نام و شهرت : ماسوتاتسو اویاما
سبک : کیوکوکشین کاراته
تاریخ تولد : 27 جولای 1323 برابر 4 مرداد 1302
محل تولد : کره
تاریخ فوت : 26 آوریل 1994 برابر 6 اردیبهشت 1373
علت فوت : سرطان ریه
وی که قبلاً کنپو، از ورزشهای رزمی کره و جودو کار کرده بود نتوانست با سبک فوناکوشی رابطه برقرار کند. در سال 1940 در پی یک اتفاق، شوتوکان را کنار گذاشت: گروهی که توسط یوشیتاکا فوناکوشی (پسر جی‌چین) رهبری می‌شد از گروه گوجو-ریو کاری که توسط استاد سونی شو آموزش داده می‌شد، شکست خورد. برای اویاما نتیجه روشن بود: شاگردی سونی شو و سبک گوجوریو را انتخاب کرد. اویاما دریافت که آموزشهای فیزیکی ایشان برگرفته از طبیعت است، تفکرشان تحت نفوذ استاد و مبارزاتشان در حرکاتی تن به تن صورت می‌گیرد… ولی بعدها، بعد از چندین سال، گوجوریو هم جوابگوی نیازهای او نبود. او به دنبال تاثیر ضربات واقعی می‌گشت. تصمیم گرفت که چند ماه در بالای یک کوه پناه بگیرد تا بتواند روی فرضیه‌های تمامی متدهایی که تا به حال آموخته بود کار کرده، روشی قابل و کارآمد برای نسل جوان ژاپنی‌های پس از جنگ ارائه دهد. او روی زندگی استادان بزرگ شمشیرزنی مثل میاموتو موساشی و تس‌شو یامااوکا تفحص کرد و یک دوره آموزشی بسیار محدود را برای خود تنظیم کرده در نهایت پس از 18 ماه در حالی که کاملاً تغییر کرده بود از کوه پائین آمد.
در بازگشت در بین مردم، این استاد آینده تصمیم گرفت نتیجه روش جدیدش را ارائه دهد:
او یک گاو نر را با یک ضربه مشت از پا درآورد، ضربات بسیار زیادی را با تیزی لبه دست نمایش داد، ضربه فنی را به عنوان ضربه نهایی بوکس تای در تایلند قرار داد و شروع به آموزش اساس و پایه‌های سبکی کرد که بعدها در سالهای 1950 به عنوان کیوکوشین کای معروف گشت.
وی در سال ۱۹۵۶ بطور رسمی مقدمات اولین باشگاه کیوکوشین کای را در توکیو بنیان نهاد . اویاما در محل تمریناتش واقع در توکیو قهرمانان بزرگ ژاپنی را پرورش داد مثل کاتسوآکی ساتو قهرمان جهان در مسابقات 1975.
بر خلاف ما بقی سبکهای حاضر در توکیو، اویاما شاگردانش را از بین دانشگاهیها انتخاب نمی کرد بلکه از بین جوانانی انتخاب می‌کرد که می‌خواستند با کاراته زندگی کنند و قهرمان شوند. مثل سامورایی‌های عصر جدید.
نتیجه واضح بود: کیوکوشین عده کثیری را مجذوب خود کرد و در طی بیست سال تلویزیون این سبک را بعنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین سبکهای ژاپن معرفی کرد.
سرانجام .وی در سال ۱۹۹۴ در سن ۷۱ سالگی به خاطر بیماری سرطان ریه در گذشت.
او معتقد بود مبارزه آزاد اوج کاراته می باشد, تا زمانی که کاراته کا نتواند مهارت های لازم را در مبارزه آزاد کسب نماید, نمی تواند مطمئن باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته است. اگر کاراته کا به چند تکنیک کلاسیک, نمایشی و اجرای حرکات با پا و حرکات توبی (پرشی) اکتفا کند و تصورش این باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته, بی شک در اشتباه می باشد, چرا که در این صورت می توان گفت او شکل ساده ای از ژیمناستیک را یاد گرفته نه کاراته را. اگر چه یک ژیمناستیک کار بهتر از یک کاراته کا یا رزمی کار می تواند حرکات نمایشی همراه با تعادل را به خوبی انجام دهد, ولی نمی توان به او گفت یک رزمی کار.
او همچنین معتقد بود ممکن است هر یک از ما در قبال مسائلی ترسو باشیم, همه ما از باخت و یا از مرگ می ترسیم, اما عدم مقابله با مشکلات تنها باعث می شود که ما تا آخر عمر ترسو باقی بمانیم.
شهامت تنها در عرصه مبارزه حاصل می شود و راه مطمئن برای پیروزی در مبارزه, آمادگی و اشتیاق برای به خطر انداختن جان است و من معتقدم تمامی اقشار مردم باید با انواع مسائل, مشکلات و خطرات روبرو شوند تا یاد بگیرند در هنگام بحران های شدید با آنها بجنگند و از آنها فرار نکنند.
پس انجام مبارزه به طریقه فنی و صحیح که هم مستلزم کار زیاد و هم کسب مهارت در اجرای تکنیک ها می باشد, ما را به این مسیر سوق خواهد داد. همچنین تا زمانی که در هنرهای رزمی اثری از رقابت های سنگین وجود نداشته باشد به چیزی شبیه رقص تبدیل خواهد شد و این گفته که: « ما هر وقت اراده کنیم, می توانیم همان ضربات و تکنیک هایی را که آموزش داده ایم با تمام قدرت به حریف وارد نماییم» توجیهی بیش نیست و صرفاً قصد امیدوار کردن هنرجویان را دارد. این مهم زمانی تحقق می یابد که هنرجو و استـاد, در مبارزه آزاد, روی حرکات و ضـربات واقعی تمرین نمایند؛ لذا در تمرینات کلاسیک این مهم محقق نخواهد شد.
به نظر اویاما اگر قدرت به منظور زنده ماندن از دست برود, این شکست است و شکست یعنی نابودی. پیدایش هنرهای رزمی برای دستیابی به پیروزی است و به همین دلیل هم در هنرهای رزمی نیاز به رقابت احساس می شود.
1938: در سن 15 سالگی، در زمانی که کره تحت اشغال ژاپن قرار داشت، پدرش او را به ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپیمایی جوانان یاماناشی (Yamanashi) تعلیم ببیند. در این حین اویاما کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی (Funakoshi Gichin ) آغاز کرد و هر روز دو ساعت به تمرینات خود با این استاد بزرگ ادامه داد. او قبل از اینکه کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی بیاموزد, برای مدت کوتاهی جودو را در زمانی اندک فرا گرفت.
1940: اویامای جوان در 17 سالگی موفق به اخذ دان 2 (Ni-Dan ) در کاراته شد و وارد دانشگاه تاکوشوکو (Takushoku) گردید. او پس از گذراندن دوره خدمتش در ارتش, دوباره به تمرین کاراته روی آورد.
1945: اویاما تحقیقات در مورد کاراته را در موسسه ایوا (Eiwa) در منطقه سوگی نامیکو (Suginami-Ku ) واقع در توکیو آغاز کرد اما پس از سپری شدن 6 ماه موسسه مذکور تعطیل شد.
1946: ماس اویاما وارد بخش تربیت بدنی دانشگاه واسدا (Waseda) گردید و در آنجا بود که با دو نفر از نویسندگان مشهور ژاپنی به نام های یوشی کاوا (Yoshikawa) و شیرو اوزاکی (Ozaki Shiro) آشنا و به مطالعات بیشتر درباره روش سامورایی پرداخت و پس از آن, جهت تمرین به منطقه مینوبو (Minubu ) رفت. اویاما زیر نظر معلمین مختلف کاراته تعلیم گرفت و خیلی سریع پیشرفت نمود و در همین سال (در سن 23 سالگی) به دریافت دان 4 کاراته دست یافت.
1947: ماس اویاما در اولین دوره مسابقات سراسری ژاپن در کیوتو شرکت کرد و موفق شد تمام قهرمانان کاراته ژاپن را شکست دهد و مقام قهرمانی را از آن خود کند. دوران بعد از جنگ جهانی دوم دوران آشفتگی و زحمت برای ژاپنی ها بود و در همین دوران ماس اویاما اغلب دچار مشکلات ناشی از اشغال آمریکایی ها بود.
1948: اویاما تصمیم گرفت زندگی خود را وقف کاراته کند, به همین علت 18 ماه تمرینات خود را به تنهایی در منطقه کوهستانی کیوسومی (Kiyosomi) واقع در استان چیبا (Chiba ) آغاز کرد.
او برای مدت طولانی با تمرینات روزانه به قوی نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزید و اجرای تکنیک های خود را به حد عالی رساند.
1950:: او پس از مراجعت از کوهستان در شهر چیبا اتاقی اجاره کرد و تمرینات خود را ادامه داد. ایشان تمرینات مبارزه با گاو وحشی را شروع کرد. به طور مثال طی چهار روز با 51 گاو وحشی به مبارزه پرداخت که چهار گاو را کشته و شاخ 47 گاو دیگر را با تیغه دست (شوتو) شکست و آنها را از پای درآورد.
1951: سوسای آموزش کاراته را در ارتش آمریکا که در ژاپن مستقر بود, آغاز کرد و بعد نیز تمرینات جودو را در شهر چیبا آغاز نمود و به دان 4 این رشته دست یافت.
1952: سازمان کاراته شهر شیکاگو وی را به آمریکا دعوت کرد. او در حدود 11 ماه توانست 32 مورد کارهای نمایشی را به اجرا بگذارد. وی در ایالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه که در مقابل بکسورها و کشتی کچ کاران آمریکایی شرکت نمود به پیروزی نائل گردید و سپس به ژاپن بازگشت.
1953: سوسای مجدداً به آمریکا رفت و این بار در شهر شیکاگو و در حضور تماشاچیان با یک گاو نر وحشی به مبارزه پرداخت و توانست این گاو را شکست دهد و شاخ او را نیز بشکند و با این کار در قاره آمریکا نیز بسیار مشهور شد.
لازم به ذکر است سوسـای اویاما پس از شکسـت دادن گاو وحشی گفته است: هدف من قدرت نمـایی نبوده, بلکه می خواستم ثابت کنم انسان ها ذاتاً استعدادهایی دارند که اگر آنها را شکوفا سازند, می توانند بر همه چیز فائق گردند.
1954: سوسای به ژاپن بازگشت و پس از 3 ماه توقف و تمرین مستمر در توکیو, موفق گردید در بوسو (Boso), اولین دوجوی خود را خارج از منطقه میجی رو (Mejiro) افتتاح نماید. معلمین این دوجو عبارت بودند از: «میزوشیما» و «یاسودا».
1955: سوسای به آمریکا دعوت شد, سپس به اروپا رفت, در این سفر با مردان بسیاری مبارزه کرد و برای اولین بار سر بطری شیشه ای را با تیغه دست خود شکست و موجب حیرت همگان شد. ایشان در شیکاگو مجدداً با یک گاو وحشی به مبارزه پرداخت, این امر موجب انتقاد باشگاه دوستی حیوانات گردید.
1956: سوسای اویاما دوجوی دیگری در پشت دانشگاه «ریک کیو» افتتاح نمود که معلمین آن عبارت بودند از: «میزوشیما», «یاسودا», « ایشی یاشی» و «مینای موتو». این دوجو شروع کیوکوشین کای کان (مرکز کیوکوشین کای) بود.
1964: در این سال توکیو هونبو (باشگاه مادر در توکیو) افتتاح شد و سازمان بین المللی کاراته تأسیس شد.
اویاما به قدرت های فوق العاده ای دست پیدا کرده بود و این امر باعث شده بود اشکالات و نواقص دیگر سبک های موجود آن عصر را به آنها متذکر شود, اما آنها به جای اینکه عملکرد تمرین و شیوه های غلط خود را, برای انسجام بخشیدن و پر قدرت کردن هنر رزمی یک کشور تغییر دهند, با وی دشمنی کردند و یک شکارچی را برای کشتن وی اجیر کردند. شکارچی برای کشتن اویاما به جنگل رفت و او را پیدا کرد و در حالی که نزدیک اویاما می شد, اویاما نیز به نزدیکی وی می رفت, در یک لحظه در چند متری هم قرار گرفتند, شکارچی به محض نشانه رفتن به سمت اویاما با ضربه ناکایوبی اویاما مواجه شد (ضربه بند دوم انگشت بزرگ) و در دم جان داد. این امر باعث شد اویاما برای همیشه کاراته را کنار بگذارد. او به سمت منطقه کیوتو روانه شد و به محل زندگی شکارچی رفت. موضوع را به خانواده شکارچی گفت و با مشکلات زیاد یک سال رایگان برای آن خانواده کشاورزی کرد. او دیگر کیوکوشین را فراموش کرده بود و در طول این یک سال حتی یک تکنیک هم اجرا نکرد. در این مدت مردان زیادی برای حمایت اویاما به دیدنش می آمدند و از هر لحاظ به وی پیشنهادهایی می دادند, ولی اویاما به هیچ چیز غیر از خدمت کردن به خانواده آن شکارچی که ناخواسته کشته شده بود, فکر نمی کرد. بالاخره خانواده شکارچی به اویاما گفتند: تو دیگر وظیفه ای در قبال ما نداری و ما نیز از تو رضایت کامل داریم, تو نیز برای قوی تر شدن و خدمت به دیگران ما را ترک کن.
اویاما بار دیگر به دنیای پر رمز و راز هنرهای رزمی بازگشت و خود ایشان بیان می کردند: پس از گذشت یک سال در حالی که حتی یک تکنیک هم نزده بودم, احساس می کردم قوی تر شده ام و تسلط بیشتری در اجرای فنون دارم.
در تاریخ هنرهای رزمی قبل از اویاما, یک کندوکار (هنر رزمی که توسط چوب دستی, شمشیر و ... انجام می شود), توانسته بود مبارزه 200 نفره را با موفقیت انجام دهد, اما اویاما تصمیم گرفت با 300 نفر از بهترین مبارزان که بیشتر آنها از شاگردان قوی خود او و از قهرمانان جهان هم بودند مبارزه کند. او آنها را فراخواند و در سه روز پیاپی در هر روز با 100 نفر به مبارزه پرداخت و در آخر با اینکه ایشان آسیب دیده بودند باز اعلام آمادگی کردند, ولی دیگر کسی ابراز وجود نکرد.
شاید به جرأت بتوان استاد ماسوتاتسو اویاما, این مرد اسطوره ای هنرهای رزمی را پیشگام و پیشرو معرفی هنرهای رزمی مشرق زمین در جهان معرفی کرد. این استاد کره ای الاصل که نام اصلی اش «جوی یونگ ای» می باشد, پس از 40 سال مطالعه و تحقیق جامع, بنیانگذار سبکی در کاراته شد که در واقع تلفیقی از کاراته ژاپنی, کمپوی چینی و ته کیهون کره ای بود. این سبک بعدها نام «کیوکوشین کاراته» را به خود گرفت و در حال حاضر این هنر اصیل در اقصی نقاط جهان تدریس و تمرین می شود.
استاد اویاما مؤلف چندین کتاب کاراته نظیر: «کاراته چیست؟», « این کاراته است» و «کاراته پیشرفته» نیز میباشد. ایشان به موازات فعالیت های انتشاراتی, به اقصی نقاط جهان سفر می کرد و به معرفی و نمایش هنر رزمی ویژه اش همت می گماشت.
« طریقت کیوکوشین» آخرین کتاب این استاد فقید است که درباره مهمترین جنبه های فلسفی و اخلاقی «کیوکوشین کاراته» نگاشته شده است و همچنین درباره مشکلاتی که در آن زمان برای گسترش هنرهای رزمی وجود داشته است, به تفصیل به بحث می پردازد.
سوسای ماسوتاتسو اویاما سرانجام در73 سالگی (1996 میلادی) و پس از 63 سال زندگی آمیخته با ریاضت در هنرهای رزمی, به علت ابتلا به سرطان ریه, دار فانی را وداع گفت و جامعه کاراته جهان را به اندوه و تأثر نشاند. روحش شاد.
منبع:رزمی کار
سبک : کیوکوکشین کاراته
تاریخ تولد : 27 جولای 1323 برابر 4 مرداد 1302
محل تولد : کره
تاریخ فوت : 26 آوریل 1994 برابر 6 اردیبهشت 1373
علت فوت : سرطان ریه
مهمترین فعالیت
تاسیس و ایجاد سبک رزمی کیوکوشین کاراته
وی که قبلاً کنپو، از ورزشهای رزمی کره و جودو کار کرده بود نتوانست با سبک فوناکوشی رابطه برقرار کند. در سال 1940 در پی یک اتفاق، شوتوکان را کنار گذاشت: گروهی که توسط یوشیتاکا فوناکوشی (پسر جی‌چین) رهبری می‌شد از گروه گوجو-ریو کاری که توسط استاد سونی شو آموزش داده می‌شد، شکست خورد. برای اویاما نتیجه روشن بود: شاگردی سونی شو و سبک گوجوریو را انتخاب کرد. اویاما دریافت که آموزشهای فیزیکی ایشان برگرفته از طبیعت است، تفکرشان تحت نفوذ استاد و مبارزاتشان در حرکاتی تن به تن صورت می‌گیرد… ولی بعدها، بعد از چندین سال، گوجوریو هم جوابگوی نیازهای او نبود. او به دنبال تاثیر ضربات واقعی می‌گشت. تصمیم گرفت که چند ماه در بالای یک کوه پناه بگیرد تا بتواند روی فرضیه‌های تمامی متدهایی که تا به حال آموخته بود کار کرده، روشی قابل و کارآمد برای نسل جوان ژاپنی‌های پس از جنگ ارائه دهد. او روی زندگی استادان بزرگ شمشیرزنی مثل میاموتو موساشی و تس‌شو یامااوکا تفحص کرد و یک دوره آموزشی بسیار محدود را برای خود تنظیم کرده در نهایت پس از 18 ماه در حالی که کاملاً تغییر کرده بود از کوه پائین آمد.
در بازگشت در بین مردم، این استاد آینده تصمیم گرفت نتیجه روش جدیدش را ارائه دهد:
او یک گاو نر را با یک ضربه مشت از پا درآورد، ضربات بسیار زیادی را با تیزی لبه دست نمایش داد، ضربه فنی را به عنوان ضربه نهایی بوکس تای در تایلند قرار داد و شروع به آموزش اساس و پایه‌های سبکی کرد که بعدها در سالهای 1950 به عنوان کیوکوشین کای معروف گشت.
وی در سال ۱۹۵۶ بطور رسمی مقدمات اولین باشگاه کیوکوشین کای را در توکیو بنیان نهاد . اویاما در محل تمریناتش واقع در توکیو قهرمانان بزرگ ژاپنی را پرورش داد مثل کاتسوآکی ساتو قهرمان جهان در مسابقات 1975.
بر خلاف ما بقی سبکهای حاضر در توکیو، اویاما شاگردانش را از بین دانشگاهیها انتخاب نمی کرد بلکه از بین جوانانی انتخاب می‌کرد که می‌خواستند با کاراته زندگی کنند و قهرمان شوند. مثل سامورایی‌های عصر جدید.
نتیجه واضح بود: کیوکوشین عده کثیری را مجذوب خود کرد و در طی بیست سال تلویزیون این سبک را بعنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین سبکهای ژاپن معرفی کرد.
سرانجام .وی در سال ۱۹۹۴ در سن ۷۱ سالگی به خاطر بیماری سرطان ریه در گذشت.
زندگینامه اویاما
ماسوتاتسو اویاما مرد پر آوازه کاراته جهان, پس از چندین سال تمرین, ریاضت در کوهستان و پشتکار در فراگیری هنرهای رزمی و کسب تجربیات فراوان, توانست کاراته ای را ابداع نماید که محور آن بر پایه مبارزه آزاد, ذن (تمرکز), تامه شی واری ( شکستن اجسام سخت) و بدن سازی بود.او معتقد بود مبارزه آزاد اوج کاراته می باشد, تا زمانی که کاراته کا نتواند مهارت های لازم را در مبارزه آزاد کسب نماید, نمی تواند مطمئن باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته است. اگر کاراته کا به چند تکنیک کلاسیک, نمایشی و اجرای حرکات با پا و حرکات توبی (پرشی) اکتفا کند و تصورش این باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته, بی شک در اشتباه می باشد, چرا که در این صورت می توان گفت او شکل ساده ای از ژیمناستیک را یاد گرفته نه کاراته را. اگر چه یک ژیمناستیک کار بهتر از یک کاراته کا یا رزمی کار می تواند حرکات نمایشی همراه با تعادل را به خوبی انجام دهد, ولی نمی توان به او گفت یک رزمی کار.
او همچنین معتقد بود ممکن است هر یک از ما در قبال مسائلی ترسو باشیم, همه ما از باخت و یا از مرگ می ترسیم, اما عدم مقابله با مشکلات تنها باعث می شود که ما تا آخر عمر ترسو باقی بمانیم.
شهامت تنها در عرصه مبارزه حاصل می شود و راه مطمئن برای پیروزی در مبارزه, آمادگی و اشتیاق برای به خطر انداختن جان است و من معتقدم تمامی اقشار مردم باید با انواع مسائل, مشکلات و خطرات روبرو شوند تا یاد بگیرند در هنگام بحران های شدید با آنها بجنگند و از آنها فرار نکنند.
پس انجام مبارزه به طریقه فنی و صحیح که هم مستلزم کار زیاد و هم کسب مهارت در اجرای تکنیک ها می باشد, ما را به این مسیر سوق خواهد داد. همچنین تا زمانی که در هنرهای رزمی اثری از رقابت های سنگین وجود نداشته باشد به چیزی شبیه رقص تبدیل خواهد شد و این گفته که: « ما هر وقت اراده کنیم, می توانیم همان ضربات و تکنیک هایی را که آموزش داده ایم با تمام قدرت به حریف وارد نماییم» توجیهی بیش نیست و صرفاً قصد امیدوار کردن هنرجویان را دارد. این مهم زمانی تحقق می یابد که هنرجو و استـاد, در مبارزه آزاد, روی حرکات و ضـربات واقعی تمرین نمایند؛ لذا در تمرینات کلاسیک این مهم محقق نخواهد شد.
به نظر اویاما اگر قدرت به منظور زنده ماندن از دست برود, این شکست است و شکست یعنی نابودی. پیدایش هنرهای رزمی برای دستیابی به پیروزی است و به همین دلیل هم در هنرهای رزمی نیاز به رقابت احساس می شود.
خلاصه ای از زندگی نامه ماسوتاتسو اویاما
1923 میلادی: ماسوتاتسو اویاما دان 10 و مبتکر کیوکوشین که بعداً به لقب سوسایِ سازمان جهانی کیوکوشین کای کان کاراته دست یافت در 27 جولای 1923 میلادی در جنوب غربی کره متولد شد. اویاما در سئول شروع به یادگیری کمپوی چینی کرد.1938: در سن 15 سالگی، در زمانی که کره تحت اشغال ژاپن قرار داشت، پدرش او را به ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپیمایی جوانان یاماناشی (Yamanashi) تعلیم ببیند. در این حین اویاما کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی (Funakoshi Gichin ) آغاز کرد و هر روز دو ساعت به تمرینات خود با این استاد بزرگ ادامه داد. او قبل از اینکه کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی بیاموزد, برای مدت کوتاهی جودو را در زمانی اندک فرا گرفت.
1940: اویامای جوان در 17 سالگی موفق به اخذ دان 2 (Ni-Dan ) در کاراته شد و وارد دانشگاه تاکوشوکو (Takushoku) گردید. او پس از گذراندن دوره خدمتش در ارتش, دوباره به تمرین کاراته روی آورد.
1945: اویاما تحقیقات در مورد کاراته را در موسسه ایوا (Eiwa) در منطقه سوگی نامیکو (Suginami-Ku ) واقع در توکیو آغاز کرد اما پس از سپری شدن 6 ماه موسسه مذکور تعطیل شد.
1946: ماس اویاما وارد بخش تربیت بدنی دانشگاه واسدا (Waseda) گردید و در آنجا بود که با دو نفر از نویسندگان مشهور ژاپنی به نام های یوشی کاوا (Yoshikawa) و شیرو اوزاکی (Ozaki Shiro) آشنا و به مطالعات بیشتر درباره روش سامورایی پرداخت و پس از آن, جهت تمرین به منطقه مینوبو (Minubu ) رفت. اویاما زیر نظر معلمین مختلف کاراته تعلیم گرفت و خیلی سریع پیشرفت نمود و در همین سال (در سن 23 سالگی) به دریافت دان 4 کاراته دست یافت.
1947: ماس اویاما در اولین دوره مسابقات سراسری ژاپن در کیوتو شرکت کرد و موفق شد تمام قهرمانان کاراته ژاپن را شکست دهد و مقام قهرمانی را از آن خود کند. دوران بعد از جنگ جهانی دوم دوران آشفتگی و زحمت برای ژاپنی ها بود و در همین دوران ماس اویاما اغلب دچار مشکلات ناشی از اشغال آمریکایی ها بود.
1948: اویاما تصمیم گرفت زندگی خود را وقف کاراته کند, به همین علت 18 ماه تمرینات خود را به تنهایی در منطقه کوهستانی کیوسومی (Kiyosomi) واقع در استان چیبا (Chiba ) آغاز کرد.
او برای مدت طولانی با تمرینات روزانه به قوی نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزید و اجرای تکنیک های خود را به حد عالی رساند.
1950:: او پس از مراجعت از کوهستان در شهر چیبا اتاقی اجاره کرد و تمرینات خود را ادامه داد. ایشان تمرینات مبارزه با گاو وحشی را شروع کرد. به طور مثال طی چهار روز با 51 گاو وحشی به مبارزه پرداخت که چهار گاو را کشته و شاخ 47 گاو دیگر را با تیغه دست (شوتو) شکست و آنها را از پای درآورد.
1951: سوسای آموزش کاراته را در ارتش آمریکا که در ژاپن مستقر بود, آغاز کرد و بعد نیز تمرینات جودو را در شهر چیبا آغاز نمود و به دان 4 این رشته دست یافت.
1952: سازمان کاراته شهر شیکاگو وی را به آمریکا دعوت کرد. او در حدود 11 ماه توانست 32 مورد کارهای نمایشی را به اجرا بگذارد. وی در ایالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه که در مقابل بکسورها و کشتی کچ کاران آمریکایی شرکت نمود به پیروزی نائل گردید و سپس به ژاپن بازگشت.
1953: سوسای مجدداً به آمریکا رفت و این بار در شهر شیکاگو و در حضور تماشاچیان با یک گاو نر وحشی به مبارزه پرداخت و توانست این گاو را شکست دهد و شاخ او را نیز بشکند و با این کار در قاره آمریکا نیز بسیار مشهور شد.
لازم به ذکر است سوسـای اویاما پس از شکسـت دادن گاو وحشی گفته است: هدف من قدرت نمـایی نبوده, بلکه می خواستم ثابت کنم انسان ها ذاتاً استعدادهایی دارند که اگر آنها را شکوفا سازند, می توانند بر همه چیز فائق گردند.
1954: سوسای به ژاپن بازگشت و پس از 3 ماه توقف و تمرین مستمر در توکیو, موفق گردید در بوسو (Boso), اولین دوجوی خود را خارج از منطقه میجی رو (Mejiro) افتتاح نماید. معلمین این دوجو عبارت بودند از: «میزوشیما» و «یاسودا».
1955: سوسای به آمریکا دعوت شد, سپس به اروپا رفت, در این سفر با مردان بسیاری مبارزه کرد و برای اولین بار سر بطری شیشه ای را با تیغه دست خود شکست و موجب حیرت همگان شد. ایشان در شیکاگو مجدداً با یک گاو وحشی به مبارزه پرداخت, این امر موجب انتقاد باشگاه دوستی حیوانات گردید.
1956: سوسای اویاما دوجوی دیگری در پشت دانشگاه «ریک کیو» افتتاح نمود که معلمین آن عبارت بودند از: «میزوشیما», «یاسودا», « ایشی یاشی» و «مینای موتو». این دوجو شروع کیوکوشین کای کان (مرکز کیوکوشین کای) بود.
1964: در این سال توکیو هونبو (باشگاه مادر در توکیو) افتتاح شد و سازمان بین المللی کاراته تأسیس شد.
اویاما به قدرت های فوق العاده ای دست پیدا کرده بود و این امر باعث شده بود اشکالات و نواقص دیگر سبک های موجود آن عصر را به آنها متذکر شود, اما آنها به جای اینکه عملکرد تمرین و شیوه های غلط خود را, برای انسجام بخشیدن و پر قدرت کردن هنر رزمی یک کشور تغییر دهند, با وی دشمنی کردند و یک شکارچی را برای کشتن وی اجیر کردند. شکارچی برای کشتن اویاما به جنگل رفت و او را پیدا کرد و در حالی که نزدیک اویاما می شد, اویاما نیز به نزدیکی وی می رفت, در یک لحظه در چند متری هم قرار گرفتند, شکارچی به محض نشانه رفتن به سمت اویاما با ضربه ناکایوبی اویاما مواجه شد (ضربه بند دوم انگشت بزرگ) و در دم جان داد. این امر باعث شد اویاما برای همیشه کاراته را کنار بگذارد. او به سمت منطقه کیوتو روانه شد و به محل زندگی شکارچی رفت. موضوع را به خانواده شکارچی گفت و با مشکلات زیاد یک سال رایگان برای آن خانواده کشاورزی کرد. او دیگر کیوکوشین را فراموش کرده بود و در طول این یک سال حتی یک تکنیک هم اجرا نکرد. در این مدت مردان زیادی برای حمایت اویاما به دیدنش می آمدند و از هر لحاظ به وی پیشنهادهایی می دادند, ولی اویاما به هیچ چیز غیر از خدمت کردن به خانواده آن شکارچی که ناخواسته کشته شده بود, فکر نمی کرد. بالاخره خانواده شکارچی به اویاما گفتند: تو دیگر وظیفه ای در قبال ما نداری و ما نیز از تو رضایت کامل داریم, تو نیز برای قوی تر شدن و خدمت به دیگران ما را ترک کن.
اویاما بار دیگر به دنیای پر رمز و راز هنرهای رزمی بازگشت و خود ایشان بیان می کردند: پس از گذشت یک سال در حالی که حتی یک تکنیک هم نزده بودم, احساس می کردم قوی تر شده ام و تسلط بیشتری در اجرای فنون دارم.
در تاریخ هنرهای رزمی قبل از اویاما, یک کندوکار (هنر رزمی که توسط چوب دستی, شمشیر و ... انجام می شود), توانسته بود مبارزه 200 نفره را با موفقیت انجام دهد, اما اویاما تصمیم گرفت با 300 نفر از بهترین مبارزان که بیشتر آنها از شاگردان قوی خود او و از قهرمانان جهان هم بودند مبارزه کند. او آنها را فراخواند و در سه روز پیاپی در هر روز با 100 نفر به مبارزه پرداخت و در آخر با اینکه ایشان آسیب دیده بودند باز اعلام آمادگی کردند, ولی دیگر کسی ابراز وجود نکرد.
شاید به جرأت بتوان استاد ماسوتاتسو اویاما, این مرد اسطوره ای هنرهای رزمی را پیشگام و پیشرو معرفی هنرهای رزمی مشرق زمین در جهان معرفی کرد. این استاد کره ای الاصل که نام اصلی اش «جوی یونگ ای» می باشد, پس از 40 سال مطالعه و تحقیق جامع, بنیانگذار سبکی در کاراته شد که در واقع تلفیقی از کاراته ژاپنی, کمپوی چینی و ته کیهون کره ای بود. این سبک بعدها نام «کیوکوشین کاراته» را به خود گرفت و در حال حاضر این هنر اصیل در اقصی نقاط جهان تدریس و تمرین می شود.
استاد اویاما مؤلف چندین کتاب کاراته نظیر: «کاراته چیست؟», « این کاراته است» و «کاراته پیشرفته» نیز میباشد. ایشان به موازات فعالیت های انتشاراتی, به اقصی نقاط جهان سفر می کرد و به معرفی و نمایش هنر رزمی ویژه اش همت می گماشت.
« طریقت کیوکوشین» آخرین کتاب این استاد فقید است که درباره مهمترین جنبه های فلسفی و اخلاقی «کیوکوشین کاراته» نگاشته شده است و همچنین درباره مشکلاتی که در آن زمان برای گسترش هنرهای رزمی وجود داشته است, به تفصیل به بحث می پردازد.
سوسای ماسوتاتسو اویاما سرانجام در73 سالگی (1996 میلادی) و پس از 63 سال زندگی آمیخته با ریاضت در هنرهای رزمی, به علت ابتلا به سرطان ریه, دار فانی را وداع گفت و جامعه کاراته جهان را به اندوه و تأثر نشاند. روحش شاد.
منبع:رزمی کار
/ج
