دلیل عدم استجابت دعای بندگان
پرسش :
اگر نمی‌گویند خدا کسی را از درگاه خود دست خالی بر نمی‌گرداند. پس چرا برخی از دعاهای ما را اجابت نمی‌کند؟
پاسخ :
بله، خدا هیچ کس را از در گاه خود دست خالی بر نمی‌گرداند. رسول خدا (صلی الله علیه و اله وسلم) فرمود: «پروردگار شما با حیا و کریم ست. آن گاه که بنده‌اش دست‌های خود را به سوی او دراز می‌کند، خدا هم شرم می‌کند که او را دست خالی بر گرداند.»(1)
در اینکه هیچ دعا کننده ای از لطف خدا بی بهره نمی‌ماند، جای شک و تردیدی نیست، اما باید این مسأله را درست معنا کرد.
کسی که با خدا سخن می‌گوید و دست به دعا بر می‌دارد یا به همان خواسته اش می‌رسد یا بهتر از آن نصیبش می‌شود یا به برکت دعا، خدا بخشی از گنا‌هایش را می‌بخشد یا ثواب به پای او نوشته می‌شود. پس در هر حال، دعای انسان بی اثر و بی ثمر نیست و دعا کننده از در خانه ی خدا دست خالی بر نمی‌گردد.
خدا ما را دوست دارد و به همین دلیل است که بعضی از دعاهای ما را اجابت نمی‌کند. او خیلی بهتر از خود ما خیر و صلاح مان را می‌داند. ای بسا در خواستی که ما از او کرده ایم، ضرر و زیان برایمان دارد که ما از آن بی خبریم. پس خیلی طبیعی است که آن درخواست ما را اجابت نکند. به نظر شما اگر کودکی از مادرش کبریت یا چاقو بخواهد، مادر باید با درخواست کودک موافقت کند؟ مادر اگر چه خیلی دلسوز و مهربان است، ولی به خاطر همین دلسوزی و مهربانی اش، چیزهای خطرناک را به کودک خود نمی‌دهد و با چنین در خواست‌هایی موافقت نمی‌کند. خدا هم که از مادر مهربان تر است، برخی از درخواست‌های بنده‌هایش را اجابت نمی‌کند. با این همه باز تأکید می‌کنم که او هیچ کس را از در گاه خود دست خالی بر نمی‌گرداند.
پی نوشت:
1. نهج البلاغه، ج 1، ص 427.
منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392.
بله، خدا هیچ کس را از در گاه خود دست خالی بر نمی‌گرداند. رسول خدا (صلی الله علیه و اله وسلم) فرمود: «پروردگار شما با حیا و کریم ست. آن گاه که بنده‌اش دست‌های خود را به سوی او دراز می‌کند، خدا هم شرم می‌کند که او را دست خالی بر گرداند.»(1)
در اینکه هیچ دعا کننده ای از لطف خدا بی بهره نمی‌ماند، جای شک و تردیدی نیست، اما باید این مسأله را درست معنا کرد.
کسی که با خدا سخن می‌گوید و دست به دعا بر می‌دارد یا به همان خواسته اش می‌رسد یا بهتر از آن نصیبش می‌شود یا به برکت دعا، خدا بخشی از گنا‌هایش را می‌بخشد یا ثواب به پای او نوشته می‌شود. پس در هر حال، دعای انسان بی اثر و بی ثمر نیست و دعا کننده از در خانه ی خدا دست خالی بر نمی‌گردد.
خدا ما را دوست دارد و به همین دلیل است که بعضی از دعاهای ما را اجابت نمی‌کند. او خیلی بهتر از خود ما خیر و صلاح مان را می‌داند. ای بسا در خواستی که ما از او کرده ایم، ضرر و زیان برایمان دارد که ما از آن بی خبریم. پس خیلی طبیعی است که آن درخواست ما را اجابت نکند. به نظر شما اگر کودکی از مادرش کبریت یا چاقو بخواهد، مادر باید با درخواست کودک موافقت کند؟ مادر اگر چه خیلی دلسوز و مهربان است، ولی به خاطر همین دلسوزی و مهربانی اش، چیزهای خطرناک را به کودک خود نمی‌دهد و با چنین در خواست‌هایی موافقت نمی‌کند. خدا هم که از مادر مهربان تر است، برخی از درخواست‌های بنده‌هایش را اجابت نمی‌کند. با این همه باز تأکید می‌کنم که او هیچ کس را از در گاه خود دست خالی بر نمی‌گرداند.
پی نوشت:
1. نهج البلاغه، ج 1، ص 427.
منبع: هفتاد پرسش و پاسخ درباره خدا، غلامرضا حیدری ابهری، تهران: انتشارات قدیانی، چاپ دوم، 1392.
