حکمت را از هر کجا شد فرا گیرید

امام علی علیه السلام فرمودند:

خُذِ الْحِکْمَهَ أَنَّی کَانَتْ فَإِنَّ الْحِکْمَهَ تَکُونُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِهِ حَتَّی تَخْرُجَ فَتَسْکُنَ إِلَی صَوَاحِبِهَا فِی صَدْرِ الْمُؤْمِنِ؛

حکمت را هر کجا باشد فراگیر که حکمت در سینه منافق به حرکت در می آید تا خارج شود و در سینه صاحب خود مومن جا گیرد.

نهج البلاغه، حکمت 76

حکمت باید گمشده مومن باشد و برای فراگیری آن همه نوع تلاش و تکاپو را بنماید اگر چه از دهان منافق و غیرمسلمان بگیرید.

همان گرامی فرمود:

الحِکمَهُ ضالَّهُ المُؤمِنِ ، فَاطلُبُوها وَ لَو عِندَ المُشرِکِ، تَکُونوا أَحَقَّ بِها و أَهلَها.(1)

حکمت گمشده مومن است پس آن را گرچه نزد مشرکت بجویید که شما بدان سزاوارتر و شایسته ترید.

پی نوشت:
1- امالی الطوسی ص 625

منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت،1390.