توانند تا حدودي گران باشند و به همين دليل شما احتمالاً ترجيح مي دهيد شبکه ي خودتان را راه اندازي نموده و يا يک Spot محلي را پيدا کنيد که يک اتصال WiFi رايگان را تبليغ مي نمايد.

آداپتورهاي بي سيم براي دستگاه هاي سيار
 

اگر تاکنون به يک فروشگاه کامپيوتري رفته و به جستجوي بخش ويژه ي کارت هاي آداپتور پرداخته باشيد، متوجه شده ايد که چندين نوع کارت مختلف در انتظار شما هستند. کارت هايي که با برچسب PCI مشخص شده اند، به يک زبان خاص اشاره دارند که کارت از آن براي برقراري ارتباط با پردازنده ي مرکزي کامپيوتر استفاده مي نمايد. PCI سرنام عبارت Peripheral Component Interconnect است که يک استاندارد صنعتي به حساب مي آيد و به شيوه ي ارتباط يک ابزار متصل شده به کامپيوتر با سيستم ميزبان از طريق يک مسير مرکزي با نام Bus اشاره دارد.
آداپتورهاي شبکه PCI در شکل ها و اندازه هاي مختلفي ارائه مي گردند که Form-Factor ناميده مي شوند. دو شکل ساخت متداول عبارتند از mini PCI (يک کارت کوچک که در داخل يک کامپيوتر لپ تاپ جاسازي شده است) و کارت هاي PCI براي کامپيوترهاي دسک تاپ. از آنجائيکه گذرگاه (Bus) يک کامپيوتر دسک تاپ در داخل آن قرار دارد، کارت اينترنت بي سيم بايد در داخل سيستم نصب گردد. اگر يک آداپتور خارجي را ترجيح مي دهيد، مي توانيد به دنبال نمونه اي باشيد که از طريق يک درگاه USB به سيستم متصل مي شود.
ساير برچسب هايي که مي بينيد احتمالاً شامل PC Card و ExpressCard هستند. در حاليکه آداپتورهاي شبکه ي بي سيم PCI از طريق گذرگاه يک کامپيوتر با آن ارتباط برقرار مي کنند، آداپتورهاي PC Card در يک شکاف بر روي قسمت جانبي لپ تاپ شما فرو رفته و مورد استفاده قرار مي گيرند. فناوري جديدتر Express Card تدريجاً در حال جايگزين نمودن آداپتورهاي PC Card است.
مشخصات PC Card و Express Card در خانواده ي PCMCIA (Personal Computer Memory Card International Association) قرار مي گيرند، مؤسسه اي که يک آداپتور شبکه ي استاندارد را با استفاده از شکل ساخت PC توسعه داد. شما گاهي اوقات متوجه خواهيد شد که اين گونه کارت ها با برچسب PCMCIA نيز ارائه مي شوند.

صرف نظر از نام، تمام اين کارت ها در يک اسلات بر روي قسمت جانبي لپ تاپ شما نصب مي شوند و معمولاً حداقل بخشي از آنها که يک آنتن WiFi 802.11n توکار در آن تعبيه شده است از اين شکاف بيرون مي ماند. شما همچنين مي توانيد ابزارهاي USB را خريداري کنيد که به عنوان آداپتورهاي بي سيم مورد استفاده قرار مي گيرند. اين ابزارها که شباهت زيادي به درايوهاي Flash معمولي دارند، بطور فزاينده اي به يک گزينه هاي محبوب تبديل مي شوند.

نوع ديگري از کارت هاي اينترنت بي سيم نيز وجود دارد که براي PDAها مورد استفاده قرار مي گيرد. براي افرادي که هنوز به کاربران BlackBerry ملحق نشده اند و يا از تلفن هاي هوشمند مجهز با ساختار Wi-Fi توکار استفاده نمي کنند، هنوز گزينه ي ديگري تحت عنوان WCF وجود دارد. کارت هاي (Wireles CompactFlash) WCF همانند PC-Card ها در يک شکاف بر روي بدنه ي يک PDA نصب شده و به آن امکان مي دهند تا با اينترنت ارتباط برقرار نمايد.

شبکه هاي WAN بي سيم
 

حتي با وجود آنکه اتصال بي سيم بسيار آسان تر از گذشته شده است، اما هميشه خودتان را در يک Wi-Fi Hotspot نخواهيد يافت. براي اين گونه شرايط، (Wireless Wide Area Network) WWAN در نظر گرفته شده است. WWAN نوع ديگري از اتصال بي سيم به اينترنت است که به کاربران امکان مي دهد از هر محلي با يک سرويس سلولي به اينترنت متصل شوند. اگر قابليت WWAN از قبل در کامپيوتر شما پياده سازي نشده است، بايد يک WWAN PC Card يا يک ابزار USB را به همراه يک طرح سرويس ماهيانه خريداري نماييد.
اين کارت هاي اينترنت بي سيم هوايي که توسط برخي تأمين کنندگان سرويس تلفن سلولي نظير Verizon نيز ارايه مي شوند، هزينه اي در حدود 50 دلار داشته و معمولاً کاربر را ملزم به امضاء يک قرارداد مي نمايند. از سوي ديگر، بعضي از تلفن هاي سلولي مي توانند با استفاده از يک کابل USB به لپ تاپ شما متصل شده و همانند يک مودم عمل کنند تا ارتباط شما با اينترنت برقرار گردد.

توجه به استانداردها
 

در هنگام خريد يک کارت اينترنت بي سيم، بايد به موارد مختلفي نظير استاندارد شبکه سازي مورد استفاده ي کارت توجه داشته باشيد. براي مثال، 802.11b که بعنوان يک استاندارد غالب شناخته مي شد براي شبکه هاي بي سيمي در نظر گرفته شده است که در دامنه ي فرکانس 2/4 گيگاهرتز کار مي کنند. اين استاندارد از پهناي باند 11 مگابيت بر ثانيه پشتيباني مي نمايد.
پهناي باند (Bandwidth) به مقدار داده اي اشاره دارد که مي تواند در يک مدت زمان معين منتقل شود. هر چه اين رقم بزرگتر باشد، سرعت انتقال داده ها بالاتر خواهد بود. به اين ترتيب، استانداردهاي 802.11g و 802.11n که به ترتيب داده ها را با سرعت هايي معادل 54 و 140 مگابيت بر ثانيه انتقال مي دهند، ويدئوي مورد نظر شما را بسيار سريع تر از استاندارد سنگين 802.11b بارگذاري خواهند نمود.
توجه به استاندارد شبکه سازي پشتيباني شده توسط کارتي که قصد خريد آن را داريد بسيار مهم است زيرا بايد بتواند با ساير محصولات بي سيمي که در حال حاضر از آنها استفاده مي کنيد، ارتباط برقرار نمايد. براي نمونه، اگر شبکه ي خانگي شما از فرکانس 2/4 گيگاهرتز استفاده مي کند و شما کارتي را خريداري نماييد که در دامنه ي 5 گيگاهرتز استفاده مي کند و شما کارتي را خريداري کنيد که داراي گواهينامه ي Wi-Fi براي همان باند فرکانس و با ويژگي هاي مشابه (نظير Codec هاي رمزنگاري) ساير محصولات مورد استفاده ي شما است، با هيچ مشکلي مواجه نخواهيد شد.
البته شما مي توانيد يک کارت Dual-band را انتخاب کنيد که با تمام محصولات WiFi-Certified سازگار خواهد بود. بعلاوه، فراموش نکنيد که به نرخ انتقال، برد و سيستم عامل مورد نياز کارتي که انتخاب کرده ايد نيز توجه داشته باشيد. همچنين، تصميم بگيريد که يک کارت با آنتن خارجي را ترجيح مي دهيد يا با آنتن داخل. مورد بسيار مهم بعدي، امنيت است. هک شبکه هاي بي سيم بطور آشکاري آسانتر از هک شبکه هاي کابلي است. اين بدان معني است که شما بايد معيارهاي بيشتري را براي محافظت از خودتان در نظر بگيريد. ائتلاف Wi-Fi توصيه مي کند هميشه از طريق يک تأمين کننده ي قابل اعتماد به اينترنت متصل شويد که از فناوري هاي رمزنگاري استفاده مي نمايد، در هنگام استفاده از شبکه ي خودتان توابع امنيتي آن را فعال کنيد و بالاخره محصولاتي را براي خريد انتخاب نماييد که داراي گواهينامه ي Wi-Fi براي (Wi-Fi Protected Access) WPA باشند.

دوقلوي شيطاني
 

نگران نباشيد، مقصود ما از دوقلوي شيطاني (Evil Twin) همزاد شرور شما نيست، بلکه يک تهديد امنيتي است که هر بار با يک شبکه س بي سيم ارتباط برقرار مي کنيد، با آن مواجه مي شويد.
هکرها مي توانند يک Access Point جعلي را راه اندازي نمايند که کامپيوتر شما آن را با شبکه ي واقعي اشتباه گرفته و بر روي آن Sign-in کند. سپس، اين دوقلوي شيطاني به سرقت داده هاي شما نظير کلمات عبور و اطلاعات کارت اعتباري خواهد پرداخت. هکرها حتي مي توانند سايت وبي که قصد دسترسي به آن را داشته ايد تقليد نمايند تا اطلاعات شما را سرقت کنند. فناوري بي سيم تاکنون هيچ نشانه اي از توقف تلاش خود براي آنکه به شما امکان دهد در هر زمان و مکاني به بررسي eMail هاي خود بپردازيد، نشان نداده است. احتمالاً در آينده ي نزديکي خواهيم توانست هنگام پرواز در ارتفاع 30000 پايي نيز به گردش در وب بپردازيم.

آنتن هاي WLAN
 

آنتن ها يک بخش ضروري در محيط هاي WLAN محسوب مي شوند. از نقطه نظر فرستنده، يک آنتن انژي را سيستم فرستنده گرفته، آن را به امواج راديويي تبديل و در نهايت سيگنال از طريق هواي آزاد منتقل مي کند. از نقطه نظر گيرنده، يک آنتن عمل عکس طرف فرستنده را انجام مي دهد. آنتن امواج راديويي را دريافت نموده، آن را به سيگنال AC تبديل و در نهايت اطلاعات را به کامپيوتر ارسال مي کند.
فاکتورهاي زيادي در تعيين آنتن مناسب در يک شبکه ي LAN بي سيم تأثير گذارند:
• نصب در محيط سرپوشيده و يا آزاد
• فاصله ي بين فرستنده و گيرنده
• فرکانس مورد استفاده
• پولاريزاسيون افقي يا عمودي
• از جنبه ي زيبايي شناسي
• هزينه
• سازنده ي تجهيزات
• نوع کاربرد
• مشخصه هاي الکتريکي
• ارتفاع
• مکان نصب

انواع آنتن WLAN
 

نوع آنتني که براي يک کاربرد خاص مي بايست مورد استفاده قرار گيرد، وابسته به الگوي پوشش RF مطلوب مي باشد. استفاده از نوع آنتن نامناسب، نتايج نامطلوبي را مثل تداخل با سيستم هاي مجاور، قدرت ضعيف سيگنال و ... در پي خواهد داشت.

• سه نوع آنتن متداول در شبکه هاي WLAN عبارتند از:
آنتن هاي دو قطبي/چند سويه (Omnidirectional)
آنتن هاي نيمه جهت دار (Semidirectional)
آنتن هاي کاملا جهت دار (Highly directional)
در اين قسمت از مقاله به معرفي دقيق تر هر يک از اين آنتن ها مي پردازيم.

آنتن هاي چند سويه
 

آنتن هاي چند سويه، متداول ترين نوع آنتن در Access Pointها و روترهاي بي سيم در رده هاي SOHO و Enterprise هستند. محدوده ي پوشش افق اين آنتن ها 360 درجه است و سيگنال RF را در همه ي جهات منتشر مي کند. الگوي انتشار اين آنتن ها، به شکل زير است. آنتن هاي چند سويه متداول ترين نوع آنتن در LAN هاي داخلي هستند. اين آنتن ها در برخي روترها و Access pointهاي بي سيم، قابليت جدا شدن دارند. اگر آنتن يک روتر بي سيم قابل جدا شدن باشد، مي توان آن را با يک آنتن با بهره ي متفاوت تعويض نمود. آنتن هاي روترهاي رده ي enterprise، معمولاً بطور جداگانه فروخته مي شوند.

آنتن هاي نيمه جهت دار
 

آنتن هاي نيمه جهت دار، توان را از سيستم فرستنده گرفته و آن را با يک الگوي متمرکز تر از آنتن هاي چند سويه ارسال مي کنند. آنتن هاي نيمه جهت دار، در انواع گوناگوني از قبيل Patch, Panel, Sector و Yagi موجود مي باشند. اين آنتن ها براي هر دو محيط مسقّف و غير مسقّف ساخته مي شوند و سيگنال با زاويه ي افقي کمتر از 360 درجه منتشر مي نمايند. از اين آنتن ها براي تمرکز بيشتر سيگنال در يک مسير استفاده مي شود.

آنتن هاي Patch/Panel
 

در دنياي LAN بي سيم، واژه هاي Patch و Panel مبين نوع آنتن يکساني هستند. کاربرد مورد نظر، روي انتخاب آنتن Patch/Panel براي استفاده در يک مکان خاص تاثير مي گذارد. انتخاب آنتن مناسب، نياز به آگاهي در مورد ابعاد محيط فيزيکي تحت پوشش و ميزان gain مورد نياز دارد.
يک آنتن Patch/Panel داراي پوشش افقي تا 180 درجه است اما معمولاً پوشش افقي متداول بين 50 تا 80 درجه است.
شکل 15 يک آنتن flat Patch در فرکانس 2.4GHz را نشان مي دهد.

آنتن هاي سکتور
 

آنتن هاي سکتور براي ايجاد الگوهاي انتشار چند سويه يا استفاده از آنتن هاي نيمه جهت مي توانند مورد استفاده قرار گيرند. اين آنتن ها در ايستگاه هاي پايه (base station) براي اتصالات نقطه به چند نقطه مورد استفاده قرار مي گيرند. آنتن هاي sector داراي سطح پوشش افقي 90 تا 180 درجه هستند. مثلاً در شبکه ي تلفن همراه از سه آنتن سکتئر هر کدام با سطح پوشش 120 درجه براي ايجاد پوشش 360 درجه اي استفاده مي گردد.

آنتن هاي Yagi
 

آنتن هاي Yagi، براي استفاده در فضاي داخلي در راهروهاي طولاني و کريدورها يا در محيطهاي باز براي پل زدن تا فواصل حداکثر 2 مايل مورد استفاده قرار مي گيرند. آنتن هاي Yagi، داراي زاويه ي پوشش دهي عمودي و افقي 25 تا 65 درجه هستند. الگوي انتشار مخروطي شکل است.

آنتن هاي کاملاً جهت دار
 

آنتن هاي کاملاً جهت دار نوعاً بشقابي شکل بوده و براي پل زدن براي فواصل طولاني به صورت نقطه به نقطه مورد استفاده قرار مي گيرند. محدوده ي برد اين آنتن ها تا بيش از 25 مايل مي رسد. زاويه ي پوشش سيگنال اين آنتن ها بسيار باريک (3 تا 15 درجه) مي باشد.

منبع: ماهنامه ي کامپيوتري بزرگراه رايانه، شماره ي 136.