مترجم: وصال روحانی
لامار اودوم در ۲ سال گذشته همراه لس آنجلس لیکرز قهرمان لیگ حرفه ای بسکتبال آمریکا (N.B.A) شده و در مسابقات امسال بسکتبال قهرمانی جهان هم که شهریور ماه در ترکیه برگزار شد، همراه با سایر مردان تیم ملی آمریکا به مدال طلا رسید، اما او به زعم عده ای فاقد استمراری بوده است که از بزرگان این رشته انتظار آن می رود. او گاهی در یک بازی ۲۰ تا ۲۵ امتیاز و حداقل ۱۲ ریباند را به ثبت می رساند، اما در مسابقه بعدی از ۵ امتیاز فراتر نمی رود و به کلی خاموش است. به لحاظ استعداد و مهارت فردی کمتر کسی به اودوم می رسد.
با این که قد او از ۱۰/۲ متر فراتر می رود و تاثیر منفی قامت های بیش از حد بلند بر مهارت های فردی، کنترل او بر توپ عالی است و از قوه بازیسازی چشمگیری هم بهره می گیرد. حاصل کار وی در ریباند نیز بالاست و موقعی که کار دفاعی و بحث بی اثر کردن حملات حریفان مطرح می شود، باز هم اودوم توانا نشان می دهد و در پرتاب های ۳ امتیازی هم موفق است. زوج وی و پائو گاسول در لیکرز باعث شده قهرمان سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ لیگ حرفه ای بسکتبال آمریکا از بهترین زوج بازیساز در میان نفرات تنومند لیگ بهره مند باشد و چیزی از کوتاه قامتان فنی تر کمتر نداشته باشد.
با این همه و به رغم امتیازهایی که برشمردیم، اودوم سیاهپوست و قدرتمند هیچ گاه برای حضور در بازی سنتی و سالانه ستاره های شرق و غرب لیگ موسوم به All Stars که هر ساله در دهه سوم بهمن ماه و در تعطیلات چند روزه N.B.A برگزار می شود، گزینش نشده است. با این که او در بسیاری از مسابقات لیکرز در ابتدای وقت روی نیمکت می نشیند این هم عجیب است که او را هیچ گاه برای جایزه «مرد ششم» (برترین بازیکن ذخیره) لیگ هم انتخاب نکرده اند در حالی که آمار وی چنین چیزی را ایجاب می کرده است.
هنر ویژه او ارائه یک بازی قوی دفاعی در برابر حمله وران درشت اندام تر ترکیه بود.
او در کوارترهای سوم و چهارم که کار آمریکا در برابر تیم ترکیه دشوارتر و حملات میزبان بیشتر شد، توانست تمامی امتیازات و ۸ ریباند را به نام خود ثبت و از نزدیک تر شدن ترکیه به تیم خود جلوگیری کند. این چنین بود که «لامار اودوم» همپا با رودی گای و اندره ایگوادالا تبدیل به بهترین عناصر برای خنثی سازی عملیات رقبا در دور و بر سبد تیم خود شد.
برای کسانی که سال هاست بازی ها و نحوه کار اودوم را تعقیب می کنند، تماشای موارد فوق و توفیق های او در رقابت های جهانی امسال یا حرکات وی در ترکیب لیکرز جای تعجبی نداشته و او اصولا در ارائه نمایش هایی قوی در دیدارهای مهم و بزرگ مهارت ویژه ای دارد. از این رو است که مایک کرژی زفسکی و فیل جکسون، مربیان تیم ملی آمریکا و باشگاه لس آنجلس لیکرز هر گاه به بازیکنی قوی و تاثیرگذار برای مقاطع بحرانی و مهم مسابقات تیم های خود نیاز داشته و خواسته اند سرنوشت را تغییر بدهند به اودوم روی آورده اند. هر دو مربی مسن فوق نیک می دانند اودوم می تواند با بینش و تکنیک ویژه خود تیمش را از تنگناها عبور بدهد و حتی از قوه فرماندهی یارانش در این لحظات ویژه برخوردار است. با این همه اودوم ۳۰ سال بیشتر ندارد و این ۳ سال کمتر از سن برایانت است و تردیدی نیست که می تواند حداقل دو سه فصل خوب دیگر را در لیکرز سپری کند و به همین سبب است که فیل جکسون او را حفظ کرده است.
این تیم بعد از اکتفا به نایب قهرمانی در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸، در هر دو سال اخیر عنوان قهرمانی (N.B.A) را کسب کرده است و فصل جدید را هم که از ۵ آبان شروع می شود، با امید تکرار عنوان خود آغاز می کند و با این که تا برایانت، فیشر، گاسول و باینام آتش نکنند لیکرز به پرواز در نمی آید، اما حمایت تاکتیکی اودوم از آنها نیز اهمیتی فراوان دارد.
منبع
روزنامه L.A.Times http://www.aftabir.com : آفتاب
با این که قد او از ۱۰/۲ متر فراتر می رود و تاثیر منفی قامت های بیش از حد بلند بر مهارت های فردی، کنترل او بر توپ عالی است و از قوه بازیسازی چشمگیری هم بهره می گیرد. حاصل کار وی در ریباند نیز بالاست و موقعی که کار دفاعی و بحث بی اثر کردن حملات حریفان مطرح می شود، باز هم اودوم توانا نشان می دهد و در پرتاب های ۳ امتیازی هم موفق است. زوج وی و پائو گاسول در لیکرز باعث شده قهرمان سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ لیگ حرفه ای بسکتبال آمریکا از بهترین زوج بازیساز در میان نفرات تنومند لیگ بهره مند باشد و چیزی از کوتاه قامتان فنی تر کمتر نداشته باشد.
با این همه و به رغم امتیازهایی که برشمردیم، اودوم سیاهپوست و قدرتمند هیچ گاه برای حضور در بازی سنتی و سالانه ستاره های شرق و غرب لیگ موسوم به All Stars که هر ساله در دهه سوم بهمن ماه و در تعطیلات چند روزه N.B.A برگزار می شود، گزینش نشده است. با این که او در بسیاری از مسابقات لیکرز در ابتدای وقت روی نیمکت می نشیند این هم عجیب است که او را هیچ گاه برای جایزه «مرد ششم» (برترین بازیکن ذخیره) لیگ هم انتخاب نکرده اند در حالی که آمار وی چنین چیزی را ایجاب می کرده است.
بهترین کامل کننده
در این شکی نیست که اودوم از ایفای نقش کسی که کاتالیزور بازی تهاجمی تیم خود است لذت می برد و موقعی که «کوبی برایانت» مرد اول دهه اخیر لیکرز یا اندرو باینام به حرکت درمی آیند، اودوم بهترین کامل کننده برای کار و حرکات آنان است. تلاش برای مهار و بی اثر کردن اودوم نیز کوششی معمولا بی نتیجه بویژه برای بازیکنان پست «فوروارد سرعتی» در اردوی رقباست و وقتی هم در برابر «فوروارد قدرتی» قرار می گیرد، می تواند از سرعت عمل خود بهره گیرد. اودوم را باید از بهترین های N.B.A در لحظاتی دانست که توپ رقیب ریباند شده و تیم او در موقعیت اجرای ضدحمله قرار گرفته. او بهترین دفاع کننده و عامل حمایت از همبازیان خود است و هرگاه که گاسول و باینام سبد حریفان را می گشایند معمولا می توان اودوم را در پشت سر آنان در حال حمایت و همراهی دید.بالاتر از چندلر
براساس آمار و حقایق فوق بود که اودوم در تیم اعزامی آمریکا به مسابقات جهانی امسال بالاتر از تایسون چندلر به طور ثابت در پست «سنتر» ظاهر شد و شاید به سبب پیشینه سال ها بازی وی در N.B.A و داشتن همبازیانی قوی در لیکرز بود که توانست در ترکیه نیز خوب کار کند و نبود استمرار را در بازی خود کاهش دهد و قدری ثبات را ضمیمه بازی خود کند. کار اودوم بویژه در ۲ بازی بسیار دشوار آمریکا مقابل لیتوانی و ترکیه در نیمه نهایی و فینال، محسوس و موفق بود. وی در مقابل لیتوانی ۱۳ امتیاز، ۱۰ ریباند و ۳ بلوک را به ثبت رساند تا همراه یارانش به فینال برسد و سپس در این مرحله هم ۱۵ امتیاز و ۱۱ ریباند را به نام خود نوشت تا عبور از سد ترکیه و کسب مجدد مدال طلای مسابقات جهانی بعد از ۱۶ سال دوری از این عنوان برای آمریکا امکانپذیر شود.هنر ویژه او ارائه یک بازی قوی دفاعی در برابر حمله وران درشت اندام تر ترکیه بود.
او در کوارترهای سوم و چهارم که کار آمریکا در برابر تیم ترکیه دشوارتر و حملات میزبان بیشتر شد، توانست تمامی امتیازات و ۸ ریباند را به نام خود ثبت و از نزدیک تر شدن ترکیه به تیم خود جلوگیری کند. این چنین بود که «لامار اودوم» همپا با رودی گای و اندره ایگوادالا تبدیل به بهترین عناصر برای خنثی سازی عملیات رقبا در دور و بر سبد تیم خود شد.
برای کسانی که سال هاست بازی ها و نحوه کار اودوم را تعقیب می کنند، تماشای موارد فوق و توفیق های او در رقابت های جهانی امسال یا حرکات وی در ترکیب لیکرز جای تعجبی نداشته و او اصولا در ارائه نمایش هایی قوی در دیدارهای مهم و بزرگ مهارت ویژه ای دارد. از این رو است که مایک کرژی زفسکی و فیل جکسون، مربیان تیم ملی آمریکا و باشگاه لس آنجلس لیکرز هر گاه به بازیکنی قوی و تاثیرگذار برای مقاطع بحرانی و مهم مسابقات تیم های خود نیاز داشته و خواسته اند سرنوشت را تغییر بدهند به اودوم روی آورده اند. هر دو مربی مسن فوق نیک می دانند اودوم می تواند با بینش و تکنیک ویژه خود تیمش را از تنگناها عبور بدهد و حتی از قوه فرماندهی یارانش در این لحظات ویژه برخوردار است. با این همه اودوم ۳۰ سال بیشتر ندارد و این ۳ سال کمتر از سن برایانت است و تردیدی نیست که می تواند حداقل دو سه فصل خوب دیگر را در لیکرز سپری کند و به همین سبب است که فیل جکسون او را حفظ کرده است.
این تیم بعد از اکتفا به نایب قهرمانی در سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸، در هر دو سال اخیر عنوان قهرمانی (N.B.A) را کسب کرده است و فصل جدید را هم که از ۵ آبان شروع می شود، با امید تکرار عنوان خود آغاز می کند و با این که تا برایانت، فیشر، گاسول و باینام آتش نکنند لیکرز به پرواز در نمی آید، اما حمایت تاکتیکی اودوم از آنها نیز اهمیتی فراوان دارد.
نگاه به المپیک لندن
زندگی روی سخت و تلخ خود را بارها به اودوم نشان داده است. وقتی مادر او به علت سرطان درگذشت و پدرش هم دچار مشکلاتی در زندگی اجتماعی خود شد، لامار تحت حمایت و سرپرستی مادربزرگش رشد و سال های دشواری را سپری کرد، اما او اینک نه تنها ستاره پنهان لیکرز است بلکه با کارنامه قبولی اش در مسابقات جهانی ترکیه لابد به کسب مدال طلای رشته بسکتبال در المپیک ۲۰۱۲ هم می اندیشد. رویدادی که ۲۰ ماه بیشتر تا آن نمانده و بعید است که بعد از آنچه در ترکیه روی داد، کرژی زفسکی او را فراتر از بسیاری از متقاضیان بالقوه حضور در المپیک برای گسیل به لندن انتخاب نکند.منبع
روزنامه L.A.Times http://www.aftabir.com : آفتاب
/ج
