يکشنبه، 20 آذر 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

پرسش :

شوهرم اجازه نمى‏دهد تك فرزند 5 ساله‏ام با همسالانش بازى كند و او را به فعاليت‏هاى آموزشى و كارهاى جدى‏تر و مهم‏تر وا مى‏دارد: آيا اين رفتار درست است؟


پاسخ :
متأسفانه برخى والدين و مربيان، بازى را براى كودك اتلاف وقت مى‏دانند؛ در حالى كه بازى صرفا سرگرمى نيست و اثر سازندگى و آموزندگى نيز دارد (ر. ك: ص). اين نظر همه روان‏شناسان و متخصصان مسائل تربيتى است: ويليام استرن، بازى را غريزه‏اى براى رشد و نمو استعدادها و تمرين مقدماتى براى آينده مى‏داند. كارل گروس مى‏گويد: بازى، يعنى آماده شدن براى كارهاى بزرگ و جدى در آينده. ادوارد كلاپارد، مربى سوئيسى، بازى را وظيفه و هدف زندگى كودك مى‏داند و معتقد است كه فقط در هواى بازى است كه وجود روانى كودك مى‏تواند استنشاق كند و در نتيجه منشأ اثر شود؛ پس اين رفتار همسر شما شايسته نيست.
فرزند شما به ويژه در اين سن به شدت به بازى نياز دارد. در وجود او نيرويى نهفته (پتانسيل) وجود دارد كه بايد با بازى و تحرك رها شود. جلوگيرى از بازى در اين سن، يعنى جلوگيرى از بچگى كردن او عدم ارضا به وسيله بازى كه بسيار خطرناك است و او را در بزرگسالى به نابهنجارى «كودك صفتى» دچار مى‏كند؛ يعنى از او رفتارهاى كودكانه سر خواهد زد. يادتان باشد انسانى كه در كودكى بچگى نكند، در بزرگسالى بچگى خواهد كرد.
فرزند شما در بازى با همسالان، افزون بر لذتى كه مى‏برد، نقش‏هايى را به عهده مى‏گيرد كه در زندگى آينده به او كمك خواهد كرد. ايفاى نقش‏هاى مختلف اجتماعى در بازى، باعث ايجاد روحيه همكارى در خانواده و اجتماع مى‏شود.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.