سلام.من دختری بودم که همیشه واجباتم سر جاش بود و کلی هم ایمانو اعتقاد به خدا و امام ها داشتم. اما ی مدت اینقدر حرف های مسخره از برادرم شنیدم که این حرفا واقعا برا خودم هم سوال شد! مثلا اینکه چرا نماز میخونی؟خدا برا عبادتش راه های دیگه ای هم داره.چرا ی عملو هر روز تکراری انجام میدی؟ چرا عربی میخونی؟مگه خدا عربه؟ از کجا میدونی امام زمان هست؟اگه هست پس چرا نشسته این همه جنگو خونریزی رو نگاه میکنه.چرا نمیاد؟اماما عرب بودن.مگه تو عربی که به اونا اعتقاد داری؟ و کلی سواله این شکلی!اوایل کلی با برادرم بحث میکردم که اشتباه میکنه!اما فایده نداشت.خیلی گشتم دنبال کسی که بتونه راهنمایش کنه اما خودم گمراه شدم!! نمازم رو گذاشتم کنار!چون واسه این سوالایی که مدام تو ذهنم میچرخید جواب نداشتم!اعتقاداتم خیلی ضعیف شده الان!خیلی از خدا دور شدم!نه اینکه گناه خاصی کنم،نه!اما این احساسو دارم که ازش فاصله گرفتم. الان وقتی برادرم این حرفهارو میزنه،فقط ازش میخوام ادامه نده!بهش میگم موسی ب راه خود.عیسی به راه خود!کسی با دین و اعتقادات تو کاری نداره ،تو هم با کسی کاری نداشته باش. بعد ی مدت احساس کردم تنها چیزی ک ارومم میکنه فقط نمازه!روم نشد اشکارا نماز بخونم!بعد 1 سال نخوندن!!!این بود که ی مدت پنهونی نماز خوندم!اما باز ول کردم! دلم لک زده برا اینکه وقتی اذان میده صداش تو خونه پخش شه!یا صدای دعا!برادرم نمیذاره!شبکه رو عوض میکنه و کلی هم غر میزنه!میگه شماها عرب پرستید! من واسه این سوالایی که گفتم جواب میخوام.میدونم اشتباه میکنم اما جوابی میخوام که واقعا منو قانع کنه! چ جوری باید بعد این 1 سال دوباره اشکارا نماز بخونم؟ تورو خدا کمکم کنید.ممنون.