تای چی چوان (Tai ChiChuan)، یک هنر رزمی چینی است که اساساً برای مزایای بیشمارش که یکی از آنها حفظ سلامتی است در بین مردمان این کشور رواج پیدا کرده است.
البته چینی ها عقیده دارند که این ورزش عاملی برای مقابله با فشار و استرس ها درونی و روحی هم می باشد. این هنر رزمی یک روش مناسب برای سبک آرامش و مدیتیشن، یا همان مدیتیشن در حرکت محسوب می گردد. بر خلاف سایر رشته های رزمی که حرکاتی سخت و خشن دارند، تکنیک ها در هنر رزمی تای چی چوان، نرم، ملایم و شناور اجرا می شوند و به اعمال نیرو بیش از انجام حرکات خشن و قدرتمندانه تأکید دارند.
تاریخچه این هنر رزمی، به قرن چهاردهم میلادی برمی گردد، زمانی که Chang san fung که یک استاد هنرهای رزمی محسوب می شد از نزدیک نظاره گر مبارزه بین یک مار و یک درنا بود و با چشمان خود دید که چگونه مار حریف نیرومند خود را با حرکات نرم خود مغلوب کرد و حرکات خشن و سخت پرنده به هیچ عنوان نتوانست در برابر حرکات چرخشی و ملایم مار کاری از پیش ببرد. او با دیدن این صحنه تصمیم گرفت تا سیستمی را طراحی و اجرا نماید که بتواند علاوه بر اجرای همه نکات مربوط به دفاع شخصی کمترین آسیب را به اجرا کننده آن وارد نماید.
گسترش این سبک جدید خیلی زود در بین خانواده های متحول و اشراف زاده چینی مرسوم شد و این خانواده ها، این هنر رزمی را پنهانی و به صورت کاملاً سری تمرین می کردند. همه اسرار و رموز این سبک زمانی آشکار شد که فردی به نام Ying kit tung در آغاز قرن پانزدهم، مدرسه ای با این نام در کشور چین افتتاح کرد و به آموزش این سبک به هنرجویان پرداخت.
تای جی یا تای چی چوان (Tai Chi Chuan) نوعی ورزش رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می شود. این ورزش در رده ورزشهای رزمی ملایم (Soft Martial Arts) قرار دارد و باعث می شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می کنند. تمرینات و نرمشهای تای چی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا" به صورت گروهی هنگام صبح انجام می شوند. متخصصین این ورزش معتقدند که تمرینات تای چی به صورت دسته جمعی، اثر بهتری نسبت به تمرینات فردی آن دارد.
این ورزش چینی در خود کشور چین از طرفداران زیادی برخوردار است، بطوریکه تقریبا تمام پارکهای کشور چین، صبح ها مملو از افرادی هستند که در حال تمرین تای چی می باشند.
تحقیقات به عمل آمده نشان می دهید که تاچی قادر است تا بیماریهای شدید، مزمن و حتی ژنتیکی را درمان کند. برای مثال با تمرین تاچی می توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می تواند استرس – که عامل بسیاری از بیماریهاست - را از بین برد.
تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی و نرمی در تمرینات تای چی باعث می شود تا تمرکز فکری بالا رود که این مساله خود به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می کند.
آمار نشان می دهد که افرادی که تای چی تمرین می کنند کمتر عصبی شده و حتی از دروغ گفتن نیز پرهیز می کنند.
توصیه می شود که این با آموختن این ورزش، هرروز آنرا تمرین کنید. برای آموزش اول لازم است تا با سبک های آن آشنا شوید.
سبک چن (Ch’en)
سبک یانگ (Yang)
سبک وو یا وو هاو (Wo or Wo Hao)
سبک وو یا وو یچاون یو (Wu or Wu Ch’aon yu)
چن
سان
و هاو
تاریخچه این هنر رزمی، به قرن چهاردهم میلادی برمی گردد، زمانی که Chang san fung که یک استاد هنرهای رزمی محسوب می شد از نزدیک نظاره گر مبارزه بین یک مار و یک درنا بود و با چشمان خود دید که چگونه مار حریف نیرومند خود را با حرکات نرم خود مغلوب کرد و حرکات خشن و سخت پرنده به هیچ عنوان نتوانست در برابر حرکات چرخشی و ملایم مار کاری از پیش ببرد. او با دیدن این صحنه تصمیم گرفت تا سیستمی را طراحی و اجرا نماید که بتواند علاوه بر اجرای همه نکات مربوط به دفاع شخصی کمترین آسیب را به اجرا کننده آن وارد نماید.
گسترش این سبک جدید خیلی زود در بین خانواده های متحول و اشراف زاده چینی مرسوم شد و این خانواده ها، این هنر رزمی را پنهانی و به صورت کاملاً سری تمرین می کردند. همه اسرار و رموز این سبک زمانی آشکار شد که فردی به نام Ying kit tung در آغاز قرن پانزدهم، مدرسه ای با این نام در کشور چین افتتاح کرد و به آموزش این سبک به هنرجویان پرداخت.
تای جی یا تای چی چوان (Tai Chi Chuan) نوعی ورزش رزمی چینی است که برای بهبود سلامتی، افزایش طول عمر و آرامش روحی انجام می شود. این ورزش در رده ورزشهای رزمی ملایم (Soft Martial Arts) قرار دارد و باعث می شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف پذیر و قوی شوند. درست برعکس ورزشهای رزمی سخت که با فشار و شدت تمرین عضلات را تقویت می کنند. تمرینات و نرمشهای تای چی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا" به صورت گروهی هنگام صبح انجام می شوند. متخصصین این ورزش معتقدند که تمرینات تای چی به صورت دسته جمعی، اثر بهتری نسبت به تمرینات فردی آن دارد.
این ورزش چینی در خود کشور چین از طرفداران زیادی برخوردار است، بطوریکه تقریبا تمام پارکهای کشور چین، صبح ها مملو از افرادی هستند که در حال تمرین تای چی می باشند.
فواید تای چی
از فواید عمده تای چی می توان به تقویت عضلات بدن، انعطاف پذیری نرم عظلات، تمرکز و آرامش فکری (Meditation)، تقویت روحی و عصبی و آموزش دفاع شخصی اشاره کرد.تحقیقات به عمل آمده نشان می دهید که تاچی قادر است تا بیماریهای شدید، مزمن و حتی ژنتیکی را درمان کند. برای مثال با تمرین تاچی می توان امراض قلبی را درمان و یا از بروز آنها جلوگیری کرد. همچنین این ورزش می تواند استرس – که عامل بسیاری از بیماریهاست - را از بین برد.
تمرینات تنفسی این ورزش همچنین می تواند به سالم ماندن ریه و بهبود جریان گردش خون در بدن نیز کمک کند. آهستگی و نرمی در تمرینات تای چی باعث می شود تا تمرکز فکری بالا رود که این مساله خود به کنترل دستگاه عصبی فرد در شرایط بحرانی و فشارهای عصبی بسیار کمک می کند.
آمار نشان می دهد که افرادی که تای چی تمرین می کنند کمتر عصبی شده و حتی از دروغ گفتن نیز پرهیز می کنند.
توصیه می شود که این با آموختن این ورزش، هرروز آنرا تمرین کنید. برای آموزش اول لازم است تا با سبک های آن آشنا شوید.
سبک های تای چی
در تای چی پنج سبک اصلی وجود دارد که از میان آنها برخی سبکهای مدرن نیز بوجود آمده اند :سبک چن (Ch’en)
سبک یانگ (Yang)
سبک وو یا وو هاو (Wo or Wo Hao)
سبک وو یا وو یچاون یو (Wu or Wu Ch’aon yu)
سبک سان (Sun)
فهرست سبکهای بالا به ترتیب ارشدیت آنها هستند. البته ترتیب محبوبیت آنها بدین صورت است:یانگ
ووچن
سان
و هاو
سبکهای مدرن زیادی نیز در این ورزش وجود دارند. برای مثال سبک hybird و offshoots از مهمترین این سبکهای مدرن هستند.
چنانچه مایل به یاددگیری تای چی هستید، با یکی از مربیان این ورزش درمورد روشهای آموزشی و سبکهای آن مشاوره کنی .
منبع:رزمی کار
