علت ترس از خدای مهربان
پرسش :
با توجه به اینکه خدا مهربان است، پس چرا باید از او بترسیم؟
پاسخ :
معنی ترس از خدا ترس از عاقبت بد کارهای بد و رفتارهای زشتی است که ما را از خدا دور میکند. ترس از خدا، ترس از مجازاتهایی است که خدا برای ستمکارها و گناهکارها در نظر گرفته است. منظور از ترس از خدا، ترس از سرانجام وحشتناکی است که در انتظار انسانهای آلوده و زور گو و اهل فساد است.
البته ترس از خدا معنای دیگری هم دارد. معنای دوم ترس از خدا این است که در برابر عظمت، قدرت و شوکت خدا احساس کوچکی کنیم. وقتی ما کنار کوه بزرگی میایستیم، احساس کوچکی میکنیم و در دل خود عظمت و بزرگی آن کوه را میستاییم. بندههای خوب خدا با درک مقام والای او و شناخت جایگاه بلند آن پروردگار قوی و بزرگ و معرقت به شان مرتبهی آن یگانه آفرینندهی هستی به احساس عجیبی دست مییابند که شبیه به احساس ترس است.
در این حالت آنها خود را بی نهایت کوچک و خدا را بی نهایت بزرگ مییابند. در زبان قرآن به این حالت خشیت گفته میشود. خشیت با ترس مجرمانه متفاوت است؛ خشیت، ترس آدم مومنی است که مقابل خدای بزرگ و بی همتا احساس کوچکی میکند.
منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392.
معنی ترس از خدا ترس از عاقبت بد کارهای بد و رفتارهای زشتی است که ما را از خدا دور میکند. ترس از خدا، ترس از مجازاتهایی است که خدا برای ستمکارها و گناهکارها در نظر گرفته است. منظور از ترس از خدا، ترس از سرانجام وحشتناکی است که در انتظار انسانهای آلوده و زور گو و اهل فساد است.
البته ترس از خدا معنای دیگری هم دارد. معنای دوم ترس از خدا این است که در برابر عظمت، قدرت و شوکت خدا احساس کوچکی کنیم. وقتی ما کنار کوه بزرگی میایستیم، احساس کوچکی میکنیم و در دل خود عظمت و بزرگی آن کوه را میستاییم. بندههای خوب خدا با درک مقام والای او و شناخت جایگاه بلند آن پروردگار قوی و بزرگ و معرقت به شان مرتبهی آن یگانه آفرینندهی هستی به احساس عجیبی دست مییابند که شبیه به احساس ترس است.
در این حالت آنها خود را بی نهایت کوچک و خدا را بی نهایت بزرگ مییابند. در زبان قرآن به این حالت خشیت گفته میشود. خشیت با ترس مجرمانه متفاوت است؛ خشیت، ترس آدم مومنی است که مقابل خدای بزرگ و بی همتا احساس کوچکی میکند.
منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392.