سيستم پشتيبان گيري و احياء در ويندوز 7: مسير تکامل از ويندوز ويستا و NT
ويندوز ويستا، ويزارد Backup قديمي مبتني بر نوار مغناطيسي قديمي ويندوز NT را با يک سيستم جديد بک آپ بهينه شده براي هارد ديسک هاي اکسترنال، جايگزين نمود. ويندوز ويستا، اولين نسخه ي ويندوز بود که بصورت کاملاً متمرکز، بخش Backup and Restore را ارائه نمود و در واقع Backup center ويندوز 7 روي آن بنا شد.
اگرچه ويستا فاقد برخي قابليت هاي حياتي بود: مثلاً روشي براي ايجاد يک ديسک Recovery Environment به منظور بوت سيستم وجود نداشت (شما مجبور بوديد از DVD ويندوز ويستا استفاده کنيد). بک آپ فايل فولدر، با استفاده از برنامه هاي ثالث قابل انجام بود.
ويندوز 7 روي اين پلاتفرم توسعه يافت و يک سيستم کامل Backup and Restore را ارائه نمود. براي فهم اين سير تحول و مسير تکاملي ويندوز، مطالعه ي اين مقاله ي روزآمد شده ي مقايسه اي روي دو سيستم عامل ويستا و ويندوز 7 را به شما توصيه مي کنيم.
در داخل کنسول Backup and Restore، شما مي توانيد عمليات زير را انجام دهيد:
• تهيه ي کپي پشتيبان از تک تک درايوهاي ديسک سخت خود يا کل سيستم با انتخاب همه ي درايوها
• ايجاد يک system repair disk که مي تواند براي بوت نمودن کامپيوتر مورد استفاده قرار گيرد. اين ديسک همچنين داراي ابزارهاي بازيابي سيستم ويندوز مي باشد که مي تواند به شما در نجات ويندوز از يک خطاي جدي يا بازيابي داده هاي کامپيوتر با استفاده از يک system image که قبلاً از سيستم خود تهيه کرده ايد، کمک نمايد.
• بازيابي فايل ها و يا کل داده هاي PC از کپي هاي پشتيباني که قبلاً ايجاد کرده ايد.
گذشته از سهولت استفاده، بهبودهاي ديگري نيز در برنامه ي Backup ويندوز 7 اعمال شده اند. امکان انتخاب محلي که مي خواهيد فايل هاي کپي پشتيبان خود را در آن ذخيره کنيد، وجود دارد. شما مي توانيد از فايل هاي خود بر روي يک ديوار ديگر در سيستم، بر روي يک درايور قابل حمل (نظير USB)، يک CD، يک DVD وحتي يک سيستم ديگر (با استفاده از يک فولدر اشتراکي بر روي آن سيستم) کپي پشتيباني تهيه نماييد.
در نظر داشته باشيد که اگر مي خواهيد براي اين منظور از محلي بر روي شبکه استفاده کنيد، بايستي اعتبارنامه هاي مربوطه را نيز درج نماييد.
پيش از آنکه کار تهيه ي کپي پشتيبان از کل سيستم خود را آغاز کنيد، بهتر است اقدامات احتياطي را در نظر بگيريد. هنگامي که کپي پشتيبان PC خود را بازيابي مي کنيد، تقريباً درايو خود را بطور کامل بازنويسي خواهيد کرد و اين وضعيت مي تواند براي محتويات فعلي سيستم شما کاملاً مخرب باشد، به همين دليل توصيه مي کنيم که اين موضوع را پيش از انجام تفريحي فرآيند مذکور بر روي سيستم خانگي خود در نظر داشته باشيد (هر چند که اين فرآيند بطور نسبتاً آساني انجام مي شود، بسيار شبيه به CDهاي بازيابي که با اکثر کامپيوترهاي لپ تاپ ارائه مي شوند). توجه داشته باشيد که اين يک ابزار "اورژانس" براي شرايط اضطراري است.
با استفاده از Virtual PC 2007 يا Virtual Server 2005، مي توانيد VHD را به فهرست درايوهاي ديسک سخت نصب شده بر روي يک ماشين مجازي (VM) که قبلاً ايجاد کرده ايد، اضافه نماييد (يک VM نصب شده بر روي ويندوز XP يا ويندوز 7، بهترين عملکرد را خواهد داشت). حالا ماشين مجازي خود را طبق معمول روشن کنيد. هنگاميکه VM در حال کار است، بايد کپي پشتيبان داده هاي خود را بصورت يک درايو جديد در فهرست درايوهاي ديسک سخت VM خود مشاهده نماييد.
شما مي توانيد فايل هاي مورد نياز خود را انتخاب کرده و آنها را جداگانه بازيابي نماييد.
در اينجا بايد به يک نکته ي مهم توجه داشته باشيد: مطمئن شويد حساب کاربري مورد استفاده ي شما براي اجراي Virtual PC يا Virtual Server بايد مجوزهاي Read/Write بر روي فايل VHD را داشته باشد. اگر حساب کاربري مورد نظر فاقد اين مجوزها باشد، احتمالاً درايو مربوطه را نخواهيد ديد و قادر به Mount آن در ويندوز نخواهيد بود.
همانطور که قبلاً نيز اشاره کرديم، پس از راه اندازي VM خود و مراجعه به My Computer در آن، مي توانيد کپي پشتيبان داده هاي خود (که بصورت يک درايو جديد فهرست شده است) را مشاهده نماييد. اگر از Virtual Server 2005 استفاده مي کنيد، فرمان vhdmount نيز در اختيارتان قرار دارد که به شما امکان مي دهد يک فايل VHD را در داخل سيستم جاري بعنوان يک درايو مجازي Mount نماييد، به اين ترتيب نيازي به راه اندازي يک محيط مجازي نخواهيد داشت.
در ويندوز 7 وضعيت تغيير کرد و ابزار Backup Status and Configuration، بوسيله ي ابزاري به نام "Backup and Restore"، جايگزين گرديد.
Backup and Restore، يک شيوه ي ساده براي محافظت از داده هاي شما است. اما اگر مي خواهيد تغييراتي بر روي فرآيند تهيه ي کپي پشتيبان در ويستا اعمال نماييد، بايد از ابزار Backup Status and Configuration استفاده کنيد. شما با انتخاب منوي Program, Accessories و نهايتاً System Tools مي توانيد اين ابزار را بيابيد. از درون گزينه هاي BSC است که شما مي توانيد انتخاب کنيد، کپي پشتيبان بر روي کدام ديسک يا درايو شبکه ذخيره گردد. شما همچنين مي توانيد انواع فايل هايي که مي خواهيد بطور منظم از آنها کپي پشتيبان تهيه گردد (تصوير، موسيقي، ويديوها، eMail، اسناد، نمايش هاي تلويزيوني، فايل هاي فشرده سازي شده، فايل هاي اضافي و امثالهم) را انتخاب نماييد. جنبه ي بسيار جذاب تمام اين موارد در آن است که شما مي توانيد Backup خود را بصورتي زمانبندي کنيد تا هر زمان که مي خواهيد انجام گردد.
رده بندي (که Windows Experience Index ناميده مي شود) روي يک مقياس 1 تا 5،9 در ويستا و 1 تا 7،9 در ويندوز 7 صورت مي پذيرد که در دسته بندي هاي Processor, RAM, Graphics, Gaming Graphics و Primary Hard Disk به سيستم شما تعلق مي گيرند. برخلاف آنچه که احتمالاً انتظار داريد، رده بندي نهايي، يک ميانگين از تمام رتبه هاي مذکور به حساب نمي آيد، بلکه عملاً پائين ترين امتيازي است که سيستم شما در يکي از اين دسته بندي ها بدست آورده است.
سطوح اين رده بندي در ويندوز ويستا بطور کلي عبارت بودند از:
• سطح 1: قابليت اجراي ويندوز ويستا (البته نه به طور کامل)
• سطح 2: سيستم قابل ارتقاء
• سطح 3: يک ماشين سطح پايين
• سطح 4: يک ماشين پيشرفته
• سطح 5: عملکرد بالا و مناسب براي اجراي بازي ها
• سطح 6: سيستم هاي بالا رتبه
قواعد امتيازدهي در ويندوز 7 تغيير نمود، بدان معنا که نمره هاي اخذ شده روي سخت افزار مشابه نسبت به ويستا، معناي يکساني نمي دهد.
امتيازات 6 يا 7، مبين سيستم هاي بالارتبه هستند. امتياز 6 يا 7 بر حسب gaming graphics، به سيستمي اطلاق مي شود که حداقل از DirectX10 و درايو WDDM 1.1 پشتيباني نمايد. پشتيباني صرف از 9 DirectX همراه با درايورهاي WDDM 1.0، امتياز 5،9 را کسب خواهد نمود.
بعنوان راهنما مايکروسافت مدعي است اغلب سي پي يوهاي چهار هسته اي در طيف امتياز 6 تا 7 قرار مي گيرند و هشت هسته اي ها، قادرند به امتياز 7،9 نزديک شوند.
اتفاق نظر تمام متخصصين ويستا و ويندوز 7 در زمينه ي اجراي مجدد اين رده بندي، يکي از دلايل اصلي ما براي توصيه ي آن به شما است. دو کاربر روي دو سيستم مشابه ممکن است نتايج متفاوتي را بدست آورند. در نظر داشته باشيد که اين موضوع به هيچ وجه "گيج کننده" به حساب نمي آيد؛ زيرا رده بندي مذکور پائين ترين امتيازي است که از تنظيمات Aero بر روي سيستم هاي مذکور بدست مي آيند. پس از تنظيم چند گزينه و اطمينان از اينکه آخرين درايورها و ارتقاء ها بر روي سيستم نصب شده اند، هر دو کاربر فرضي، مجدداً آزمايش ها را اجرا نموده و امتيازهاي بهتري را بدست مي آورند. بالاترين امتياز ممکن (در حال حاضر) معادل 7،9 است، هر چند که پيشرفت سخت افزاري به مايکروسافت امکان مي دهد تا اين تنظيمات را تغيير دهد.
اين رده بندي چه معنائي دارد و آيا ما بايد تمام تلاش خود را براي انطباق با اين اعداد و ارقام بکار بگيريم؟ خوب، اين موضوع به نحوه ي عملکرد واقعي سيستم شما بستگي دارد... در واقع، اين موضوع کاملاً به جزئيات و همچنين آنچه که شما در جستجوي آن هستيد، بستگي خواهد داشت.
اگر با نحوه ي انجام اينکار آشنايي داشته باشيد، مي توانيد نتايج WEI را تغيير دهيد. شما مي توانيد فايل XML مربوطه را پيدا کرده و عملاً ارقام داخل آن را تغيير دهيد. شما ابتدا بايد نسخه ي اصلي اين فايل را در محل امني ذخيره نموده، تغييرات مورد نظر خود را اعمال کرده و سپس مجدداً به ابزار رده بندي نگاهي بيندازيد. اين شيوه در بعضي از مواقع مؤثر است اما گاهي اوقات نيز بي نتيجه خواهد بود. به هر حال، تلاش براي دستکاري ارقام رده بندي سيستم مي تواند جالب باشد.
در هر صورت، شما بعنوان يک کاربر حرفه اي ويندوز 7 احتمالاً مي خواهيد بدانيد که اين آزمايش چگونه انجام مي شود. هنگاميکه فرآيند بروزرساني امتياز را اجرا مي کنيد، مي توانيد ببينيد که از شما براي اجرا (Window System Assessment Tool) WinSAT اجازه مي گيرد.
هنگامي که شما ويندوز 7 يا ويستا را براي اولين بار اجرا مي کنيد (اما پيش از Login, WinSAT) فرآيند آزمايشي خود را اجرا مي نمايد تا ببيند که آيا ماشين شما قادر به اداره ي سيستم عامل مي باشد يا خير. اين ابزار از اطلاعات بدست آمده براي تعيين آن دسته از ويژگي هاي سيستم عامل که بايستي بطور پيش فرض فعال يا غيرفعال شوند، استفاده مي کند. براي مثال، اگر سيستم شما قادر به اداره ي اينترفيس Aero نباشد، تنظيمات سيستم عامل شما به حالت Basic تنزل خواهند يافت.
يکي از مزاياي WinSAT اين است که توسعه دهندگان بازي ها مي توانند از API براي تمرکز بر روي عملکرد بازي هاي خود بر حسب نتايج آزمايش هاي مذکور استفاده نمايند. بازي ها مي توانند بصورتي توسعه يابند که در طول نصب خود، ابزار WinSAT را اجرا کرده و در نتيجه تصميم بگيرند که کدام ويژگي هاي بازي بايد بر روي سخت افزار بخصوص شما فعال يا غيرفعال گردند. بطور منطقي، کاربراني که مايل به دستکاري و تنظيم گزينه هاي مختلف بازي هاي خود هستند، قادر به انجام اينکار خواهند بود؛ اما بازي حداقل در اجراي ابتدائي خود، بهترين شرايط قابل دسترسي را در اختيار کاربر قرار مي دهد زيرا WinSAT به بازي اطلاع داده است که سيستم در چه سطحي قرار دارد.
يوتيليتي WinSAT، خروجي خود را در دايرکتوري سيستم "systemroot%\Performance\WinSAT\DataStore%" ذخيره مي نمايد. هر بار که شما اين ابزار را اجرا مي کنيد، يک فايل XML جديد در فولدر مذکور ايجاد مي گردد که تاريخ اجراي آزمايش در ابتداي نام آن ذکر شده است (براي مثال، (Assessment (Format). WinSAT.xml000.00.00.12 2007-01-01. بعلاوه، يک فايل در اين دايرکتوري قرار دارد که عبارت Initial در داخل پرانتز نام آن ذکر شده است. اين فايل حاوي نتايج ارزيابي عملکرد سيستم در اولين آزمايشي است که ويندوز 7 يا ويستا پس از نصب اوليه ي خود بر روي PC شما انجام داده اند.
شما مطمئناً بايد نگاهي به اطلاعات داخل اين فايل بيندازيد، زيرا مايکروسافت تنها بخش کوچکي از اطلاعات جمع آوري شده را در UI ارائه مي کند. هنگاميکه فايل XML را باز مي کنيد، مي توانيد سطح گسترده ي آزمايش هايي که انجام شده اند را مشاهده نماييد. از سوي ديگر، بجاي يک پاسخ عددي ساده با زمان هاي پاسخ واقعي براي آزمايش هاي انجام شده مواجه خواهيد شد. کاربران متوسط هرگز نمي دانند که با اين همه جزئيات چه کاري مي توانند انجام دهند، اما به هر حال بسيار جذاب خواهد بود که بدانيد چه چيزي بر روي سيستم شما اتفاق مي افتد.
Problem Reports and Soluions اکنون بخشي از Action Center در پانل کنترل ويندوز ويستا (و يا با تايپ فرمان wercon.exe در فيلد جستجوي گوي Start) به يک ابزاري دسترسي داريد که به يافتن راه حل هايي براي مشکلاتتان کمک خواهد کرد. بنابراين هنگاميکه يک برنامه بطور غيرمنتظره اي بسته مي شود، وضعيت آن در يک گزارش (log) ثبت خواهد شد که مي توانيد بعداً اطلاعات بيشتري را درباره ي آن درخواست نماييد.
هنگاميکه شما اين ابزار را باز مي کنيد، فهرستي از کارهائي که مي توانيد انجام دهيد را مشاهده خواهيد نمود که عبارتند از:
• Check for New Solutions: گاهي اوقات (عملاً در بسياري از مواقع) مشکلات شما فاقد يک راه حل مستقيم هستند، بنابراين مي توانيد مدتي صبر کرده و سپس مجدداً شانس خود را براي يافتن يک راه حل امتحان نماييد. اين گزينه تمام مشکلاتي که در فايل گزارش شما فهرست شده اند را مجدداً بررسي مي نمايد تا ببيند که آيا يک ارتقاء يا راه حل براي آنها ارائه شده است يا خير.
• See Problem to Check: همانطور که در شکل (5) مشاهده مي کنيد، شما مي توانيد تمام مشکلاتي که در سيستم شما ثبت شده اند را به همراه تاريخ ثبت و همچنين هرگونه جزئيات اضافي که احتمالاً قابل دسترسي بوده است را مشاهده نماييد. اين گزينه به شما اجازه مي دهد تا مشکلاتي که مي خواهيد راه حل هاي احتمالي براي آنها بررسي شوند (بجاي بررسي راه حل ها براي تمام مشکلاتي که در گزارش مشکلات فهرست شده اند) را انتخاب کنيد.
• Change Settings: شما مي توانيد ويندوز را وادار نماييد تا بطور خودکار به جستجوي راه حل هايي براي مشکلات بپردازد و يا اينکه پيش از هر کاري از شما کسب تکليف کند. شما تنوعي از "سطوح موافقت" (Consent Level) را براي انتخاب در اختيار داريد. شما مي توانيد تنظيمات پيشرفته اي نظير توانائي مسدود نمودن گزارش هاي ارسالي درباره ي نرم افزارهاي کاربردي معين را پيکربندي کنيد.
توجه داشته باشيد، گزينه ي Send All Data يک سطح موافقت است که شما نمي توانيد آن را از طريق اينترفيس پانل کنترل پيکربندي نماييد. اين گزينه تنها از طريق تنظيمات Group Policy پيکربندي خواهد بود. اگر اين گزينه در داخل Group Policy پيکربندي شده باشد، تمام داده ها بدون کسب تکليف از شما ارسال خواهند شد. شما همچنين مي توانيد از Group Policy استفاده کرده و ارسال اين گزارشها از سيستم هاي شبکه ي خود را بطور کامل غيرفعال نماييد.
شما همچنين مي توانيد از Corporate Error Reporting استفاده کنيد.
• Clear Soluion and Problem History: اين گزينه، يک شيوه ي سريع براي حذف تمام مشکلات ثبت شده است. پس از آنکه تغييرات و اصلاحات مورد نياز را اعمال کرديد، احتمالاً ترجيح مي دهيد که اين فهرست را پاکسازي نماييد.
ابزار Problem Reports and Solutions از يک کنترل مرورگر وب استفاده مي کند تا به ارسال و دريافت اطلاعات کنترل کاربران مابين سيستم هاي آنها و مايکروسافت کمک نمايد، اما کار اصلي براي درخواست راه حلها توسط Windows Error Reporting انجام مي شود. اين راه حلها مي توانند شامل دستورالمعلهايي براي رفع مشکل باشند. آنها همچنين مي توانند شامل لينکي به سايت وب Windows Update و يا مقاله اي در Microsoft Knowledge Base باشند.
در ويندوز 7، Problem Reports and Soluions، اکنون بخشي از Action center مي باشد که مکاني متمرکز براي مشاهده پيام هاي هشدار و اعمالي است که به عملکرد بهتر و هموارتر ويندوز کمک مي کنند. شما مي توانيد از Action center براي بررسي توصيه هاي مهم در مورد تنظيمات امنيتي و نگهداري سيستم که نياز به توجه شما دارند، بدست آوردن اطلاعات درباره ي تنظيمات سيستمي خاص و ... بهره گيري نماييد.
Event Viewer نيز در اين مورد مفيد خواهد بود و شما مي توانيد logهاي متعددي را با يکديگر ترکيب نماييد، اما Corporate Error Reporting يک شيوه ي بهتر براي مشاهده ي خطاهاي نرم افزارهاي کاربردي بر روي شبکه ي شما به حساب مي آيد.
براي راه اندازي اين روش، از Group Policy براي هدايت گزارش هاي خطاهاي خود به يک سرور اينترانت با بهره گيري از تنظيمات Corporate windows Error Reporting GP، استفاده نماييد. سپس شما بايد برنامه هاي آناليز را از مايکروسافت دريافت کنيد تا بتوانيد خطاهاي فراواني که از سيستم هاي خود دريافت مي نماييد را جمع آوري کرده و پيش از ارسال به مايکروسافت فيلترگذاري نماييد.
مايکروسافت، گزارش هاي خطاها را در دسته بنديهاي Bucket سازماندهي کرده است. در مشکلات "حالت کاربري"، اين Bucket توسط نام و نسخه ي نرم افزار کاربردي به همراه نام و نسخه ي مدول تعريف مي شوند. در مشکلات "حالت کرنل" Bucket شامل کدهاي توقف و پارامترهاي مربوطه است. شما مي توانيد Bucket مرتبط با مشکل نرم افزار کاربردي خاص خود را با مراجعه به Event Viewer، باز کردن گزارش هاي نرم افزار کاربردي و سپس يافتن "سقوط" نرم افزار کاربردي که به مشکل شما مربوط مي شود، پيدا کنيد. اين Event شامل شماره ي Bucket است که مايکروسافت سوابق آن را نگهداري مي کند.
Chris Pratley يکي از مديران برنامه ي مايکروسافت درباره ي نحوه ي پيگيري Bucketها توسط مايکروسافت مي گويد: "وقتي شما يک سقوط نرم افزاري را گزارش مي کنيد، اگر اين مشکل قبلاً توسط کاربر ديگري نيز گزارش شده باشد، مايکروسافت به تعداد شمارش Bucket مربوطه مي افزايد. پس از مدتي، ما يک نمودار "منحني سقوط" بدست مي آوريم. در سمت چپ، Bucketهائي با بيشترين تعداد گزارش قرار مي گيرند. در سمت راست اين نمودار، فهرست بسيار بلندي از Bucketهاي فوق العاده کمياب قرار مي گيرند که تنها يک نفر در ميان ميليون ها کاربر با آن مواجه شده و تمايل به گزارش نمودن آن داشته است. اين منحني يک "top N" را در اختيار ما مي گذارد. به اين ترتيب، ما بطور تحت اللفظي مي توانيم تعيين کنيم که اگر تنها 10 مشکل برتر اين فهرست را برطرف نمائيم، چند درصد از کاربران را خوشحال خواهيم کرد.
در نظر داشته باشيد که Error Reporting يک ابزار فرعي به حساب مي آيد و بايد به منظور کمک به برطرف سازي مشکلات موجود و ايجاد سرويس پک ها يا ساير ارتقاءها مورد استفاده قرار گيرد. با وجود آنکه ممکن است کاربران يک پاسخ شخصي را دريافت نکنند، اطلاعاتي که توسط آن ها ارسال مي گردد در يک بانک اطلاعاتي درج شده و براي اصلاحات و ارتقاءهاي بعدي در نظر گرفته خواهند شد.
هر کامپيوتر داراي يک خط مبنا مي باشد. خط مبنا (Baseline) شيوه ي استاندارد و بهينه ي کار براي يک کامپيوتر، بر اساس مجموعه سخت افزارها و نرم افزارهاي کنوني آن است. پس از آنکه با خط مبناي سيستم خود آشنا شديد، مي توانيد ببينيد که آيا زمان يا يک نرم افزار کاربردي جديد، باعث تحميل هزينه اضافي بر عملکرد و اعتمادپذيري سيستم مي گردد يا خير. اما اين "ديدن" تحت اللفظي به يک ابزار مناسب نظارت بر عملکرد نياز خواهد داشت.
هدف اصلي اين ابزار، حفظ سوابق رويدادهاي مرتبط با اعتمادپذيري سيستم است که بصورت تغييراتي در سيستم شما که مي توانند سطح پايداري آن را تغيير دهند و يا رويدادهايي که مي توانند نشان دهنده ي ناپايداري سيستم باشند، تعريف مي شوند. رويدادهايي که تحت نظارت قرار مي گيرند، عبارتند از:
• بروزرساني هاي ويندوز
• نصب و يا حذف نرم افزارها
• نصب، بروزرساني، عقب گرد (Rollback) و حذف درايورهاي ابزار
• توقف و يا قفل شدن نرم افزارهاي کاربردي
• درايورهاي ابزاري که در فرآيند Load يا Unload با شکست مواجه شده اند
• معايب حافظه و ديسک
• مشکلات ويندوز نظير معايب بوت، سقوط سيستم و نواقص مرتبط با فرآيند Sleep
شکل (4) سيستمي را نشان مي دهد که در طول زمان "ناپايدارتر" شده است. شما مي توانيد (بطور تحت اللفظي) شاهد زوال ويندوز 7 خود باشيد. با استفاده از اين ناظر، شما مي توانيد ببينيد که چه چيزي باعث ناپايداري کامپيوترتان شده است: موضوع به يک نرم افزار کاربردي مربوط مي شود يا مجموعه اي از نرم افزارهاي کاربردي در آن نقش داشته اند؟ آيا مشکل با اضافه شدن يک مؤلفه ي جديد آغاز شده است؟
اگر شاهد يک افت در سطح پايداري سيستم هستيد، مي توانيد تاريخ آغاز افت را تعيين کرده و بررسي نماييد که کداميک از اين موارد باعث ايجاد ناپايداري شده است: نصب (يا حذف) نرم افزار، نواقص نرم افزارهاي کاربردي، خرابي هاي سخت افزاري، مشکلات ويندوز و يا مسائل متفرقه.
بسياري از کاربران درباره ي اعتبار Reliability Monitor پرسش هايي را مطرح مي کنند. بعضي از سئوالاتي که از Ed Bott پرسيده شده اند، عبارتند از: اگر شاخص پايداري سيستم من به پائين تر از 5 برسد، آيا زمان آن رسيده است که سيستم عامل خود را مجدداً بطور کامل نصب کنم؟ آيا واقعاً منطقي است که نتيجه بگيرم پايداري کلي سيستم من تنها بخاطر آنکه Explorer دو بار در طول يک روز با سقوط مواجه بوده است از سطح کامل 10 به 8/17 برسد؟ باز هم آيا منطقي است که همين سطح پايداري در روز بعد بخاطر از کار افتادن OneNote 2007 Beta 1 تا 5/77 کاهش يابد (حتي با وجود آنکه از آن زمان به بعد اين نرم افزار بدون هيچ مشکلي به کار خود ادامه داده است)؟
هريک از اين آبجکت ها حاوي تعدادي Counter هستند (تعداد آنها بيشتري از حدي است که بتوانيد همه ي آنها را بشناسيد). پس از آنکه تمام Counterهاي مورد نظر خود را راه اندازي کرديد، مي توانيد تغييراتي را در زمينه ي نحوه ي نمايش آنها اعمال نماييد. براي مثال، شما مي توانيد رنگ خطوط را براي هر يک از نمودارها تغيير دهيد تا متمايز نمودن آنها از يکديگر آسانتر باشد. شما همچنين مي توانيد فرمت نمايش را از يک نمودار خطي به يک نمودار هيستوگرام و يا يک گزارش با نمايش عددي تغيير دهيد.
• John Kellett: توصيه هاي زير را درباره ي ايجاد Baseline خودتان ارائه مي کند:
"ممکن است پيش از نصب يک نرم افزار کاربردي بخواهيد يک قرائت خط مبنا را با استفاده از Performance Monitor انجام داده، نرم افزار کاربردي موردنظر را نصب کرده و سپس مجدداً قرائت ديگري را در حاليکه نرم افزار کاربردي اجرا شده با استفاده از Counterهاي اين ابزار انجام دهيد. انجام يک قرائت خط مبنا به نوبه ي خود مي تواند با مشکلات مختلفي همراه باشد. اگر يک سيستم از سخت افزار قدرتمندي برخوردار باشد اما کاربر نتواند واقعاً سيستم را تا مرزهاي عملکردي آن هدايت کند، مي توان پيش بيني کرد که با يک خط صاف مواجه خواهد شد. اگر يک Counter بسيار بالاتر از چيزي است که انتظار داريد، مي توانيد اين موضوع را پيش از رفتن به سراغ مراحل بعدي عيب يابي کنيد".
در نظر داشته باشيد حتي با وجود آنکه شما از نظر فني مي توانيد نظارت و قرائت يک خط مبنا را از راه دور انجام دهيد، مايکروسافت بخاطر تراکم موجود بر روي يک شبکه براي نظارت از راه دور، توصيه مي کند که Baselineها را بصورت محلي تهيه نماييد. بعلاوه، شما بايد ثبت Baseline را در طول چند روز در فواصل زماني مختلف انجام دهيد تا بتوانيد عملکرد واقعي سيستم را مشاهده کنيد. در نهايت، شما بايد خط مبناي سيستم را در فواصل منظم (يکبار در ماه يا هر دو ماه يکبار) بررسي نموده و وضعيت آن را مشاهده کنيد. در مورد شبکه هاي بزرگتر، شايد بهتر باشد که از محصولات نظارتي طرف ثالث بهره گيري نماييد.
Richard Brucrew از Sebring به تعدادي از موارد مهم اشاره مي کند که در آزمون هاي مايکروسافت مورد توجه قرار مي گيرند. بعضي از آبجکت ها و Counterهاي مهم در آزمون عبارتند از:
Available Bytes: اين مقدار بايد بيش از 4 مگابايت باشد. اگر مقدار مذکور به زير 4 مگابايت نزول کند، بيانگر يک مشکل حافظه خواهد بود. اين Counter بر مقدار حافظه ي قابل دسترسي پس از اختصاص حافظه به مجموعه ي نرم افزارهاي کاربردي کاري و کاشه، نظارت دارد. حافظه غالباً اولين گلوگاه عملکردي در دنياي واقعي به حساب مي آيد. Counterهاي مربوط به ميزان استفاده از پردازنده و درايو ديسک سخت مي توانند به سادگي از آستانه ي خود فراتر روند، تنها به اين دليل که حافظه ي ناکافي باعث تشديد Paging مي گردد که بر هر دو مؤلفه ي مذکور تأثير خواهد گذاشت.
Processor Queue Length: اين مقدار بايد بطور متوسط کمتر از 2 باشد. اين Counter، تعداد رشته هايي که در صف پردازش منتظر مانده اند را مي شمارد.
اگر چه بالا بودن شاخص زمان پردازنده مي تواند بيانگر نياز به يک پردازنده ي سريعتر باشد، شما بايد صف Queue پردازنده ي خود را نيز بررسي نماييد. اگر اين مقدار بيشتر از 2 است، احتمالاً بايد به فکر اضافه کردن يک پردازنده ي دوم باشيد و يا تلاش نماييد تا فشار کاري سيستم مورد نظر را با انتقال پردازشهاي معين به سيستم هاي ديگر، کاهش دهيد.
Physical/Logical Disk: % Disk Time: اين Counter مدت زمان صرف شده براي خواندن و نوشتن درخواست ها را نشان مي دهد. هر چيزي ما بين 50 تا 100 درصد مي تواند بيانگر وجود يک گلوگاه باشد.
Physical/Logical Disk: Disk Queue Length: همانند صف پردازنده (processor queue)، اين مقدار که به درخواست هاي Read/Write معوقه مربوط مي شود نيز بايد کمتر از 2 باشد.
با وجود آنکه تماشاي نماي بلادرنگ سيستم شما ممکن است براي يک دقيقه جالب باشد، براي جمع آوري واقعي داده ها و مديريت آنها جهت مقايسه هاي بعدي، شما بايد Data Collector Sets و Reports آشنا شويد که بعنوان توابع جديدي در ويندوز 7 و ويستا معرفي شده اند.
Data Collector sets به شما اجازه مي دهند تا مجموعه اي از هشدارها و آستانه ها را در کنار يکديگر قرار دهيد که امکان نظارت فوري بر سيستم يا نظارت آن در طول يک دوره ي زماني را در اختيارتان قرار مي دهند. Data Collector sets مي توانند حاوي انواع Data-Collector هاي زير باشند: Counterهاي عملکرد، داده هاي ثبت رويدادها و اطلاعات پيکربندي سيستم (شامل مقادير کليدي رجيستري).
شما مي توانيد يک مجموعه Data Collector را از يک الگو، از يک مجموعه ي موجود Data Collector در يک نماي Performance Monitor و يا با انتخاب Data Collectorهاي جداگانه و تنظيم هر گزينه ي مشخص در خصوصيات (Properties) مجموعه ي Data Collector ايجاد نماييد.
کتابخانه ي بزرگ مجموعه هاي Data Collector که توسط شما قابل پيکربندي هستند مي تواند تا حدودي سردرگم کننده به نظر برسد. بهتر است کار را با تنظيم Counterهاي عملکردي آغاز کرده و سپس آنها را بعنوان يک مجموعه Data Collector ذخيره نماييد. از آن به بعد، دقيقاً مي دانيد که در حال نظارت بر چه چيزي هستيد. شما در طول زمان با اقلام بزرگتري آشنائي پيدا خواهيد کرد.
ثبت وقايع عملکردي با يک پسوند blg. ايجاد گرديده و بطور پيش فرض در فولدر Peflog نگهداري مي شوند. شما آنها را از فولدر مذکور باز نمي کنيد بلکه از داخل خود Performance Monitor قابل دسترسي خواهند بود. اگر بخواهيد اين فايلهاي blg. را به نوع ديگري از فايل ها تبديل کرده و يا مرتباً logهاي خود را براي مشاهده ي آخرين داده ها بازبيني نماييد، توصيه مي کنيم که از محدوده هايي براي تقسيم بندي خودکار log هاي خود استفاده کنيد. شما مي توانيد براي تقسيم فايلهاي log طولاني و يا ترکيب چند فايل log گزارش، از فرمان relog استفاده نماييد. براي آشنايي بيشتر با اين ابزار، فرمان relog ?/ را در اعلان فرمان وارد کنيد.
Nike White مدير محصول مايکروسافت در بخش ويندوز کلاينت، درباره ي قابليت هاي تشخيص ويندوز 7 مي گويد:
"براي مشاهده ي يک معاينه ي کلي سريع از سيستم خود، مي توانيد يکي از اقدامات زير را انجام دهيد:
شيوه ي ساده اين است که پانل کنترل ويندوز را باز کرده، به بخش Performance Information and Tools برويد (شما همچنين مي توانيد در نماي کلاسيک پانل کنترل ويندوز، بر روي اپلت System کليک کرده و سپس گزينه ي Windows Experience Index را انتخاب نماييد). در منوي سمت چپ اين پنجره، مي توانيد Advanced Tools را انتخاب کنيد. اقلام زيادي در اين بخش قابل دسترسي هستند که ممکن است بخواهيد آنها را براي مراجعه هاي بعدي در نظر بگيريد. (در اينجا مي توانيد لينک هاي سريعي را به ابزارهاي مختلف عملکردي بيابيد. همچنين ممکن است چند نکته در مورد مسائل عملکردي را در بالاي اين فهرست مشاهده کنيد که در اصلاح بعضي از مشکلات عملکردي سيستمتان به شما کمک خواهند نمود).
گزينه ي Generate a System Health Report را يافته و سپس يک دقيقه صبر کنيد تا آزمايش مورد نظر اجرا شود. شما متوجه خواهيد شد که حتي با وجود آنکه مسير متفاوتي را پشت سر گذاشته ايد، هنوز در حال استفاده از Performance Monitor براي اجرا و ايجاد گزارش ها هستيد. شيوه ي ديگر براي ايجاد همان گزارش، انجام اينکار از داخل خود Performance Monitor است. ابزار مذکور را اجرا کرده و سپس از بخش Data Collector Sets و تحت System با 4 آزمايش از قبل پيکربندي شده مواجه خواهيد شد.
System Diagnostics را انتخاب کرده، بر روي آن کليک راست نموده و سپس گزينه ي Start را انتخاب کنيد. سپس از بخش Reports و تحت System Diagnostics، گزارشي که در حال اجرا مي باشد را انتخاب نماييد (آخرين گزارش). شما خواهيد ديد اين گزارش، کاملاً با نتيجه ي روشي که قبلاً به آن اشاره کرديم يکسان است.
ساده ترين روش براي اجراي آزمايش، باز کردن يک اعلان فرمان و سپس وارد نمودن فرمان perfmon/report خواهد بود.
ممکن است تعجب کنيد که چرا بايد از اين شيوه ي پيچيده استفاده نماييد، در حاليکه مي توانستيد از يک شيوه ي ساده پانل کنترل بهره گيري کنيد. اين ايده مي تواند منصفانه باشد، اما در اين صورت شيوه ي پانل کنترل نمي تواند سه آزمايش از قبل پيکربندي شده ي ديگر (يعني LAN Diagnostics, System Performance و Wireless Diagnostics) را در اختيارتان قرار دهد.
اين آزمايشها نيز براي تعيين وضعيت کلي سيستم شما بسيار ارزشمند خواهند بود. توجه داشته باشيد که اگر بخواهيد يک مجموعه Data Collector متفاوت را اجرا کنيد، مي توانيد فرمان زير را براي آغاز آن وارد نماييد:
perfmon/report "Name of Data Collector Set"
اين ابزار رايگان واقعاً شما را با سطح جزئياتي که در رابطه با پيکربندي سخت افزاري، قطعات و نرم افزاري نصب شده بر روي سيستمتان (شامل درايورها و سرويس هايي که در حال اجرا هستند) ارائه مي کند، غافلگير خواهد نمود. اگر مطمئن نيستيد که آيا اين ابزار براي شما ارزشمند خواهد بود يا خير، کافي است تنها يکبار از آن استفاده کنيد. اگر تنها يکبار اين ابزار را اجرا نماييد، سطح اطلاعاتي که بلافاصله در مقابل شما قرار مي گيرند را خواهيد ديد و يقيناً به آن علاقه پيدا خواهيد کرد.
شما متوجه خواهيد شد که تعداد زيادي از سايت هاي مرتبط با مباحث و تکنيک هاي ويندوز 7 بر روي وب، اطلاعات مشابهي را در مورد اين ابزار ارائه مي نمايند. ما در يکي از اين سايت ها به توضيح جالبي برخورديم که بد نيست به آن اشاره کنيم:
"کاربران ويندوز 7 و ويستا داراي يک منبع پنهان با نام Systeminfo هستند که يک تصوير لحظه اي سريع و جامع از سخت افزارهاي نصب شده و حتي جزئيات غيرقابل تصوري نظير تاريخ نصب اوليه ي سيستم عامل، نسخه ي BIOS، حافظه ي نصب شده/قابل دسترسي و بسياري موارد ديگر را در اختيارشان قرار مي دهد. براي استفاده از systeminfo، ابتدا يک پنجره ي اعلان فرمان را باز کرده (بر روي گوي Start کليک نموده و سپس فرمان cmd را در فيلد جستجو وارد کنيد)، فرمان systeminfo را وارد نموده و کليد Enter را فشار دهيد".
پيش از هر چيز، اولين باري که Task Manager را باز مي کنيد متوجه خواهيد شد که تنها قادر به مشاهده ي پروسس هاي خودتان بر روي کامپيوتر هستيد. البته شما مي توانيد گزينه اي را براي مشاهده ي پروسس هاي تمام کاربران سيستم مورد نظر انتخاب کنيد. موضوع بعدي که بلافاصله توجه شما را به خود جلب مي کند، اضافه شدن جنبه ي توضيحي (ستون Description) جديد به برگه ي Processes است (شکل 7).
يکي از ويژگي هاي جديد Task Manager، قابليت ايجاد يک فايل minidump از يک نرم افزار کاربردي در حال اجرا است. شما مي توانيد بر روي يک نرم افزار کاربردي و يا پردازش در حال اجرا کليک راست نموده و سپس گزينه ي Create Dump File را انتخاب کنيد.
در اين حالت، يک جعبه ي محاوره اي در اختيار شما قرار مي گيرد که امکان انتخاب محل ذخيره سازي فايل مربوطه را برايتان فراهم مي کند. شما مي توانيد از اين ويژگي براي کشف دلايل احتمالي مشکلات و سقوطهاي مکرر يک نرم افزار کاربردي بخصوص بهره گيري نماييد. در عين حال، اگر يک پردازش قبلاً از کارافتاده و ديگر پاسخگو نيست، مي توانيد براي کشف دليل آن تلاش کنيد. پس از ايجاد يک فايل Dump، بايد سمبل ها (Symbols) را براي ويندوز 7 يا ويستا نصب کنيد (که مي توانيد آنها را از اين آدرس بارگذاري نماييد:
http://www.microsoft.com/whdc/devtools/debugging/symbolpkg.mspx).
سپس، بايد آخرين ابزارهاي ديباگ را نصب نماييد (که باز هم مي توانيد آنها را از اين آدرس تهيه کنيد:
http://www.microsoft.com/whdc/devtools/debuggiding/default.mspx)
را اجرا کرده، WinDbg) Windows Debugger) به اين ترتيب مي توانيد را باز کرده و براي يافتن crashdump سمبل ها را فراخواني نموده، فايل مشکل بوجود آمده، تلاش نماييد. البته اين فرآيند در عمل بسيار دشوارتر يک dump از چيزي است که ظاهراً به نظر مي رسد. مطالعه ي فايل ها مهارت تخصصي است که به مطالعه و تحقيق مستمر بر روي وب نياز دارد شما هنوز مي توانيد کارهاي بيشتري را با Task Manager انجام دهيد. براي نمونه، اين ابزار اکنون به يک برگه ي Services مجهز شده است. در اين برگه شما مي توانيد تمام سرويس هاي خود، مقداري اطلاعات تشريحي درباره ي آنها (توضيحات و اطلاعات گروه) و اين که آيا در حال اجرا هستند يا خير را مشاهده نماييد. شما مي توانيد سرويس هاي مختلف را از اينجا متوقف و يا راه اندازي کنيد.
با اين حال، اگر مايل به انجام يک تنظيم دائمي بر روي نحوه ي عملکرد سرويس ها هستيد (براي مثال، غيرفعال کردن يک سرويس)، بايد از کنسول مربوطه استفاده نماييد.
شما همچنين مي توانيد بر روي يک نرم افزار کاربردي کليک راست نموده و گزينه ي Properties را انتخاب کنيد که بعنوان يک قابليت جديد در ويندوز 7 و ويستا معرفي شده است. اين قابليت به شما امکان مي دهد تا خصوصيات يک فايل اجرايي بخصوص را مشاهده کرده و مواردي نظير گزينه هاي سازگاري يا ساير جنبه هاي برنامه ي مربوطه را تغيير دهيد.
اينها تعدادي از محبوب ترين ابزارهايي هستند که Sysinternal ها به جهان ارائه کرده اند. مايکروسافت قدرت اين ابزارها را تصديق کرده و توانائي هاي Mark را با ابزارهايش در اختيار گرفته است.
اين ابزارها هنوز بصورت رايگان بر روي سايت مايکروسافت به آدرس
http://technet.microsoft.com/en-us/sysinternals/default.aspx ارائه مي شوند.
Filemon و Regmon داراي محدوديت هايي نظير فقدان اطلاعات مشروح درباره ي رويدادها، فيلترگذاري محدود، مقياس پذيري ضعيف و عدم درون بيني کافي در رويدادهاي پردازش هستند. از سوي ديگر، Process Monitor تمام ويژگي هاي فوق الذکر را در اختيار شما قرار مي دهد. استفاده از اين ابزار درست مانند آن است که ويندوز خود را در زير يک ماشين اشعه ي ايکس قرار دهيد. ابزار Process Monitor بطور رايگان بر روي سايت Microsoft TechNet قابل دسترسي است. با اين حال، ممکن است براي فراگيري نحوه ي استفاده از آن به مقداري زمان نياز داشته باشيد.
ابزار اول که تحت عنوان (Resource Exhaustion Detection and Recovery) RADAR شناخته مي شود، کاملاً در پشت صحنه اجرا مي گردد و بر محدوده ي التزام حافظه ي مجازي سراسر سيستم نظارت دارد. بعبارت ساده تر، اين ابزار تمام حافظه ي مجازي بر روي سيستم شما را رديابي مي نمايد و به اين ترتيب مي تواند مشخص کند که چه زماني با کمبود حافظه مواجه مي شويد و يا برنامه هايي که بالاترين ميزان استفاده از حافظه ي مجازي را دارند، مشخص نمايد.
وقتي RADAR يک کمبود حافظه را تشخيص مي دهد، هشداري را نمايش داده و متخلفيني که بالاترين سطح استفاده از حافظه را دارند فهرست مي کند تا شما بتوانيد آنها را از کار بيندازيد. اين يک پيشرفت جالب توجه در مقايسه با گذشته به حساب مي آيد، زمانيکه شما مجبور بوديد براي صرفه جويي در حافظه ي مجازي سيستم خود برنامه ها را از کار بيندازيد، اما نمي توانستيد مطمئن باشيد که کداميک از آنها در اين رابطه مقصر است.
اگر مي خواهيد RADAR را در حال کار ببينيد، مي توانيد از Performance Monitor استفاده کنيد. RADAR سطح فعلي حافظه ي مجازي اختصاص يافته را بر اساس محدوده ي التزام (که حداکثر اندازه ي فايل Paging است) تقسيم مي کند. هنگاميکه درصد مربوطه به 100% مي رسد، RADAR به شما هشدار مي دهد. با اين حال، شما مي توانيد آبجکت Memory در Performance Monitor را براي رديابي Counterهاي Bytes in Use ,Committed % Committed Bytes و Commit Limit تنظيم کنيد.
ابزار بعدي، Memory Diagnostics است که باز هم در پشت صحنه اجرا مي شود (اگر اين ابزار مشکلي را کشف کند، آزمايش هاي تشخيصي را اجرا مي نمايد که به event-logها اضافه خواهند شد)، اما اگر شما فکر مي کنيد که سيستم شما با مشکلات حافظه مواجه است، مي توانيد خودتان آن را اجرا نماييد. شما مي توانيد ابزار مذکور را از Administrative tools و يا از يک اعلان فرمان (با وارد کردن فرمان MdSched.exe) اجرا نماييد.
براي اجراي آزمايش، شما بايد سيستم خود را مجدداً راه اندازي کنيد، بنابراين پيش از انجام اينکار مطمئن شويد که کارهاي خود را ذخيره سازي نموده ايد.
اما اگر حتي نتوانيد سيستم عامل را نصب کرده و يا سيستم خود را براي اجراي اين ابزار بوت نماييد، چطور؟
Parveen Patel يکي از برنامه نويسان تيم WinRE در اين مورد مي گويد: "بسياري از کاربران در مورد اجراي Windows Memory Diagnostics بدون نصب ويندوز 7 سئوال مي کنند. بله، اجراي اين ابزار بدون نصب 7 کاملاً امکانپذير است. شما مي توانيد اينکار را از طريق ديسک نصب ويندوز 7 انجام دهيد. براي اجراي آزمايش هاي تشخيصي حافظه، ديسک نصب ويندوز 7 را در درايو کامپيوتر خود قرار داده و آن را مجدداً بوت کنيد. هنگاميکه پيام Press any key to boot from CD or DVD را مشاهده کرديد، کليد Spacebar را فشار داده و آن را نگهداريد (يا آن را چند بار به سرعت فشار دهيد). اين کار باعث ظاهر شدن منوي بوت ويندوز مي گردد که Windows Memory Diagnostics را بعنوان يک ابزار پيشرفته فهرست مي نمايد. کليد Tab را براي انتخاب گزينه ي مربوطه فشار داده و سپس کليد Enter را جهت اجراي آن فشار دهيد.
پس از انجام آزمايش Memory Diagnostics، ماشين شما فرآيند بوت خود با ديسک نصب ويندوز را ادامه خواهد داد".
گزينه هاي بازيابي سيستم داراي تنوعي از ابزارهاي مختلف هستند که Memory Diagnostics را نيز در بر مي گيرد. با استفاده از اين ابزار، احتمالاً متوجه خواهيد شد که چرا ويندوز 7 از نصب بر روي سيستم شما خودداري مي کند.
ما در حال صحبت راجع به Memory Diagnostics هستيم، اما شما متوجه خواهيد شد که شکل (5) چند گزينه ي بازيابي مهم ديگر را نيز نمايش مي دهد که احتمالاً در شرايط مختلف براي بازيابي سيستم خود و يا نجات آن از يک مشکل جدي به آنها نياز خواهيد کرد. يکي از اين موارد، Startup Repair است. در صورتي که سيستم شما قادر به آغاز کار خود نمي باشد، مي توانيد اين گزينه را امتحان کنيد.
(Startup Repair Tool) SRT به جستجوي logهاي Startup پرداخته و يک مجموعه از آزمايش هاي تشخيصي را براي تعيين دليل خرابي اجرا مي کند. مشکل مي تواند به يک درايور ابزار ناسازگار يا معيوب، خرابي يا گم شدن فايل هاي پيکربندي Startup و يا حتي متاديتاهاي معيوب ديسک مربوط باشد. SRT تلاش خواهد کرد تا مشکل را برطرف نمايد. اگر در اين فرآيند موفق شود، يک فايل log را ايجاد خواهد کرد که به شما اجازه مي دهد از دليل مشکل آگاه شويد. اگر SRT قادر به برطرف نمودن مشکل نباشد، تلاش مي کند تا از Last Known Good Configuration بعنوان آخرين پناهگاه استفاده نمايد. اگر اين روش نيز موفقيت آميز نباشد، SRT اطلاعات تشخيصي را در يک log نوشته و در اختيار شما قرار مي دهد تا در رفع مشکل توسط خودتان به شما کمک نمايد. فايل log ايجاد شده توسط SRT در اين مسير قرار دارد:
%WINDIR%System32\LogFiles\Srt\SrtTrail.txt
در اينجا اجازه بدهيد به تشريح نحوه ي استفاده از SRT براي بازيابي يک فايل مفقوده که از بوت شدن ويندوز 7 جلوگيري مي کند، بپردازيم. هدف ما اين است که شما را با Startup Repair آشنا کنيم تا بتوانيد در صورت نياز (خودتان يا مشتري هايتان) از آن بهره گيري نماييد. ما واقعاً اميدواريم که هيچ کاربري به استفاده از اين ابزار نياز پيدا نکند. اما اگر در چنين شرايطي قرار گرفتيد، اطلاعات زير مي توانند به شما کمک کنند.
توجه داشته باشيد که اقدامات زير را با مسئوليت خودتان انجام مي دهيد. اگر کارها آنطور که انتظار داريد پيش نرود، ممکن است نتوانيد سيستم را به نصب ويندوز 7 خود بوت کنيد و يا حتي داده هايتان را از دست بدهيد. پيش از آنکه ويندوز 7 را به سمت شرايط «غيرقابل بوت» هدايت کنيم، لطفاً مطمئن شويد که ماشين شما داراي يک نقطه ي بازگشت (Restore Point) مناسب است.
شما براي تعمير فايل به نقطه ي بازگشت نياز نخواهيد داشت، اما اگر با مشکل پيش بيني نشده اي مواجه شويد، مي تواند بسيار مفيد باشد. براي ايجاد يک نقطه ي بازگشت: عبارت System Restore را در فيلد جستجوي منوي Start ويندوز 7 وارد کرده، بر روي Open System Problem کليک نموده و سپس گزينه ي Create را انتخاب کنيد. سپس، از دستورالعمل هاي ارائه شده براي ايجاد يک نقطه ي بازگشت پيروي نماييد.
براي آنکه نحوه ي استفاده از Startup Repair براي بازيابي يک فايل را نمايش دهيم، فايل windir%\system32\winload.exe% را جابجا خواهيم کرد که يک فايل ضروري براي بوت ويندوز 7 به حساب مي آيد. به اين ترتيب ويندوز 7 شما توانائي بوت شدن خود را از دست مي دهد. ما نمي توانيم اين فايل را از داخل خود ويندوز 7 حذف کنيم، بنابراين براي حذف آن از winRE استفاده خواهيم نمود:
• سيستم خود را با DVD نصب ويندوز 7 بوت کنيد.
• تنظيمات زبان مورد نظر خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد.
• بر روي گزينه ي Repaire Your Computer کليک کنيد.
• سيستم عامل خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد. به اين ترتيب System Recovery Options ظاهر خواهد شد.
• بر روي Command Prompt کليک کنيد.
• پس از ورود به محيط اعلان فرمان، فايل winload.exe را از نصب ويندوز 7 خود جابجا نماييد. براي مثال، اگر ويندوز 7 شما بر روي پارتيشن C: نصب شده است، فرمان زير را وارد کنيد:
move C:\Windows\System32\winload.exe C:\Windows\System32\winload.exe.backup
• کامپيوتر خود را با استفاده از کليد Restart در پنجره ي System Recovery Options مجدداً راه اندازي نماييد.
حالا نصب ويندوز 7 شما بايد از بوت شدن خودداري کند. در واقع ويندوز به شما دستور مي دهد که از گزينه ي Repaire Your Computer در ديسک نصب ويندوز 7 استفاده نماييد.
براي تعمير و بازيابي کامپيوتر خود با استفاده از Startup Repair، مراحل زير را دنبال کنيد:
• سيستم خود را با DVD نصب ويندوز 7 بوت نماييد.
• تنظيمات زبان مورد نظر خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد.
• بر روي گزينه ي Repaire Your Computer کليک کنيد.
• سيستم عامل خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد. به اين ترتيب System Recovery Options ظاهر خواهد شد.
• بر روي Startup Repair کليک کنيد.
حالا Startup Repair آزمايش هاي تشخيصي بر روي سيستم شما را آغاز مي کند تا دليل ريشه اي مشکل را شناسائي نمايد. پس از آنکه علت خرابي مشخص گرديد، اين فرآيند بطور خودکار شروع به ترميم کامپيوتر شما مي نمايد. اگر کنجکاو هستيد که بدانيد Startup Repair چه کاري انجام مي دهد، مي توانيد بر روي لينک Details کليک کرده و ببينيد که Startup Repair چه آزمايش هايي را براي تشخيص مشکل اجرا مي نمايد. پس از اتمام کار ترميم توسط Startup Repair، بر روي گزينه ي Finish کليک کنيد تا کامپيوترتان مجدداً بوت شود. سيستم شما اکنون بايد بتواند بطور معمولي به ويندوز 7 بوت گردد.
اگر کامپيوتر شما حتي پس از اقدامات ترميمي قادر به بوت شدن نيست، به System Recovery Options بازگشته و System Restore را اجرا کنيد.
• به اين ترتيب شما با نحوه ي استفاده از Startup Repair براي اکثر شرايطي که ويندوز 7 از بوت شدن خودداري مي نمايد آشنا شديد.
ما به اندازه ي کافي درباره ي اکتشاف موانع عملکردي سيستم صحبت کرده ايم. حالا اجازه بدهيد به معرفي «ويژگي هاي ارتقاء دهنده ي عملکرد» بپردازيم: ReadyBoost و SuperFetch.
ReadyBoost به شما امکان مي دهد تا "حافظه" ي سيستم خود را با اتصال يک درايو USB (و يا کارت هاي SD) به آن، افزايش دهيد. البته توجه داشته باشيد که شما در اين حالت RAM سيستم خود را افزايش نمي دهيد، بلکه عملاً از حافظه ي درايو Flash خود بهره گيري نموده و به آن امکان مي دهيد تا همانند يک کاشه ي مجازي براي درايو ديسک سخت کامپيوترتان عمل کند. ويندوز 7 مي تواند از تمام يا بخشي از ظرفيت درايو مورد نظر بعنوان حافظه ي اضافي استفاده نمايد. با وجود آنکه درايوهاي ديسک سخت براي عمليات I/O ترتيبي بزرگ از سرعت بالاتري برخوردارند، اما ReadyBoost مي تواند عملکرد شما را در مورد عمليات I/O تصادفي کوچکتر بهبود بخشد.
بدون شک سوالات بسياري در ذهن شما ايجاد شده است. ما در اينجا بطور خلاصه به ذکر نکات کليدي در اين مورد مي پردازيم:
پيش از هر چيز، بايد به اين نکته توجه داشته باشيد که تمام ابزارهاي USB نمي توانند براي اين منظور مورد استفاده قرار گيرند. شما از نظر عملکردي به يک توان عملياتي 2/5 مگابايت بر ثانيه اي براي Readهاي تصادفي 4 گيگابايتي و يک توان عملياتي 1/75 مگابايت بر ثانيه اي براي Writeهاي تصادفي 512کيلوبايتي نياز خواهيد داشت. شما مي توانيد حداکثر 4 گيگابايت از فضاي ذخيره سازي ابزار Flash خود را به اين ويژگي اختصاص دهيد (که به لطف مکانيزم فشرده سازي به يک کاشه ي 8 گيگابايتي تبديل خواهد شد). دليل وجود اين محدوديت 4 گيگابايتي به استفاده از سيستم FAT32 مربوط مي شود. کوچکترين اندازه ي ممکن معادل 256 مگابايت خواهد بود اما توصيه مي شود که حداقل از يک نسبت "1 به 1" با حافظه ي سيستم خود استفاده کنيد (اين نسبت در سطح بالا به 2/5 به 1 مي رسد).
اگر درايو USB خود را از سيستم جدا کنيد، هيچ حادثه ي بدي اتفاق نخواهد افتاد. از آنجائيکه تمام صفحات ذخيره شده در ابزار USB بر روي درايو ديسک سخت شما نيز وجود دارند، هيچ چيزي مفقود نخواهد گرديد. از ديدگاه امنيتي نيز همه چيز با مکانيزم AES-128 رمزگذاري مي شود.
مطمئن شويد که ابزار مورد نظر شما از قابليت پشتيباني ReadyBoost برخوردار است. در غير اين صورت، از عدم دستيابي به کارآيي مورد نظر خود نااميد خواهيد شد.
بهبود عملکرد، مستلزم غلبه بر گلوگاه هاي I/O ديسک است. ويندوز XP داراي يک فناوري با نام Prefech بود و ويندوز ويستا و 7 نيز به يک نسل بعدي از فناوري مذکور با نام SuperFetch مجهز شده است. اين فناوري ها، مديريت حافظه را با نگهداري سوابق و ردپاي آن دسته از نرم افزارهاي کاربردي که شما مکرراً از آنها استفاده مي نماييد و همچنين آماده نگهداشتن آن ها براي بارگذاري در حافظه، بهبود مي بخشد. اين فناوري در عين حال داده ها و نرم افزارهاي کاربردي موجود بر روي ديسک سخت شما را شناسايي مي کند تا دسترس پذيري آنها براي بارگذاري به حافظه در مواقعي که مورد نياز هستند را افزايش دهد.
Jim Allchin معاون بخش سرويس ها و سکوي مايکروسافت مي گويد: "ما مدير حافظه را در ويندوز 7 مجدداً طراحي کرده ايم تا اگر شما حافظه ي بيشتري را در اختيار سيستم قرار دهيد، بتواند از طريق تکنيک SuperFetch (که بخشي از سيستم مديريت حافظه ي اکتشافي هوشمند ويندوز 7 به حساب مي آيد) بصورت بسيار کارآمدتري از آن حافظه بهره گيري نمايد.
Andrea Arcangeli توسعه دهنده ي کرنل Suse Linux مي گويد: "در بسياري از موارد، پيش بارگذاري (Preloading) يک حافظه ي جديد به معناي تخليه ي يک کاشه ي موجود خواهد بود که هميشه يک فرآيند بي نقص و بدون ريسک به حساب نمي آيد.
SuperFetch از يک الگوي الويت بندي هوشمند استفاده مي نمايد که نه تنها پرمصرف ترين نرم افزارهاي کاربردي شما را تشخيص مي دهد، بلکه قادر به تشخيص زماني از روز که معمولاً از آنها استفاده مي کنيد نيز خواهد بود. بنابراين اگر هر روز صبح کارتان را با اجراي مرورگر Firefox آغاز مي کنيد، اين نرم افزار کاربردي از قبل براي شما در حافظه بارگذاري خواهد شد. اگر هر روز ظهر ساعت 12 ميز خود را براي صرف نهار ترک کرده و کارتان را مجدداً در ساعت 1 بعد از ظهر آغاز مي نماييد، SuperFetch مي تواند نرم افزارهاي کاربردي شما را بموقع برايتان آماده کند. اين مکانيزم يکي از مشکلاتي که در نسخه هاي قبلي ويندوز هميشه با آن مواجه بوديم را برطرف سازد: اين واقعيت که بي کار گذاشتن سيستم عامل براي هر دوره ي زماني باعث مي شود سيستم عامل تصور کند که صرفاً بايد کار بر روي پردازش هاي پشت صحنه ي خود را آغاز نمايد. اما اکنون با SuperFetch، سيستم عامل شما مي داند که بايد نرم افزارهاي کاربردي را برايتان آماده کند.
براي شناخت واقعي اين فناوري، شايد بهتر باشد بپرسيم که "چرا پنجره هاي XP پس از فاصله ي صرف نهار تا اين حد تنبل و کند هستند. با يک سيستم عامل که از حافظه ي مجازي Demand Paged استفاده مي کند، هر زمان که به RAM فيزيکي بيشتري نياز باشد داده ها به Pgefile تخليه مي شوند. بنابراين، هنگاميکه شما کامپيوتر خود را براي صرف نهار ترک مي کنيد و اجراي يک پردازش ديگر در طول اين مدت بر روي سيستم شما آغاز مي شود، تمام نرم افزارها و داده هاي شخصي شما به فايل Paging فرستاده خواهند شد. به اين ترتيب مي دانيم که داده هايمان از حافظه خارج شده اند، اما وقتي کار ساير پردازش ها به اتمام مي رسد، هيچ چيز بطور خودکار اين داده ها را مجدداً فراخواني نخواهد کرد. وقتي شما به ميز کار خود برمي گرديد، احساس مي کنيد که کامپيوترتان تنبل شده است زيرا مجبور است تمام داده هاي مورد نيازتان را مجدداً به حافظه ي فيزيکي برگرداند. SuperFetch اين مشکل را پيش بيني نموده و تلاش مي کند تا نرم افزارهاي کاربردي مورد نياز شما را از قبل به حافظه ي فيزيکي برگرداند.
شما SuperFetch را پيکربندي نمي کنيد و اين مکانيزم بطور کاملاً خودکار عمل مي نمايد. يک فولدر با نام Prefetch در دايرکتوري ويندوز شما (غالباً C:\Windows) قرار گرفته است و عده اي توصيه مي کنند که تغييراتي را در فولدر مذکور ايجاد نماييد. شما در اين فولدر، فايل هايي را مشاهده خواهيد کرد که داراي نام هايي مرتبط با برنامه هاي شما و پسوندهاي .pf هستند. اين اطلاعات به منظور بهبود عملکرد با فناوري Fetching توسط ويندوز مورد استفاده قرار گرفته و مي گيرد. عده اي تصور مي کنند که پاکسازي اين فولدر مي تواند باعث تقويت عملکرد سيستم شما گردد. يک پاسخ ساده و قطعي به ايده ي مذکور اين است که: خير، شما نبايد فولدر Prefetch را پاکسازي کنيد زيرا باعث بهبود عملکرد کامپيوترتان نخواهيد شد، حتي با وجود آنکه گاهي اوقات با توصيه هايي در اين زمينه بر روي وب مواجه مي شويد. ويندوز بخوبي اين فولدر را مديريت مي نمايد و شما با پاکسازي اين فولدر تنها کار بيشتري را به سيستم خود تحميل خواهيد کرد زيرا ويندوز تمام اطلاعات حذف شده را جايگزين مي نمايد. درباره ي افسانه ي نادرست ديگري که بر اساس آن با اضافه کردن يک کليد رجيستري به ويندوز XP مي توان مکانيزم SuperFetch را در اين نسخه از ويندوز فعال کرد نيز بايد بگوييم که بالاترين منابع فني معتقدند چنين امکاني وجود ندارد.
ما توصيه نمي کنيم که شما SuperFetch در ويندوز 7 را غيرفعال کنيد. اما اگر شما يک gamer هستيد که به کمي حافظه ي بيشتر نياز دارد يا يک کاربر پيشرفته هستيد که نيازي به SuperFetch ندارد، مي توانيد آن را غيرفعال نماييد. فرآيند کار خيلي ساده است. با تايپ نمودن Services.msc در کادر جستجوي استارت، پنجره ي Services را باز کنيد. همينکه باز شد، کليد SuperFetch را خواهيد يافت. روي آن دوبار کليک نموده و در پنجره ي Properties و در منوي کشويي مربوطه، Disabled را انتخاب کنيد.
بطور کلي، توجه داشته باشيد که بايستي حافظه ي سيستم خود را بعنوان يک کاشه در نظر بگيريد نه يک منبع. يک کاشه ي خالي هيچ کار مفيدي را براي شما انجام نخواهد داد، بنابراين ويندوز 7 تلاش مي کند تا آن را با بهره گيري از فناوري SuperFetch با حداکثر موادي که در مراحل بعدي کار شما مورد نياز خواهند بود، پر نمايد. در واقع مي توان گفت که هر بايت از حافظه ي شما بايد دائماً بطور فعالانه اي از طرف شما کار کند. در عين حال، اين وضعيت با يک نقيصه نيز همراه است که به اجراي بازي ها مربوط مي شود. بعضي از بازي ها به حافظه ي آزادي تکيه دارند که SuperFetch آن را بعنوان حافظه ي قابل دسترسي در نظر گرفته و اشغال مي کند.
به هر حال نظرات موافق و مخالف فراواني در اين زمينه وجود دارند و هريک از آنها استدلال هاي خاص خود را ارائه مي نمايند. با اين حال ما در حال حاضر صرفاً مي خواهيم بفهميم که آيا مي توانيم SuperFetch را بصورت اختياري غيرفعال کنيم يا خير.
خوشبختانه همانطور که گفتيم، راه هايي براي غيرفعال نمودن SuperFetch وجود دارد. آسان ترين روش اين است که اپلت Services را از مجموعه ي Administrative Tools اجرا کرده و سپس سرويس SuperFetch را غيرفعال نموده يا بطور موقتي متوقف کنيد.
شما همچنين مي توانيد اين سرويس را در رجيستري غيرفعال نماييد. براي اين کار، Regedit را اجرا کرده و مقادير EnablePrefetcher و EnableSuperfetch را در کليد رجيستري
HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\SessionManager\MemoryManagement\PrefetchParameters بررسي نماييد.
ارزش هاي قابل تخصيص براي اين مقادير عبارتند از:
0: غيرفعال
1: فعال سازي Prefetching اجراي نرم افزار کاربردي
2: فعال سازي Prefetching بوت
3: فعال سازي Prefetching همه چيز (تنظيم بهينه و پيش فرض)
توصيه ي ما اين است که مطمئن شويد اين مقادير بر روي 3 تنظيم شده اند و سپس آنها را به حال خود رها کنيد.
• Safe Mode: حداقل درايورهاي ممکن و مجموعه ي محدودي از سرويس ها را بارگذاري مي کند.
• Safe Mode with Networking: اين گزينه تنظيمات Safe Mode را بارگذاري مي کند، با اين تفاوت که ارتباطات شبکه ي شما را نيز برقرار کرده، به اسکريپت هاي Login اجازه ي اجرا داده و امکان اعمال تنظيمات امنيتي و خط مشي گروه (براي سيستم هايي که به يک Domain متصل مي شوند) را فراهم مي نمايد. اگر مطمئن هستيد که يک مشکل شبکه از بوت سيستم شما جلوگيري نمي کند، اين حالت مي تواند براي تأمين امکان دسترسي شما به ساير منابع (و تهيه ي کپي پشتيبان از سيستم، در صورتي که قبلاً اين کار را انجام نداده ايد) مفيد باشد.
• Safe Mode with Command Prompt: سيستم شما را بوت مي کند، اما با يک اعلان فرمان بجاي اينترفيس کاربري گرافيکي (GUI) آن. چرا ممکن است بخواهيد از چنين حالتي استفاده کنيد؟ خوب، اگر فکر مي کنيد که سيستم شما کار خود را بخاطر وجود مشکلي در يک پردازش که از طريق Explorer shell اجرا شده است آغاز نمي کند، اين حالت از اجراي ابتدايي Explorer shell جلوگيري خواهد نمود.
• Enable Boot Logging: يک فايل log را ايجاد خواهد نمود که تمام سرويس ها و درايورهاي بارگذاري شده (و يا بارگذاري نشده) را فهرست مي کند. اين فايل log با نام Ntbtlog.txt ذخيره شده و در فولدر ويندوز قرار دارد. حالت هايي که قبلاً به آنها اشاره کرديم نيز فايلهاي Log بوت را ايجاد مي نمايند، اما در اين گزينه فايل log بدون رفتن به حالت Safe Mode ايجاد مي گردد.
• Enable Low-resolution Video (640x480): اين گزينه در ويندوز XP تحت عنوان حالت VGA شناخته مي شد. گزينه ي مذکور براي مشکلات مرتبط با درايورهاي ويدئويي و يا تنظيمات نادرست نمايش ويدئويي مفيد خواهد بود و يک درايور استاندارد (زشت) و پايدار (تنظيمات پايين نرخ نوسازي و تفکيک پذيري) VGA را فراهم مي کند که به شما امکان خواهد داد تا صفحه ي دسک تاپ خود را مشاهده نموده و مشکلات احتمالي را برطرف کنيد.
• Last known Good Configuration (Advanced): آخرين باري که با موفقيت بر روي سيستم خود Log-on کرده ايد، رجيستري يک تصوير لحظه اي از خود تهيه نموده و آن را ذخيره مي کند. اگر کاري را بر روي سيستم خود انجام دهيد که از Log-in مجدد شما جلوگيري نمايد، نيازي نيست که نگران باشيد زيرا به آساني مي توانيد از اين گزينه براي بازگشت به شرايطي که در آخرين Logon موفق خود داشته ايد استفاده کنيد. با اين حال، اگر پس از يک نصب ضعيف از يک درايور يا سرويس همچنان قادر به log-in هستيد، اين گزينه نمي تواند به شما کمک کند. بنابراين اگر مي دانيد که مشکلي وجود دارد، بهتر است با اين اميد که بعداً به بررسي موضوع خواهيد پرداخت بطور عادي بر روي سيستم خود log-in نکنيد. در اين موارد بهتر است به احساس خود اعتماد کرده و از اين گزينه براي log-in استفاده نماييد. توجه داشته باشيد که اين گزينه نمي تواند مشکلات ايجاد شده بخاطر فايل ها يا درايورهاي معيوب يا مفقود را برطرف نمايد (در اين شرايط شما به WinRE نياز خواهيد داشت که در ادامه به بررسي آن مي پردازيم).
• Directory Services Restore Mode: اين گزينه تنها بر روي کنترلرهاي دامنه (Domain Controller) اعمال مي شود و به همين دليل شما بر روي سيستم عامل دسک تاپ خود نيازي به آن نخواهيد داشت.
• Debugging Mode: اين گزينه به ويندوز 7 امکان مي دهد تا اطلاعات ديباگينگ را از طريق يک کابل سريال به کامپيوتر ديگري بفرستد تا براي عيب يابي کرنل و يا ساير آناليزهاي سيستم مورد استفاده قرار گيرند.
• Disable Automatic Restart on System Failure: اين گزينه در مواردي مفيد خواهد بود که سيستم شما در يک حلقه ي بي پايان از راه اندازي هاي مجدد گير افتاده است. در واقع، اين گزينه راه اندازي مجدد صفحه ي آبي (BSD) را متوقف مي کند تا شما بتوانيد دليل وقوع مشکل را کشف و برطرف نماييد.
• Disable Driver Signature Enforcement: به درايورهاي داراي امضاهاي نامناسب اجازه ي نصب مي دهد. عملکرد اين گزينه در بوت هاي متوالي ادامه پيدا نخواهد کرد: شما از اين گزينه استفاده نموده و درايور مورد نظر خود را نصب مي کنيد. هنگاميکه سيستم خود را مجدداً بوت نماييد، Driver Signature Enforcement باز هم فعال خواهد شد.
• Start Windows Normally: همانطور که احتمالاً حدس زده ايد، عملکرد سيستم را بطور معمولي آغاز مي کند.
يک رجيستري آسيب ديده مي تواند شما را از سيستم و فايل هاي مهم شما دور نگهدارد. رجيستري يک بانک اطلاعاتي بزرگ است که پيکربندي تمام برنامه ها و سيستم شما را در بر مي گيرد و يک عنصر مرکزي در نحوه ي عملکرد ويندوز به حساب مي آيد. اگر اين فايل به هر صورتي دچار آسيب ديدگي شود، به احتمال قوي قادر به بوت کردن صحيح سيستم خود نخواهيد بود. ساده ترين روش براي خروج از اين شرايط، استفاده از گزينه ي Last known Good Configuration است. اين گزينه، رجيستري را با نسخه اي که در آخرين بارگذاري موفق ويندوز مورد استفاده قرار گرفته است، جايگزين مي نمايد. در اکثر موارد، اين روش مي تواند مشکلات بوت را برطرف کند، گرچه شما متوجه خواهيد شد که تمام تغييرات اعمال شده بر روي رجيستري را از زمان تهيه ي کپي مذکور به بعد از دست داده ايد. با اشاره به نکات فوق، اگر احساس مي کنيد که واقعاً با يک مشکل جدي مواجه هستيد، قدم بعدي شما استفاده از گزينه هاي Windows Recovery خواهد بود.
به گفته ي تيم WinRE، اين محيط داراي دو تابع اصلي است: تشخيص مشکلات با استفاده از ابزار Startup Repair و تأمين يک سکو براي ابزارهاي بازيابي پيشرفته. استفاده از WinRE به اندازه ي کافي آسان است. شما سيستم خود را با ديسک نصب ويندوز 7 بوت مي کنيد و از شما خواسته مي شود تا يک زبان، زمان و گزينه هاي ديگري را طبق معمول انتخاب نماييد. هنگامي که کليدي با برچسب Install را مشاهده کرديد، گزينه اي تحت عنوان
Repair Your Computer نيز در گوشه ي پايين و سمت چپ صفحه در اختيارتان قرار مي گيرد. اين گزينه شما را به گزينه هاي بازيابي سيستم (System Recovery Options) هدايت خواهد نمود.
براي شروع بايد (Windows Automated Installation Kit) Windows AIK را از سايت مايکروسافت بارگذاري کنيد. مطمئن شويد که نسخه ي مربوط به آخرين عرضه ي ويندوز 7 را تهيه کرده ايد (در صورتي که کيت مذکور را از منبع ديگري بارگذاري کرده و يا بدست آورده ايد).
Windows AIK شامل ابزارهاي مورد نياز شما براي استقرار و همچنين ابزارهايي جهت ايجاد محيط بوت براي WinRE است. Imagex.exe يکي از مهم ترين ابزارهايي است که شما به آن نياز خواهيد داشت، يک ابزار خط فرمان که براي ضبط، ويرايش و اعمال Imageهاي نصب مورد استفاده قرار مي گيرد.
توجه داشته باشيد که شما در عين حال مي توانيد Windows AIK را با تهيه ي Business Desktop Development 2007 Kit نيز بدست آوريد. BDD2007 علاوه بر Windows AIK شامل ابزارهاي استقرار و مستندات ضروري ديگري نيز مي باشد.
C:\Program Files\Windows AIK\Tools\PETools
C:\Program Files\Windows AIK\Tools\x86
بعضي از ابزارهاي مورد اشاره، عبارتند از:
• CopyPE: براي ايجاد خودکار يک دايرکتوري ساخت Windows PE محلي، اسکريپ copype.cmd را اجرا کنيد. اين اسکريپت در فولدر PETools قرار گرفته است. اسکريپت مذکور به دو آرگومان نياز دارد: معماري سخت افزاري و موقعيت هدف.
• :<copype.cmd<arch>destination که در آن <arch> مي تواند x86, amd64 و يا ia64 باشد. <destination> نيز مسير يک دايرکتوري محلي است. براي مثال، يک ترکيب کامل براي اجراي اسکريپت مذکور مي تواند بصورت copype.cmd x86 c:\winpe_x86 باشد. نيازي نيست که فولدر مورد نظر خود را از قبل ايجاد نماييد زيرا اين ابزار فولدر مربوطه را برايتان ايجاد خواهد کرد.
اسکريپت copype.cmd ساختار دايرکتوري زير را ايجاد نموده و تمام فايلهاي مورد نياز براي معماري مورد نظر را در آن کپي مي کند:
Winpe_x86\
Winpe_x86\ISO\
Winpe_x86\mount\
• Imagex: اين ابزار در واقع يک mega-Tool است. Imagex ابزاري براي ايجاد، پيکربندي مجدد و همچنين اعمال فايلهاي wim. است. عده اي اين ابزار را با يک ابزار zip-ping، پيشرفته مقايسه مي کنند و از بعضي جهات مي توان گفت که چنين مقايسه اي صحيح است. شما مي توانيد تعدادي از فايل ها و يا تمام سيستم خود را انتخاب کرده و آنها را در يک فايل wim. قرار دهيد. شما همچنين مي توانيد اين فايل را فشرده سازي نماييد. اين ابزار به فايل wim. همانند يک دايرکتوري نگاه مي کند و به همين دليل شما مي توانيد فايل هاي مورد نظر خود را به هر بخش دلخواه (و يا محلهاي مفقوده) اضافه نماييد. يک مثال از قابليت هاي Imagex را مي توانيد تنها با نگاهي به install.wim براي ويندوز 7 مشاهده کنيد. براي مبتديان، بايد بگوييم که اين يک فايل با حجم بيش از 2 گيگابايت است که محتويات آن پس از بسط و باز شدن معادل 8 گيگابايت خواهند بود. همين مثال مي تواند بخشي از قابليت هاي فوق العاده ي Imagex را نشان دهد. OEMها مي توانند از اين ابزار براي باز کردن imageهاي ويندوز 7 يا ويستاي خود، درج اطلاعات Welcome Center خودشان و يا ساير ويژگي هاي بازيابي و سپس بستن مجدد آنها استفاده کنند.
• PEImg: پس از آنکه از Imagex براي بسط يک ساختار Windows PE استفاده کرديد، مي توانيد از PEImg براي اعمال تغييرات در Windows PE نظير نصب بسته ها، درايورها و بسته هاي زبان بهره گيري نماييد.
• OsCDIMG: به شما اجازه مي دهد تا فايلهاي wim. خود را به فايل هاي ISO تبديل کنيد. پس از تبديل اين فايل ها به فرمت ISO، مي توانيد آنها را بر روي CD يا DVD ضبط نموده و ديسک هاي قابل بوت ايجاد کنيد.
Diskpart: اين يک ابزار خط فرمان براي مديريت ديسک است. شما مي توانيد از Diskpart در آماده سازي درايو USB Flash خود استفاده کرده و آن را به يک ابزار قابل بوت تبديل نماييد.
ابزارهاي ديگري نيز در اين مجموعه وجود دارند که شما مي توانيد از طريق Windows AIK با آنها آشنا شويد.
"مدتي پيش من کشف کردم که Walk قادر است با imageهاي دموي مختلف براي نشستهايي که در TechEd Europe با ماشينهاي فيزيکي بجاي imageهاي (بسيار کندتر) Virtual PC انجام مي دادم، کار کند. Walk شامل Imagex.exe است، ابزاري که به شما امکان مي دهد تا imageهايي را از يک پارتيشن ماشين خود ايجاد کرده و آنها را در فايلهاي (Windows Imaging) WIM بسته بندي کنيد.
اولين مرحله شامل استفاده از WAIK و imagex.exe است. اين فايل ها مي توانند براي استقرار متمرکز از طريق Windows Deployment Services (جانشين Remote Installation Services) مورد استفاده قرار گيرند. با اينحال من از آن براي تهيه ي image و بازيابي انواع مختلف imageهاي نمايشي براي ماشين هاي فيزيکي خودم استفاده کردم زيرا نمي خواستم در کنفرانسي نظير TechEd Europe با ماشينهاي کندتر VPC کار کنم. بنابراين، من دو پارتيشن را بر روي ماشين برنامه نويسي خودم ايجاد کردم، يک پارتيشن با نمونه ي اصلي سيستم عامل و يک پارتيشن ثانويه براي imageهاي مختلف نمايشي. من بر روي پارتيشن دوم سيستم عامل Windows Sever 2003 را با هر چيزي که براي نشستهاي دموي خود نياز داشتم نصب نموده و سپس با استفاده از imagex.exe در WAIK يک WIM-image را از نمونه ي سيستم عامل 7 ايجاد کردم. ترکيب فرمان مورد استفاده ي من بصورت زير بود:
imagex/capture D: M:\WindowsImages\Windows2003_OfficeDev.wim"Windows Server 2003 Office Development"
اين فرمان، هر چيزي که بر روي درايو D: وجود دارد را در يک فايل WIM که بر روي داريو ديسک سخت خارجي M: من ذخيره شده است، درج مي نمايد. سپس من دموهاي مورد نياز نشست را آزمايش کرده و با بازيابي image به روش زير، مجدداً به شرايط اوليه برگشتم:
Format D:/q
imagex/apply M:\WindowsImages\Windows2003_OfficeDev.wim 1 D:\
به منظور ارايه ي يک تصوير کامل، در اينجا به ذکر کارهايي مي پردازم که براي TechEd انجام دادم. براي مثال، من در اين کنفرانس به يک image براي برنامه نويسي SharePoint2007 Office، يک image براي برنامه نويسي Composite UI Application Block و WPF با ويندوز ويستا، و يک image سوم براي برنامه نويسي ساده و قديمي Office 2003 (در طول مرحله بتاي Office 2007 و خصوصاً VSTO 2005 SE، نصب دو نسخه ي Office 2003 و Office 2007 در کنار يکديگر امکانپذير نبود).
1- پيش از هر چيز، من يک نصب ابتدايي از Windows Server 2003 را بر روي دومين پارتيشن (D:) کامپيوترم ايجاد کردم.
2- سپس، پارتيشن ويستاي اصلي خودم را براي کارهاي معمولي (email، برنامه نويسي در دفتر کارمان و غيره) نصب کردم.
3- WAIK را برروي نمونه ويستاي اصلي خودم نصب نمودم.
4- سپس، اولين image را با استفاده از imagex/capture از پارتيشن Windows Server 2003 تهيه کردم.
5- در مرحله ي بعد، همه چيز را براي برنامه نويسي Office 2003 بر روي اين Windows Server 2003 نصب نمودم.
6- حالا با استفاده از فرمان imagex/capture يک image جديد را از اين ايستگاه کاري برنامه نويسي Office 2003 تهيه کردم.
7- سپس، نمونه ي اوليه ي Windows Server 2003 را با استفاده از فرمان imagex/apply بازيابي نمودم.
8- بر روي نمونه ي بازيابي شده ي Windows Server 2003، همه چيز را براي برنامه نويسي Office 2007 نصب کردم.
9- يکبار ديگر با استفاده از فرمان imagex/capture از ايستگاه کاري برنامه نويسي Office 2007 يک Image تهيه کردم.
10- حالا من Imageهاي دموي خود را بصورت فايلهاي WIM در اختيار داشتم و مي توانستم تنها در مدت 15 دقيقه با بازيابي Image مقتضي از طريق فرمان imagex/apply در بين Office 2003 و Office 2007 سوييچ نمايم.
به اين ترتيب، مديريت پارتيشنهاي دموي من واقعاً آسان شده بود و ديگر مجبور نبودم از PCهاي مجازي (VPC) استفاده کنم، اما هنوز همان مزايا نظير بازيابي بسيار سريع يک مرحله ي ابتدايي از ماشينهايم را در اختيار داشتم. قدم بعدي کاملاً آشکار بود و من از تعطيلات سال نو براي تکميل کارهايم استفاده کردم. من مي خواستم يک روش بسيار روان را براي بازيابي سريع سرورها و ايستگاه هاي کاري آزمايشي خود (در صورت بروز مشکلات پيش بيني نشده) در اختيار داشته باشم. ايده ي من، ايجاد Imageهاي WIM براي هر سرور و سپس استقرار آنها از طريق Windows Deployment Services از PDC خودم و يا از درايوهاي ديسک سخت خارجي بود. ولي من نمي خواستم دو نمونه سيستم عامل را بر روي هر ماشين داشته باشم (يک نمونه براي تهيه و بازيابي Image و ديگري براي کارهاي Productive). در نتيجه، من به يک نسخه ي CD قابل بوت از ويندوز با imagex نصب شده بر روي آن احتياج داشتم تا بعنوان نمونه سيستم عامل تهيه و بازيابي Image مورد استفاده قرار گيرد.
در نهايت، WAIK شامل تمام ابزارهاي مورد نياز براي ايجاد نمونه هاي Windows PE است که از رسانه هاي گوناگوني نظير CDها، DVDها و يا درايوهاي USB قابل بوت هستند.
در اينجا بود که من تصميم گرفتم با ماشين خانگي خود ريسک نمايم. پس از مدتي جستجو، توانستم راه حل مناسبي را پيدا کنم. مراحل انجام اينکار به حدي ساده بودند که من کاملاً غافلگير شدم:
WAIK را بارگذاري و نصب کنيد.
اعلان فرمان Windows PE Tools را باز کنيد.
يک دايرکتوري را براي الگوي Windows PE image خود ايجاد نماييد (براي مثال، C:\WinPE).
به C:\Program Files\Windows AIK\Tools\PETools سوييچ کنيد.
فرمان copype x86 C:\WinPE را اجرا نماييد. حالا هر چيزي (ابزارها، برنامه ها و غيره) که مي خواهيد را در دايرکتوري ISO دايرکتوري الگوي Windows PE خود کپي نماييد. شما مي توانيد هر دايرکتوري فرعي دلخواهي را در داخل دايرکتوري فرعي ISO ايجاد کنيد (نظير Imaging در مثال زير که در آن من ابزار در مثال زير که در آن من ابزار Imagex.exe را به دايرکتوري Imaging دايرکتوري الگوي ISO خودم کپي کرده ام):
Copy "C:\Program Files\Windows AIK\Tools\x86\imagex.exe" c:\WinPE\ISO\Imaging
به
C:\Program Files\Windows AIK\Tools\PETools\x86
سوئيچ نماييد. حالا image بوت اصلي Windows PE را بصورت زير اعمال کنيد:
imagex/apply winpe.wim 1 c:\WinPE\mount
با استفاده از ابزار peimg.exe، شما مي توانيد درايورهاي اضافي را با مشخص کردن يک فايل INF و يا بسته هاي پيش ساخته اي نظير، MSXML, MDAC يا پشتيباني Windows Scripting را نصب نماييد. براي مثال مي توان به موارد زير اشاره کرد:
peimg/install=WinPE-XML-Package C:\WinPE\mount
peimg/install=WinPE-Scripting-Package C:\WinPE\mount
پس از آماده شدن دايرکتوري "Mount" (با استفاده از ابزار Peimg.exe و سوييچ /prep) شما مي توانيد يک WIM Image را با فرمان زير براي دايرکتوري الگوي ISO خود ايجاد نماييد:
imagex/capture/boot/compress max "C:\WinPE\mount"
"C:\winpe\iso\sources\boot.wim" "mszCool PE"
سپس شما بايد يک ISO Image را ايجاد کنيد که مي توانيد آن را با استفاده از هر ابزار مورد نظر خود (نظير Nero) بر روي يک CD ضبط نماييد:
Oscadimg -n c:\winpe\ISO c:\winpe\mszCool_winpe.iso -n -bc:\winpe\etfsboot.com
با استفاده از ابزار OSCDIMG.EXE، شما يک ISO Image آماده استفاده را ايجاد کرده ايد که مي توانيد آن را بر روي يک CD به يک نسخه ي قابل بوت از Windows PE تبديل مي شود. از داخل اين نمونه ي بوت شده از CD، شما مي توانيد Image هر يک از پارتيشنهاي کامپيوترتان را ايجاد و يا بازيابي کنيد. اگر در هنگام استفاده از اين ابزار با ترکيب ذکر شده در بالا با پيام خطايي مواجه شديد، مي توانيد از ترکيب زير استفاده نماييد:
Oscdimg -n -bc:\winpe\etfsboot.com c:\winpe\ISO c:\winpe\winpe.iso
من اين روش را بر روي ايستگاه خانگي خودم و با تهيه و بازيابي Image از پارتيشن نمونه ي اصلي سيستم عامل آن (که پارتيشن بوت آن نيز به حساب مي آيد) آزمايش کردم و نتيجه ي کاملاً رضايت بخش بود. تمام اين مراحل به همراه مطالعه ي راهنماييهاي مربوط به ايجاد اينگونه Imageهاي Windows PE تنها 40 دقيقه طول کشيدند.
1- Select disk (يا عدد کليد USB شما. اين عدد را با دقت و احتياط وارد کنيد)
Clean (همان طور که قبلاً نيز گفتيم، مراقب باشيد زيرا اين فرمان ديسک شما را پاکسازي خواهد کرد)
Create partition primary
1 Select partition
Active
Format fs=fat32
Assign
Assign
پس از اتمام اين مراحل، مي توانيد فولدر ISO را به درايو USB خود کپي نماييد. مجموعه ي فرمان ها، بطور دقيق به اين ترتيب است:
diskpart
list disk
select disk#
clean
create partition primary
1 select partition
active
format quick fs=fat32
assign
exit
حرف # را با شماره ي درايو USB خود عوض کنيد.
کار تمام شد، حالا شما يک ابزار فراگير را براي تهيه و بازيابي Image و تعمير ويندوز 7 و ويستا در اختيار داريد. ديسکي که به اين ترتيب ايجاد کرديد، تلاش خواهد نمود تا با استفاده از BootMgr به شيوه ي Windows PE/Vista/Longhorn server بوت شود.
کاربران زيادي از ما درباره ي وادار نمودن يک درايو USB به بوت با شيوه ي Server 2003/XP/Windows 2000/Windows NT سوال کرده اند.
شما نمي توانيد نسخه ي Vista/PE ابزار Diskpart را بر روي ويندوز XP اجرا کنيد و از سوي ديگر، نسخه ي قديمي تر نيز قادر به آماده سازي يک درايو USB نمي باشد. در نتيجه، شما بايد اينکار را از ويندوز 7 و ويستا و يا نسخه ي ويستاي Windows PE انجام دهيد. پس از فرمت شدن درايو، يک سکتور بوت 7 بر روي آن ايجاد خواهد شد و در نتيجه به سيستم هاي عامل NT/x200/XP بوت نخواهد شد. شما مي توانيد از يوتيليتي BootSect بصورت زير استفاده کنيد:
Boosect/nt52 E:
اين فرمان يک سکتور بوت Window 2003 Server boot (سکتور بوتي که از boot.ini استفاده مي نمايد) را بر روي درايو E: ايجاد مي کند. ما اين روش را آزمايش نکرده ايم، ولي شما مي توانيد NTLDR, BOOT.INI و NTDETECT.COM را بر روي يک درايو USB کپي کرده و از آن بعنوان شيوه اي براي راه اندازي ماشيني که از يک محيط بوت معيوب رنج مي برد، بهره گيري نماييد.
منبع: ماهنامه ي کامپيوتري بزرگراه رايانه، شماره ي 136.
اگرچه ويستا فاقد برخي قابليت هاي حياتي بود: مثلاً روشي براي ايجاد يک ديسک Recovery Environment به منظور بوت سيستم وجود نداشت (شما مجبور بوديد از DVD ويندوز ويستا استفاده کنيد). بک آپ فايل فولدر، با استفاده از برنامه هاي ثالث قابل انجام بود.
ويندوز 7 روي اين پلاتفرم توسعه يافت و يک سيستم کامل Backup and Restore را ارائه نمود. براي فهم اين سير تحول و مسير تکاملي ويندوز، مطالعه ي اين مقاله ي روزآمد شده ي مقايسه اي روي دو سيستم عامل ويستا و ويندوز 7 را به شما توصيه مي کنيم.
Backup and Restore
در داخل کنسول Backup and Restore، شما مي توانيد عمليات زير را انجام دهيد:
• تهيه ي کپي پشتيبان از تک تک درايوهاي ديسک سخت خود يا کل سيستم با انتخاب همه ي درايوها
• ايجاد يک system repair disk که مي تواند براي بوت نمودن کامپيوتر مورد استفاده قرار گيرد. اين ديسک همچنين داراي ابزارهاي بازيابي سيستم ويندوز مي باشد که مي تواند به شما در نجات ويندوز از يک خطاي جدي يا بازيابي داده هاي کامپيوتر با استفاده از يک system image که قبلاً از سيستم خود تهيه کرده ايد، کمک نمايد.
• بازيابي فايل ها و يا کل داده هاي PC از کپي هاي پشتيباني که قبلاً ايجاد کرده ايد.
گذشته از سهولت استفاده، بهبودهاي ديگري نيز در برنامه ي Backup ويندوز 7 اعمال شده اند. امکان انتخاب محلي که مي خواهيد فايل هاي کپي پشتيبان خود را در آن ذخيره کنيد، وجود دارد. شما مي توانيد از فايل هاي خود بر روي يک ديوار ديگر در سيستم، بر روي يک درايور قابل حمل (نظير USB)، يک CD، يک DVD وحتي يک سيستم ديگر (با استفاده از يک فولدر اشتراکي بر روي آن سيستم) کپي پشتيباني تهيه نماييد.
در نظر داشته باشيد که اگر مي خواهيد براي اين منظور از محلي بر روي شبکه استفاده کنيد، بايستي اعتبارنامه هاي مربوطه را نيز درج نماييد.
پيش از آنکه کار تهيه ي کپي پشتيبان از کل سيستم خود را آغاز کنيد، بهتر است اقدامات احتياطي را در نظر بگيريد. هنگامي که کپي پشتيبان PC خود را بازيابي مي کنيد، تقريباً درايو خود را بطور کامل بازنويسي خواهيد کرد و اين وضعيت مي تواند براي محتويات فعلي سيستم شما کاملاً مخرب باشد، به همين دليل توصيه مي کنيم که اين موضوع را پيش از انجام تفريحي فرآيند مذکور بر روي سيستم خانگي خود در نظر داشته باشيد (هر چند که اين فرآيند بطور نسبتاً آساني انجام مي شود، بسيار شبيه به CDهاي بازيابي که با اکثر کامپيوترهاي لپ تاپ ارائه مي شوند). توجه داشته باشيد که اين يک ابزار "اورژانس" براي شرايط اضطراري است.
دسترسي به کپي هاي پشتيبان با Virtual PC يا Virtual Server
با استفاده از Virtual PC 2007 يا Virtual Server 2005، مي توانيد VHD را به فهرست درايوهاي ديسک سخت نصب شده بر روي يک ماشين مجازي (VM) که قبلاً ايجاد کرده ايد، اضافه نماييد (يک VM نصب شده بر روي ويندوز XP يا ويندوز 7، بهترين عملکرد را خواهد داشت). حالا ماشين مجازي خود را طبق معمول روشن کنيد. هنگاميکه VM در حال کار است، بايد کپي پشتيبان داده هاي خود را بصورت يک درايو جديد در فهرست درايوهاي ديسک سخت VM خود مشاهده نماييد.
شما مي توانيد فايل هاي مورد نياز خود را انتخاب کرده و آنها را جداگانه بازيابي نماييد.
در اينجا بايد به يک نکته ي مهم توجه داشته باشيد: مطمئن شويد حساب کاربري مورد استفاده ي شما براي اجراي Virtual PC يا Virtual Server بايد مجوزهاي Read/Write بر روي فايل VHD را داشته باشد. اگر حساب کاربري مورد نظر فاقد اين مجوزها باشد، احتمالاً درايو مربوطه را نخواهيد ديد و قادر به Mount آن در ويندوز نخواهيد بود.
همانطور که قبلاً نيز اشاره کرديم، پس از راه اندازي VM خود و مراجعه به My Computer در آن، مي توانيد کپي پشتيبان داده هاي خود (که بصورت يک درايو جديد فهرست شده است) را مشاهده نماييد. اگر از Virtual Server 2005 استفاده مي کنيد، فرمان vhdmount نيز در اختيارتان قرار دارد که به شما امکان مي دهد يک فايل VHD را در داخل سيستم جاري بعنوان يک درايو مجازي Mount نماييد، به اين ترتيب نيازي به راه اندازي يک محيط مجازي نخواهيد داشت.
ابزار Backup Status and Configuration در ويستا و اکنون در ويندوز 7؟
در ويندوز 7 وضعيت تغيير کرد و ابزار Backup Status and Configuration، بوسيله ي ابزاري به نام "Backup and Restore"، جايگزين گرديد.
Backup and Restore، يک شيوه ي ساده براي محافظت از داده هاي شما است. اما اگر مي خواهيد تغييراتي بر روي فرآيند تهيه ي کپي پشتيبان در ويستا اعمال نماييد، بايد از ابزار Backup Status and Configuration استفاده کنيد. شما با انتخاب منوي Program, Accessories و نهايتاً System Tools مي توانيد اين ابزار را بيابيد. از درون گزينه هاي BSC است که شما مي توانيد انتخاب کنيد، کپي پشتيبان بر روي کدام ديسک يا درايو شبکه ذخيره گردد. شما همچنين مي توانيد انواع فايل هايي که مي خواهيد بطور منظم از آنها کپي پشتيبان تهيه گردد (تصوير، موسيقي، ويديوها، eMail، اسناد، نمايش هاي تلويزيوني، فايل هاي فشرده سازي شده، فايل هاي اضافي و امثالهم) را انتخاب نماييد. جنبه ي بسيار جذاب تمام اين موارد در آن است که شما مي توانيد Backup خود را بصورتي زمانبندي کنيد تا هر زمان که مي خواهيد انجام گردد.
رده بندي سيستم
رده بندي (که Windows Experience Index ناميده مي شود) روي يک مقياس 1 تا 5،9 در ويستا و 1 تا 7،9 در ويندوز 7 صورت مي پذيرد که در دسته بندي هاي Processor, RAM, Graphics, Gaming Graphics و Primary Hard Disk به سيستم شما تعلق مي گيرند. برخلاف آنچه که احتمالاً انتظار داريد، رده بندي نهايي، يک ميانگين از تمام رتبه هاي مذکور به حساب نمي آيد، بلکه عملاً پائين ترين امتيازي است که سيستم شما در يکي از اين دسته بندي ها بدست آورده است.
سطوح اين رده بندي در ويندوز ويستا بطور کلي عبارت بودند از:
• سطح 1: قابليت اجراي ويندوز ويستا (البته نه به طور کامل)
• سطح 2: سيستم قابل ارتقاء
• سطح 3: يک ماشين سطح پايين
• سطح 4: يک ماشين پيشرفته
• سطح 5: عملکرد بالا و مناسب براي اجراي بازي ها
• سطح 6: سيستم هاي بالا رتبه
قواعد امتيازدهي در ويندوز 7 تغيير نمود، بدان معنا که نمره هاي اخذ شده روي سخت افزار مشابه نسبت به ويستا، معناي يکساني نمي دهد.
امتيازات 6 يا 7، مبين سيستم هاي بالارتبه هستند. امتياز 6 يا 7 بر حسب gaming graphics، به سيستمي اطلاق مي شود که حداقل از DirectX10 و درايو WDDM 1.1 پشتيباني نمايد. پشتيباني صرف از 9 DirectX همراه با درايورهاي WDDM 1.0، امتياز 5،9 را کسب خواهد نمود.
بعنوان راهنما مايکروسافت مدعي است اغلب سي پي يوهاي چهار هسته اي در طيف امتياز 6 تا 7 قرار مي گيرند و هشت هسته اي ها، قادرند به امتياز 7،9 نزديک شوند.
اتفاق نظر تمام متخصصين ويستا و ويندوز 7 در زمينه ي اجراي مجدد اين رده بندي، يکي از دلايل اصلي ما براي توصيه ي آن به شما است. دو کاربر روي دو سيستم مشابه ممکن است نتايج متفاوتي را بدست آورند. در نظر داشته باشيد که اين موضوع به هيچ وجه "گيج کننده" به حساب نمي آيد؛ زيرا رده بندي مذکور پائين ترين امتيازي است که از تنظيمات Aero بر روي سيستم هاي مذکور بدست مي آيند. پس از تنظيم چند گزينه و اطمينان از اينکه آخرين درايورها و ارتقاء ها بر روي سيستم نصب شده اند، هر دو کاربر فرضي، مجدداً آزمايش ها را اجرا نموده و امتيازهاي بهتري را بدست مي آورند. بالاترين امتياز ممکن (در حال حاضر) معادل 7،9 است، هر چند که پيشرفت سخت افزاري به مايکروسافت امکان مي دهد تا اين تنظيمات را تغيير دهد.
اين رده بندي چه معنائي دارد و آيا ما بايد تمام تلاش خود را براي انطباق با اين اعداد و ارقام بکار بگيريم؟ خوب، اين موضوع به نحوه ي عملکرد واقعي سيستم شما بستگي دارد... در واقع، اين موضوع کاملاً به جزئيات و همچنين آنچه که شما در جستجوي آن هستيد، بستگي خواهد داشت.
اگر با نحوه ي انجام اينکار آشنايي داشته باشيد، مي توانيد نتايج WEI را تغيير دهيد. شما مي توانيد فايل XML مربوطه را پيدا کرده و عملاً ارقام داخل آن را تغيير دهيد. شما ابتدا بايد نسخه ي اصلي اين فايل را در محل امني ذخيره نموده، تغييرات مورد نظر خود را اعمال کرده و سپس مجدداً به ابزار رده بندي نگاهي بيندازيد. اين شيوه در بعضي از مواقع مؤثر است اما گاهي اوقات نيز بي نتيجه خواهد بود. به هر حال، تلاش براي دستکاري ارقام رده بندي سيستم مي تواند جالب باشد.
در هر صورت، شما بعنوان يک کاربر حرفه اي ويندوز 7 احتمالاً مي خواهيد بدانيد که اين آزمايش چگونه انجام مي شود. هنگاميکه فرآيند بروزرساني امتياز را اجرا مي کنيد، مي توانيد ببينيد که از شما براي اجرا (Window System Assessment Tool) WinSAT اجازه مي گيرد.
Window System Assessment Tool
هنگامي که شما ويندوز 7 يا ويستا را براي اولين بار اجرا مي کنيد (اما پيش از Login, WinSAT) فرآيند آزمايشي خود را اجرا مي نمايد تا ببيند که آيا ماشين شما قادر به اداره ي سيستم عامل مي باشد يا خير. اين ابزار از اطلاعات بدست آمده براي تعيين آن دسته از ويژگي هاي سيستم عامل که بايستي بطور پيش فرض فعال يا غيرفعال شوند، استفاده مي کند. براي مثال، اگر سيستم شما قادر به اداره ي اينترفيس Aero نباشد، تنظيمات سيستم عامل شما به حالت Basic تنزل خواهند يافت.
يکي از مزاياي WinSAT اين است که توسعه دهندگان بازي ها مي توانند از API براي تمرکز بر روي عملکرد بازي هاي خود بر حسب نتايج آزمايش هاي مذکور استفاده نمايند. بازي ها مي توانند بصورتي توسعه يابند که در طول نصب خود، ابزار WinSAT را اجرا کرده و در نتيجه تصميم بگيرند که کدام ويژگي هاي بازي بايد بر روي سخت افزار بخصوص شما فعال يا غيرفعال گردند. بطور منطقي، کاربراني که مايل به دستکاري و تنظيم گزينه هاي مختلف بازي هاي خود هستند، قادر به انجام اينکار خواهند بود؛ اما بازي حداقل در اجراي ابتدائي خود، بهترين شرايط قابل دسترسي را در اختيار کاربر قرار مي دهد زيرا WinSAT به بازي اطلاع داده است که سيستم در چه سطحي قرار دارد.
يوتيليتي WinSAT، خروجي خود را در دايرکتوري سيستم "systemroot%\Performance\WinSAT\DataStore%" ذخيره مي نمايد. هر بار که شما اين ابزار را اجرا مي کنيد، يک فايل XML جديد در فولدر مذکور ايجاد مي گردد که تاريخ اجراي آزمايش در ابتداي نام آن ذکر شده است (براي مثال، (Assessment (Format). WinSAT.xml000.00.00.12 2007-01-01. بعلاوه، يک فايل در اين دايرکتوري قرار دارد که عبارت Initial در داخل پرانتز نام آن ذکر شده است. اين فايل حاوي نتايج ارزيابي عملکرد سيستم در اولين آزمايشي است که ويندوز 7 يا ويستا پس از نصب اوليه ي خود بر روي PC شما انجام داده اند.
شما مطمئناً بايد نگاهي به اطلاعات داخل اين فايل بيندازيد، زيرا مايکروسافت تنها بخش کوچکي از اطلاعات جمع آوري شده را در UI ارائه مي کند. هنگاميکه فايل XML را باز مي کنيد، مي توانيد سطح گسترده ي آزمايش هايي که انجام شده اند را مشاهده نماييد. از سوي ديگر، بجاي يک پاسخ عددي ساده با زمان هاي پاسخ واقعي براي آزمايش هاي انجام شده مواجه خواهيد شد. کاربران متوسط هرگز نمي دانند که با اين همه جزئيات چه کاري مي توانند انجام دهند، اما به هر حال بسيار جذاب خواهد بود که بدانيد چه چيزي بر روي سيستم شما اتفاق مي افتد.
Problem Reports and Soluions اکنون بخشي از Action Center در پانل کنترل ويندوز ويستا (و يا با تايپ فرمان wercon.exe در فيلد جستجوي گوي Start) به يک ابزاري دسترسي داريد که به يافتن راه حل هايي براي مشکلاتتان کمک خواهد کرد. بنابراين هنگاميکه يک برنامه بطور غيرمنتظره اي بسته مي شود، وضعيت آن در يک گزارش (log) ثبت خواهد شد که مي توانيد بعداً اطلاعات بيشتري را درباره ي آن درخواست نماييد.
هنگاميکه شما اين ابزار را باز مي کنيد، فهرستي از کارهائي که مي توانيد انجام دهيد را مشاهده خواهيد نمود که عبارتند از:
• Check for New Solutions: گاهي اوقات (عملاً در بسياري از مواقع) مشکلات شما فاقد يک راه حل مستقيم هستند، بنابراين مي توانيد مدتي صبر کرده و سپس مجدداً شانس خود را براي يافتن يک راه حل امتحان نماييد. اين گزينه تمام مشکلاتي که در فايل گزارش شما فهرست شده اند را مجدداً بررسي مي نمايد تا ببيند که آيا يک ارتقاء يا راه حل براي آنها ارائه شده است يا خير.
• See Problem to Check: همانطور که در شکل (5) مشاهده مي کنيد، شما مي توانيد تمام مشکلاتي که در سيستم شما ثبت شده اند را به همراه تاريخ ثبت و همچنين هرگونه جزئيات اضافي که احتمالاً قابل دسترسي بوده است را مشاهده نماييد. اين گزينه به شما اجازه مي دهد تا مشکلاتي که مي خواهيد راه حل هاي احتمالي براي آنها بررسي شوند (بجاي بررسي راه حل ها براي تمام مشکلاتي که در گزارش مشکلات فهرست شده اند) را انتخاب کنيد.
• Change Settings: شما مي توانيد ويندوز را وادار نماييد تا بطور خودکار به جستجوي راه حل هايي براي مشکلات بپردازد و يا اينکه پيش از هر کاري از شما کسب تکليف کند. شما تنوعي از "سطوح موافقت" (Consent Level) را براي انتخاب در اختيار داريد. شما مي توانيد تنظيمات پيشرفته اي نظير توانائي مسدود نمودن گزارش هاي ارسالي درباره ي نرم افزارهاي کاربردي معين را پيکربندي کنيد.
توجه داشته باشيد، گزينه ي Send All Data يک سطح موافقت است که شما نمي توانيد آن را از طريق اينترفيس پانل کنترل پيکربندي نماييد. اين گزينه تنها از طريق تنظيمات Group Policy پيکربندي خواهد بود. اگر اين گزينه در داخل Group Policy پيکربندي شده باشد، تمام داده ها بدون کسب تکليف از شما ارسال خواهند شد. شما همچنين مي توانيد از Group Policy استفاده کرده و ارسال اين گزارشها از سيستم هاي شبکه ي خود را بطور کامل غيرفعال نماييد.
شما همچنين مي توانيد از Corporate Error Reporting استفاده کنيد.
• Clear Soluion and Problem History: اين گزينه، يک شيوه ي سريع براي حذف تمام مشکلات ثبت شده است. پس از آنکه تغييرات و اصلاحات مورد نياز را اعمال کرديد، احتمالاً ترجيح مي دهيد که اين فهرست را پاکسازي نماييد.
ابزار Problem Reports and Solutions از يک کنترل مرورگر وب استفاده مي کند تا به ارسال و دريافت اطلاعات کنترل کاربران مابين سيستم هاي آنها و مايکروسافت کمک نمايد، اما کار اصلي براي درخواست راه حلها توسط Windows Error Reporting انجام مي شود. اين راه حلها مي توانند شامل دستورالمعلهايي براي رفع مشکل باشند. آنها همچنين مي توانند شامل لينکي به سايت وب Windows Update و يا مقاله اي در Microsoft Knowledge Base باشند.
در ويندوز 7، Problem Reports and Soluions، اکنون بخشي از Action center مي باشد که مکاني متمرکز براي مشاهده پيام هاي هشدار و اعمالي است که به عملکرد بهتر و هموارتر ويندوز کمک مي کنند. شما مي توانيد از Action center براي بررسي توصيه هاي مهم در مورد تنظيمات امنيتي و نگهداري سيستم که نياز به توجه شما دارند، بدست آوردن اطلاعات درباره ي تنظيمات سيستمي خاص و ... بهره گيري نماييد.
Corporate Error Reporting چيست؟
Event Viewer نيز در اين مورد مفيد خواهد بود و شما مي توانيد logهاي متعددي را با يکديگر ترکيب نماييد، اما Corporate Error Reporting يک شيوه ي بهتر براي مشاهده ي خطاهاي نرم افزارهاي کاربردي بر روي شبکه ي شما به حساب مي آيد.
براي راه اندازي اين روش، از Group Policy براي هدايت گزارش هاي خطاهاي خود به يک سرور اينترانت با بهره گيري از تنظيمات Corporate windows Error Reporting GP، استفاده نماييد. سپس شما بايد برنامه هاي آناليز را از مايکروسافت دريافت کنيد تا بتوانيد خطاهاي فراواني که از سيستم هاي خود دريافت مي نماييد را جمع آوري کرده و پيش از ارسال به مايکروسافت فيلترگذاري نماييد.
مايکروسافت، گزارش هاي خطاها را در دسته بنديهاي Bucket سازماندهي کرده است. در مشکلات "حالت کاربري"، اين Bucket توسط نام و نسخه ي نرم افزار کاربردي به همراه نام و نسخه ي مدول تعريف مي شوند. در مشکلات "حالت کرنل" Bucket شامل کدهاي توقف و پارامترهاي مربوطه است. شما مي توانيد Bucket مرتبط با مشکل نرم افزار کاربردي خاص خود را با مراجعه به Event Viewer، باز کردن گزارش هاي نرم افزار کاربردي و سپس يافتن "سقوط" نرم افزار کاربردي که به مشکل شما مربوط مي شود، پيدا کنيد. اين Event شامل شماره ي Bucket است که مايکروسافت سوابق آن را نگهداري مي کند.
Chris Pratley يکي از مديران برنامه ي مايکروسافت درباره ي نحوه ي پيگيري Bucketها توسط مايکروسافت مي گويد: "وقتي شما يک سقوط نرم افزاري را گزارش مي کنيد، اگر اين مشکل قبلاً توسط کاربر ديگري نيز گزارش شده باشد، مايکروسافت به تعداد شمارش Bucket مربوطه مي افزايد. پس از مدتي، ما يک نمودار "منحني سقوط" بدست مي آوريم. در سمت چپ، Bucketهائي با بيشترين تعداد گزارش قرار مي گيرند. در سمت راست اين نمودار، فهرست بسيار بلندي از Bucketهاي فوق العاده کمياب قرار مي گيرند که تنها يک نفر در ميان ميليون ها کاربر با آن مواجه شده و تمايل به گزارش نمودن آن داشته است. اين منحني يک "top N" را در اختيار ما مي گذارد. به اين ترتيب، ما بطور تحت اللفظي مي توانيم تعيين کنيم که اگر تنها 10 مشکل برتر اين فهرست را برطرف نمائيم، چند درصد از کاربران را خوشحال خواهيم کرد.
در نظر داشته باشيد که Error Reporting يک ابزار فرعي به حساب مي آيد و بايد به منظور کمک به برطرف سازي مشکلات موجود و ايجاد سرويس پک ها يا ساير ارتقاءها مورد استفاده قرار گيرد. با وجود آنکه ممکن است کاربران يک پاسخ شخصي را دريافت نکنند، اطلاعاتي که توسط آن ها ارسال مي گردد در يک بانک اطلاعاتي درج شده و براي اصلاحات و ارتقاءهاي بعدي در نظر گرفته خواهند شد.
هر کامپيوتر داراي يک خط مبنا مي باشد. خط مبنا (Baseline) شيوه ي استاندارد و بهينه ي کار براي يک کامپيوتر، بر اساس مجموعه سخت افزارها و نرم افزارهاي کنوني آن است. پس از آنکه با خط مبناي سيستم خود آشنا شديد، مي توانيد ببينيد که آيا زمان يا يک نرم افزار کاربردي جديد، باعث تحميل هزينه اضافي بر عملکرد و اعتمادپذيري سيستم مي گردد يا خير. اما اين "ديدن" تحت اللفظي به يک ابزار مناسب نظارت بر عملکرد نياز خواهد داشت.
مانيتورينگ قابليت اعتماد سيستم
هدف اصلي اين ابزار، حفظ سوابق رويدادهاي مرتبط با اعتمادپذيري سيستم است که بصورت تغييراتي در سيستم شما که مي توانند سطح پايداري آن را تغيير دهند و يا رويدادهايي که مي توانند نشان دهنده ي ناپايداري سيستم باشند، تعريف مي شوند. رويدادهايي که تحت نظارت قرار مي گيرند، عبارتند از:
• بروزرساني هاي ويندوز
• نصب و يا حذف نرم افزارها
• نصب، بروزرساني، عقب گرد (Rollback) و حذف درايورهاي ابزار
• توقف و يا قفل شدن نرم افزارهاي کاربردي
• درايورهاي ابزاري که در فرآيند Load يا Unload با شکست مواجه شده اند
• معايب حافظه و ديسک
• مشکلات ويندوز نظير معايب بوت، سقوط سيستم و نواقص مرتبط با فرآيند Sleep
شکل (4) سيستمي را نشان مي دهد که در طول زمان "ناپايدارتر" شده است. شما مي توانيد (بطور تحت اللفظي) شاهد زوال ويندوز 7 خود باشيد. با استفاده از اين ناظر، شما مي توانيد ببينيد که چه چيزي باعث ناپايداري کامپيوترتان شده است: موضوع به يک نرم افزار کاربردي مربوط مي شود يا مجموعه اي از نرم افزارهاي کاربردي در آن نقش داشته اند؟ آيا مشکل با اضافه شدن يک مؤلفه ي جديد آغاز شده است؟
اگر شاهد يک افت در سطح پايداري سيستم هستيد، مي توانيد تاريخ آغاز افت را تعيين کرده و بررسي نماييد که کداميک از اين موارد باعث ايجاد ناپايداري شده است: نصب (يا حذف) نرم افزار، نواقص نرم افزارهاي کاربردي، خرابي هاي سخت افزاري، مشکلات ويندوز و يا مسائل متفرقه.
بسياري از کاربران درباره ي اعتبار Reliability Monitor پرسش هايي را مطرح مي کنند. بعضي از سئوالاتي که از Ed Bott پرسيده شده اند، عبارتند از: اگر شاخص پايداري سيستم من به پائين تر از 5 برسد، آيا زمان آن رسيده است که سيستم عامل خود را مجدداً بطور کامل نصب کنم؟ آيا واقعاً منطقي است که نتيجه بگيرم پايداري کلي سيستم من تنها بخاطر آنکه Explorer دو بار در طول يک روز با سقوط مواجه بوده است از سطح کامل 10 به 8/17 برسد؟ باز هم آيا منطقي است که همين سطح پايداري در روز بعد بخاطر از کار افتادن OneNote 2007 Beta 1 تا 5/77 کاهش يابد (حتي با وجود آنکه از آن زمان به بعد اين نرم افزار بدون هيچ مشکلي به کار خود ادامه داده است)؟
مديريت و نظارت بر منابع سيستم
ناظر عملکرد سيستم
هريک از اين آبجکت ها حاوي تعدادي Counter هستند (تعداد آنها بيشتري از حدي است که بتوانيد همه ي آنها را بشناسيد). پس از آنکه تمام Counterهاي مورد نظر خود را راه اندازي کرديد، مي توانيد تغييراتي را در زمينه ي نحوه ي نمايش آنها اعمال نماييد. براي مثال، شما مي توانيد رنگ خطوط را براي هر يک از نمودارها تغيير دهيد تا متمايز نمودن آنها از يکديگر آسانتر باشد. شما همچنين مي توانيد فرمت نمايش را از يک نمودار خطي به يک نمودار هيستوگرام و يا يک گزارش با نمايش عددي تغيير دهيد.
خطوط مبنا و گلوگاه هاي سيستمي
• John Kellett: توصيه هاي زير را درباره ي ايجاد Baseline خودتان ارائه مي کند:
"ممکن است پيش از نصب يک نرم افزار کاربردي بخواهيد يک قرائت خط مبنا را با استفاده از Performance Monitor انجام داده، نرم افزار کاربردي موردنظر را نصب کرده و سپس مجدداً قرائت ديگري را در حاليکه نرم افزار کاربردي اجرا شده با استفاده از Counterهاي اين ابزار انجام دهيد. انجام يک قرائت خط مبنا به نوبه ي خود مي تواند با مشکلات مختلفي همراه باشد. اگر يک سيستم از سخت افزار قدرتمندي برخوردار باشد اما کاربر نتواند واقعاً سيستم را تا مرزهاي عملکردي آن هدايت کند، مي توان پيش بيني کرد که با يک خط صاف مواجه خواهد شد. اگر يک Counter بسيار بالاتر از چيزي است که انتظار داريد، مي توانيد اين موضوع را پيش از رفتن به سراغ مراحل بعدي عيب يابي کنيد".
در نظر داشته باشيد حتي با وجود آنکه شما از نظر فني مي توانيد نظارت و قرائت يک خط مبنا را از راه دور انجام دهيد، مايکروسافت بخاطر تراکم موجود بر روي يک شبکه براي نظارت از راه دور، توصيه مي کند که Baselineها را بصورت محلي تهيه نماييد. بعلاوه، شما بايد ثبت Baseline را در طول چند روز در فواصل زماني مختلف انجام دهيد تا بتوانيد عملکرد واقعي سيستم را مشاهده کنيد. در نهايت، شما بايد خط مبناي سيستم را در فواصل منظم (يکبار در ماه يا هر دو ماه يکبار) بررسي نموده و وضعيت آن را مشاهده کنيد. در مورد شبکه هاي بزرگتر، شايد بهتر باشد که از محصولات نظارتي طرف ثالث بهره گيري نماييد.
المان هاي تحت نظارت در سيستم
Richard Brucrew از Sebring به تعدادي از موارد مهم اشاره مي کند که در آزمون هاي مايکروسافت مورد توجه قرار مي گيرند. بعضي از آبجکت ها و Counterهاي مهم در آزمون عبارتند از:
• حافظه:
Available Bytes: اين مقدار بايد بيش از 4 مگابايت باشد. اگر مقدار مذکور به زير 4 مگابايت نزول کند، بيانگر يک مشکل حافظه خواهد بود. اين Counter بر مقدار حافظه ي قابل دسترسي پس از اختصاص حافظه به مجموعه ي نرم افزارهاي کاربردي کاري و کاشه، نظارت دارد. حافظه غالباً اولين گلوگاه عملکردي در دنياي واقعي به حساب مي آيد. Counterهاي مربوط به ميزان استفاده از پردازنده و درايو ديسک سخت مي توانند به سادگي از آستانه ي خود فراتر روند، تنها به اين دليل که حافظه ي ناکافي باعث تشديد Paging مي گردد که بر هر دو مؤلفه ي مذکور تأثير خواهد گذاشت.
• پردازنده:
Processor Queue Length: اين مقدار بايد بطور متوسط کمتر از 2 باشد. اين Counter، تعداد رشته هايي که در صف پردازش منتظر مانده اند را مي شمارد.
اگر چه بالا بودن شاخص زمان پردازنده مي تواند بيانگر نياز به يک پردازنده ي سريعتر باشد، شما بايد صف Queue پردازنده ي خود را نيز بررسي نماييد. اگر اين مقدار بيشتر از 2 است، احتمالاً بايد به فکر اضافه کردن يک پردازنده ي دوم باشيد و يا تلاش نماييد تا فشار کاري سيستم مورد نظر را با انتقال پردازشهاي معين به سيستم هاي ديگر، کاهش دهيد.
• ديسک:
Physical/Logical Disk: % Disk Time: اين Counter مدت زمان صرف شده براي خواندن و نوشتن درخواست ها را نشان مي دهد. هر چيزي ما بين 50 تا 100 درصد مي تواند بيانگر وجود يک گلوگاه باشد.
Physical/Logical Disk: Disk Queue Length: همانند صف پردازنده (processor queue)، اين مقدار که به درخواست هاي Read/Write معوقه مربوط مي شود نيز بايد کمتر از 2 باشد.
با وجود آنکه تماشاي نماي بلادرنگ سيستم شما ممکن است براي يک دقيقه جالب باشد، براي جمع آوري واقعي داده ها و مديريت آنها جهت مقايسه هاي بعدي، شما بايد Data Collector Sets و Reports آشنا شويد که بعنوان توابع جديدي در ويندوز 7 و ويستا معرفي شده اند.
Data Collector sets به شما اجازه مي دهند تا مجموعه اي از هشدارها و آستانه ها را در کنار يکديگر قرار دهيد که امکان نظارت فوري بر سيستم يا نظارت آن در طول يک دوره ي زماني را در اختيارتان قرار مي دهند. Data Collector sets مي توانند حاوي انواع Data-Collector هاي زير باشند: Counterهاي عملکرد، داده هاي ثبت رويدادها و اطلاعات پيکربندي سيستم (شامل مقادير کليدي رجيستري).
شما مي توانيد يک مجموعه Data Collector را از يک الگو، از يک مجموعه ي موجود Data Collector در يک نماي Performance Monitor و يا با انتخاب Data Collectorهاي جداگانه و تنظيم هر گزينه ي مشخص در خصوصيات (Properties) مجموعه ي Data Collector ايجاد نماييد.
کتابخانه ي بزرگ مجموعه هاي Data Collector که توسط شما قابل پيکربندي هستند مي تواند تا حدودي سردرگم کننده به نظر برسد. بهتر است کار را با تنظيم Counterهاي عملکردي آغاز کرده و سپس آنها را بعنوان يک مجموعه Data Collector ذخيره نماييد. از آن به بعد، دقيقاً مي دانيد که در حال نظارت بر چه چيزي هستيد. شما در طول زمان با اقلام بزرگتري آشنائي پيدا خواهيد کرد.
ثبت وقايع عملکردي با يک پسوند blg. ايجاد گرديده و بطور پيش فرض در فولدر Peflog نگهداري مي شوند. شما آنها را از فولدر مذکور باز نمي کنيد بلکه از داخل خود Performance Monitor قابل دسترسي خواهند بود. اگر بخواهيد اين فايلهاي blg. را به نوع ديگري از فايل ها تبديل کرده و يا مرتباً logهاي خود را براي مشاهده ي آخرين داده ها بازبيني نماييد، توصيه مي کنيم که از محدوده هايي براي تقسيم بندي خودکار log هاي خود استفاده کنيد. شما مي توانيد براي تقسيم فايلهاي log طولاني و يا ترکيب چند فايل log گزارش، از فرمان relog استفاده نماييد. براي آشنايي بيشتر با اين ابزار، فرمان relog ?/ را در اعلان فرمان وارد کنيد.
گزارش هاي تشخيصي سيستم
Nike White مدير محصول مايکروسافت در بخش ويندوز کلاينت، درباره ي قابليت هاي تشخيص ويندوز 7 مي گويد:
"براي مشاهده ي يک معاينه ي کلي سريع از سيستم خود، مي توانيد يکي از اقدامات زير را انجام دهيد:
شيوه ي ساده اين است که پانل کنترل ويندوز را باز کرده، به بخش Performance Information and Tools برويد (شما همچنين مي توانيد در نماي کلاسيک پانل کنترل ويندوز، بر روي اپلت System کليک کرده و سپس گزينه ي Windows Experience Index را انتخاب نماييد). در منوي سمت چپ اين پنجره، مي توانيد Advanced Tools را انتخاب کنيد. اقلام زيادي در اين بخش قابل دسترسي هستند که ممکن است بخواهيد آنها را براي مراجعه هاي بعدي در نظر بگيريد. (در اينجا مي توانيد لينک هاي سريعي را به ابزارهاي مختلف عملکردي بيابيد. همچنين ممکن است چند نکته در مورد مسائل عملکردي را در بالاي اين فهرست مشاهده کنيد که در اصلاح بعضي از مشکلات عملکردي سيستمتان به شما کمک خواهند نمود).
گزينه ي Generate a System Health Report را يافته و سپس يک دقيقه صبر کنيد تا آزمايش مورد نظر اجرا شود. شما متوجه خواهيد شد که حتي با وجود آنکه مسير متفاوتي را پشت سر گذاشته ايد، هنوز در حال استفاده از Performance Monitor براي اجرا و ايجاد گزارش ها هستيد. شيوه ي ديگر براي ايجاد همان گزارش، انجام اينکار از داخل خود Performance Monitor است. ابزار مذکور را اجرا کرده و سپس از بخش Data Collector Sets و تحت System با 4 آزمايش از قبل پيکربندي شده مواجه خواهيد شد.
System Diagnostics را انتخاب کرده، بر روي آن کليک راست نموده و سپس گزينه ي Start را انتخاب کنيد. سپس از بخش Reports و تحت System Diagnostics، گزارشي که در حال اجرا مي باشد را انتخاب نماييد (آخرين گزارش). شما خواهيد ديد اين گزارش، کاملاً با نتيجه ي روشي که قبلاً به آن اشاره کرديم يکسان است.
ساده ترين روش براي اجراي آزمايش، باز کردن يک اعلان فرمان و سپس وارد نمودن فرمان perfmon/report خواهد بود.
ممکن است تعجب کنيد که چرا بايد از اين شيوه ي پيچيده استفاده نماييد، در حاليکه مي توانستيد از يک شيوه ي ساده پانل کنترل بهره گيري کنيد. اين ايده مي تواند منصفانه باشد، اما در اين صورت شيوه ي پانل کنترل نمي تواند سه آزمايش از قبل پيکربندي شده ي ديگر (يعني LAN Diagnostics, System Performance و Wireless Diagnostics) را در اختيارتان قرار دهد.
اين آزمايشها نيز براي تعيين وضعيت کلي سيستم شما بسيار ارزشمند خواهند بود. توجه داشته باشيد که اگر بخواهيد يک مجموعه Data Collector متفاوت را اجرا کنيد، مي توانيد فرمان زير را براي آغاز آن وارد نماييد:
perfmon/report "Name of Data Collector Set"
ابزار System information در ويندوز 7
اين ابزار رايگان واقعاً شما را با سطح جزئياتي که در رابطه با پيکربندي سخت افزاري، قطعات و نرم افزاري نصب شده بر روي سيستمتان (شامل درايورها و سرويس هايي که در حال اجرا هستند) ارائه مي کند، غافلگير خواهد نمود. اگر مطمئن نيستيد که آيا اين ابزار براي شما ارزشمند خواهد بود يا خير، کافي است تنها يکبار از آن استفاده کنيد. اگر تنها يکبار اين ابزار را اجرا نماييد، سطح اطلاعاتي که بلافاصله در مقابل شما قرار مي گيرند را خواهيد ديد و يقيناً به آن علاقه پيدا خواهيد کرد.
شما متوجه خواهيد شد که تعداد زيادي از سايت هاي مرتبط با مباحث و تکنيک هاي ويندوز 7 بر روي وب، اطلاعات مشابهي را در مورد اين ابزار ارائه مي نمايند. ما در يکي از اين سايت ها به توضيح جالبي برخورديم که بد نيست به آن اشاره کنيم:
"کاربران ويندوز 7 و ويستا داراي يک منبع پنهان با نام Systeminfo هستند که يک تصوير لحظه اي سريع و جامع از سخت افزارهاي نصب شده و حتي جزئيات غيرقابل تصوري نظير تاريخ نصب اوليه ي سيستم عامل، نسخه ي BIOS، حافظه ي نصب شده/قابل دسترسي و بسياري موارد ديگر را در اختيارشان قرار مي دهد. براي استفاده از systeminfo، ابتدا يک پنجره ي اعلان فرمان را باز کرده (بر روي گوي Start کليک نموده و سپس فرمان cmd را در فيلد جستجو وارد کنيد)، فرمان systeminfo را وارد نموده و کليد Enter را فشار دهيد".
ويژگي هاي جديد Task Manager در ويندوز 7
پيش از هر چيز، اولين باري که Task Manager را باز مي کنيد متوجه خواهيد شد که تنها قادر به مشاهده ي پروسس هاي خودتان بر روي کامپيوتر هستيد. البته شما مي توانيد گزينه اي را براي مشاهده ي پروسس هاي تمام کاربران سيستم مورد نظر انتخاب کنيد. موضوع بعدي که بلافاصله توجه شما را به خود جلب مي کند، اضافه شدن جنبه ي توضيحي (ستون Description) جديد به برگه ي Processes است (شکل 7).
يکي از ويژگي هاي جديد Task Manager، قابليت ايجاد يک فايل minidump از يک نرم افزار کاربردي در حال اجرا است. شما مي توانيد بر روي يک نرم افزار کاربردي و يا پردازش در حال اجرا کليک راست نموده و سپس گزينه ي Create Dump File را انتخاب کنيد.
در اين حالت، يک جعبه ي محاوره اي در اختيار شما قرار مي گيرد که امکان انتخاب محل ذخيره سازي فايل مربوطه را برايتان فراهم مي کند. شما مي توانيد از اين ويژگي براي کشف دلايل احتمالي مشکلات و سقوطهاي مکرر يک نرم افزار کاربردي بخصوص بهره گيري نماييد. در عين حال، اگر يک پردازش قبلاً از کارافتاده و ديگر پاسخگو نيست، مي توانيد براي کشف دليل آن تلاش کنيد. پس از ايجاد يک فايل Dump، بايد سمبل ها (Symbols) را براي ويندوز 7 يا ويستا نصب کنيد (که مي توانيد آنها را از اين آدرس بارگذاري نماييد:
http://www.microsoft.com/whdc/devtools/debugging/symbolpkg.mspx).
سپس، بايد آخرين ابزارهاي ديباگ را نصب نماييد (که باز هم مي توانيد آنها را از اين آدرس تهيه کنيد:
http://www.microsoft.com/whdc/devtools/debuggiding/default.mspx)
را اجرا کرده، WinDbg) Windows Debugger) به اين ترتيب مي توانيد را باز کرده و براي يافتن crashdump سمبل ها را فراخواني نموده، فايل مشکل بوجود آمده، تلاش نماييد. البته اين فرآيند در عمل بسيار دشوارتر يک dump از چيزي است که ظاهراً به نظر مي رسد. مطالعه ي فايل ها مهارت تخصصي است که به مطالعه و تحقيق مستمر بر روي وب نياز دارد شما هنوز مي توانيد کارهاي بيشتري را با Task Manager انجام دهيد. براي نمونه، اين ابزار اکنون به يک برگه ي Services مجهز شده است. در اين برگه شما مي توانيد تمام سرويس هاي خود، مقداري اطلاعات تشريحي درباره ي آنها (توضيحات و اطلاعات گروه) و اين که آيا در حال اجرا هستند يا خير را مشاهده نماييد. شما مي توانيد سرويس هاي مختلف را از اينجا متوقف و يا راه اندازي کنيد.
با اين حال، اگر مايل به انجام يک تنظيم دائمي بر روي نحوه ي عملکرد سرويس ها هستيد (براي مثال، غيرفعال کردن يک سرويس)، بايد از کنسول مربوطه استفاده نماييد.
شما همچنين مي توانيد بر روي يک نرم افزار کاربردي کليک راست نموده و گزينه ي Properties را انتخاب کنيد که بعنوان يک قابليت جديد در ويندوز 7 و ويستا معرفي شده است. اين قابليت به شما امکان مي دهد تا خصوصيات يک فايل اجرايي بخصوص را مشاهده کرده و مواردي نظير گزينه هاي سازگاري يا ساير جنبه هاي برنامه ي مربوطه را تغيير دهيد.
Process Monitor v2.93
اينها تعدادي از محبوب ترين ابزارهايي هستند که Sysinternal ها به جهان ارائه کرده اند. مايکروسافت قدرت اين ابزارها را تصديق کرده و توانائي هاي Mark را با ابزارهايش در اختيار گرفته است.
اين ابزارها هنوز بصورت رايگان بر روي سايت مايکروسافت به آدرس
http://technet.microsoft.com/en-us/sysinternals/default.aspx ارائه مي شوند.
Filemon و Regmon داراي محدوديت هايي نظير فقدان اطلاعات مشروح درباره ي رويدادها، فيلترگذاري محدود، مقياس پذيري ضعيف و عدم درون بيني کافي در رويدادهاي پردازش هستند. از سوي ديگر، Process Monitor تمام ويژگي هاي فوق الذکر را در اختيار شما قرار مي دهد. استفاده از اين ابزار درست مانند آن است که ويندوز خود را در زير يک ماشين اشعه ي ايکس قرار دهيد. ابزار Process Monitor بطور رايگان بر روي سايت Microsoft TechNet قابل دسترسي است. با اين حال، ممکن است براي فراگيري نحوه ي استفاده از آن به مقداري زمان نياز داشته باشيد.
ابزار تشخيصي حافظه
ابزار اول که تحت عنوان (Resource Exhaustion Detection and Recovery) RADAR شناخته مي شود، کاملاً در پشت صحنه اجرا مي گردد و بر محدوده ي التزام حافظه ي مجازي سراسر سيستم نظارت دارد. بعبارت ساده تر، اين ابزار تمام حافظه ي مجازي بر روي سيستم شما را رديابي مي نمايد و به اين ترتيب مي تواند مشخص کند که چه زماني با کمبود حافظه مواجه مي شويد و يا برنامه هايي که بالاترين ميزان استفاده از حافظه ي مجازي را دارند، مشخص نمايد.
وقتي RADAR يک کمبود حافظه را تشخيص مي دهد، هشداري را نمايش داده و متخلفيني که بالاترين سطح استفاده از حافظه را دارند فهرست مي کند تا شما بتوانيد آنها را از کار بيندازيد. اين يک پيشرفت جالب توجه در مقايسه با گذشته به حساب مي آيد، زمانيکه شما مجبور بوديد براي صرفه جويي در حافظه ي مجازي سيستم خود برنامه ها را از کار بيندازيد، اما نمي توانستيد مطمئن باشيد که کداميک از آنها در اين رابطه مقصر است.
اگر مي خواهيد RADAR را در حال کار ببينيد، مي توانيد از Performance Monitor استفاده کنيد. RADAR سطح فعلي حافظه ي مجازي اختصاص يافته را بر اساس محدوده ي التزام (که حداکثر اندازه ي فايل Paging است) تقسيم مي کند. هنگاميکه درصد مربوطه به 100% مي رسد، RADAR به شما هشدار مي دهد. با اين حال، شما مي توانيد آبجکت Memory در Performance Monitor را براي رديابي Counterهاي Bytes in Use ,Committed % Committed Bytes و Commit Limit تنظيم کنيد.
ابزار بعدي، Memory Diagnostics است که باز هم در پشت صحنه اجرا مي شود (اگر اين ابزار مشکلي را کشف کند، آزمايش هاي تشخيصي را اجرا مي نمايد که به event-logها اضافه خواهند شد)، اما اگر شما فکر مي کنيد که سيستم شما با مشکلات حافظه مواجه است، مي توانيد خودتان آن را اجرا نماييد. شما مي توانيد ابزار مذکور را از Administrative tools و يا از يک اعلان فرمان (با وارد کردن فرمان MdSched.exe) اجرا نماييد.
براي اجراي آزمايش، شما بايد سيستم خود را مجدداً راه اندازي کنيد، بنابراين پيش از انجام اينکار مطمئن شويد که کارهاي خود را ذخيره سازي نموده ايد.
اما اگر حتي نتوانيد سيستم عامل را نصب کرده و يا سيستم خود را براي اجراي اين ابزار بوت نماييد، چطور؟
Parveen Patel يکي از برنامه نويسان تيم WinRE در اين مورد مي گويد: "بسياري از کاربران در مورد اجراي Windows Memory Diagnostics بدون نصب ويندوز 7 سئوال مي کنند. بله، اجراي اين ابزار بدون نصب 7 کاملاً امکانپذير است. شما مي توانيد اينکار را از طريق ديسک نصب ويندوز 7 انجام دهيد. براي اجراي آزمايش هاي تشخيصي حافظه، ديسک نصب ويندوز 7 را در درايو کامپيوتر خود قرار داده و آن را مجدداً بوت کنيد. هنگاميکه پيام Press any key to boot from CD or DVD را مشاهده کرديد، کليد Spacebar را فشار داده و آن را نگهداريد (يا آن را چند بار به سرعت فشار دهيد). اين کار باعث ظاهر شدن منوي بوت ويندوز مي گردد که Windows Memory Diagnostics را بعنوان يک ابزار پيشرفته فهرست مي نمايد. کليد Tab را براي انتخاب گزينه ي مربوطه فشار داده و سپس کليد Enter را جهت اجراي آن فشار دهيد.
پس از انجام آزمايش Memory Diagnostics، ماشين شما فرآيند بوت خود با ديسک نصب ويندوز را ادامه خواهد داد".
گزينه هاي بازيابي سيستم داراي تنوعي از ابزارهاي مختلف هستند که Memory Diagnostics را نيز در بر مي گيرد. با استفاده از اين ابزار، احتمالاً متوجه خواهيد شد که چرا ويندوز 7 از نصب بر روي سيستم شما خودداري مي کند.
ما در حال صحبت راجع به Memory Diagnostics هستيم، اما شما متوجه خواهيد شد که شکل (5) چند گزينه ي بازيابي مهم ديگر را نيز نمايش مي دهد که احتمالاً در شرايط مختلف براي بازيابي سيستم خود و يا نجات آن از يک مشکل جدي به آنها نياز خواهيد کرد. يکي از اين موارد، Startup Repair است. در صورتي که سيستم شما قادر به آغاز کار خود نمي باشد، مي توانيد اين گزينه را امتحان کنيد.
(Startup Repair Tool) SRT به جستجوي logهاي Startup پرداخته و يک مجموعه از آزمايش هاي تشخيصي را براي تعيين دليل خرابي اجرا مي کند. مشکل مي تواند به يک درايور ابزار ناسازگار يا معيوب، خرابي يا گم شدن فايل هاي پيکربندي Startup و يا حتي متاديتاهاي معيوب ديسک مربوط باشد. SRT تلاش خواهد کرد تا مشکل را برطرف نمايد. اگر در اين فرآيند موفق شود، يک فايل log را ايجاد خواهد کرد که به شما اجازه مي دهد از دليل مشکل آگاه شويد. اگر SRT قادر به برطرف نمودن مشکل نباشد، تلاش مي کند تا از Last Known Good Configuration بعنوان آخرين پناهگاه استفاده نمايد. اگر اين روش نيز موفقيت آميز نباشد، SRT اطلاعات تشخيصي را در يک log نوشته و در اختيار شما قرار مي دهد تا در رفع مشکل توسط خودتان به شما کمک نمايد. فايل log ايجاد شده توسط SRT در اين مسير قرار دارد:
%WINDIR%System32\LogFiles\Srt\SrtTrail.txt
در اينجا اجازه بدهيد به تشريح نحوه ي استفاده از SRT براي بازيابي يک فايل مفقوده که از بوت شدن ويندوز 7 جلوگيري مي کند، بپردازيم. هدف ما اين است که شما را با Startup Repair آشنا کنيم تا بتوانيد در صورت نياز (خودتان يا مشتري هايتان) از آن بهره گيري نماييد. ما واقعاً اميدواريم که هيچ کاربري به استفاده از اين ابزار نياز پيدا نکند. اما اگر در چنين شرايطي قرار گرفتيد، اطلاعات زير مي توانند به شما کمک کنند.
توجه داشته باشيد که اقدامات زير را با مسئوليت خودتان انجام مي دهيد. اگر کارها آنطور که انتظار داريد پيش نرود، ممکن است نتوانيد سيستم را به نصب ويندوز 7 خود بوت کنيد و يا حتي داده هايتان را از دست بدهيد. پيش از آنکه ويندوز 7 را به سمت شرايط «غيرقابل بوت» هدايت کنيم، لطفاً مطمئن شويد که ماشين شما داراي يک نقطه ي بازگشت (Restore Point) مناسب است.
شما براي تعمير فايل به نقطه ي بازگشت نياز نخواهيد داشت، اما اگر با مشکل پيش بيني نشده اي مواجه شويد، مي تواند بسيار مفيد باشد. براي ايجاد يک نقطه ي بازگشت: عبارت System Restore را در فيلد جستجوي منوي Start ويندوز 7 وارد کرده، بر روي Open System Problem کليک نموده و سپس گزينه ي Create را انتخاب کنيد. سپس، از دستورالعمل هاي ارائه شده براي ايجاد يک نقطه ي بازگشت پيروي نماييد.
براي آنکه نحوه ي استفاده از Startup Repair براي بازيابي يک فايل را نمايش دهيم، فايل windir%\system32\winload.exe% را جابجا خواهيم کرد که يک فايل ضروري براي بوت ويندوز 7 به حساب مي آيد. به اين ترتيب ويندوز 7 شما توانائي بوت شدن خود را از دست مي دهد. ما نمي توانيم اين فايل را از داخل خود ويندوز 7 حذف کنيم، بنابراين براي حذف آن از winRE استفاده خواهيم نمود:
• سيستم خود را با DVD نصب ويندوز 7 بوت کنيد.
• تنظيمات زبان مورد نظر خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد.
• بر روي گزينه ي Repaire Your Computer کليک کنيد.
• سيستم عامل خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد. به اين ترتيب System Recovery Options ظاهر خواهد شد.
• بر روي Command Prompt کليک کنيد.
• پس از ورود به محيط اعلان فرمان، فايل winload.exe را از نصب ويندوز 7 خود جابجا نماييد. براي مثال، اگر ويندوز 7 شما بر روي پارتيشن C: نصب شده است، فرمان زير را وارد کنيد:
move C:\Windows\System32\winload.exe C:\Windows\System32\winload.exe.backup
• کامپيوتر خود را با استفاده از کليد Restart در پنجره ي System Recovery Options مجدداً راه اندازي نماييد.
حالا نصب ويندوز 7 شما بايد از بوت شدن خودداري کند. در واقع ويندوز به شما دستور مي دهد که از گزينه ي Repaire Your Computer در ديسک نصب ويندوز 7 استفاده نماييد.
براي تعمير و بازيابي کامپيوتر خود با استفاده از Startup Repair، مراحل زير را دنبال کنيد:
• سيستم خود را با DVD نصب ويندوز 7 بوت نماييد.
• تنظيمات زبان مورد نظر خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد.
• بر روي گزينه ي Repaire Your Computer کليک کنيد.
• سيستم عامل خود را انتخاب کرده و سپس بر روي Next کليک نماييد. به اين ترتيب System Recovery Options ظاهر خواهد شد.
• بر روي Startup Repair کليک کنيد.
حالا Startup Repair آزمايش هاي تشخيصي بر روي سيستم شما را آغاز مي کند تا دليل ريشه اي مشکل را شناسائي نمايد. پس از آنکه علت خرابي مشخص گرديد، اين فرآيند بطور خودکار شروع به ترميم کامپيوتر شما مي نمايد. اگر کنجکاو هستيد که بدانيد Startup Repair چه کاري انجام مي دهد، مي توانيد بر روي لينک Details کليک کرده و ببينيد که Startup Repair چه آزمايش هايي را براي تشخيص مشکل اجرا مي نمايد. پس از اتمام کار ترميم توسط Startup Repair، بر روي گزينه ي Finish کليک کنيد تا کامپيوترتان مجدداً بوت شود. سيستم شما اکنون بايد بتواند بطور معمولي به ويندوز 7 بوت گردد.
اگر کامپيوتر شما حتي پس از اقدامات ترميمي قادر به بوت شدن نيست، به System Recovery Options بازگشته و System Restore را اجرا کنيد.
• به اين ترتيب شما با نحوه ي استفاده از Startup Repair براي اکثر شرايطي که ويندوز 7 از بوت شدن خودداري مي نمايد آشنا شديد.
ما به اندازه ي کافي درباره ي اکتشاف موانع عملکردي سيستم صحبت کرده ايم. حالا اجازه بدهيد به معرفي «ويژگي هاي ارتقاء دهنده ي عملکرد» بپردازيم: ReadyBoost و SuperFetch.
ReadyBoost
ReadyBoost به شما امکان مي دهد تا "حافظه" ي سيستم خود را با اتصال يک درايو USB (و يا کارت هاي SD) به آن، افزايش دهيد. البته توجه داشته باشيد که شما در اين حالت RAM سيستم خود را افزايش نمي دهيد، بلکه عملاً از حافظه ي درايو Flash خود بهره گيري نموده و به آن امکان مي دهيد تا همانند يک کاشه ي مجازي براي درايو ديسک سخت کامپيوترتان عمل کند. ويندوز 7 مي تواند از تمام يا بخشي از ظرفيت درايو مورد نظر بعنوان حافظه ي اضافي استفاده نمايد. با وجود آنکه درايوهاي ديسک سخت براي عمليات I/O ترتيبي بزرگ از سرعت بالاتري برخوردارند، اما ReadyBoost مي تواند عملکرد شما را در مورد عمليات I/O تصادفي کوچکتر بهبود بخشد.
بدون شک سوالات بسياري در ذهن شما ايجاد شده است. ما در اينجا بطور خلاصه به ذکر نکات کليدي در اين مورد مي پردازيم:
پيش از هر چيز، بايد به اين نکته توجه داشته باشيد که تمام ابزارهاي USB نمي توانند براي اين منظور مورد استفاده قرار گيرند. شما از نظر عملکردي به يک توان عملياتي 2/5 مگابايت بر ثانيه اي براي Readهاي تصادفي 4 گيگابايتي و يک توان عملياتي 1/75 مگابايت بر ثانيه اي براي Writeهاي تصادفي 512کيلوبايتي نياز خواهيد داشت. شما مي توانيد حداکثر 4 گيگابايت از فضاي ذخيره سازي ابزار Flash خود را به اين ويژگي اختصاص دهيد (که به لطف مکانيزم فشرده سازي به يک کاشه ي 8 گيگابايتي تبديل خواهد شد). دليل وجود اين محدوديت 4 گيگابايتي به استفاده از سيستم FAT32 مربوط مي شود. کوچکترين اندازه ي ممکن معادل 256 مگابايت خواهد بود اما توصيه مي شود که حداقل از يک نسبت "1 به 1" با حافظه ي سيستم خود استفاده کنيد (اين نسبت در سطح بالا به 2/5 به 1 مي رسد).
اگر درايو USB خود را از سيستم جدا کنيد، هيچ حادثه ي بدي اتفاق نخواهد افتاد. از آنجائيکه تمام صفحات ذخيره شده در ابزار USB بر روي درايو ديسک سخت شما نيز وجود دارند، هيچ چيزي مفقود نخواهد گرديد. از ديدگاه امنيتي نيز همه چيز با مکانيزم AES-128 رمزگذاري مي شود.
مطمئن شويد که ابزار مورد نظر شما از قابليت پشتيباني ReadyBoost برخوردار است. در غير اين صورت، از عدم دستيابي به کارآيي مورد نظر خود نااميد خواهيد شد.
SuperFetch و تغييرات آن در ويندوز 7
بهبود عملکرد، مستلزم غلبه بر گلوگاه هاي I/O ديسک است. ويندوز XP داراي يک فناوري با نام Prefech بود و ويندوز ويستا و 7 نيز به يک نسل بعدي از فناوري مذکور با نام SuperFetch مجهز شده است. اين فناوري ها، مديريت حافظه را با نگهداري سوابق و ردپاي آن دسته از نرم افزارهاي کاربردي که شما مکرراً از آنها استفاده مي نماييد و همچنين آماده نگهداشتن آن ها براي بارگذاري در حافظه، بهبود مي بخشد. اين فناوري در عين حال داده ها و نرم افزارهاي کاربردي موجود بر روي ديسک سخت شما را شناسايي مي کند تا دسترس پذيري آنها براي بارگذاري به حافظه در مواقعي که مورد نياز هستند را افزايش دهد.
Jim Allchin معاون بخش سرويس ها و سکوي مايکروسافت مي گويد: "ما مدير حافظه را در ويندوز 7 مجدداً طراحي کرده ايم تا اگر شما حافظه ي بيشتري را در اختيار سيستم قرار دهيد، بتواند از طريق تکنيک SuperFetch (که بخشي از سيستم مديريت حافظه ي اکتشافي هوشمند ويندوز 7 به حساب مي آيد) بصورت بسيار کارآمدتري از آن حافظه بهره گيري نمايد.
Andrea Arcangeli توسعه دهنده ي کرنل Suse Linux مي گويد: "در بسياري از موارد، پيش بارگذاري (Preloading) يک حافظه ي جديد به معناي تخليه ي يک کاشه ي موجود خواهد بود که هميشه يک فرآيند بي نقص و بدون ريسک به حساب نمي آيد.
SuperFetch از يک الگوي الويت بندي هوشمند استفاده مي نمايد که نه تنها پرمصرف ترين نرم افزارهاي کاربردي شما را تشخيص مي دهد، بلکه قادر به تشخيص زماني از روز که معمولاً از آنها استفاده مي کنيد نيز خواهد بود. بنابراين اگر هر روز صبح کارتان را با اجراي مرورگر Firefox آغاز مي کنيد، اين نرم افزار کاربردي از قبل براي شما در حافظه بارگذاري خواهد شد. اگر هر روز ظهر ساعت 12 ميز خود را براي صرف نهار ترک کرده و کارتان را مجدداً در ساعت 1 بعد از ظهر آغاز مي نماييد، SuperFetch مي تواند نرم افزارهاي کاربردي شما را بموقع برايتان آماده کند. اين مکانيزم يکي از مشکلاتي که در نسخه هاي قبلي ويندوز هميشه با آن مواجه بوديم را برطرف سازد: اين واقعيت که بي کار گذاشتن سيستم عامل براي هر دوره ي زماني باعث مي شود سيستم عامل تصور کند که صرفاً بايد کار بر روي پردازش هاي پشت صحنه ي خود را آغاز نمايد. اما اکنون با SuperFetch، سيستم عامل شما مي داند که بايد نرم افزارهاي کاربردي را برايتان آماده کند.
براي شناخت واقعي اين فناوري، شايد بهتر باشد بپرسيم که "چرا پنجره هاي XP پس از فاصله ي صرف نهار تا اين حد تنبل و کند هستند. با يک سيستم عامل که از حافظه ي مجازي Demand Paged استفاده مي کند، هر زمان که به RAM فيزيکي بيشتري نياز باشد داده ها به Pgefile تخليه مي شوند. بنابراين، هنگاميکه شما کامپيوتر خود را براي صرف نهار ترک مي کنيد و اجراي يک پردازش ديگر در طول اين مدت بر روي سيستم شما آغاز مي شود، تمام نرم افزارها و داده هاي شخصي شما به فايل Paging فرستاده خواهند شد. به اين ترتيب مي دانيم که داده هايمان از حافظه خارج شده اند، اما وقتي کار ساير پردازش ها به اتمام مي رسد، هيچ چيز بطور خودکار اين داده ها را مجدداً فراخواني نخواهد کرد. وقتي شما به ميز کار خود برمي گرديد، احساس مي کنيد که کامپيوترتان تنبل شده است زيرا مجبور است تمام داده هاي مورد نيازتان را مجدداً به حافظه ي فيزيکي برگرداند. SuperFetch اين مشکل را پيش بيني نموده و تلاش مي کند تا نرم افزارهاي کاربردي مورد نياز شما را از قبل به حافظه ي فيزيکي برگرداند.
شما SuperFetch را پيکربندي نمي کنيد و اين مکانيزم بطور کاملاً خودکار عمل مي نمايد. يک فولدر با نام Prefetch در دايرکتوري ويندوز شما (غالباً C:\Windows) قرار گرفته است و عده اي توصيه مي کنند که تغييراتي را در فولدر مذکور ايجاد نماييد. شما در اين فولدر، فايل هايي را مشاهده خواهيد کرد که داراي نام هايي مرتبط با برنامه هاي شما و پسوندهاي .pf هستند. اين اطلاعات به منظور بهبود عملکرد با فناوري Fetching توسط ويندوز مورد استفاده قرار گرفته و مي گيرد. عده اي تصور مي کنند که پاکسازي اين فولدر مي تواند باعث تقويت عملکرد سيستم شما گردد. يک پاسخ ساده و قطعي به ايده ي مذکور اين است که: خير، شما نبايد فولدر Prefetch را پاکسازي کنيد زيرا باعث بهبود عملکرد کامپيوترتان نخواهيد شد، حتي با وجود آنکه گاهي اوقات با توصيه هايي در اين زمينه بر روي وب مواجه مي شويد. ويندوز بخوبي اين فولدر را مديريت مي نمايد و شما با پاکسازي اين فولدر تنها کار بيشتري را به سيستم خود تحميل خواهيد کرد زيرا ويندوز تمام اطلاعات حذف شده را جايگزين مي نمايد. درباره ي افسانه ي نادرست ديگري که بر اساس آن با اضافه کردن يک کليد رجيستري به ويندوز XP مي توان مکانيزم SuperFetch را در اين نسخه از ويندوز فعال کرد نيز بايد بگوييم که بالاترين منابع فني معتقدند چنين امکاني وجود ندارد.
ما توصيه نمي کنيم که شما SuperFetch در ويندوز 7 را غيرفعال کنيد. اما اگر شما يک gamer هستيد که به کمي حافظه ي بيشتر نياز دارد يا يک کاربر پيشرفته هستيد که نيازي به SuperFetch ندارد، مي توانيد آن را غيرفعال نماييد. فرآيند کار خيلي ساده است. با تايپ نمودن Services.msc در کادر جستجوي استارت، پنجره ي Services را باز کنيد. همينکه باز شد، کليد SuperFetch را خواهيد يافت. روي آن دوبار کليک نموده و در پنجره ي Properties و در منوي کشويي مربوطه، Disabled را انتخاب کنيد.
وضعيت حافظه در ويندوز 7 نسبت به XP
بطور کلي، توجه داشته باشيد که بايستي حافظه ي سيستم خود را بعنوان يک کاشه در نظر بگيريد نه يک منبع. يک کاشه ي خالي هيچ کار مفيدي را براي شما انجام نخواهد داد، بنابراين ويندوز 7 تلاش مي کند تا آن را با بهره گيري از فناوري SuperFetch با حداکثر موادي که در مراحل بعدي کار شما مورد نياز خواهند بود، پر نمايد. در واقع مي توان گفت که هر بايت از حافظه ي شما بايد دائماً بطور فعالانه اي از طرف شما کار کند. در عين حال، اين وضعيت با يک نقيصه نيز همراه است که به اجراي بازي ها مربوط مي شود. بعضي از بازي ها به حافظه ي آزادي تکيه دارند که SuperFetch آن را بعنوان حافظه ي قابل دسترسي در نظر گرفته و اشغال مي کند.
به هر حال نظرات موافق و مخالف فراواني در اين زمينه وجود دارند و هريک از آنها استدلال هاي خاص خود را ارائه مي نمايند. با اين حال ما در حال حاضر صرفاً مي خواهيم بفهميم که آيا مي توانيم SuperFetch را بصورت اختياري غيرفعال کنيم يا خير.
خوشبختانه همانطور که گفتيم، راه هايي براي غيرفعال نمودن SuperFetch وجود دارد. آسان ترين روش اين است که اپلت Services را از مجموعه ي Administrative Tools اجرا کرده و سپس سرويس SuperFetch را غيرفعال نموده يا بطور موقتي متوقف کنيد.
شما همچنين مي توانيد اين سرويس را در رجيستري غيرفعال نماييد. براي اين کار، Regedit را اجرا کرده و مقادير EnablePrefetcher و EnableSuperfetch را در کليد رجيستري
HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\SessionManager\MemoryManagement\PrefetchParameters بررسي نماييد.
ارزش هاي قابل تخصيص براي اين مقادير عبارتند از:
0: غيرفعال
1: فعال سازي Prefetching اجراي نرم افزار کاربردي
2: فعال سازي Prefetching بوت
3: فعال سازي Prefetching همه چيز (تنظيم بهينه و پيش فرض)
توصيه ي ما اين است که مطمئن شويد اين مقادير بر روي 3 تنظيم شده اند و سپس آنها را به حال خود رها کنيد.
بازيابي ويندوز 7
گزينه هاي بوت پيشرفته در ويندوز 7
• Safe Mode: حداقل درايورهاي ممکن و مجموعه ي محدودي از سرويس ها را بارگذاري مي کند.
• Safe Mode with Networking: اين گزينه تنظيمات Safe Mode را بارگذاري مي کند، با اين تفاوت که ارتباطات شبکه ي شما را نيز برقرار کرده، به اسکريپت هاي Login اجازه ي اجرا داده و امکان اعمال تنظيمات امنيتي و خط مشي گروه (براي سيستم هايي که به يک Domain متصل مي شوند) را فراهم مي نمايد. اگر مطمئن هستيد که يک مشکل شبکه از بوت سيستم شما جلوگيري نمي کند، اين حالت مي تواند براي تأمين امکان دسترسي شما به ساير منابع (و تهيه ي کپي پشتيبان از سيستم، در صورتي که قبلاً اين کار را انجام نداده ايد) مفيد باشد.
• Safe Mode with Command Prompt: سيستم شما را بوت مي کند، اما با يک اعلان فرمان بجاي اينترفيس کاربري گرافيکي (GUI) آن. چرا ممکن است بخواهيد از چنين حالتي استفاده کنيد؟ خوب، اگر فکر مي کنيد که سيستم شما کار خود را بخاطر وجود مشکلي در يک پردازش که از طريق Explorer shell اجرا شده است آغاز نمي کند، اين حالت از اجراي ابتدايي Explorer shell جلوگيري خواهد نمود.
• Enable Boot Logging: يک فايل log را ايجاد خواهد نمود که تمام سرويس ها و درايورهاي بارگذاري شده (و يا بارگذاري نشده) را فهرست مي کند. اين فايل log با نام Ntbtlog.txt ذخيره شده و در فولدر ويندوز قرار دارد. حالت هايي که قبلاً به آنها اشاره کرديم نيز فايلهاي Log بوت را ايجاد مي نمايند، اما در اين گزينه فايل log بدون رفتن به حالت Safe Mode ايجاد مي گردد.
• Enable Low-resolution Video (640x480): اين گزينه در ويندوز XP تحت عنوان حالت VGA شناخته مي شد. گزينه ي مذکور براي مشکلات مرتبط با درايورهاي ويدئويي و يا تنظيمات نادرست نمايش ويدئويي مفيد خواهد بود و يک درايور استاندارد (زشت) و پايدار (تنظيمات پايين نرخ نوسازي و تفکيک پذيري) VGA را فراهم مي کند که به شما امکان خواهد داد تا صفحه ي دسک تاپ خود را مشاهده نموده و مشکلات احتمالي را برطرف کنيد.
• Last known Good Configuration (Advanced): آخرين باري که با موفقيت بر روي سيستم خود Log-on کرده ايد، رجيستري يک تصوير لحظه اي از خود تهيه نموده و آن را ذخيره مي کند. اگر کاري را بر روي سيستم خود انجام دهيد که از Log-in مجدد شما جلوگيري نمايد، نيازي نيست که نگران باشيد زيرا به آساني مي توانيد از اين گزينه براي بازگشت به شرايطي که در آخرين Logon موفق خود داشته ايد استفاده کنيد. با اين حال، اگر پس از يک نصب ضعيف از يک درايور يا سرويس همچنان قادر به log-in هستيد، اين گزينه نمي تواند به شما کمک کند. بنابراين اگر مي دانيد که مشکلي وجود دارد، بهتر است با اين اميد که بعداً به بررسي موضوع خواهيد پرداخت بطور عادي بر روي سيستم خود log-in نکنيد. در اين موارد بهتر است به احساس خود اعتماد کرده و از اين گزينه براي log-in استفاده نماييد. توجه داشته باشيد که اين گزينه نمي تواند مشکلات ايجاد شده بخاطر فايل ها يا درايورهاي معيوب يا مفقود را برطرف نمايد (در اين شرايط شما به WinRE نياز خواهيد داشت که در ادامه به بررسي آن مي پردازيم).
• Directory Services Restore Mode: اين گزينه تنها بر روي کنترلرهاي دامنه (Domain Controller) اعمال مي شود و به همين دليل شما بر روي سيستم عامل دسک تاپ خود نيازي به آن نخواهيد داشت.
• Debugging Mode: اين گزينه به ويندوز 7 امکان مي دهد تا اطلاعات ديباگينگ را از طريق يک کابل سريال به کامپيوتر ديگري بفرستد تا براي عيب يابي کرنل و يا ساير آناليزهاي سيستم مورد استفاده قرار گيرند.
• Disable Automatic Restart on System Failure: اين گزينه در مواردي مفيد خواهد بود که سيستم شما در يک حلقه ي بي پايان از راه اندازي هاي مجدد گير افتاده است. در واقع، اين گزينه راه اندازي مجدد صفحه ي آبي (BSD) را متوقف مي کند تا شما بتوانيد دليل وقوع مشکل را کشف و برطرف نماييد.
• Disable Driver Signature Enforcement: به درايورهاي داراي امضاهاي نامناسب اجازه ي نصب مي دهد. عملکرد اين گزينه در بوت هاي متوالي ادامه پيدا نخواهد کرد: شما از اين گزينه استفاده نموده و درايور مورد نظر خود را نصب مي کنيد. هنگاميکه سيستم خود را مجدداً بوت نماييد، Driver Signature Enforcement باز هم فعال خواهد شد.
• Start Windows Normally: همانطور که احتمالاً حدس زده ايد، عملکرد سيستم را بطور معمولي آغاز مي کند.
يک رجيستري آسيب ديده مي تواند شما را از سيستم و فايل هاي مهم شما دور نگهدارد. رجيستري يک بانک اطلاعاتي بزرگ است که پيکربندي تمام برنامه ها و سيستم شما را در بر مي گيرد و يک عنصر مرکزي در نحوه ي عملکرد ويندوز به حساب مي آيد. اگر اين فايل به هر صورتي دچار آسيب ديدگي شود، به احتمال قوي قادر به بوت کردن صحيح سيستم خود نخواهيد بود. ساده ترين روش براي خروج از اين شرايط، استفاده از گزينه ي Last known Good Configuration است. اين گزينه، رجيستري را با نسخه اي که در آخرين بارگذاري موفق ويندوز مورد استفاده قرار گرفته است، جايگزين مي نمايد. در اکثر موارد، اين روش مي تواند مشکلات بوت را برطرف کند، گرچه شما متوجه خواهيد شد که تمام تغييرات اعمال شده بر روي رجيستري را از زمان تهيه ي کپي مذکور به بعد از دست داده ايد. با اشاره به نکات فوق، اگر احساس مي کنيد که واقعاً با يک مشکل جدي مواجه هستيد، قدم بعدي شما استفاده از گزينه هاي Windows Recovery خواهد بود.
محيط Windows Recovery
به گفته ي تيم WinRE، اين محيط داراي دو تابع اصلي است: تشخيص مشکلات با استفاده از ابزار Startup Repair و تأمين يک سکو براي ابزارهاي بازيابي پيشرفته. استفاده از WinRE به اندازه ي کافي آسان است. شما سيستم خود را با ديسک نصب ويندوز 7 بوت مي کنيد و از شما خواسته مي شود تا يک زبان، زمان و گزينه هاي ديگري را طبق معمول انتخاب نماييد. هنگامي که کليدي با برچسب Install را مشاهده کرديد، گزينه اي تحت عنوان
Repair Your Computer نيز در گوشه ي پايين و سمت چپ صفحه در اختيارتان قرار مي گيرد. اين گزينه شما را به گزينه هاي بازيابي سيستم (System Recovery Options) هدايت خواهد نمود.
Windows PE 3.0
براي شروع بايد (Windows Automated Installation Kit) Windows AIK را از سايت مايکروسافت بارگذاري کنيد. مطمئن شويد که نسخه ي مربوط به آخرين عرضه ي ويندوز 7 را تهيه کرده ايد (در صورتي که کيت مذکور را از منبع ديگري بارگذاري کرده و يا بدست آورده ايد).
Windows AIK شامل ابزارهاي مورد نياز شما براي استقرار و همچنين ابزارهايي جهت ايجاد محيط بوت براي WinRE است. Imagex.exe يکي از مهم ترين ابزارهايي است که شما به آن نياز خواهيد داشت، يک ابزار خط فرمان که براي ضبط، ويرايش و اعمال Imageهاي نصب مورد استفاده قرار مي گيرد.
توجه داشته باشيد که شما در عين حال مي توانيد Windows AIK را با تهيه ي Business Desktop Development 2007 Kit نيز بدست آوريد. BDD2007 علاوه بر Windows AIK شامل ابزارهاي استقرار و مستندات ضروري ديگري نيز مي باشد.
ابزارهاي ابتدائي WinPE
C:\Program Files\Windows AIK\Tools\PETools
C:\Program Files\Windows AIK\Tools\x86
بعضي از ابزارهاي مورد اشاره، عبارتند از:
• CopyPE: براي ايجاد خودکار يک دايرکتوري ساخت Windows PE محلي، اسکريپ copype.cmd را اجرا کنيد. اين اسکريپت در فولدر PETools قرار گرفته است. اسکريپت مذکور به دو آرگومان نياز دارد: معماري سخت افزاري و موقعيت هدف.
• :<copype.cmd<arch>destination که در آن <arch> مي تواند x86, amd64 و يا ia64 باشد. <destination> نيز مسير يک دايرکتوري محلي است. براي مثال، يک ترکيب کامل براي اجراي اسکريپت مذکور مي تواند بصورت copype.cmd x86 c:\winpe_x86 باشد. نيازي نيست که فولدر مورد نظر خود را از قبل ايجاد نماييد زيرا اين ابزار فولدر مربوطه را برايتان ايجاد خواهد کرد.
اسکريپت copype.cmd ساختار دايرکتوري زير را ايجاد نموده و تمام فايلهاي مورد نياز براي معماري مورد نظر را در آن کپي مي کند:
Winpe_x86\
Winpe_x86\ISO\
Winpe_x86\mount\
• Imagex: اين ابزار در واقع يک mega-Tool است. Imagex ابزاري براي ايجاد، پيکربندي مجدد و همچنين اعمال فايلهاي wim. است. عده اي اين ابزار را با يک ابزار zip-ping، پيشرفته مقايسه مي کنند و از بعضي جهات مي توان گفت که چنين مقايسه اي صحيح است. شما مي توانيد تعدادي از فايل ها و يا تمام سيستم خود را انتخاب کرده و آنها را در يک فايل wim. قرار دهيد. شما همچنين مي توانيد اين فايل را فشرده سازي نماييد. اين ابزار به فايل wim. همانند يک دايرکتوري نگاه مي کند و به همين دليل شما مي توانيد فايل هاي مورد نظر خود را به هر بخش دلخواه (و يا محلهاي مفقوده) اضافه نماييد. يک مثال از قابليت هاي Imagex را مي توانيد تنها با نگاهي به install.wim براي ويندوز 7 مشاهده کنيد. براي مبتديان، بايد بگوييم که اين يک فايل با حجم بيش از 2 گيگابايت است که محتويات آن پس از بسط و باز شدن معادل 8 گيگابايت خواهند بود. همين مثال مي تواند بخشي از قابليت هاي فوق العاده ي Imagex را نشان دهد. OEMها مي توانند از اين ابزار براي باز کردن imageهاي ويندوز 7 يا ويستاي خود، درج اطلاعات Welcome Center خودشان و يا ساير ويژگي هاي بازيابي و سپس بستن مجدد آنها استفاده کنند.
• PEImg: پس از آنکه از Imagex براي بسط يک ساختار Windows PE استفاده کرديد، مي توانيد از PEImg براي اعمال تغييرات در Windows PE نظير نصب بسته ها، درايورها و بسته هاي زبان بهره گيري نماييد.
• OsCDIMG: به شما اجازه مي دهد تا فايلهاي wim. خود را به فايل هاي ISO تبديل کنيد. پس از تبديل اين فايل ها به فرمت ISO، مي توانيد آنها را بر روي CD يا DVD ضبط نموده و ديسک هاي قابل بوت ايجاد کنيد.
Diskpart: اين يک ابزار خط فرمان براي مديريت ديسک است. شما مي توانيد از Diskpart در آماده سازي درايو USB Flash خود استفاده کرده و آن را به يک ابزار قابل بوت تبديل نماييد.
ابزارهاي ديگري نيز در اين مجموعه وجود دارند که شما مي توانيد از طريق Windows AIK با آنها آشنا شويد.
ايجاد يک CD بوت Windows PE با ويندوز ويستا و Windows AIK
"مدتي پيش من کشف کردم که Walk قادر است با imageهاي دموي مختلف براي نشستهايي که در TechEd Europe با ماشينهاي فيزيکي بجاي imageهاي (بسيار کندتر) Virtual PC انجام مي دادم، کار کند. Walk شامل Imagex.exe است، ابزاري که به شما امکان مي دهد تا imageهايي را از يک پارتيشن ماشين خود ايجاد کرده و آنها را در فايلهاي (Windows Imaging) WIM بسته بندي کنيد.
اولين مرحله شامل استفاده از WAIK و imagex.exe است. اين فايل ها مي توانند براي استقرار متمرکز از طريق Windows Deployment Services (جانشين Remote Installation Services) مورد استفاده قرار گيرند. با اينحال من از آن براي تهيه ي image و بازيابي انواع مختلف imageهاي نمايشي براي ماشين هاي فيزيکي خودم استفاده کردم زيرا نمي خواستم در کنفرانسي نظير TechEd Europe با ماشينهاي کندتر VPC کار کنم. بنابراين، من دو پارتيشن را بر روي ماشين برنامه نويسي خودم ايجاد کردم، يک پارتيشن با نمونه ي اصلي سيستم عامل و يک پارتيشن ثانويه براي imageهاي مختلف نمايشي. من بر روي پارتيشن دوم سيستم عامل Windows Sever 2003 را با هر چيزي که براي نشستهاي دموي خود نياز داشتم نصب نموده و سپس با استفاده از imagex.exe در WAIK يک WIM-image را از نمونه ي سيستم عامل 7 ايجاد کردم. ترکيب فرمان مورد استفاده ي من بصورت زير بود:
imagex/capture D: M:\WindowsImages\Windows2003_OfficeDev.wim"Windows Server 2003 Office Development"
اين فرمان، هر چيزي که بر روي درايو D: وجود دارد را در يک فايل WIM که بر روي داريو ديسک سخت خارجي M: من ذخيره شده است، درج مي نمايد. سپس من دموهاي مورد نياز نشست را آزمايش کرده و با بازيابي image به روش زير، مجدداً به شرايط اوليه برگشتم:
Format D:/q
imagex/apply M:\WindowsImages\Windows2003_OfficeDev.wim 1 D:\
به منظور ارايه ي يک تصوير کامل، در اينجا به ذکر کارهايي مي پردازم که براي TechEd انجام دادم. براي مثال، من در اين کنفرانس به يک image براي برنامه نويسي SharePoint2007 Office، يک image براي برنامه نويسي Composite UI Application Block و WPF با ويندوز ويستا، و يک image سوم براي برنامه نويسي ساده و قديمي Office 2003 (در طول مرحله بتاي Office 2007 و خصوصاً VSTO 2005 SE، نصب دو نسخه ي Office 2003 و Office 2007 در کنار يکديگر امکانپذير نبود).
1- پيش از هر چيز، من يک نصب ابتدايي از Windows Server 2003 را بر روي دومين پارتيشن (D:) کامپيوترم ايجاد کردم.
2- سپس، پارتيشن ويستاي اصلي خودم را براي کارهاي معمولي (email، برنامه نويسي در دفتر کارمان و غيره) نصب کردم.
3- WAIK را برروي نمونه ويستاي اصلي خودم نصب نمودم.
4- سپس، اولين image را با استفاده از imagex/capture از پارتيشن Windows Server 2003 تهيه کردم.
5- در مرحله ي بعد، همه چيز را براي برنامه نويسي Office 2003 بر روي اين Windows Server 2003 نصب نمودم.
6- حالا با استفاده از فرمان imagex/capture يک image جديد را از اين ايستگاه کاري برنامه نويسي Office 2003 تهيه کردم.
7- سپس، نمونه ي اوليه ي Windows Server 2003 را با استفاده از فرمان imagex/apply بازيابي نمودم.
8- بر روي نمونه ي بازيابي شده ي Windows Server 2003، همه چيز را براي برنامه نويسي Office 2007 نصب کردم.
9- يکبار ديگر با استفاده از فرمان imagex/capture از ايستگاه کاري برنامه نويسي Office 2007 يک Image تهيه کردم.
10- حالا من Imageهاي دموي خود را بصورت فايلهاي WIM در اختيار داشتم و مي توانستم تنها در مدت 15 دقيقه با بازيابي Image مقتضي از طريق فرمان imagex/apply در بين Office 2003 و Office 2007 سوييچ نمايم.
به اين ترتيب، مديريت پارتيشنهاي دموي من واقعاً آسان شده بود و ديگر مجبور نبودم از PCهاي مجازي (VPC) استفاده کنم، اما هنوز همان مزايا نظير بازيابي بسيار سريع يک مرحله ي ابتدايي از ماشينهايم را در اختيار داشتم. قدم بعدي کاملاً آشکار بود و من از تعطيلات سال نو براي تکميل کارهايم استفاده کردم. من مي خواستم يک روش بسيار روان را براي بازيابي سريع سرورها و ايستگاه هاي کاري آزمايشي خود (در صورت بروز مشکلات پيش بيني نشده) در اختيار داشته باشم. ايده ي من، ايجاد Imageهاي WIM براي هر سرور و سپس استقرار آنها از طريق Windows Deployment Services از PDC خودم و يا از درايوهاي ديسک سخت خارجي بود. ولي من نمي خواستم دو نمونه سيستم عامل را بر روي هر ماشين داشته باشم (يک نمونه براي تهيه و بازيابي Image و ديگري براي کارهاي Productive). در نتيجه، من به يک نسخه ي CD قابل بوت از ويندوز با imagex نصب شده بر روي آن احتياج داشتم تا بعنوان نمونه سيستم عامل تهيه و بازيابي Image مورد استفاده قرار گيرد.
در نهايت، WAIK شامل تمام ابزارهاي مورد نياز براي ايجاد نمونه هاي Windows PE است که از رسانه هاي گوناگوني نظير CDها، DVDها و يا درايوهاي USB قابل بوت هستند.
در اينجا بود که من تصميم گرفتم با ماشين خانگي خود ريسک نمايم. پس از مدتي جستجو، توانستم راه حل مناسبي را پيدا کنم. مراحل انجام اينکار به حدي ساده بودند که من کاملاً غافلگير شدم:
WAIK را بارگذاري و نصب کنيد.
اعلان فرمان Windows PE Tools را باز کنيد.
يک دايرکتوري را براي الگوي Windows PE image خود ايجاد نماييد (براي مثال، C:\WinPE).
به C:\Program Files\Windows AIK\Tools\PETools سوييچ کنيد.
فرمان copype x86 C:\WinPE را اجرا نماييد. حالا هر چيزي (ابزارها، برنامه ها و غيره) که مي خواهيد را در دايرکتوري ISO دايرکتوري الگوي Windows PE خود کپي نماييد. شما مي توانيد هر دايرکتوري فرعي دلخواهي را در داخل دايرکتوري فرعي ISO ايجاد کنيد (نظير Imaging در مثال زير که در آن من ابزار در مثال زير که در آن من ابزار Imagex.exe را به دايرکتوري Imaging دايرکتوري الگوي ISO خودم کپي کرده ام):
Copy "C:\Program Files\Windows AIK\Tools\x86\imagex.exe" c:\WinPE\ISO\Imaging
به
C:\Program Files\Windows AIK\Tools\PETools\x86
سوئيچ نماييد. حالا image بوت اصلي Windows PE را بصورت زير اعمال کنيد:
imagex/apply winpe.wim 1 c:\WinPE\mount
با استفاده از ابزار peimg.exe، شما مي توانيد درايورهاي اضافي را با مشخص کردن يک فايل INF و يا بسته هاي پيش ساخته اي نظير، MSXML, MDAC يا پشتيباني Windows Scripting را نصب نماييد. براي مثال مي توان به موارد زير اشاره کرد:
peimg/install=WinPE-XML-Package C:\WinPE\mount
peimg/install=WinPE-Scripting-Package C:\WinPE\mount
پس از آماده شدن دايرکتوري "Mount" (با استفاده از ابزار Peimg.exe و سوييچ /prep) شما مي توانيد يک WIM Image را با فرمان زير براي دايرکتوري الگوي ISO خود ايجاد نماييد:
imagex/capture/boot/compress max "C:\WinPE\mount"
"C:\winpe\iso\sources\boot.wim" "mszCool PE"
سپس شما بايد يک ISO Image را ايجاد کنيد که مي توانيد آن را با استفاده از هر ابزار مورد نظر خود (نظير Nero) بر روي يک CD ضبط نماييد:
Oscadimg -n c:\winpe\ISO c:\winpe\mszCool_winpe.iso -n -bc:\winpe\etfsboot.com
با استفاده از ابزار OSCDIMG.EXE، شما يک ISO Image آماده استفاده را ايجاد کرده ايد که مي توانيد آن را بر روي يک CD به يک نسخه ي قابل بوت از Windows PE تبديل مي شود. از داخل اين نمونه ي بوت شده از CD، شما مي توانيد Image هر يک از پارتيشنهاي کامپيوترتان را ايجاد و يا بازيابي کنيد. اگر در هنگام استفاده از اين ابزار با ترکيب ذکر شده در بالا با پيام خطايي مواجه شديد، مي توانيد از ترکيب زير استفاده نماييد:
Oscdimg -n -bc:\winpe\etfsboot.com c:\winpe\ISO c:\winpe\winpe.iso
من اين روش را بر روي ايستگاه خانگي خودم و با تهيه و بازيابي Image از پارتيشن نمونه ي اصلي سيستم عامل آن (که پارتيشن بوت آن نيز به حساب مي آيد) آزمايش کردم و نتيجه ي کاملاً رضايت بخش بود. تمام اين مراحل به همراه مطالعه ي راهنماييهاي مربوط به ايجاد اينگونه Imageهاي Windows PE تنها 40 دقيقه طول کشيدند.
درايوهاي USB قابل بوت در ويندوز 7
1- Select disk (يا عدد کليد USB شما. اين عدد را با دقت و احتياط وارد کنيد)
Clean (همان طور که قبلاً نيز گفتيم، مراقب باشيد زيرا اين فرمان ديسک شما را پاکسازي خواهد کرد)
Create partition primary
1 Select partition
Active
Format fs=fat32
Assign
Assign
پس از اتمام اين مراحل، مي توانيد فولدر ISO را به درايو USB خود کپي نماييد. مجموعه ي فرمان ها، بطور دقيق به اين ترتيب است:
diskpart
list disk
select disk#
clean
create partition primary
1 select partition
active
format quick fs=fat32
assign
exit
حرف # را با شماره ي درايو USB خود عوض کنيد.
کار تمام شد، حالا شما يک ابزار فراگير را براي تهيه و بازيابي Image و تعمير ويندوز 7 و ويستا در اختيار داريد. ديسکي که به اين ترتيب ايجاد کرديد، تلاش خواهد نمود تا با استفاده از BootMgr به شيوه ي Windows PE/Vista/Longhorn server بوت شود.
کاربران زيادي از ما درباره ي وادار نمودن يک درايو USB به بوت با شيوه ي Server 2003/XP/Windows 2000/Windows NT سوال کرده اند.
شما نمي توانيد نسخه ي Vista/PE ابزار Diskpart را بر روي ويندوز XP اجرا کنيد و از سوي ديگر، نسخه ي قديمي تر نيز قادر به آماده سازي يک درايو USB نمي باشد. در نتيجه، شما بايد اينکار را از ويندوز 7 و ويستا و يا نسخه ي ويستاي Windows PE انجام دهيد. پس از فرمت شدن درايو، يک سکتور بوت 7 بر روي آن ايجاد خواهد شد و در نتيجه به سيستم هاي عامل NT/x200/XP بوت نخواهد شد. شما مي توانيد از يوتيليتي BootSect بصورت زير استفاده کنيد:
Boosect/nt52 E:
اين فرمان يک سکتور بوت Window 2003 Server boot (سکتور بوتي که از boot.ini استفاده مي نمايد) را بر روي درايو E: ايجاد مي کند. ما اين روش را آزمايش نکرده ايم، ولي شما مي توانيد NTLDR, BOOT.INI و NTDETECT.COM را بر روي يک درايو USB کپي کرده و از آن بعنوان شيوه اي براي راه اندازي ماشيني که از يک محيط بوت معيوب رنج مي برد، بهره گيري نماييد.
منبع: ماهنامه ي کامپيوتري بزرگراه رايانه، شماره ي 136.
.jpg "معنی اسم فربد و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم تلما و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فرشید و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم آلما و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم سدنا و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم نادیا و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم ونداد و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فرهان و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فریدون و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فرخ و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فراز و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم جعفر و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فریبرز و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
.jpg "معنی اسم فیروز و نام های هم آوا با آن + میزان فراوانی در ثبت احوال")
