ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع: راسخون
منبع: راسخون
آلوپورینول برای درمان نقرس، که دردناک‌ترین نوع آرتریت است، به کار می‌رود. این دارو هم چنین در درمان سنگ کلیه به کار می‌رود. نام تجاری این دارو زیلوپریم است. در این مقاله با دوز مصرفی، موارد مصرف و عوارض جانبی این دارو بیشتر آشنا می‌شوید.
فرآیندهای مختلف در بدن بوسیله‌ی مواد شیمیایی که آنزیم نامیده می‌شوند و به عنوان واکنش دهنده‌ها و نیز کاتالیزورها فعالیت می‌کنند، انجام می‌شود. گزانتین اکسیداز یکی از این نوع آنزیم‌ها است که سبب اکسایش گزانتین و هیپوگزانتین می‌شود و آن را تبدیل به اوریک اسید می‌کند و سپس اسید اوریک از طریق ادرار از بدن دفع می‌شود. نقرس بر اثر میزان بیش از حد اوریک اسید و در نتیجه‌ی آن سطح بالای اسیدیته‌ی خون ایجاد می‌شود.
بنا بر این، برای درمان یا پیش گیری از نقرس، می‌بایستی مکانیسمی که موجب تشکیل اسید اوریک می‌شود را مهار و متوقف کرد. این دقیقاً کاری است که آلوپورینول انجام می‌دهد.
آلوپورینول با آنزیم گزانتین اکسیداز ترکیب می‌شود و آن را غیر فعال می‌کند، و بدین ترتیب فرآیند اکسید شدن گزانتین و هایپوگزانتین را مهار می‌کند. در نتیجه، تولید اسید اوریک کاهش می‌یابد و از بروز بیماری نقرس پیش گیری می‌کند. این دارو در پیش گیری از نقرس مفید است اما قادر به درمان حملات حاد این بیماری نمی‌باشد.
در ایالات متحده آلوپورینول در شکل دارویی به زولوپریم معروف است و در برخی کشورها به عنوان لوپورین و پورینول در بازار دارویی فرخته می‌شود. نام شیمیایی مخصوص آن 1و5 دی هیدرو 4H پیرازولو [3و4-d] پیریمیدین 4 یک است. این دارو به شکل قرص سفید رنگی است که هرکدام حاوی 500 میلی گرم آلوپورینول و سایر ترکیبات نظیر منزیوم استرات، لاکتاز، و هم چنین نشاسته‌ی سیب زمینی به منظور جذب و هضم در بدن است. غلظت و محتوای کلی این دارو ممکن است با توجه به دوز درخواست شده متفاوت باشد.
دوز دارو معمولاً در طول یک روز تقسیم می‌شود. بنا بر این اگر فراموش کردید یک نوبت را مصرف کنید، پس از آن در نوبت بعدی، دوز دو برابر مصرف نکنید زیرا ممکن است سبب واکنش‌های شدید خاصی شود. برای بیمارانی که اختلال کلیوی دارند، دوز دارو می‌بایستی بسیار کم باشد، زیرا در برخی موارد گزارش شده، این دارو سبب آسیب کلیوی شده است.
توصیه شده است زنان بار دار از مصرف این دارو خود داری کنند زیرا آلوپورینول می‌تواند از شیر مادر عبور کند و به نوزاد منتقل شود. در صورتی که زنان بار دار مجبور به استفاده از این دارو هستند، نباید نو زاد خود را پس از تولد از شیر خود تغذیه کنند. در برخی موارد نادر، دارو سبب آسیب شدید سلول‌های عصبی و مغز استخوان می‌شود.
بدن انسان ساختار و دستگاهی با طراحی، برنامه ریزی و سامان دهی بسیار خوب دارد. هنگامی که از داروها برای درمان انواع نا هنجاری عمل کردی استفاده می‌شود، می‌بایستی مراقب بود، زیرا دارو نه تنها فرآیند هدف را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه سایر فرآیندها را نیز متأثر می‌کند. بنا بر این، هنگام استفاده از دارو، همیشه خطراتی وجود دارند و به همین منظور پزشکان می‌بایستی دارویی با کمترین خطرات را انتخاب کنند. برای تجویز دارو، سابقه‌ی پزشکی بیمار باید در نظر گرفته شود.
سعی کنید اطلاعات زیادی در مورد نوع بیماری که شما را مبتلا کرده است کسب کنید و بدین ترتیب هنگام مشورت با پزشک، به خوبی از روند بیماری خود آگاه باشید. قبل از شروع درمان، با پزشک خود درباره‌ی فواید و نیز خطرات و عوارض جانبی یک نوع درمان خاص گفتگو کنید.
در مورد تمام بیماری‌ها، پیش گیری همیشه بهتر از درمان است. داروهایی مانند آلوپورینول با خطراتی همراه هستند اما در درمان بیماری مؤثر هستند. به دنبال درمان جامع و کامل نقرس باشید، درمانی که به وسیله‌ی آن بتوانید رژیم غذایی خود را به خوبی تنظیم کنید و از عود و بازگشت بیماری جلو گیری کنید.
هشدار: این مقاله صرفاً به منظور مرجعی برای کسب اطلاعات تدوین شده است. و به معنی جای گزینی برای توصیه‌ی کارورز پزشکی نیست.
بنا بر این، برای درمان یا پیش گیری از نقرس، می‌بایستی مکانیسمی که موجب تشکیل اسید اوریک می‌شود را مهار و متوقف کرد. این دقیقاً کاری است که آلوپورینول انجام می‌دهد.
آلوپورینول با آنزیم گزانتین اکسیداز ترکیب می‌شود و آن را غیر فعال می‌کند، و بدین ترتیب فرآیند اکسید شدن گزانتین و هایپوگزانتین را مهار می‌کند. در نتیجه، تولید اسید اوریک کاهش می‌یابد و از بروز بیماری نقرس پیش گیری می‌کند. این دارو در پیش گیری از نقرس مفید است اما قادر به درمان حملات حاد این بیماری نمی‌باشد.
در ایالات متحده آلوپورینول در شکل دارویی به زولوپریم معروف است و در برخی کشورها به عنوان لوپورین و پورینول در بازار دارویی فرخته می‌شود. نام شیمیایی مخصوص آن 1و5 دی هیدرو 4H پیرازولو [3و4-d] پیریمیدین 4 یک است. این دارو به شکل قرص سفید رنگی است که هرکدام حاوی 500 میلی گرم آلوپورینول و سایر ترکیبات نظیر منزیوم استرات، لاکتاز، و هم چنین نشاسته‌ی سیب زمینی به منظور جذب و هضم در بدن است. غلظت و محتوای کلی این دارو ممکن است با توجه به دوز درخواست شده متفاوت باشد.
دوز دارو برای درمان بیماری نقرس
دوز توصیه شده برای درمان نقرس معمولاً 200 تا 300 میلی گرم روزانه برای بزرگ سالانی است که از بیماری نقرس رنج می‌برند. اگر حمله‌ی نقرسی شدید باشد، دوز دارو ممکن است تا 400 الی600 میلی گرم روزانه افزایش یابد. بدون توصیه‌ی پزشک این دارو را مصرف نکنید. بهتر است دوز دارو را با توجه به تجویز کار ورز پزشکی تنظیم کنید. این دارو معمولاً همراه با آب مصرف می‌شود اما در صورت بروز هر گونه مشکلات شکمی آن را همراه با شیر مصرف کنید.دوز دارو معمولاً در طول یک روز تقسیم می‌شود. بنا بر این اگر فراموش کردید یک نوبت را مصرف کنید، پس از آن در نوبت بعدی، دوز دو برابر مصرف نکنید زیرا ممکن است سبب واکنش‌های شدید خاصی شود. برای بیمارانی که اختلال کلیوی دارند، دوز دارو می‌بایستی بسیار کم باشد، زیرا در برخی موارد گزارش شده، این دارو سبب آسیب کلیوی شده است.
عوارض جانبی
این دارو معمولاً عوارض جانبی مهم و قابل توجهی ندارد. اگر چه، در صورت حساسیت بیمار به دارو، ممکن است فرد با مصرف آن با مشکلاتی رو به رو شود. در چنین مواردی، برخی عوارض جانبی گزارش شده عبارتند از علایم جوش، خون ریزی در ادرار، گلو درد، اسهال، سرگیجه، ضعف، یا حمله‌ی ناگهانی بیماری. عوارض بیش از حد و شدید نادر هستند اما در صورت مواجه شدن با هریک از این عوارض فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.توصیه شده است زنان بار دار از مصرف این دارو خود داری کنند زیرا آلوپورینول می‌تواند از شیر مادر عبور کند و به نوزاد منتقل شود. در صورتی که زنان بار دار مجبور به استفاده از این دارو هستند، نباید نو زاد خود را پس از تولد از شیر خود تغذیه کنند. در برخی موارد نادر، دارو سبب آسیب شدید سلول‌های عصبی و مغز استخوان می‌شود.
بدن انسان ساختار و دستگاهی با طراحی، برنامه ریزی و سامان دهی بسیار خوب دارد. هنگامی که از داروها برای درمان انواع نا هنجاری عمل کردی استفاده می‌شود، می‌بایستی مراقب بود، زیرا دارو نه تنها فرآیند هدف را تحت تأثیر قرار می‌دهد بلکه سایر فرآیندها را نیز متأثر می‌کند. بنا بر این، هنگام استفاده از دارو، همیشه خطراتی وجود دارند و به همین منظور پزشکان می‌بایستی دارویی با کمترین خطرات را انتخاب کنند. برای تجویز دارو، سابقه‌ی پزشکی بیمار باید در نظر گرفته شود.
سعی کنید اطلاعات زیادی در مورد نوع بیماری که شما را مبتلا کرده است کسب کنید و بدین ترتیب هنگام مشورت با پزشک، به خوبی از روند بیماری خود آگاه باشید. قبل از شروع درمان، با پزشک خود درباره‌ی فواید و نیز خطرات و عوارض جانبی یک نوع درمان خاص گفتگو کنید.
در مورد تمام بیماری‌ها، پیش گیری همیشه بهتر از درمان است. داروهایی مانند آلوپورینول با خطراتی همراه هستند اما در درمان بیماری مؤثر هستند. به دنبال درمان جامع و کامل نقرس باشید، درمانی که به وسیله‌ی آن بتوانید رژیم غذایی خود را به خوبی تنظیم کنید و از عود و بازگشت بیماری جلو گیری کنید.
هشدار: این مقاله صرفاً به منظور مرجعی برای کسب اطلاعات تدوین شده است. و به معنی جای گزینی برای توصیه‌ی کارورز پزشکی نیست.
/ج
