امام خمینی (ره)

امام کجا زندگی می کرد؟
 

منزل خورشید
 

اگر در اینترنت دنبال مطلبی درباره خانه امام بگردید، یکی از اولین گزینه هایی که می آید، متعلق به کتاب اول است که در آن، آدرس خانه امام خمینی را چنین نوشته است: خیابان جماران، خیابان سوده، جنب حسینیه جماران. این خانه، 300 مترمربع مساحت دارد که نصف آن مسکونی و خانه است و نصف دیگرش، حیاط. لابد در تلویزیون، سخنرانی های امام را دیده اید، نه؟ این سخنرانی ها، در حسینیه جماران انجام می شد که درست پشت خانه امام است. این خانه، اجاره ای بود و توسط حجت الاسلام امامی جمارانی به امام اجاره داده شده بود؛ با اجاره ماهانه هشت هزار تومان آن موقع. وقتی که امام به این خانه نقل مکان کرد، برای این که راحت تر به حسینیه رفت و آمد کند، راهروی موقتی هم میان خانه و بالکن حسینیه درست کردند. الان این خانه و وسایل شخصی امام تبدیل به موزه شده.
خانه دیگر امام، در خمین واقع شده که به نوعی، خانه پدری او هم محسوب می شود. امام تا بیست سالگی، در این خانه زندگی می کرد و در مدرسه علمیه سپهداری اراک درس می خواند. در خمین، همه می توانند آدرس خانه امام را به شما نشان بدهند. این خانه، معماری ای به سبک قاجار دارد و در کنار رودخانه خمین واقع شده که الان مرکز شهر حساب می شود. جالب است بدانید که در حال حاضر، سالانه ده ها هزار نفر از این خانه قدیمی دیدن می کنند و به نوعی، تبدیل به یکی از آثار گردشگری این شهر شده. برج دفاعی، مسجد، آسیاب، جوی پر از آب خمین و حمامی با ستون های سنگی، چیزهایی هستند که در اطراف این خانه می توانید مشاهده کنید. این خانه، 170 سال قدمت دارد و زمان خودش، از خانه های همجوارش ممتایزتر بوده. اگر روزگاری گذرتان به خمین افتاد، می توانید به تماشای آن بروید.

امام مهاجران
 

امام کی و به کجاها تبعید شد؟
 

مردان بزرگ، جهان وطن هستند؛ یعنی زمان و مکان برای آن ها فرقی نمی کند. به راستی چه فرقی می کند که امام خمینی، در نوفل لوشاتوی فرانسه باشد، یا در سلولی در پادگان عشرت آباد یا در نجف؟ آنها آموخته اند که جهان را، وطن خویشتن بدانند و برایشان روشن است که چون فهم و ادراکی فراتر از زمانه خود دارند، بی شک توسط قدرت مداران زمانه خود و حتی توسط مردم روزگارشان، آواره خواهند شد.
شانزدهم مهرماه 41 بود که امام، جلسه مهمی برگزار کرد؛ جلسه ای با حضور مراجع قم. موضوع جلسه، به یکی از مصوبات حکومت وقت درباره انجمن های ایالتی و ولایتی ربط داشت. در یازدهم آذرماه همین سال، این مصوبه لغو شد؛ به علت مبارزات و روشنگری های پیگیری که امام درباره آن داشت. دوم بهمن ماه همین سال، رفراندوم رژیم از طرف امام تحریم شد تا همه چیز، به سوی فاجعه خونین فیضه قم پیش برود. از دوم فروردین 42، تا پانزدهم خرداد تاریخی این سال، زمان زیادی نبود؛ زمانی که به قیام مردم ایران رسید، قیامی در اعتراض به دستگیری مرجع تقلید مبارزه شان. اولین تبعید امام را، می توان همین دستگیری و انتقال به تهران دانست؛ بالاخره تبعید، یعنی این که تو را، به اجبار از سرزمینی که در آن زندگی می کنی، دور کنند و به جای دیگری ببرند. امام، بعد از پادگان قصر و عشرت آباد و پایان حصر خود، در مسجد اعظم قم سخنرانی مهمی انجام داد. سیزدهم آبان ماه 43 بود که می توان اولین تبعید خارج از کشور امام را، دنبال کرد؛ تبعیدی که انجام شد تا این مرد بزرگ را، به خاطر سخنرانی تاریخی اش درباره طرح کاپیتولاسیون، تنبیه کنند. او به آنکارا و بورسای ترکیه رفت. روزها ادامه پیدا کردند تا این که به سیزدهم مهرماه سال بعدترش رسیدند؛ روزی که امام را از ترکیه، به بغداد منتقل کردند. سه روز بعدتر، امام به سمت کربلا حرکت و 10 روز بعدترش، به نجف رفت. نجف و کربلا، البته برای این مرد مذهبی، چندان غریبه هم نبودند و به خاطر همین، تدریس حوزوی اش را در نجف شروع کرد تا از این روزها، بیشتر و بهتر استفاده کند. سال ها، گذشتند و گذشتند تا به عدد 56 رسیدند، و به ماه اردیبهشت این سال، ماهی که در آن، پیام امام به مناسبت فرا رسیدن چهلم شهدای قم صادر شد. دوم مهر ماه سال بعد، یعنی 1357، بعثی ها منزل امام را محاصره کردند و او، مجبور شد که به کویت مهاجرت کند. هشت روز بعدترش، امام هجرت خودش را به فرانسه آغاز کرد؛ و به همان منطقه معروف نوفل لوشاتو، منطقه ای که فرانسوی ها را، به میزبان یکی از بزرگ ترین رهبران انقلابی عصر خودشان تبدیل کرد. روزهای غربت در نوفل لوشاتو، زیاد طول نکشید چرا که تا 12 بهمن همین سال، چیزی باقی نمانده بود؛ روزی که مقدر بود در آن، رهبری مذهبی، به میهنی که از آن تبعید شده بود، برگردد. اما این بار نه در کسوت یک مبارز، که در قامت رهبری که انقلابش، به پیروزی رسیده بود.

امام چه کتاب هایی نوشت؟
 

و سوگند به قلم
 

یکی از نشریات کشور در سالگرد رحلت امام، کار جالبی کرده بود: خبرنگارش سراغ کتاب فروشی ها رفته و کتاب های امام را خواسته بود. متأسفانه کتاب فروشی ها، هیچ اطلاعی از کتاب های او نداشتند و نمی دانستند که ده ها کتاب نوشته است! امام، تنها یک رهبر نبود، که یک متفکر و اندیشمند بزرگ نیز به شمار می رفت. چند تا از مهم ترین کتاب های این اندیشمند بزرگ را، مرور می کنیم:

شرح دعای سحر:
 

این دعا، شرح های مختلفی دارد و از جمله، شرح امام خمینی بر آن. زمینه های عرفانی دارد و تنها کسانی می توانند آن را درک کنند که با ادبیات عرفانی آشنا باشند. امام، این کتاب را در 27 سالگی اش نوشته؛ یعنی روزگاری که هنوز جوان حساب می شد.

سر الصلاه، صلاه العارفین یا معراج السالکین:
 

این کتاب هم، به نوعی زمینه های عرفانی دارد و برای اهلش نوشته شده. در این کتاب، از اسرارالصلاه شهید ثانی و مرحوم شاه آبادی هم یاد شده.

شرح حدیث جنود عقل و جهل:
 

در کتاب اصول کافی، حدیثی داریم درباره لشگریان عقل و جهود. این حدیث را از امام جعفر صادق نقل کرده اند که شامل هفتاد و اندی عنوان است. امام این حدیث را به فارسی ترجمه کرده و شرح نوشته اند؛ البته تا عنوان 25 عنوان بیشتر نوشته نشده و ظاهراً به علت گرفتاری هایی که داشته اند، موفق به کامل کردنش نشدند.

اربعین:
 

امام در این کتاب خود، چهل حدیث را شرح کرده است که هفت تای آن، اعتقادی است و باقی، اخلاقی.

استفتائات:
 

سنتی وجود دارد در میان فقها که سئوال و جواب هایی که بین آنها جمع آوری می کنند تا دیگران هم بتوانند استفاده کنند. جمعی از دوستداران امام، این کار را با سؤال و جواب هایی که امام داشتند هم انجام دادند تا این کتاب شکل بگیرد.

حکومت اسلامی یا «ولایت فقیه»:
 

این کتاب، حاصل درس های امام درباره ولایت فقیه است. به نوعی اولین مانیفست جمهوری اسلامی هم به شمار می رود که پایه های این حکومت را شکل داد.

کشف الاسرار:
 

این کتاب، در جواب رساله ای با عنوان «اسرار هزار ساله»، که در وهن روحانیت و اسلام نوشته شده بود، به نگارش درآمد. این کتاب در زمان خودش، با استقبال زیادی روبه رو شد. گفتنی است که امام برای نگارش این کتاب، چند وقتی مجبور شدند که درس شان را کنار بگذارند و سرگرم نوشتن آن شوند.

دیوان شعر:
 

امام، گاهی که فراغتی دست می داد، اشعاری هم می سرود. لابد آن مصرع معروف «من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم» را خوب به خاطر دارید، نه؟ بیشتر اشعار ایشان، غزل و با مضامین عرفانی است.

مدرسه های رفاه و علوی چه نسبتی با امام داشتند؟
 

مدرسه گروه انقلاب
 

مدرسه رفاه، با نیت خیر چند بازاری شکل گرفت. آیت الله هاشمی رفسنجانی، روزی در میان جمعی از بازاری ها، از کمبودهایی صحبت کرد که برای تحصیل دختران در تهران وجود داشت. سخنرانی، اثر کرد و مرحوم اخوان فرشچی، سه هزار متر زمین خرید و با همکاری هیأت انصار، بنیادی در این سه هزار متر زمین تشکیل شد. و سرانجام همه چیز به تاسیس مدرسه رفاه ختم شد. این مدرسه، محل مبارزات انقلابی بود و حضرت امام هم بعد از تبعید، این جا را برای اقامت خودشان انتخاب کردند. علت انتخاب این جا هم، تاکید خود امام بود که جایی پایین تر از خیابان انقلاب انتخاب شود؛ و در صورت امکان، مکانی عمومی هم باشد. بعد از انقلاب هم، ساختمان این مدرسه، مرکزی شد برای جمع آوری سلاح هایی که بین مردم بودند. سلاح ها را در زیرزمین نگه می داشتند. به خاطر برخی مسائل امنیتی بود که امام، از این جا به مدرسه علوی رفت و در آن جا ماند. این مدرسه، صندوقی هم داشت که در روزگار مبارزه، به خانواده های مبارزاتی که به زندان افتاده بودند، کمک زیادی می کرد.
مدرسه یا موسسه علوی هم، در سال 1335 تاسیس شد؛ توسط جمعی از متدینین زمان خودش. که برجسته ترین آن ها علامه علی اصغر کرباسچیان بود که به نمایندگی از آیت الله بروجردی، با همکاری چند دانشگاهی دیگر این کار را به سرانجام رساند. این مدرسه، دو دبستان، یک مدرسه راهنمایی و یک دبیرستان دارد که اسم همه شان علوی است. این مدرسه یا موسسه، در اصل شکل گرفت که متدینین نخبه را پرورش بدهد. ده سال اول تاسیس این مدرسه، ده سال آرامی بود و از دهه دوم تاسیس به بعد بود که کم کم وارد سیاست و مبارزات سیاسی شد و در دهه سوم بعد از تاسیس، دیگر یک پای انقلاب شده بود. بعد از خروج امام از مدرسه رفاه، این مدرسه یا موسسه برای اقامت موقت ایشان انتخاب شد. امکانات و موقعیت این مدرسه، از جمله دلایلی که رهبر انقلاب ایران را، به اقامت موقت و مدیریت امور مملکتی در این مدرسه داشت. علوی، فارغ التحصیلان معروفی دارد، از جمله حسن غفوری فرد کمال خرازی، احمد مسجد جامعی، محمد اصفهانی، محمد رضا شریفی نیا، علی اکبر ولایتی و ...

مصلی امام خمینی چگونه شکل گرفت؟
 

میلاد یک عبادتگاه
 

نویسنده: عیسی محمدی
مصلی امام خمینی تهران، با این اندیشه شکل گرفت که مکانی بزرگ با بناهایی بزرگ تر باشد برای اجتماع میلیونی مردم، جهت به جا آوردن مراسم های سیاسی و مذهبی و فرهنگی مختلف و هم چنین برگزاری نمایشگاه ها و مراسم های دیگر، برآورد اولیه این مکان، یک میلیونی مترمربع بود که بتواند حداکثر جمعیتی تا 800 هزار نفر را در خودش جا دهد. مکانی که قرار بود مسجد، شبستان، توقفگاه، خدمات بهداشتی و ... داشته باشد. در سال 1361، پنج مکان پیشنهادی برای اجرایی کردن چنین طرحی، به این قرار بود:
پادگان ولیعصر (میدان سپاه)
پادگان حر(خیابان کارگر جنوبی - میدان حر)
زمین های شمال میدان آزادی بوستان لاله (بلوار کشاورز)
اراضی عباس آباد
جلساتی برگزار شد و نهایتاً اعضا به این نتیجه رسیدند که اراضی عباس آباد تهران، بهترین گزینه ممکن برای استقرار مصلی است. اعضای گروه، گزارش خودشان رابه امام جمعه وقت تهران، آیت الله خامنه ای، تحویل دادند و ایشان هم همراه با رئیس مجلس وقت و امام جمعه موقت تهران، گزارش آن ها را تصویب کرده و نامه ای به امام خمینی نوشتند:
«بسمه تعالی
محضر مبارک رهبر عظیم الشأن انقلاب اسلامی حضرت آیت الله العظمی امام خمینی «مدظله العالی»
السلام علیکم و رحمه الله
به دنبال نیاز به ایجاد مصلای تهران و در پی جستجو و بررسی چند ساله، محلی مناسب در قسمت شمال مرکزی تهران (عباس آباد) که در مالکیت شهرداری است، شناسایی شد و طرح مناسب و جامعی پس از مشورت فراوان و به مسابقه گذاشتن میان مهندسان داخلی و خارجی، تهیه شد[...]»
حضرت امام هم وقتی که نامه را رویت کردند، جواب دادند که:
«بسمه تعالی
انشاء الله در کنار ساختن مصلای تهران در ساختن بینش کفرستیزی مسلمانان موفق باشید، ضمناً سادگی مصلی باید یادآور سادگی محل عبادت مسلمانان صدر اسلام باشد و شدیداً از زرق و برق ساختمان های مساجد اسلام آمریکایی جلوگیری شود. خداوند تمامی دست اندرکاران برپاکننده مساجد الله را تأیید فرماید.
روح الله الموسوی الخمینی 24/ 8 / 67»
... و این، نقطه شروع آغاز ساخت مصلی بود. همایشی برای جمع آوری نظرات متخصصان برگزار شد و نظرسنجی های مختلفی هم صورت گرفت تا مصلی، همانی بشود که باید باشد. در 29 فروردین 1364 بود که فراخوانی از تربیون نماز جمعه داده شد تا تمام طراحان باتجربه و واجد شرایط، بیایند و در آن شرکت کنند؛ متخصصانی از داخل آمدند و حتی شرکت کنندگانی از ژاپن، سوریه، پاکستان و هلند. و سرانجام، این دکتر پرویز موید عهد بود که توانست با طرح پیشنهادی خودش، توانست نامش را برای همیشه، در تاریخ مصلی امام خمینی ثبت کند.
و مصلی آخرین جایی بود که حضرت امام «ره» تا صبح در آغوش ملتش بود تا با او وداع گویند.

وب گاه رسمی امام خمینی کجا است؟
 

روح الله
http://www.imam_khomeini.com
وبگاه رسمی امام خمینی، که از طرف موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی پشتیبانی می شود، به پنج زبان زنده دنیا، خدمات خودش را ارائه می کند. به محض این که آدرس را وارد نوار آدرس خودتان می کنید، با یک صفحه آبی روبه رو می شوید که تصویر روح الله، در حالی که آسمان آبی همراه به ابرهایش پشت او قرار گرفته اند و همچنین تصویری کم رنگ تر از قنوت معروف او در پس زمینه، خودنمایی می کند. زبان های انگلیسی، فارسی، عربی، فرانسه و ترکی، زبان های مورد نظر این سایت هستند.
بعد ازخوش آمد گویی سایت، با این پیام روبه رو می شوید تا هدف از راه اندازی آن مشخص شود؛ این سایت با آدرس
www.imam_khomeini.com
از سایت های تخصصی در مورد بنیانگذار جمهوری اسلامی است که تلاش دارد مقالات و مطالب متنوعی یپرامون زندگی، افکار و اندیشه امام خمینی «ره» ارائه نماید. و هدف آن ایجاد ارتباط فرهنگی با اندیشمندان سایر ملل و تبادل اطلاعات است.
در قسمت راست این سایت، می توانید به این لینک ها دسترسی داشته باشید:
درباره ما، زندگینامه امام خمینی از ولادت تا رحلت، زندگی امام به روایت امام، سفری به تاریخ، روزشمار تبعید حضرت امام خمینی «ره» مبارزه تاریخی امام و پیروزی انقلاب اسلامی- و آن روز قلب ملت از کار ایستاد و -
هم چنین در قسمت مقالات هم، می توانید نوشته هایی را که دیگران درباره آثار و آراء و اندیشه های او داشته اند، بخوانید. اگر الان به این سایت مراجعه کنید، می توانید مقاله هایی از این دست را مشاهده کنید: نگاهی به اصول توسعه از دیدگاه امام خمینی «ره»، نقش و جایگاه مردم در اندیشه سیاسی اسلام و امام خمینی «ره»، مفهوم حکومت و جمهوری اسلامی از دیدگاه امام خمینی «ره» و..
گزینه ها و لینک هایی که در این سایت مشاهده می شود، ساده و محدود است و همین اتفاق، کار کردن با آن را ساده تر می کند. در یکی پدیا هم، سایت رسمی آیت الله العظمی خمینی، همین آدرس معرفی شده است.

دیگران درباره امام چه می گویند؟
 

حدیث دیگران
 

لابد این شعر معروف را شنیده اید که می گویند: « خوش تر آن باشد که سر دلبران/ گفته آید در حدیث دیگران». امام، رهبر و اندیشمند بزرگی که در زمان خودش تأثیر زیادی ایجاد کرد. این تأثیر را، می توان در وقایع سیاسی، فکری و فرهنگی دنیا دنبال کرد و به نتیجه های خوبی رسید. به هر حال، هر از چندی هم بد نیست که از زبان دیگران، امام را مرور کنیم تا قدر او را بهتر و بیشتر بدانیم. سایت رسمی امام خمینی، بخش هایی از این جمله ها را نقل کرده است که خواندنش، خالی از لطف نیست.

هفته نامه میدل ایست
 

دقیقا محاسبه نشده است که عملکرد امام خمینی در ده سال گذشته تا چه حد در جهان اسلام اثر گذاشته است. ولی شکی نیست که ترس از همین مساله باعث شد تا صدام به ایران حمله کند و جنگی 8 ساله آغاز شود.

اشپیگل
 

حمایت سراسری از امام خمینی به دلیل زندگی بی تجمل او بود. فقط امام خمینی بوده است که به اعتراف حتی دشمنانش در تمامی عمرش یک زندگی همراه با توضع و محقر و دور از هر گونه تمایلات و تجملات دنیوی داشته و کوچک ترین لکه سیاهی در شرح حال زندگی اش دیده نمی شود.

روزنامه لاسویس ژنو
 

میلیون ها مسلمان شیعه در مرگ آیت الله خمینی به سوگ نشستند. اما غرب بیش از آنکه متأثر و متأسف باشد احساس آسودگی می کند.

بی. بی. سی
 

صرف نظر از اندوهی که ممکن است از مرگ هر انسانی پیدا شود یا احترامی که ما در غرب برای مردممان قائلیم، این را نباید ناگفته گذاشت که در غرب زمین، کسان بسیاری هستند که پس از درگذشت آیت الله، نفس راحتی خواهند کشید و خوشحال خواهند شد که آیت الله دیگر زنده نیست.

روزنامه انگلیسی ایندیپندنت
 

به ندرت اتفاق می افتد که یک مرد به تنهایی بتواند مسیر تاریخ را عوض کند، لکن این درست همان کاری بود که آیت الله خمینی از عهده آن بر آمد.

نیویورک پست
 

صحنه های عزاداری تهران نشانه ای است بر اینکه نفوذ خمینی از ایران به این زودی ها رخت برنمی بندد.

بی نظیر بوتو، نخست وزیر فقید سابق پاکستان
 

پیام های امام خمینی در آینده نیز چراغ هدایت مسلمانان است و ملت های مسلمان در آینده نیز از پرتو نورانی افکار و اندیشه های والای حضرت امام استفاده خواهند کرد.

نلسون ماندلا، رهبر مبارز آفریقای جنوبی
 

امام خمینی «ره» رهبری منحصر به فرد بود. رهبری منحصر به فرد امام بود که توانست با دست خالی، انقلاب اسلامی ایران را به پیروزی برساند.

امام در سینما چگونه است؟
 

کلوزآپ مرد مبارز
 

در سال 1988، آمریکایی ها یک فیلم کمدی ساختند که یکی از بازیگرانش، در نقش امام خمینی ظاهر شد. البته این فیلم، اعتراض دولت ایران و ایرانی ها را به همراه داشت. در جایی از این اثر سینمایی، شخصیت اصلی فیلم که یک کارآگاه بود، به بازیگری که نقش امام را بازی می کرد، سیلی زد تا به طور سمبولیک، انتقامی سینمایی از انقلاب ایران گرفته باشد! غیر از این، دو مستند دیگر را هم شبکه های خبری سی ان ان و بی بی سی ساخته بودند که به نظر می رسد مستند "سربازان آیت الله" که کار بی بی سی است، حرفه ای تر و شناخته شده تر از مستند ساخته شده توسط سی ان ان است.
در داخل ایران هم فیلم ها و مجموعه های تصویری مختلفی از امام ساخته شده است. اما در حوزه سینما، اولین بار بهروز افخمی است که با فیلمی به نام فرزند صبح، قصد دارد زندگی این رهبر بزرگ را به تصویر بکشد. البته این اثر سینمایی، بیشتر در کودکی های امام اتفاق می افتد و تا حالا هم بارها به دلایل مختلف، به تعویق افتاده است. تهیه کننده این اثر، آن را یک پروژه ملی تلقی می کند که همه باید در ساختنش دخالت و همفکر و همکاری داشته باشند. شریفی نیا دراین اثر، نقش حاج آقا احمد را بازی می کند و هدیه تهران، نقش دایه امام را. البته انتخاب شریفی نیا در زمان خودش حرف و حدیث هایی را ایجاد کرد.

داریوش مهرجویی:
 

حرف های امام برای سینما تعیین کننده بود. امام، خط مشی سینمای ایران را مشخص کرد که چگونه باشد، او، دلیل وجودی سینما را مشخص کرد که عامل تعیین کننده مهمی بود. در آن زمان، همه مانده بودند که چه کار کنند.

رضا میرکریمی
 

در دوره ای که حتی رسانه های ما قدرت همراهی لازم را با انقلاب نداشتند، حضرت امام «ره» به تنهایی به اندازه یک رسانه بزرگ فرهنگی بودند که تمامی جبهه ها را تغذیه می کردند.

مجتبی راعی
 

وقتی آدمی جزء تاریخ یک کشور می شود، هر کس با هر نوع تفکری که آن تاریخ را بنویسد، نمی تواند از کنار آن آدم رد شود. تاریخ معاصر ایران را هیچ کس بدون امام خمینی «ره» نمی تواند بنویسد.

رسول صدر عاملی
 

در صف هشتم نماز نشسته بودیم. که ناگهان امام فریاد زد یک نفر آن در را باز کند، شگفت زده شدیم. ما که نزدیک در بودیم، صدای در را نشنیده بودیم. یک دختر بچه سه ساله فرانسوی از همسایگان نوفل لوشاتو آمده بود و چون دستش به زنگ نرسیده بود، در حال یخ زدن بود.
منبع: ماهنامه شاهد جوان شماره 59