گوستاولوبون فرانسوی می گوید: اگر بنا باشد صفات یهود را در جمله ای خلاصه، بیان کنیم باید اینگونه بگوییم:
«یهودیها همچون انسانهایی هستند که تازه از جنگل وارد شهر شده و همیشه از صفات انسانی بی بهره بوده اند چرا که همیشه مانند پست ترین مردم روی زمین زندگی می کنند».(1)
«بنی اسرائیل همیشه مردمی وحشی، خونریز و بی غیرت بوده اند. حتّی زمانی هم که یهود بر کشورهای خود حکومت می کرده دست از خونریزی برنداشته اند، بی پروا وارد جنگ می شدند و چون با شکست مواجه می گردیدند به پاره ای خیالات غیرانسانی و بی اساس پناه می بردند. خلاصه آنکه هیچ فرقی میان یهود و حیوانات نمی توان گذاشت.»(2)
بنابراین، سخت ترین دشمنان اهل ایمان که از فرصتی بهره می برند تا آنان را از پای دربیاورند یهود و مشرکین هستند. در این آیه یهود و مشرکین در کنار یکدیگر ذکر شده است، به این معنی که از حیث بی دینی و دشمنی مؤمنین، در ردیف همند.
(ثم قست قلوبکم من بعد ذلک فهی کالحجاره او اَشد قسوة و إن من الحجاره لما یتفجر منه الأنهر و اِن منها لما یشقق فیخرج منه الماء و اِن منها لما یهبط من خشیه الله و ما الله بغفل عما تعلمون).(4)
«پس با این معجزه ی بزرگ باز چنان سخت دل شدید که دلهایتان مانند سنگ یا سخت تر از آن شد، به درستی که از پاره ای سنگها، نهرها بجوشد و برخی دیگر سنگها بشکافد پس آب از آن بیرون آید و به درستی که پاره ای از سنگها از ترس خدا فرود آیند (ای سنگدلان بترسید که) که خدا از کردار شما غافل نیست».
در مورد اینکه چه امری باعث سنگدلی یهود شد، خداوند متعال در آیه ای دیگر چنین می فرماید:
(فبما نقضهم میثقهم لعنهم و جعلنا قلوبهم قسیة یحرفون الکلم عن مواضعه و نسوا حظاً مما ذکروا به و لا تزال تطلع علی خائنه منهم الا قلیلا منهم).(5)
«پس چون (بنی اسرائیل) پیمان شکستند آنان را لعنت کردیم و دلهایشان را سخت گردانیدیم (که موعظه در آنها اثر نکرد) کلمات خدا را از جای خود تغییر می دادند و از بهره آن کلمات که به آنها داده شد (در تورات) نصیب بزرگی را از دست دادند و پیوسته بر خیانتکاری و نادرستی آن قوم مطّلع می شوی به غیر از تعداد کمی از آنها که با ایمان و نیکوکارند».
تاریخ در همه ی زمانها سنگدلی یهود را به صحنه ی نمایش گذارده است. «کاسیوس» در کتاب 78 خود، فصل 32 در حوادث سال 117 میلادی می نویسد:
«مطابق همین تاریخ، یهود در غرب دریای طرابلس برای کشتن رومیها و یونانیها به رهبری «اندریا» خروج کرده، همه را به قتل رساندند و خونهایشان را آشامیده، گوشتهایشان را نیز خوردند سپس سرها و استخوانها را قطعه قطعه کرده، به سگها دادند.
مردم ما را نیز مانند حیوانات به کشتار یکدیگر مجبور کردند که تعداد کشته شدگان این جنایت به 220000 نفر رسید».
یهود چنین جنایتی را نیز در مصر و قبرس به رهبری «آرتیمون» تکرار کردند، که نتیجه ی آن کشته شدن 240000 انسان بی گناه بود.
در «سافیل» که شهری است در اسپانیا، 138 مسیحی را به قبرستانی خارج از شهر برده، آنها را با گلوله مجروح و سپس زنده زنده به گور کردند ولی برخی از جسدها به طور کامل زیر خاک پنهان نشده بودند به طوری که دستهایشان از قبر بیرون مانده بود!
البته این سنگدلی برای یهود تازگی ندارد. حتّی در آخرین جنگی که بین مسلمانان و اسرائیل اتّفاق افتاد (6) هنگامی که جنگ تمام و آنها بر بیت المقدس پیروز شدند، به روستایی که در نزدیکی شهر قرار داشت حمله کردند، مردم بی دفاع و بی گناه نیز از ترس کشته شدن به مسجد پناه بردند ولی برای یهود مسجد و غیر مسجد تفاوتی ندارد، زمانی که مردم وارد مسجد شدند هلیکوپترهای آنان بر فراز مسجد به پرواز درآمده و با تیراندازی به مردم بی دفاع آنها را به خون خود آغشته نموده و آتش زدند.(7)
(و لقد اتینا موسی الکتاب و قفینا من بعده بالرسل و اتینا عیسی ابن مریم البینات و ایدناه بروح القدس أفکلما جائکم رسول بما لا تهوی انفسکم استکبرتم ففریقاً کذبتم و فریقاً تقتلون)(8)
«و ما به موسی کتاب تورات را عطا کردیم و از پی او پیغمبرانی فرستادیم و عیسی پسر مریم را به ادلّه ی روشن حجتّها دادیم و او را به واسطه ی روح القدس اقتدار و توانایی بخشیدیم، آیا هر پیامبری که بر خلاف هوای نفس شما اوامری از جانب خدا آورد از امرش سرپیچی کرده، از راه حسد گروهی را تکذیب می کنید و گروهی را به قتل می رسانید؟»
همچنین می فرماید:
«و اذا قیل لهم امنوا بما انزل الله قالوا نومن بما انزل علینا و یکفرون بما وراءه و هو الحق مصدقا لما معهم قل فلم تقتلون انبیاء الله من قبل ان کنتم مومنین»(9)
«و هنگامی که به یهود گفته شد به قرآنی که خدا برای ( هدایت بشر) فرستاده ایمان بیاورید، گفتند فقط به تورات که بر ما نازل شده ایمان می آوریم و به غیر تورات کافر می شوند در صورتی که قرآن حقّ است و کتاب آنها را تصدیق می کند، ای پیغمبر بگو اگر شما در ادّعای ایمان به تورات راستگو بودید به کدام حکم تورات، پیامبران قبل را به قتل رساندید؟»
و نیز می فرماید:
(لقد اخذنا میثاق بنی اسرائیل و ارسلنا الیهم رسلا کلما جائهم رسول بما لا تهوی انفسهم فریقا کذبوا و فریقا یقتلون).(10)
«از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم (که خدا را اطاعت کنند) و پیامبرانی بر آنها فرستادیم (که احکام خدا بیاموزند) هر رسولی آمد چون بر خلاف هوای نفس آنها سخن گفت، گروهی را دروغگو خواندند و گروهی را به قتل رساندند».
مطلب تعجّب آور آنکه در روایات ما اینگونه آمده است که کشتن پیامبران الهی به اندازه ای برای یهود طبیعی بود که روزی از طلوع فجر تا طلوع آفتاب (11) 70 پیامبر الهی را کشته، سر از بدن آنها جدا کردند و سپس به مغازه های خود رفته و مانند روزهای دیگر کار روزانه را شروع کردند!(12)
از جمله پیامبرانی که توسط یهود کشته شدند، حضرت یحیی و حضرت زکریّا (ع) بودند، این دو پیامبر الهی فقط به دلیل منع یهود از اعمال زشت و غیر انسانی سزاوار مرگ شدند. همان گونه که قصد داشتند حضرت هارون (ع) جانشین حضرت موسی (ع) را به قتل برسانند و برای کشتن حضرت عیسی (ع) نیز چوبه های دار نصب نمودند.
و چه جنایتی بزرگ تر از آنکه پیامبر اسلام (ص) را شهید کردند!
در تاریخ اینگونه آمده است:
پس از فتح خیبر، همسر«سلام بن مشکم» یهودی که به ظاهر اسلام آورده بود غذایی از گوشت ران گوسفند آماده کرد و خدمت رسول اکرم (ص) فرستاد، پیامبر خدا (ص) که هیچ گاه به تنهایی غذا میل نمی فرمودند، «بشر بن براء» را نیز دعوت نمودند، بشر قطعه ای از آن گوشت را تناول نمود، اما به مجرّد اینکه پیامبر (ص) گوشت را در دهان گذاشت و مقداری از آن جویدند، یک مرتبه لقمه را از دهان بیرون انداخته و فریاد زدند:«به خدا قسم این گوشت به من خبر می دهد که مسموم است» ولی آن زهر به اندازه ای قوی بود، که بشر را در همان مجلس از پای درآورد و پیامبر گرامی اسلام (ص) را پس از چند هفته شهید کرد.(13)
(ودت طائفه من اهل الکتاب لو یضلونکم و ما یضلون الا انفسهم و ما یشعرون)(14)
«گروهی از اهل کتاب آرزوی آن دارند که شما را گمراه کنند، به غیر از آنکه خود را گمراه کنند به آرزویی نخواهند رسید و این را نمی فهمند».
خداوند متعال در آیه ای دیگر می فرماید:
(یا اهل الکتاب لم تلبسون الحق بالباطل و تکتمون الحق و أنتم تعلمون)(15)
«ای اهل کتاب چرا حق را به باطل مشتبه می سازید تا چراغ حق را به باد شبهات خاموش کنید در صورتی که به حقانیّت آن آگاهید؟»
(من الذین هادوا یحرفون الکلم عن مواضعه و یقولون سمعنا و عصینا و اسمع غیر مسمع و راعنا لیا بالسنتهم و طعنا فی الّدین و لو اَنهم قالوا سمعنا و اطعنا و اسمع و انظرنا لکان خیراً لهم و اقوم و لکن لعنهم الله بکفرهم فلا یومنون الا قلیلا)(16)
«گروهی از یهود کلمات خدا را از جای خود تغییر داده و می گویند: فرمان خدا را شنیده و از آن سرپیچی می کنیم و (به زبان جسارت به تو خطاب می کنند) می گویند بشنو که کاش ناشنوا باشی و گویند ما را رعایت کن و گفتارشان زبان بازی و تمسخر به دین است و اگر به احترام می گفتند که ما فرمان حقّ را شنیده و تو را اطاعت می کنیم، تو نیز سخن ما را بشنو و به حال ما بنگر، آنان را نیکوتر بود و به درستی نزدیک تر ولی خداوند آنها را چون کافر شدند، لعنت کرد پس یهود ایمان نمی آورند مگر تعداد کمی از آنها».
(... من الذین هادوا سماعون للکذب سماعون لقوم اخرین لم یاتوک یحرفون الکلم من بعد مواضعه...)(17)
«... و نیز اندوهگین مباش از آن دسته از یهود که جاسوسی کنند و سخنان فتنه انگیز به جای کلمات حقّ تو، به آن قومی که از کبر نزد تو نیامدند می رسانند (مانند اشراف یهودیان خیبر) و کلمات حق را بعد از آنکه به جای خود مقرّر گشت (به میل خویش و از روی دشمنی با اسلام) تغییر می دهند...».
حیله و نیرنگ در نهاد هر یهودی یافت می شود، همه جا و در هر کاری که انجام می دهد با او همراه می باشد.
قرآن در این رابطه می فرماید:
(و مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین)(18)
یهود «با خدا مکر کردند، خدا هم در مقابل با آنها مکر نمود و خداوند از هر شخصی بهتر می تواند مکر نماید».
(یا ایها الرسول لا یحزنک الذین یسارعون فی الکفر من الذین قالوا امنا بافواههم و لم تؤمن قلوبهم...)(19)
«ای پیامبر! تو را ناراحت نکنند کسانی که به راه کفر می شتابند یعنی کسانی که به زبان، اظهار ایمان کنند و به دل ایمان نیاورند...».
سعی هر یهودی بر آن است که ثروتهای جهان را در اختیار خود داشته و بدین وسیله بر مردم سلطه و حکومت نماید.
خداوند متعال می فرماید:
(و لقد جائکم موسی بالبینات ثم اتخذهم العجل من بعده و انتم ظالمون).(20)
«و به درستی که موسی (ع) با دلایل آشکار به سوی شما آمد، سپس شما (در نبودن موسی و با همه ی دلایل روشنی که موسی برای شما آشکار نمود) گوساله پرستی را اختیار کردید که شما مردمی ستمکار هستید».
(و تری کثیرا منهم یسارعون فی الاثم و العدوان و أکلهم السحت لبئس ما کانوا یعلمون).(21)
«بسیاری از آنها را می بینی که در گناه و ستمکاری و خوردن حرام می شتابند، بسیار کار ناپسندی را پیشه ی خود ساخته اند».
هنگامی که پیامبر اسلام (ص) خندق حفر نمودند و بدین وسیله مانع عبور سپاه دشمن شدند، یهود (بنی قریظه) که با رسول خدا (ص) هم پیمان بودند، جلسه ای اضطراری تشکیل داده و اینگونه قرار گذاشتند که از پشت به لشکر اسلام حمله کنند و از طرف دیگر سپاه دشمن نیز حمله ور شوند و به گمان خود با چنین حمله ای از دو طرف می توانند اسلام را نابود سازند ولی با تدبیری که سپاه اسلام از خود نشان داد، عاقبت مشرکین شکست خوردند و در نتیجه سپاه اسلام ماند و قبیله ای خیانتکار و پیمان شکن، یعنی یهودیان بنی قریظه.
آنها مدّت 25 روز در محاصره ی لشکر اسلام بودند و پس از آن تسلیم شدند.
پس از تسلیم یهودیان،700 نفر از جنگجویان آنها را به صورت اسیر نزد پیامبر اسلام (ص) آوردند، حضرت نیز به آنها فرمودند:
ما می توانید هر شخصی را که می خواهید انتخاب نمایید تا در مورد شما قضاوت کند.
یهودیان بنی قریظه «سعد بن معاذ» را به دلیل اینکه قبلاً از قبیله ی پیمان شکن بنی قریظه بود انتخاب کردند، سعد با هوشیاری هر چه تمام تر و با توجّه به طبیعت بنی قریظه دستور داد سر از بدن مردان آنها جدا شود و زنان نیز به اسارت سپاه درآیند.
هنگامی که پیامبر خدا (ص) قضاوت سعد را شنیدند، فرمودند: «به خدا قسم، حکم تو با حکم خدا برابر بود».(22)
هیتلر در این رابطه می گوید: «با شکافتن هر دملی، انسان مشاهده می کند که میلیونها یهودی داخل آن مشغول فساد هستند».(23)
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:
(لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داود و عیسی ابن مریم ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون* کانوا لا یتناهون عن منکر فعلوه لبئس ما کانوا یفعلون)(24)
«کافران بنی اسرائیل به زبان داوود و عیسی بن مریم مورد لعن و نفرین واقع شدند که نافرمانی حکم خدا کرده و از حکم حقّ سرکشی نمودند، آنها هیچ گاه از کار زشت خود (با آن همه پند و اندرز رسولان) دست برنداشتند و آنچه لازم می دهند بسیار زشت و ناشایست است».
(فبظلم من الذین هادوا حرمنا علیهم طیبات اُحلت لهم و بصدهم عن سبیل الله کثیرا* و أخذهم الرّبوا و قد نهوا عنه و أکلهم أموال الناس بالباطل و اعتدنا للکافرین منهم عذابا ألیما)(25)
«پس به جهت ظلمی که یهود (درباره پیامبران و عیسی و در حقّ خود) از خود نشان دادند و هم بدین جهت که بسیاری از مردم را از راه خدا منع نمودند، ما نعمتهای پاکیزه ی خود را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم و از این جهت که ربا می گرفتند، در حالی که از آن نهی شده بودند و هم از این رو که اموال مردم را به باطل (مانند رشوه، خیانت و سرقت) می خوردند و ما برای کافران آنها عذابی دردناک مهیّا ساختیم.
«یهودیها همچون انسانهایی هستند که تازه از جنگل وارد شهر شده و همیشه از صفات انسانی بی بهره بوده اند چرا که همیشه مانند پست ترین مردم روی زمین زندگی می کنند».(1)
«بنی اسرائیل همیشه مردمی وحشی، خونریز و بی غیرت بوده اند. حتّی زمانی هم که یهود بر کشورهای خود حکومت می کرده دست از خونریزی برنداشته اند، بی پروا وارد جنگ می شدند و چون با شکست مواجه می گردیدند به پاره ای خیالات غیرانسانی و بی اساس پناه می بردند. خلاصه آنکه هیچ فرقی میان یهود و حیوانات نمی توان گذاشت.»(2)
و امّا برجسته ترین صفات غیرانسانی یهود، به بیان قرآن کریم:
1- دشمنی با مؤمنین
خداوند در قرآن کریم می فرماید: (آیه 82 سوره ی مائده) (3)بنابراین، سخت ترین دشمنان اهل ایمان که از فرصتی بهره می برند تا آنان را از پای دربیاورند یهود و مشرکین هستند. در این آیه یهود و مشرکین در کنار یکدیگر ذکر شده است، به این معنی که از حیث بی دینی و دشمنی مؤمنین، در ردیف همند.
2- وحشیگری و سنگدلی
خداوند متعال می فرماید:(ثم قست قلوبکم من بعد ذلک فهی کالحجاره او اَشد قسوة و إن من الحجاره لما یتفجر منه الأنهر و اِن منها لما یشقق فیخرج منه الماء و اِن منها لما یهبط من خشیه الله و ما الله بغفل عما تعلمون).(4)
«پس با این معجزه ی بزرگ باز چنان سخت دل شدید که دلهایتان مانند سنگ یا سخت تر از آن شد، به درستی که از پاره ای سنگها، نهرها بجوشد و برخی دیگر سنگها بشکافد پس آب از آن بیرون آید و به درستی که پاره ای از سنگها از ترس خدا فرود آیند (ای سنگدلان بترسید که) که خدا از کردار شما غافل نیست».
در مورد اینکه چه امری باعث سنگدلی یهود شد، خداوند متعال در آیه ای دیگر چنین می فرماید:
(فبما نقضهم میثقهم لعنهم و جعلنا قلوبهم قسیة یحرفون الکلم عن مواضعه و نسوا حظاً مما ذکروا به و لا تزال تطلع علی خائنه منهم الا قلیلا منهم).(5)
«پس چون (بنی اسرائیل) پیمان شکستند آنان را لعنت کردیم و دلهایشان را سخت گردانیدیم (که موعظه در آنها اثر نکرد) کلمات خدا را از جای خود تغییر می دادند و از بهره آن کلمات که به آنها داده شد (در تورات) نصیب بزرگی را از دست دادند و پیوسته بر خیانتکاری و نادرستی آن قوم مطّلع می شوی به غیر از تعداد کمی از آنها که با ایمان و نیکوکارند».
تاریخ در همه ی زمانها سنگدلی یهود را به صحنه ی نمایش گذارده است. «کاسیوس» در کتاب 78 خود، فصل 32 در حوادث سال 117 میلادی می نویسد:
«مطابق همین تاریخ، یهود در غرب دریای طرابلس برای کشتن رومیها و یونانیها به رهبری «اندریا» خروج کرده، همه را به قتل رساندند و خونهایشان را آشامیده، گوشتهایشان را نیز خوردند سپس سرها و استخوانها را قطعه قطعه کرده، به سگها دادند.
مردم ما را نیز مانند حیوانات به کشتار یکدیگر مجبور کردند که تعداد کشته شدگان این جنایت به 220000 نفر رسید».
یهود چنین جنایتی را نیز در مصر و قبرس به رهبری «آرتیمون» تکرار کردند، که نتیجه ی آن کشته شدن 240000 انسان بی گناه بود.
در «سافیل» که شهری است در اسپانیا، 138 مسیحی را به قبرستانی خارج از شهر برده، آنها را با گلوله مجروح و سپس زنده زنده به گور کردند ولی برخی از جسدها به طور کامل زیر خاک پنهان نشده بودند به طوری که دستهایشان از قبر بیرون مانده بود!
البته این سنگدلی برای یهود تازگی ندارد. حتّی در آخرین جنگی که بین مسلمانان و اسرائیل اتّفاق افتاد (6) هنگامی که جنگ تمام و آنها بر بیت المقدس پیروز شدند، به روستایی که در نزدیکی شهر قرار داشت حمله کردند، مردم بی دفاع و بی گناه نیز از ترس کشته شدن به مسجد پناه بردند ولی برای یهود مسجد و غیر مسجد تفاوتی ندارد، زمانی که مردم وارد مسجد شدند هلیکوپترهای آنان بر فراز مسجد به پرواز درآمده و با تیراندازی به مردم بی دفاع آنها را به خون خود آغشته نموده و آتش زدند.(7)
3- کشتن پیامبران الهی
در قرآن کریم اینگونه آمده است:(و لقد اتینا موسی الکتاب و قفینا من بعده بالرسل و اتینا عیسی ابن مریم البینات و ایدناه بروح القدس أفکلما جائکم رسول بما لا تهوی انفسکم استکبرتم ففریقاً کذبتم و فریقاً تقتلون)(8)
«و ما به موسی کتاب تورات را عطا کردیم و از پی او پیغمبرانی فرستادیم و عیسی پسر مریم را به ادلّه ی روشن حجتّها دادیم و او را به واسطه ی روح القدس اقتدار و توانایی بخشیدیم، آیا هر پیامبری که بر خلاف هوای نفس شما اوامری از جانب خدا آورد از امرش سرپیچی کرده، از راه حسد گروهی را تکذیب می کنید و گروهی را به قتل می رسانید؟»
همچنین می فرماید:
«و اذا قیل لهم امنوا بما انزل الله قالوا نومن بما انزل علینا و یکفرون بما وراءه و هو الحق مصدقا لما معهم قل فلم تقتلون انبیاء الله من قبل ان کنتم مومنین»(9)
«و هنگامی که به یهود گفته شد به قرآنی که خدا برای ( هدایت بشر) فرستاده ایمان بیاورید، گفتند فقط به تورات که بر ما نازل شده ایمان می آوریم و به غیر تورات کافر می شوند در صورتی که قرآن حقّ است و کتاب آنها را تصدیق می کند، ای پیغمبر بگو اگر شما در ادّعای ایمان به تورات راستگو بودید به کدام حکم تورات، پیامبران قبل را به قتل رساندید؟»
و نیز می فرماید:
(لقد اخذنا میثاق بنی اسرائیل و ارسلنا الیهم رسلا کلما جائهم رسول بما لا تهوی انفسهم فریقا کذبوا و فریقا یقتلون).(10)
«از بنی اسرائیل پیمان گرفتیم (که خدا را اطاعت کنند) و پیامبرانی بر آنها فرستادیم (که احکام خدا بیاموزند) هر رسولی آمد چون بر خلاف هوای نفس آنها سخن گفت، گروهی را دروغگو خواندند و گروهی را به قتل رساندند».
مطلب تعجّب آور آنکه در روایات ما اینگونه آمده است که کشتن پیامبران الهی به اندازه ای برای یهود طبیعی بود که روزی از طلوع فجر تا طلوع آفتاب (11) 70 پیامبر الهی را کشته، سر از بدن آنها جدا کردند و سپس به مغازه های خود رفته و مانند روزهای دیگر کار روزانه را شروع کردند!(12)
از جمله پیامبرانی که توسط یهود کشته شدند، حضرت یحیی و حضرت زکریّا (ع) بودند، این دو پیامبر الهی فقط به دلیل منع یهود از اعمال زشت و غیر انسانی سزاوار مرگ شدند. همان گونه که قصد داشتند حضرت هارون (ع) جانشین حضرت موسی (ع) را به قتل برسانند و برای کشتن حضرت عیسی (ع) نیز چوبه های دار نصب نمودند.
و چه جنایتی بزرگ تر از آنکه پیامبر اسلام (ص) را شهید کردند!
در تاریخ اینگونه آمده است:
پس از فتح خیبر، همسر«سلام بن مشکم» یهودی که به ظاهر اسلام آورده بود غذایی از گوشت ران گوسفند آماده کرد و خدمت رسول اکرم (ص) فرستاد، پیامبر خدا (ص) که هیچ گاه به تنهایی غذا میل نمی فرمودند، «بشر بن براء» را نیز دعوت نمودند، بشر قطعه ای از آن گوشت را تناول نمود، اما به مجرّد اینکه پیامبر (ص) گوشت را در دهان گذاشت و مقداری از آن جویدند، یک مرتبه لقمه را از دهان بیرون انداخته و فریاد زدند:«به خدا قسم این گوشت به من خبر می دهد که مسموم است» ولی آن زهر به اندازه ای قوی بود، که بشر را در همان مجلس از پای درآورد و پیامبر گرامی اسلام (ص) را پس از چند هفته شهید کرد.(13)
4- دروغ، تهمت، تحریف
قرآن کریم در این رابطه می فرماید:(ودت طائفه من اهل الکتاب لو یضلونکم و ما یضلون الا انفسهم و ما یشعرون)(14)
«گروهی از اهل کتاب آرزوی آن دارند که شما را گمراه کنند، به غیر از آنکه خود را گمراه کنند به آرزویی نخواهند رسید و این را نمی فهمند».
خداوند متعال در آیه ای دیگر می فرماید:
(یا اهل الکتاب لم تلبسون الحق بالباطل و تکتمون الحق و أنتم تعلمون)(15)
«ای اهل کتاب چرا حق را به باطل مشتبه می سازید تا چراغ حق را به باد شبهات خاموش کنید در صورتی که به حقانیّت آن آگاهید؟»
(من الذین هادوا یحرفون الکلم عن مواضعه و یقولون سمعنا و عصینا و اسمع غیر مسمع و راعنا لیا بالسنتهم و طعنا فی الّدین و لو اَنهم قالوا سمعنا و اطعنا و اسمع و انظرنا لکان خیراً لهم و اقوم و لکن لعنهم الله بکفرهم فلا یومنون الا قلیلا)(16)
«گروهی از یهود کلمات خدا را از جای خود تغییر داده و می گویند: فرمان خدا را شنیده و از آن سرپیچی می کنیم و (به زبان جسارت به تو خطاب می کنند) می گویند بشنو که کاش ناشنوا باشی و گویند ما را رعایت کن و گفتارشان زبان بازی و تمسخر به دین است و اگر به احترام می گفتند که ما فرمان حقّ را شنیده و تو را اطاعت می کنیم، تو نیز سخن ما را بشنو و به حال ما بنگر، آنان را نیکوتر بود و به درستی نزدیک تر ولی خداوند آنها را چون کافر شدند، لعنت کرد پس یهود ایمان نمی آورند مگر تعداد کمی از آنها».
(... من الذین هادوا سماعون للکذب سماعون لقوم اخرین لم یاتوک یحرفون الکلم من بعد مواضعه...)(17)
«... و نیز اندوهگین مباش از آن دسته از یهود که جاسوسی کنند و سخنان فتنه انگیز به جای کلمات حقّ تو، به آن قومی که از کبر نزد تو نیامدند می رسانند (مانند اشراف یهودیان خیبر) و کلمات حق را بعد از آنکه به جای خود مقرّر گشت (به میل خویش و از روی دشمنی با اسلام) تغییر می دهند...».
5- حیله و نیرنگ
این دو صفت غیر انسانی در طول تاریخ همچون دو عصای محکمی بوده که همیشه یهود در کارهای خود بر آنها تکیه زده است.حیله و نیرنگ در نهاد هر یهودی یافت می شود، همه جا و در هر کاری که انجام می دهد با او همراه می باشد.
قرآن در این رابطه می فرماید:
(و مکروا و مکر الله و الله خیر الماکرین)(18)
یهود «با خدا مکر کردند، خدا هم در مقابل با آنها مکر نمود و خداوند از هر شخصی بهتر می تواند مکر نماید».
(یا ایها الرسول لا یحزنک الذین یسارعون فی الکفر من الذین قالوا امنا بافواههم و لم تؤمن قلوبهم...)(19)
«ای پیامبر! تو را ناراحت نکنند کسانی که به راه کفر می شتابند یعنی کسانی که به زبان، اظهار ایمان کنند و به دل ایمان نیاورند...».
6- مال اندوزی و ثروت پرستی
از زمانی که حضرت موسی (ع) برای آوردن الواح به کوه طور رفت و سامری گوساله ای از طلا و نقره برای بنی اسرائیل ساخت تا به حال ثروت، بزرگ ترین معبود یهود به شمار می رود.سعی هر یهودی بر آن است که ثروتهای جهان را در اختیار خود داشته و بدین وسیله بر مردم سلطه و حکومت نماید.
خداوند متعال می فرماید:
(و لقد جائکم موسی بالبینات ثم اتخذهم العجل من بعده و انتم ظالمون).(20)
«و به درستی که موسی (ع) با دلایل آشکار به سوی شما آمد، سپس شما (در نبودن موسی و با همه ی دلایل روشنی که موسی برای شما آشکار نمود) گوساله پرستی را اختیار کردید که شما مردمی ستمکار هستید».
(و تری کثیرا منهم یسارعون فی الاثم و العدوان و أکلهم السحت لبئس ما کانوا یعلمون).(21)
«بسیاری از آنها را می بینی که در گناه و ستمکاری و خوردن حرام می شتابند، بسیار کار ناپسندی را پیشه ی خود ساخته اند».
7- پیمان شکنی
اگر کسی بخواهد پیمان شکنی را در قالب یک انسان ببیند باید به یک یهودی نگاهی بیفکند زیرا یهود پیمانها و عهدهای بسیاری را زیر پا گذاشته و به واسطه ی آن شرافت انسانیّت را لگدمال نموده اند؟هنگامی که پیامبر اسلام (ص) خندق حفر نمودند و بدین وسیله مانع عبور سپاه دشمن شدند، یهود (بنی قریظه) که با رسول خدا (ص) هم پیمان بودند، جلسه ای اضطراری تشکیل داده و اینگونه قرار گذاشتند که از پشت به لشکر اسلام حمله کنند و از طرف دیگر سپاه دشمن نیز حمله ور شوند و به گمان خود با چنین حمله ای از دو طرف می توانند اسلام را نابود سازند ولی با تدبیری که سپاه اسلام از خود نشان داد، عاقبت مشرکین شکست خوردند و در نتیجه سپاه اسلام ماند و قبیله ای خیانتکار و پیمان شکن، یعنی یهودیان بنی قریظه.
آنها مدّت 25 روز در محاصره ی لشکر اسلام بودند و پس از آن تسلیم شدند.
پس از تسلیم یهودیان،700 نفر از جنگجویان آنها را به صورت اسیر نزد پیامبر اسلام (ص) آوردند، حضرت نیز به آنها فرمودند:
ما می توانید هر شخصی را که می خواهید انتخاب نمایید تا در مورد شما قضاوت کند.
یهودیان بنی قریظه «سعد بن معاذ» را به دلیل اینکه قبلاً از قبیله ی پیمان شکن بنی قریظه بود انتخاب کردند، سعد با هوشیاری هر چه تمام تر و با توجّه به طبیعت بنی قریظه دستور داد سر از بدن مردان آنها جدا شود و زنان نیز به اسارت سپاه درآیند.
هنگامی که پیامبر خدا (ص) قضاوت سعد را شنیدند، فرمودند: «به خدا قسم، حکم تو با حکم خدا برابر بود».(22)
8- فساد اخلاق
گفتن مطلبی در این زمینه قابل توجّه است و آن هم اینکه: فساد از هر نوع و به هر شکلی که باشد یکی از وسایل شرافتمندانه جهت پیشبرد اهداف یهود است.هیتلر در این رابطه می گوید: «با شکافتن هر دملی، انسان مشاهده می کند که میلیونها یهودی داخل آن مشغول فساد هستند».(23)
خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید:
(لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داود و عیسی ابن مریم ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون* کانوا لا یتناهون عن منکر فعلوه لبئس ما کانوا یفعلون)(24)
«کافران بنی اسرائیل به زبان داوود و عیسی بن مریم مورد لعن و نفرین واقع شدند که نافرمانی حکم خدا کرده و از حکم حقّ سرکشی نمودند، آنها هیچ گاه از کار زشت خود (با آن همه پند و اندرز رسولان) دست برنداشتند و آنچه لازم می دهند بسیار زشت و ناشایست است».
9- ربا
قرآن کریم در این زمینه می فرماید:(فبظلم من الذین هادوا حرمنا علیهم طیبات اُحلت لهم و بصدهم عن سبیل الله کثیرا* و أخذهم الرّبوا و قد نهوا عنه و أکلهم أموال الناس بالباطل و اعتدنا للکافرین منهم عذابا ألیما)(25)
«پس به جهت ظلمی که یهود (درباره پیامبران و عیسی و در حقّ خود) از خود نشان دادند و هم بدین جهت که بسیاری از مردم را از راه خدا منع نمودند، ما نعمتهای پاکیزه ی خود را که بر آنان حلال بود، حرام کردیم و از این جهت که ربا می گرفتند، در حالی که از آن نهی شده بودند و هم از این رو که اموال مردم را به باطل (مانند رشوه، خیانت و سرقت) می خوردند و ما برای کافران آنها عذابی دردناک مهیّا ساختیم.
پی نوشت ها :
1- الیهود فی تاریخ الحضارات الاولی: ترجمه عادل، قاهره 1950 میلادی.
2- همان مدرک: صفحه 58.
3- سوره مائده: آیه 82.
4- سوره بقره: آیه 74.
5- سوره مائده: آیه 13.
6- سال 1967 میلادی.
7- این خبر در تمام رادیوها و روزنامه های آن زمان منتشر شد.
8- سوره بقره: آیه 87.
9- سوره بقره: آیه 91.
10- سوره مائده: آیه 70.
11- از نظر زمانی، حدود یک ساعت و نیم می باشد.
12- قصص الانبیاء.
13- موقف علماء الاسلام من الیهود: صفحه 29، مکتب اسلام: شماره 3، سال 9، صفحه 162.
معروف این است که پیامبر (ص) هنگام بیماری خود چنین فرمودند: این بیماری از آثار غذای مسمومی است که آن زن یهودی پس از فتح خیبر برای من آورد.
اگر چه پیامبر (ص) اولین لقمه را بیرون انداختند ولی آن زهر کمی با آب دهان حضرت مخلوط شد و بر دستگاه های گوارش بدن ایشان اثر خود را گذارد.
14- سوره آل عمران: آیه 69.
15- سوره آل عمران: آیه 71.
16- سوره نساء: آیه 46.
17- سوره مائده: آیه 41.
18- سوره آل عمران: آیه 54.
19- سوره مائده: آیه 41.
20- سوره بقره: آیه 92.
21- سوره مائده: آیه 62.
22- قصص الانبیاء.
23- تاریخ المانیا الهتلریة: جلد 1.
24- سوره مائده: آیه 78 و 79.
25- سوره نساء: آیه 160 و 161.
