با عرض سلام و وقت بخیر خدمت شما.
من شما رو درک میکنم که چه احساسی دارید، اما بد نیست به چند نکته توجه کنید: اولا اینکه هر انسانی با انسانهای دیگه متفاوته، و هرکس شخصیت مختص به خودش رو داره، حتی دوقلوها هم، از جهت شخصیتی با هم تفاوتهای زیادی رو دارن.
 نکته بعد اینکه تغییر شخصیت دیگران هم امکان پذیر نیست، یعنی من بگم از شخصیت و رفتارهای پدر زنم یا حتی همسرم خوش نمیاد، بخوام شخصیت اونو عوض کنم امکان پذیر نیست و نمیتونم. و راهی جز پذیرش اون به همین صورتی که هست ندارم.
نکته بعد اینکه، بسیاری از مشکلات جسمانی و بیماریهایی که داریم منشا عصبی داره یا به تعبیر دیگه بخاطر مشکلات و فشارهای روحی هست که باعث میشه بیماری جسمی پیدا کنیم و در روانشناسی میگن بیماریهای سایکوسماتیک یا روان تنی، و بنابراین اگر بخواهیم از جهت جسمانی سالمتر باشیم و مشکل پیدا نکنیم، باید حداکثرِ تلاشمون رو انجام بدیم برای اینکه هرچه بیشتر مسائل و فشارهای روحی خودمون رو کم کنیم.
اما اگر هر روز و هر ساعت بخواهیم بخاطر رفتارهای اطرافیان یا بی تفاوتی اونها ناراحت بشیم و بقول شما پرخاشگری و اعصاب خوردی کنیم، بیشتر از همه خود ما آسیب میبینیم، و ضرر میکنیم، در عین حالی که این پرخاشگری های ما باعث میشه خانواده و فرزندان ما هم از ما متنفر بشن و ..
من الان نمیخوام بگم همه چیزو فراموش کن و برو با اونها آشتی کن، چون میدونم خیلی برای شما سخته و فعلا براتون ممکن نیست ولی میخوام بگم در قدم اول نمیخواد با اونها آشتی کنی، چون بقول شما روحیه و موقعیتش رو نداری، ولی برای کم شدن فشارهای روحی روانی و حفظ سلامتی خود شما، و برای اینکه محبت فرزندان و همسرتون به شما زیاد بشه، اجازه بده که اونها با خانواده همسرت رفت و آمد داشته باشند.
قدم بعدی اینکه شما خانواده همسرت رو همینجور که هستند بپذیر و قبول کن، یعنی بپذیر که اینها رفتارهای خشک، کهنه و بی عاطفه دارند، و قرار هم نیست که تغییری بکنند، همان طور که شما قرار نیست تغییری بکنید، و کاریش هم نمیشه کرد، وقتی که شما اونها رو همین جور که هستند بپذیری کمتر اذیت میشی.
خلاصه اینکه فعلا برای سلامتی و آرامش بیشتر خود شما و خانواده ات، به زن و فرزندانت اجازه بده با اونها ارتباط داشته باشند.
موفق و شاد و پیروز باشید.