مترجم: هاشم رجب زاده
«تانکا» یا«هایکای» شعر پنج بندی سی و یک هجایی ژاپن است(به ترتیب 5، 7، 5، 7 و 7 هجا) و از کهن ترین قالبهای شعری سرزمین آفتاب. شعرهای مجموعه « مانیؤشوُ»، قدیم ترین جُنگ شعری ژاپن، فراهم آمده در سده هشتم میلادی، بیشتر در این قالب سروده شده است.
پنج قطعه زیر ترجمه شعرهایی است سروده استاد تاکه شی کاتسوُفوُجی، ایرانشناس صاحبدل ژاپنی، در ایران و افغانستان و درباره حال و هوای این سرزمین ها، با آوانگاری اصلِ ژاپنی آن به لاتین.
|
1 |
|
|
Tatanawaru |
بر گِلین کلبه کوهستان، |
|
Toshi to narite |
سایه شب گسترد. |
|
Yama-zoino |
خیل خورشید دوان تا سرِ کوه(کابل) |
|
Doro no ieie |
|
|
Kurete shimainu |
|
|
2 |
|
|
Yuisho-aru |
در گذر با به نماز آمدگان، |
|
Isuramu haiji |
گویی این مسجد ویران رازی در جان می گوید |
|
Meguri Yuku |
|
|
Kyoto mo ware mo |
شامگاهی پُر مِه.(کابل) |
|
Yu-moya no naka |
|
|
3 |
|
|
Ame ato no |
از پسِ باران، |
|
Kaze kagayakite |
|
|
Fukiwatari |
در گندم زاران، |
|
Haiito no tsuchi ni |
شهر یاران را |
|
Mugi yataka nari |
خوش نسیمی به نوازش برخاسته است(قندهار) |
|
4 |
|
|
Saka naseru |
در سراشیبیِ‌هر کوی و گذر، |
|
Tehran no machi |
در تهران، |
|
Asaasa o |
|
|
Suzukake-namiki no |
می خروشد جوی بر بسترِ دامانِ چناران(تهران) |
|
Ne ni mizu nagasu |
|
|
5 |
|
|
Taeru-naku |
«زنده رود»، |
|
Inochi-hagukumu |
همه فصلی پرآب، |
|
Na no kawa ga |
|
|
Koto Isufahan no |
همچنان می دود از سینه صفاهانِ کهن را(اصفهان، زاینده رود) |
|
Manaka no nagaru |
|
منبع مقاله: رجب زاده، هاشم؛ (1386)، جستارهای ژاپنی در قلمرو ایرانشناسی، تهران، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی، چاپ اول 1386.
